นาย มอ ห้า
วันนี้รู้สึกแปลกใจที่...ขณะที่ครูเรียกชื่อขานนักเรียนพร้อมให้นกเรียนรายงายตัวเองให้ครูฟัง...เผลอแวบเดียว..หันกับมา นาย มอ ห้า ก็ กระโดดลงจากหน้าต่าง หายไปจากห้องทันที(ครูคิดเอาเอง)...นายคนนี้เป็นกระหังหรืออย่างไร?...ครูถามนักเรียนเพื่อนนายมอ ห้า... ก็ได้รับคำตอบว่า...เขาก็เป็นแบบนี้แหละครู... เขามักจะชอบหิวข้าวตอนนี้ แหละก็ทนไม่ไหว...คาบนี้ผ่านไป....วันหลังต่อมาก็เป็นแบบนี้อีก....เด็กคนนี้ชักอยากลองดี...ครูบ่นในใจแบบให้เด็กได้ยินด้วย...วันที่ 3 ก็มาถึง...ครูเลยต้องดักตัวไว้ก่อนด้วยการ...เรียกชื่อเป็นคนแรกเลย...(ในขณะที่เพื่อนกำลังทยอยเดินเข้มเข้ามาในห้อง) พร้อมทั้งได้ให้เขามาช่วยลบกระดานให้หน่อย แล้วก็ได้โอกาสพูดคุย กับนายมอห้า ถามเรื่อยเปื่อย เพื่อให้เขารู้สึกว่าครูก็แค่ถามเรื่องทั่วๆไป แต่สิ่งที่เขาได้รับก็คือ โล่งใจที่ครูไม่ได้เรียกเขามาตำหนิ แต่ครูกลับชวนคุยเรื่อง อื่นๆ แทน จากนั้นครูก็ลงให้เขาได้ช่วยจัดโต๊ะเพื่อจัดกิจกรรม....สรุปแล้ววันนี้นาย มอห้า ร่วมจัดกิจกรรมกับครูจนจบกิจกรรม...นี่คือสิ่งที่เขาได้รับ และครูก็พอใจ....และก็ต้องรอดูกิจรรมการเรียนในวันต่อๆไปของนายมอห้า...
...ครูคือผู้ที่ ช่วยหงายของที่คว่ำ...
ความเห็น (1)
- ..ครูคือผู้ที่ ช่วยหงายของที่คว่ำ....
- นี่ไง..ใช่เลย ที่เขาเรียกกันว่า
- ครู เพื่อศิษย์..ล๊ะ