ความหวังของแม่
ช่วงเวลา เจ็ดโมงเช้า ฉันเดินทางมาถึงโรงพยาบาล เดินผ่านงานห้องบัตรเพื่อเซ็นชื่อขึ้นปฏิบัติงาน ฉันกวาดตามองไปยังที่นั่งรอรับบัตรวันนี้ผู้รับบริการมารอช่างมากมากันตั้งแต่เช้า เพราะว่าวันนี้เป็นเช้าวันจันทร์วันแรกของการทำงานในสัปดาห์ ฉันยิ้มทักทายผู้รับบริการพร้อมกับพูดว่ารอสักครู่น่ะค่ะ ฉันเดินต่อไปในห้องคลอดเพื่อรับเวรและฟังหัวหน้าพาทำคุณภาพโดยหัวหน้าจะสื่อสารข้อมูลใหม่ด้านวิชาการทั้งที่ไปประชุมมา หรือเรื่องจริงจากที่อื่นพร้อมรับฟังปัญหาต่าง ๆช่วยกันแก้ไขในช่วงเช้าเช่นทุกวันที่ผ่านมาวันละ 30 นาที ยกเว้นในวันพุธ-พฤหัสบดี เราจะออกปฏิบัติงานตั้งแต่ เจ็ดโมงเช้า เนื่องจากเป็นคลินิกเบาหวานและความดันโลหิตสูง เพื่อผู้รับบริการจะได้รับการเจาะเลือดก่อน หลังจากเสร็จภารกิจในห้องคลอด ฉันได้ออกมาช่วยปฏิบัติงานหน้าห้องตรวจ10 ผู้รับบริการที่นั่งรอต่างกล่าวทักทายฉันอย่างเป็นกันเอง ขณะที่ฉันกำลังซักประวัติ “ห้องคลอด ห้องคลอด มีคนไข้” เสียงพี่พยาบาลประจำห้องฉุกเฉินตะโกนเรียกจากในห้อง ฉันซักประวัติจนเสร็จแล้วกล่าวขอโทษผู้รับบริการมอบหมายหน้าที่ต่อให้พยาบาลประจำหน้าห้องตรวจ 10 ในห้องฉุกเฉินฉันกวาดตามองไป เตียงนอน2 เตียงเต็ม รถเข็นนอน 3 คัน รถนั่ง 3 คัน เต็มห้องฉุกเฉิน สายตาฉันมองไปพบหญิงสาวผมยาว รูปร่างค่อนข้างอ้วน ท้องใหญ่ นั่งก้มหน้า มือประสานกันไว้ที่ท้อง นั่งบนรถเข็นนั่ง สีหน้าของเธอเศร้าหมอง
“ สวัสดีค่ะเป็นอย่างไรมา” เธอเงยหน้ามามองฉัน สายตาที่มองมาที่ฉันช่างดูเป็นกังวล
“ลูกฉันไม่ดิ้นเลยหมอตั้งแต่ หกโมงเช้าแล้ว ” ฉันพยักหน้าพร้อมกับหันไปหยิบแฟ้มประวัติจึงทราบว่าเธอชื่อเฉลียว
“เดี๋ยวเราเข้าห้องคลอดกัน ไปฟังเสียงหัวใจลูก นอนพักนับลูกดิ้นกันน่ะ”
หลังจากนั้นฉันเรียกคนงานให้เข็นรถนั่งของเฉลียวเข้าไปในห้องคลอด หลังจากเฉลียวขึ้นนอนบนเตียง ฉันใช้มือสัมผัสไปที่แขนเธอเบาๆ
“เฉลียวบอกพี่ว่าลูกไม่ดิ้นตั้งแต่หกโมงเช้า ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างเฉลียว”
“ฉันกลัวจังเลยหมอ กลัวลูกเป็นอะไรไป กลัวไปทุกอย่าง” เธอกล่าวพร้อมกับก้มหน้า น้ำตาคลอเบ้า
ฉันจับมือเฉลียวเบา ๆ “ไม่เป็นไรนะเรามาฟังเสียงหัวใจลูกพร้อมกัน” ฉันเดินไปหยิบเครื่องฟังเสียงหัวใจเด็ก ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บๆๆๆ
“เสียงอะไรหมอ” เฉลียวถามฉันด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ นัยต์ตาที่มีน้ำตาเออเล็กน้อย ฉันจับมือเฉลียว“เสียงหัวใจลูกของเฉลียวเต้นปกติดี” ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าเฉลียวใบหน้าเธอเริ่มมีรอยยิ้มผุดที่ริมฝีปาก
“ฉันโล่งอกไปที คิดมากตั้งแต่เช้า กินข้าวก็ไม่ลงไม่เป็นอันทำอะไรเลย สามีก็ไม่อยู่ไปเลี้ยงวัว ฉันเลยมาคนเดียว ”
“ครั้งต่อไปถ้าเฉลียวไม่มีคนพามาโทร 1669 รถโรงพยาบาลจะไปรับถึงที่ ”
“สงสัยเป็นเมื่อวานฉันไม่ได้หยุด มัวแต่เก็บขี้เหล็กทั้งวัน ”เฉลียวเริ่มพูดคุยกับฉันมากขึ้นมันบ่งบอกให้ฉันรู้ว่าเฉลียวเริ่มสบายใจขึ้น “
“ไม่เป็นไร ต่อจากนี้เฉลียวต้องพักให้มากขึ้น เพราะเฉลียวใกล้คลอดแล้ว ”
