ศิลปะการกินพิซซ่า
ฉันคิดว่าในยุคนี้ พิซซ่า(Pizza) ซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากอิตาลี เป็นอาหารที่คนทั่วโลกรู้จัก ฉันเชื่อว่าทุกประเทศในโลกใบนี้ ต้องมีประชาชนอย่างน้อยคนหนึ่งในประเทศเหล่านั้นรู้ว่าพิซซ่าคืออะไร
ประสบการณ์เรื่องพิซซ่าของฉันยาวนานหลายสิบๆปี มีทั้งไปนั่งกินที่ร้าน ซื้อกินตามร้านริมถนน โทรศัพท์สั่งมากิน ซื้อแบบแช่แข็งจากซุปเปอร์มาเกตมาอบเอง จนถึงลงมือทำกินเองชนิดที่เริ่มจากการนวดแป้งเลยทีเดียว
เวลาที่ผ่านมา ได้พบเห็นวิถีกินพิซซ่าหลากหลายรูปแบบ ครั้นตัดสินใจสังเกตพฤติกรรมการกินพิซซ่าของคนทั่วไปอย่างจริงจัง ก็รู้สึกว่าน่าสนใจ และได้ข้อสรุปว่า วิถีกินพิซซ่าเป็นศิลปะมากกว่ามารยาท ด้วยเป็นเรื่องที่ขึ้นอยู่กับจริตของผู้กินแต่ละคนว่าจะชอบแบบไหน มากกว่าเป็นเรื่องของกฎกติกามารยาท
หลานสาววัย 8 ปีเลือกกินพิซซ่าเฉพาะส่วนที่มีหน้าจนหมด แล้วเหลือส่วนขอบที่เป็นแป้งครัสต์ (Crust) เปล่าๆ อยู่ในจาน
โดยปกติ คนส่วนมากก็ทำอย่างนั้นค่ะ เราจึงได้เห็นว่าร้านพิซซ่าต้องพัฒนาสูตรพิซซ่าขอบชีสหรือขอบไส้กรอกมาช่วยแก้ปัญหาขอบเหลือทิ้ง
ฉันไม่ชอบให้เด็กๆกินทิ้งกินขว้าง จึงทักไปว่ากินเสียของอย่างนี้ไม่น่ารักเลย ปรากฏว่าเจ้าตัวแย้งกลับว่าไม่ได้กินเหลือ แต่เก็บของที่ชอบที่สุดไว้กินเป็นลำดับสุดท้าย อ้าว.. เป็นงั้นไป..
เรื่องนี้ทำให้นึกถึงพฤติกรรมการกินก๋วยเตี๋ยวของหลายคนที่ชอบเก็บลูกชิ้นไว้กินตอนสุดท้าย..
ที่ผ่านมา..ไม่เคยมีใครถามฉันเกี่ยวกับมารยาทในการกินพิซซ่าเลย จนกระทั่งสัปดาห์ก่อนจัดรายการพาเพื่อนไปชิมพิซซ่าที่ร้านอิตาเลียนเปิดใหม่ใกล้ๆบ้านค่ะ
ร้านอิตาเลียนก็กินพิซซ่าแบบอิตาเลียน นั่นคือ ใช้มีดกับส้อมเป็นเครื่องมือในการกิน ถือว่าเป็นแบบที่สุภาพที่สุด
ฉันชอบใช้วิธีนี้เวลากินพิซซ่าที่มีหน้าหลายๆ อย่าง โดยจะตัดเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วใช้ส้อมจิ้มๆๆ หน้าแต่ละอย่างซ้อนกันเข้าไป ส่งเข้าปากหนึ่งคำจะมีครบทุกหน้าเลยค่ะ ได้กินครบทุกรส
ตอนที่กินก็ไม่ได้คิดอะไร ใช้มีดกับส้อมที่ทางร้านจัดไว้เพราะไม่อยากให้มือเปื้อนอยู่แล้ว แต่กินไปแค่สองสามคำ เพื่อนก็พูดขึ้นมาอย่างเกรงใจว่า “ไม่ถนัดเลย กินด้วยมือได้มั๊ย?” แหม..ก็ต้องได้สิคะ
