ขอโทษนะ.....มือไปเอง
31กค...ที่ผ่านมา ได้เข้านั่งฟังการชงชาแล้ว ทำให้เริ่มมีไฟ ..อยากจะเล่าอะไร ต่าง ๆ ให้คนรอบข้างได้ฟัง รับรู้บ้าง ก็ยังไม่ได้ลงมือ หลังจากเลิกจากการฟังแล้วก็รีบเก็บ เสื้อผ้าของเครื่องใช้ เพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ....กลับถึงบ้านแล้ว หลังทานข้าวเย็นกับพ่อ - แม่ และน้อง ๆ ก็นั่งคิดอะไรเพลิน ๆ จนคิดถึงเรื่องการชงชา ก็ได้หยิบกระดาษมา 1 แผ่น...ทดลองเขียนดูนะ ....ขอให้ชื่อเรื่องว่า " ขอโทษนะ....มือไปเอง "
เรื่องก็มีว่าทางห้องคลอดได้รับผู้คลอดรายหนึ่ง อายุยังน้อย มารพ. ด้วยอาการเจ็บครรภ์คลอด ขณะนอนในห้องรอคลอด เริ่มมีอาการเจ็บปวดมากขึ้น ร้องครวญคราง เนื่องจากมีการหดรัดตัวของมดลูกเพิ่มมากขึ้น ทางจนท. จึงได้ให้คำแนะนำ..." เวลาเริ่มเจ็บครรภ์ ให้สูดหายใจเข้าทางจมูกลึก ๆ แล้วเป่าลมออกทางปากยาว ๆ " ให้นอนตะแคงซ้าย และได้สอนให้ผู้คลอดลองทำให้ดู ก็สามารถทำตามที่สอนได้ แต่พอหันหลังกลับ ก็ได้ยินเสียงร้องครวญครางอีกหลาย ๆ ครั้งต่อมา จนกระทั่ง ปากมดลูกเปิดหมด ได้ย้ายเข้าห้องคลอด จัดท่าเตรียมสำหรับทำการคลอด แนะนำ+สอนการเบ่งคลอดที่ถูกต้อง แต่ด้วยที่ผู้คลอดอายุยังน้อย ไม่สามารถที่จะอดกลั้นกับความเจ็บปวดมากนัก ขณะที่ยังเบ่ง ทางจนท. ก็ทำการตรวจภายในเพื่อประเมินความก้าวหน้าของการคลอดไปด้วย ก็มีมือ มาจับมือของจนท.ข้างที่กำลังตรวจ ต่อจากนั้นก็ได้ยินเสียง....เผี๊ยะ.....1 ครั้ง
" เอามือออกไปก่อน อย่าจับมือหมอ " จนท.พูด
พอผู้คลอดปล่อยมือแล้วจึงได้ถอด และเปลี่ยนถุงมือคู่ใหม่ กลับมาที่ผู้คลอด " การที่เอามือมาจับมือหมอที่ใส่ถุงมือที่สะอาด ฆ่าเชื้อแล้วอย่าง จะทำให้เกิดการติดเชื้อทางช่องทางคลอดได้ "
" เพราะฉะนั้น ขณะที่กำลังตรวจอย่าทำอย่างนี้อีก.... ถ้าเริ่มเจ็บก็ให้สูดหายใจเข้าทางจมูกลึก ๆ กลั้นลมหายใจไว้ซักครู่ แล้วเบ่งลงก้น ขณะเบ่งให้หุบปากให้สนิท ไม่ให้ออกเสียง เพราะจะทำให้กำลังในการเบ่งคลอดลดลง ทำให้การคลอดเนิ่นนาน.. " จากนั้นก็คอยให้กำลังใจในการเบ่งคลอด จนกระทั่ง คลอดทารกออกมา ได้เพศหญิง ร้องเสียงดังดี ได้แจ้งให้ผู้คลอดรับทราบ ต่อจากนั้นก็ได้ดูแลทารกจนปลอดภัยแล้ว จึงได้วางที่หน้าอกของแม่ และให้ลองดูดนมแม่
เมื่อเสร็จสิ้นการทำคลอดแล้ว ทำให้มีความสุข ดีใจ ที่ได้เห็นชีวิตน้อย ๆ ออกมาอย่างปลอดภัย....
" หมอ.....ขอบคุณเจ้า " หันไปเห็นแม่ของเด็กยกมือขึ้นประกบกันที่หน้าอก...ยิ้ม ... พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทางยาวตลอด
อารีวรรณ / บันทึก
ความเห็น (12)
จริงๆแล้ว คุณหมอก็ใจดีน้อ....เสียงอาจจจะน่าเกรงขามไปนิดนะคะคุณหมอ
แวะมาชม..เย้.ห้องคลอดมีเรื่องเล่าแล้วว.เย้ เย้..รอดูอยู่ตั้งนาน เกือบง่วงแล้วนา เหตุการณ์นี้ คล้ายๆเหมือนเคยเจอเลยง่ะ.. จำไม่ได้ว่ากี่ปี.../juey ER
ที่จริงคนเล่าใจดีนะ ที่ ห้องคลอดตอนที่กำลังทำคลอดเราจะห่วงชีวิตแม่และลูกมากความปลอดภัยของพวกเขาอยู่ในมือเราจ้า / พัชรินทร์
ป้าไพเป็นกำลังใจให้ทุกๆshaจ๊ะ
เคยมีอาการ มือไปเอง เหมือนกันค่ะ
...ถ้ามีโอกาสเจออยากพูดว่า....ขอโทษนะคะ...
