พิเศษ "กวีรางวัลพานแว่นฟ้า"

บทกวีรางวัลพานแว่นฟ้าชนะเลิศปี ๒๕๕๒

“กระดาษแผ่นดิน”

            ณ ที่นี้สุขดีกว่าที่ไหน       ประชาธิปไตยเบ่งบานเต็มลานฝัน
ไม่สร้างกฎกติกาให้ฆ่ากัน               ไม่ขีดคั่นพื้นที่ด้วยสีใด
เจ้าปกครองเขตแดนแผ่นกระดาษ          ตวัดวาด....เส้นสื่อ....แสนซื่อใส
ความตั้งใจจานเจือจากเนื้อใจ             ปาดเหงื่อไคลจนแก้มน้อยเปื้อนรอยดำ
บอก “พ่อจ๋า ดูซิ...นี่ภาพหนู              ยกรูปชู...แย้มยิ้ม อย่างอิ่มหนำ
ตามองเพ่ง สักพัก แล้วพึมพำ             กลั่นน้ำคำหยาดเยาว์เล่าเรื่องราว
ว่า “ตรงนี้หนูวาดราษฎร”               พานแว่นฟ้าคืออาภรณ์ผ่อนร้อนหนาว
หน้าทุกหน้าอาบยิ้มอิ่มนานยาว            ใต้ดวงดาวสันติภาพทาบแสงทอ

            ไม่ลงสี หนูคงไม่ลงสี      ไม่อยากมี เหลือง – แดง  แบ่งแม่พ่อ
เช่นร้อยพันอันธพาลผ่านหน้าจอ          บ้างหลอกล่อบ้างก่นด่าไม่น่าฟัง
เขาคงมีภาพวาดกระดาษเขา              หลอมรูปเงาร้ายร้ายระบายหวัง
เขาคงขีดสงครามความเกลียดชัง          สงสารจัง กระดาษ, ราษฎร
อยากลบรอยลบล้างด้วยยางลบ           หยุดจุดจบ หดหู่ อุทาหรณ์
ก่อนตะกอนสกปรก ตกตะกอน          ฝังทุกข์ร้อน แนบภาพ ตราบนิรันดร์

            ณ ที่นี่ นาทีนี้ คือที่ไหน ?   ใครหนอใครแลเหลียวหนึ่งเสี้ยวฝัน
กับสังคมแตกต่างถึงทางตัน              ภาพเหล่านั้น ลบเลือน เปื้อนน้ำตา

                                                    นิตยา พูนเพิ่ม

นักเรียนโรงเรียนสทิงพระวิทยา

เป็นความภาคภูมิใจของคนครูที่มีต่อลูกศิษย์ นะครับ

                                                         จาก กานท์กวี

[อิงจันทร์ บ้านกลอนไฉไล]

คนสทิงพระ  ศิษย์เก่าสทิงพระวิทยา

พลอยปลาบปลี้มใจไปด้วย

ขอบพระคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