อ่านแบบไม่เดียงสา
|
อ่านแบบไม่เดียงสา
อ้างอิง - ภาพ Kati1789
เพิ่งได้อ่าน เรื่องราวงานแปล จากข้อเขียนของนักเขียนที่ประทับใจ
ผลงานเล่มล่าสุด ของ Alberto Manguel ในนาม A Reading Diary หรือในพากย์ไทย ด้วยผลงานแปลของ คุณจิระนันท์ พิตรปรีชา ในชื่อ บันทึกรักนักอ่าน หลังจากเคยได้ประทับใจในผลงาน A History of Reading ในนาม โลกในมือนักอ่าน ที่เคยพรั่งพรูพลังในใจ
ครั้งนี้ เรื่องราวและเรื่องเล่า ที่ชายหนุ่มผู้นี้เขียนบอก กับหนังสือ 12 เล่ม
ซึ่งสำนักพิมพ์มติชน พาดหัวเรื่องราวและบอกกล่าวเรื่องเล่าภายในว่า ค้นหิ้งหนังสือ สำรวจสุดขอบโลกวรรณกรรม ดื่มด่ำกับผลงานระดับคลาสลิก 12 เดือน 12 เล่ม ผ่านสายตา อัลเบรโต มังเกล นักเขียน นักวิจารณ์ และสุดยอดหนอนหนังสือ ยิ่งอ่านยิ่งรับรู้เสน่ห์บางประการ
ยิ่งสำหรับ ผู้คนซึ่งหลงใหล ในดงอักษร ในหน้าหนังสือ
ผมเชื่อว่า การได้มีโอกาสบันทึกของผู้หลงรักและหลงใหลการอ่าน จะทำให้เราได้อมยิ้ม และอดไม่ได้ที่จะเห็นความรักที่แฝงอยู่ในแต่ละท่อนทำนองความ อยู่ในแต่ละคำที่เขากำลังอธิบายถึงหนังสือ ถึงเสน่ห์บางประการ ถึงความงามแบบเงียบเงียบ ที่คนอ่านหนังสือเท่านั้นจึงจะเข้าใจ
กระทั่งได้มีโอกาสเห็นพลัง จากการสร้างสรรค์ ในสมองผู้คน
ว่าเขา ใคร หรือคนนั้นคนนี้ ที่เป็นเจ้าของผลงานเรื่องนั้นเรื่องนี้ ช่างละเอียดปานใด ช่างเป็นบุคคลที่ทรงพลัง ในการลำดับความ เรียบเรียงเรื่องราว และนำเสนอพลังแห่งการมองเห็น พลังแห่งการเดินทางไปตามตัวอักษร กระทั่งละเอียดอ่อนในการส่งผ่านความหมาย มาสู่สายตาของเรา
ครั้งนี้ ผมประทับใจ กับคำกล่าวของเขา
ที่กล่าวถึงงานเขียนของ เอช จี เวลส์ H. G. Wells ในผลงาน The Island of Dr ในหัวเรื่องของหนังสือที่เขาอ่านในเดือน กรกฎาคม ในเรื่อง เกาะของ ดร.มอโร เขากล่าวถึงการอ่านประสบการณ์ครั้งเก่า และเสน่ห์บางประการที่รำลึกได้ จากการอ่านหนังสือที่ไม่รู้ต้นเรื่องราว ไม่รู้ที่มาที่ไป
เขาหลุดโพล่งถึงประโยคที่น่าสนใจว่า ความไม่เดียงสาของการอ่าน Lector virgo
ว่าในฤดูร้อนคราวนั้น ผมรู้สึกถึงพลังบางอย่าง จากการอ่านต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความรู้สึกทั้งหวาดหวั่น ทั้งประทับใจ ไปจนถึงตอนจบแบบอภิมหาโศกนาฎกรรม การอ่านแบบไม่รู้เท่าทันเช่นนี้ คงไม่มีอีกแล้ว แม้จะเป็นหนังสือที่ผมเพิ่งเปิดอ่านครั้งแรกก็ตาม เขาทิ้งท้ายประโยคนี้ในวันอังคาร
ผมรับรู้ ถึงห้วงเวลาในวัยเด็ก ที่ได้มีโอกาสอ่านท่อนความอักษร