ใช่เลยจ้า ขณะเจ็บครรภ์คลอด มือก้ไขว่คว้าหาสิ่งยึดเหนี่ยวเช่นนั้นแล ที่หมอบอกไว้นั้นลืมหมดเลย เวลาอาการเจ็บครรภ์มาเยือน พี่ท้องหลังผ่าตัดลูกชายคนที่สอง ยังให้พี่สาวไปตามหมอผ่าตัดมาดูแล้วบอกว่าสงสัยหมอลืมเครื่องมือผ่าตัดไว้ในท้องเราแน่ๆ ทั้งที่รู้เป็นไปไม่ได้เขาต้องตรวจสอบอย่างดี เพราะความเจ็บแผลจ้า ดีใจด้วยที่
ทางรพ.สองช่วยกันชงชา ได้อร่อยมากๆ เรียนหมอ
วันชัยด้วยว่า วันหลังจะไปร่วมชงชาด้วยเจ๊า
สวัสดี ชาวโรงพยาบาลสอง เจ้า
วันนี้แม่ต้อย และทีม SHA ได้มีโอกาสนำเสนอความก้าวหน้าของโครงการSHA ต่อ สสส. เจ้าของทุนของเรา พวกเราได้นำภาพวงน้ำชา รพ.สอง นำเสนอ ด้วยได้รับคำชื่นชมจากคณะกรรมการมากมาย ออยขอขอบคุณ ภาพและเรื่องเล่าดี ๆ ท่นำมาเล่าในวง SHA ท่านคณะกรรมการ ถามเราว่าทำอย่างไร แม่ต้อยตอบว่าจริงๆแล้วมีความดีอีกมาก เสียดายเวลาน้อยไปในการนำเสนอ
ปลื้ม...อิ่มเอม เป็นความรู้สึกที่สัมผัสได้ด้วยตนเอง รู้สึกดีจริงๆค่ะ ขอบพระคุณมาค่ะ
แวะมาชม แวะมาอ่าน แวะมาเป็นกำลังใจ และต่อไปก็จะขอเป็นคนเล่าเรื่องบ้างนะคะ/ คุณหนั่ง ณ รพ.สอง
ป้าไพดูการชงชาทุกๆวัน ขอแจมบ้างนะ วันที่4สค 52 ไปร่วมประชุมหัวหน้าส่วนราชการของอำเภอกับคุณเนามา ได้นำหัวหน้าส่วนเข้าร่วมโครงการคนไทยไร้พุงได้ประเมินBMI และวัด VITAT SIGN ของหัวหน้าส่วนพร้อมทั้งฉีดVacineไข้หวัดใหญ่ให้รวมทั้งจนทในอำเภอจำนวน 60กว่าคน มีนายอำเภอเป็นคนแรกที่ฉีด และให้วัดพุงที่เกือบได้มาตรฐาน ส่วนคุณเนาก็ช่วยประชาสัมพันธ์ไข้หวัดใหญ่ เรื่อง 3 อ ก็คือออกกำลังกาย พฤติกรรมการกินอาหาร ทำอารมณ์ให้แจ่มใสร่าเริง มิเท่าแต่นั้นยังประชาสัมพันธ์การใช้mask จนmask หมดไม่พอขาย ก็ต้องขอขอบคุณที่ช่วยกันทำโครงการคนไทยไร้พุงของรพ.ให้ผ่านไปค้วยดี อีก2วันต่อมา สสอ.ขอสรุปผลโครงการป้าไพยังไม่มีเวลาทำให้ เขาบอกว่าสสจ.ทวง สรุปว่าอย่างไรใครคิดออกจะมีรางวํลให้เออนั้นเต๊อะ
พวกเราชาวโรงพยาบาลสอง ต้องขอขอบคุณแม่ต้อยที่ช่วยเป็นสื่อให้ทางรพ.และพรพ.และให้พวกเราได้รับสิ่งใหม่ๆ ที่เขากำลังฮิตกัน เป็นต้นว่าsha ทั้งๆที่เราอยู่บ้านนอกเราก็ยังทันสมัยกว่าคนที่อยู่ในเมือง แม่ต้อยช่วยติบ้างก็ได้ค่ะ พวกเรายินดีน้อมรับขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับความปารถนาดีที่มีให้พวกเรา
ได้อ่านเรื่องของ LR เรื่องนี้แล้วเข้าใจถึงความรู้สึกของทั้งสองฝ่ายเป็นอย่างดี (ในฐานะที่เคยเป็นทั้งผู้ให้บริการและเคยใช้บริการของห้องคลอดมาแล้ว)..ขอให้กำลังใจน้องๆห้องคลอดในการทำงานที่ต้องอดทน/อดกลั้นกับอารมณ์และความรู้สึกของผู้คลอดทุกระยะของการเจ็บครรภ์ หากแต่ถ้าเราสามารถก้าวผ่านงานที่ยากเช่นนี้ไปได้ด้วยบริการที่เปี่ยมด้วยความรักและเมตตาแล้ว ภายหลังการคลอดอย่างปลอดภัยของมารดาและทารก น้องจะพบกับความปิติและภูมิใจอย่างบอกไม่ถูกเลยแหละจ้า... พี่ต๊ะ/แม่ลูกสาม