“ฉันทำได้หมอ จริง ๆ แล้วแฟนฉันเขาให้ฉันหยุดแล้ว ฉันสงสารเขาที่ต้องทำงานคนเดียว”
“แต่ฉันหยุดดีกว่าเพราะถ้าลูกเป็นอะไรไปฉันคงหมดหวังในชีวิต ” ฉันใช้มือสัมผัสไปที่แขนเธอเบาๆ
“ดีมากจ๊ะเฉลียวทำดีแล้ว ” จากพูดคุยกับเฉลียวทำให้ฉันทราบว่าเฉลียวอยู่บ้านกับสามี ในตอนกลางวันสามีจะไปเลี้ยงวัวส่วนเฉลียวไปอยู่บ้านมารดาในละแวกเดียวกัน ส่วนมากเฉลี่ยวจะชอบช่วยมารดาเก็บขึ้เหล็กเพื่อนำไปขายเป็นประจำเพราะเฉลียวไม่ชอบอยู่เฉย แต่ฉันไม่ได้หยุดเพียงเท่านี้ ฉันได้นำใบบันทึกการดิ้นของลูกให้เฉลียวบันทึก ตลอดระยะเวลา 3 ชั่วโมง ที่อยู่ในห้องรอคลอด เฉลียวบันทึกลูกดิ้นได้ 8 ครั้ง เสียงหัวใจทารกอยู่ระหว่าง 138 – 142 ครั้งต่อนาที ฉันได้ทวนซ้ำในเรื่องการปฏิบัติของหญิงตั้งครรภ์ อาการผิดปกติ ที่ต้องมาโรงพยาบาล การใช้บริการฉุกเฉิน การใส่ใจในอาการผิดปกติของบุตรในครรภ์พร้อมทั้งเอกสารและอุปกรณ์ที่ต้องเตรียมมาโรงพยาบาลในวันคลอด ใกล้เที่ยงแพทย์มาตรวจเยี่ยมอาการพร้อมทั้งส่งอัลตราซาวด์พบว่าทารกในครรภ์หัวใจเต้นปกติ แพทย์อนุญาตให้กลับบ้านได้ เฉลียวบีบมือฉันเบา ๆ พร้อมพูดว่า “ขอบคุณมากหมอ ฉันดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรดี ขอบคุณจริง ๆ” เฉลียวจากไปด้วยรอยยิ้มที่เป็นสุข
และแล้ววันที่เฉลียวรอคอยก็มาถึง ประมาณ 3 สัปดาห์ต่อมา ในตอนสายขณะที่ฉันกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ในห้องคลอดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “ มีคนไข้ ท้องแรกเจ็บท้องมาก” ฉันเดินออกไปห้องฉุกเฉิน สายตาของฉันเหลือบไปมองบนรถเข็นนั่งพบว่านั่นเฉลียวนี่ คิ้วของเฉลียวชนกัน มีเสียงร้องคราง เบา ๆ
“สวัสดีเฉลียว ” เฉลียว หันมองตามเสียงเรียก ตาเปล่งประกายพร้อมรอยยิ้มผุดขึ้นที่ใบหน้าของเฉลียวทันที
“ดีใจจังที่เจอหมอ แม่ฉันเอาขี้เหล็กมาฝากด้วย”
“ขอบคุณมากจ๊ะ”
ฉันปฏิบัติตามแนวทางการรับใหม่โดยการเจาะ Hct Stat เพื่อเป็นการ Early detection พร้อมประเมินภาวะเสี่ยง เฉลียว ไม่พบภาวะเสี่ยงในการคลอด ฉันเรียกคนงานให้เข็นผู้ป่วยเข้าไปในห้องคลอดเพื่อไปตรวจร่างกายและซักประวัติเพิ่มเติม ตรวจภายในพบว่าปากมดลูกเปิด 3 ซม. ฉันอธิบายถึงความก้าวหน้าของการคลอดและแนวทางการดูแลผู้คลอดให้เฉลียวและญาติรับฟังพร้อมกันจนเป็นที่เข้าใจ ฉันเฝ้าคลอด และ ใช้นวตกรรมสุขสบายในห้องคลอดโดยการนวดหลัง ใช้อโรมาเธอราปี่ โดยการช่วยนวดหลัง และเปิดกลิ่นหอม พร้อมทั้งสอนญาติ เพื่อช่วยให้บรรเทาอาการปวดและอุ่นใจที่มีญาติดูแลอย่างใกล้ชิด เวลาผ่านไป 5 ชม. เฉลียวคลอดบุตรเพศหญิง น้ำหนัก 3,040 กรัม แข็งแรงสมบูรณ์ดี หลังจากทำคลอดและเย็บแผลเสร็จ เฉลียวจับมือฉันและพูดว่า ขอบคุณมากจริง ๆ หมอที่ให้กำลังใจและดูแลฉันอย่างดีมาตลอด
คำพูดของเฉลียวทำให้ฉันมีความสุขกับงานที่ทำยิ่งขึ้น และตระหนักว่า การดูแลผู้ป่วยเราต้องดูแลทั้งด้านร่างกายและจิตใจ เพราะทุกคนย่อมอยู่อย่างมีความหวัง ถ้าเราสามารถทำให้ความหวังของเขาประสบความสำเร็จทั้งเขาและเราก็เป็นสุขใจ
เราก็มนุษย์ เขาก็มนุษย์ เราและเขาก็มนุษย์
จงช่วยกันดูแลมนุษย์ ด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์