ที่นำพาเราไป จูงมือของเราไปในแต่ละห้วงขณะ จะตกหลุม ตกเหว หวาดหวั่นหวาดไหว หรือไม่แน่ใจว่า ทิศทางเบื้องหน้าที่เรากำลังไปนั้น จะเป็นเรื่องราวหรือเป็นเส้นทางเช่นไร ไม่นับกับความหมายในแต่ละถ้อยทำนองความ ที่หลอกล่อ ที่ยอกย้อน หรือกระทั่งหลอกความรู้สึกของเรา
ผมชอบความหมายในแต่ละคำ ที่กล่าวถึงความไม่เดียงสา ในยามที่เราอ่าน
ในยามที่เราเริ่มต้นความไม่รู้ ทั้งไม่รู้เท่าทัน ทั้งไม่รู้ในเล่ห์กลแห่งภาษา ไม่รู้ในพลังแห่งความอำพราง ไม่เข้าใจในทิศทางเบื้องหน้า ของชีวิตที่เรากำลังจะเริ่มต้น ทั้งจากการเติบโต หรือจากความหมายของการมองเห็น ความเข้าใจที่อยากรู้ว่า โลกเบื้องหน้าเป็นเช่นไร
ไม่ว่าจะเป็น ทิศทางแห่งการก้าวย่าง หรือพลังในความเด็กจะอ่อนด้อยเพียงไร
วันนี้ ผมเพิ่งเข้าใจว่า ความอ่อนด้อย ความอ่อนเยาว์ ความเป็นเด็ก ความที่เราด้อยซึ่งเล่ห์เหลี่ยม บกพร่องในกลโกง หรือโกหกไม่เนียน ตอแหลแบบหยาบหยาบ หรืออยากได้แต่ไม่อาจปิดบังอำพรางความต้องการเบื้องลึกได้ หลายครั้งที่ผมอดคิดไม่ได้ว่า
ช่างเป็นความง่ายที่ซื่ออย่างหมดจด งดงามโดยไม่จำเป็นต้องหา คำสวยใดใดมานั่งบรรยาย
หรือบางครั้งในขณะที่เราเริ่มต้นเรียนรู้ อาจบกพร่องไปบ้าง ผิดพลาดไปนิด อ่อนด้อยไปหน่อยนั้น ล้วนเป็นเสน่ห์ที่งดงาม เมื่อยามหนังหน้าของเราหยาบกร้าน ยามที่ชีวิตมีบาดแผลมากมาย ยามที่เราล้มลงในชีวิตครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเรารู้ว่า ความอ่อนเยาว์ในบางครั้งนั้น ไม่ใช่สิ่งที่บกพร่อง
บ่อยครั้ง ที่เราอาจเข้าใจ ถึงความไม่เดียงสา
ในยามที่เรารำลึก ถึงการอ่านครั้งแรก ถึงการจับมือคนรักในครั้งแรก ถึงการรอคอยคนรัก ถึงความประทับใจที่ได้อ่านเรื่องราวอันยิ่งใหญ่ หลายครั้งที่ผมนึกถึงวันเวลาอันตื่นเต้น ยามเปิดอ่านแต่ละหน้าอย่างวิตก เปิดอ่านเรื่องราวด้วยคำภาวนา และความคิดไปต่างๆนาๆ ว่าเรื่องราวจากการอ่าน จะจบลงเช่นไร หรือจะเป็นคำตอบแบบใด
บางครั้งก็ตกหลุมอำพราง ในแต่ละคำเขียน แต่ละสำนวน
บางครั้งก็อดรู้สึกดีไม่ได้ ที่ได้พบความสะเทือนใจ จากการอ่านที่นำพาเราให้โลดแล่น จากความอ่อนด้อย ไร้เดียงสา และความไม่ประสีประสาของชีวิตเรา บ่อยครั้งที่เข้าใจว่า ตัวเองยังไม่เข้าใจโลกเบื้องหน้า หรืออาจมีเพียงความเชื่อว่า เราจะผ่านไปได้
บ่อยครั้งในชีวิต ที่ผ่านบาดแผลในใจ ผมอดคิดไม่ได้ ถึงสิ่งที่แอบซ่อน ถึงความไม่เดียงสาในชีวิต
|
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะคุณkati
สบายดีไหมคะ งานคงยุ่งหลาย หายไปนานมากๆ เลยนะคะ
ตากำลังจะปิดแล้วสิคะ พอเห็นบันทึกนี้ เจ้าของสำนวนคมคาย อ่านแล้วโดน ก็ตาสว่างในทันที
ระลึกถึงนะคะ ดีใจได้อ่านเรื่องราวที่คุณถ่ายทอด
ยังระลึกเสมอ เช่นเคยค่ะ