การกินพิซซ่าด้วยมือได้รับความนิยมมากกว่าการใช้มีดและส้อม คนที่กินแบบนี้มักจะถือชิ้นพิซซ่าโดยจับส่วนขอบข้างของชิ้น และเริ่มต้นกินจากส่วนปลายแหลม
ถ้าเป็นพิซซ่าแบบแป้งบาง การถือชิ้นพิซซ่ามักจะบีบขอบเข้ามาจนมีลักษณะคล้ายตัวยู การทำเช่นนี้ช่วยให้หน้าพิซซ่าไม่หลุดร่วงออกมาเวลากิน และเริ่มต้นกินจากส่วนปลายแหลมเช่นกัน
บางคนเลือกกินเฉพาะหน้าจนหมด แล้วจึงกินแผ่นแป้งเปล่าๆ หรือจิ้มแผ่นแป้งในซอสที่ชอบ บางคนกินแผ่นแป้งสลับกับหน้า บางคนกินหน้าอย่างเดียว ไม่กินแผ่นแป้งเลย
พิซซ่าเป็นอาหารที่ปรุงรสชาติมาแบบเบ็ดเสร็จ จึงไม่จำเป็นต้องเติมเครื่องปรุงอะไรอีก ร้านพิซซ่าชั้นดี ล้วนรับประกันความอร่อยโดยไม่ต้องเติมเครื่องปรุง ดังนั้น ชิมก่อนนะคะ อย่าทำเหมือนคนที่กินข้าวแกงแล้วตักน้ำปลาพริกราดไปโดยไม่ชิม
หลายร้านตั้งชื่อเฉพาะไว้ให้พิซซ่า เช่น โรมานา มังสวิรัติ ฮาวายเอี้ยน มีทเลิฟเวอร์ ฯลฯ แต่ละชื่อก็มีเครื่องปรุงหน้าพิซซ่าประจำตัว ซึ่งบางอย่างอาจไม่ถูกใจคนบางคน ดังนั้นในการสั่งพิซซ่ามากิน จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องรู้จักส่วนผสมของพิซซ่าด้วย เพื่อให้เป็นที่พอใจแก่ทุกคนที่มาร่วมกิน
พิซซ่าเป็นอาหารที่เสริฟร้อน ถ้าไม่ร้อนก็ไม่อร่อย ซอสและเนยละลายอาจทำให้ปากพองได้ง่าย จึงต้องระมัดระวังค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่พาเด็กเล็กๆ ไปกินด้วย ควรเริ่มด้วยการกินคำเล็กๆ เพื่อทดสอบก่อนจะดีกว่า
ศิลปะการกินพิซซ่าของคุณเป็นสไตล์ไหนคะ?
ความเห็น (6)
สวัสดีครับ อ.เจี๊ยบ
- ไม่ชอบกินพิซซ่าเท่าไร
- แต่ถ้ามีคนเลี้ยงกิน
- อิอิ
- ศิลปะการกินของผม
- คือกินให้อิ่มครับผม
- อิอิ
- ทานทุกอย่างคะ
- แต่ชอบสุดคือขอบพิซซ่าคะ ไม่ชอบแบบใส่ชีส
- เวลาทานจะใช้มีดกับซ่อมตัดให้ขาดแล้วทานเป็นคำๆ
- ชอบดูศิลปะการหยิบสลัดใส่จานของแต่ละคนคะ ลุ้นดีและคิดเห็นได้หลายแบบ
ป้าเจี๊ยบ สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนานเลย สำหรับหว้ายังไงก็ได้ค่ะ ขอให้เป็นของฟรี อิอิ
ซำบายดี แมนบ่ครับ...
...
พิซซ่า..สำหรับผมและคนในครอบครัว
เวลากินพิซซ่า ผมก็ไม่ค่อยใส่อะไรปรุงรสเลยครับ
เมื่อสิบกว่าปีก่อนชอบใส่ซอส จนมีคนบอกว่าลองไม่ใส่แล้วกินหลายๆอย่าง
ถึงได้รู้ถึงรสของหน้าต่างๆของพิซซาว่าต่างกันอย่างไร
แบบว่าเปิดกล่องรีบกิน ราดซอสเยิ้มๆ แซ่บบบ