ซอรี ..ท้องได้ 3 เดือน แล้ว .... เสียง บอมอ ( แปลว่าหมอ แต่คนในพื้นที่ เรียกเจ้าหน้าที่สาธารณสุข
ทุกคนว่า บอมอ ) สถานีอนามัย ต.ยาบี บอกซอรี ด้วยสีหน้าที่ให้ความหวังซอรีอย่างเต็มเปี่ยม
เพราะซอรี มักจะบอก กับบอมอเสมอว่า ซอรี อยากมีลูก ...ซอรี จะรักลูกของซอรี เหมือนที่ แม่รักซอรี
ซอรีเคยดูในทีวี เขาบอกว่า ให้รักแม่ และแสดงความรักต่อแม่ทุกวัน ไม่ต้องรอ..วันแม่
ซอรีไม่เคยเชื้อเรื่องที่..ทีวีบอก เพราะซอรีเชื้อหัวใจของตัวเอง ซอรีรักแม่เพราะหัวใจของซอรี
ซอรีจึงมีโอกาสได้บอกรักแม่ และทำเรื่องทุกเรื่องที่แสดงให้แม่เห็นว่าซอรีรักแม่ทุกวัน
ซอรี จะสอนให้ลุกรักซอรี เหมือนอย่างที่ซอรีรักแม่ ... ความจริงแล้ว บอมอ ไม่ค่อยอยากให้ซอรี
มีลูก เพราะบอมอบอกว่า ซอรีไม่แข็งแรงเหมือนคนอื่น ซอรีไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่บอมอบอก
เพราะซอรี รู้สึกว่าตนเองแข็งแรงดี ทำงานได้ทุกวัน ดูแลแม่ และมะห์ซุดี ได้อย่างมีความสุข ซอรี ..
พยายามทำในสิ่งที่บอมอ แนะนำอย่างเคร่งครัด ซอรีได้รับการเจาะเลือด ตรวจอะไรหลายอย่างที่บอมอ
อธิบาย ซอรี จำไม่ค่อยได้หรอก เพราะซอรี ไม่ค่อยชอบจำอะไร นานๆ มันทำให้ซอรีปวดหัว
บอมอ.. แนะนำให้ซอรีไปคลอดลูกที่โรงพยาบาลจังหวัด เพราะซอรีมีความเสี่ยงสูง ซอรีจำได้แค่นั้น
ไมรู้ว่าเสี่ยง อะไร ซอรีไม่อยากถาม เพราะซอรีฟังไม่รู้เรื่อง
มะห์ซุดี .. รวบรวมเงินที่มีอยู่ นำไปว่าจ้างรถเหมาพาซอรี และ แม่ ไปโรงพยาบาลในจังหวัด ....
ซอรี เลือกที่จะคลอดลุกด้วยตนเอง เพราะซอรีอยากทำในสิ่งที่แม่เคยทำให้ซอรี ..
อุแว้. ๆ เสียงเด็กร้องไม่ดังมากนัก แต่ซอรีได้ยินเสียงร้องของลูกอย่างชัดเจน มันเป็นเสียง แห่งความสุข
ความเจ็บปวดที่ซอรีมี .. มัน หายเป็นปลิดทิ้ง ...แล้วโลกก็หมุนไปมา ซอรี รู้สึก ตาลาย และโลกก็มีดลง
.................................................................................................................................
มะห์ซุดี จับมือซอรีแน่น แววตาดูว่างปล่าว ซอรี ถามด้วเสียงตื่นเต้น ..แล้วลูกของซอรีอยู่ไหน
ซอรีมองไปรอบๆ เตียงที่ซอรีนอนอยู่ ..ไม่มีลุกของซอรี ไม่มีลุก แล้วเขาไปไหน
แม่เดินเข้ามาหาซอรี จับมืออีกข้างของซอรี ไว้แน่น ซอรี ...ลูกของซอรี ตายแล้ว
เขาไม่แข็งแรงพอที่จะอยู่กับเรา บอมอบอกว่า เขาไม่แข็งแรงเหมือนอย่างซอรี และมะห์ซูดีไม่แข็งแรง
บอมอบอกว่า โอกาสที่ซอรีจะมีลูกและแข็งแรง เป็นไปได้ยาก ... ซอรี ไม่ได้ยินเสียงอธิบาย
หรือเสียงปลอบใจใดๆ จากแม่ มันเบาและล่องลอย ความหวังสุดท้ายของซอรี มันหลุดลอยไป
พร้อมกับ ความมีดที่เข้ามาเยือนซอรีอีกครั้ง ... นิรันด์
อ่านแล้วทั้งสามตอนค่ะ
รับรู้ถึงความรู้สึกหัวอกคนเป็นแม่
ความรักที่ซอรีมีต่อแม่และครอบครัว
การสูญเสีย เมื่อได้สติแล้วซอรีคงสุขใจขึ้น
ลูกที่จากไปไม่ได้ไปไหน แต่ไปอยู่กับพระเจ้าเบื้องบน
ขอบคุณค่ะ
เขียนเรื่องได้ประทับใจมากค่ะ
และทำให้เห็นถึงความทุกข์ยากของเพื่อนมนุษย์อีกมุมหนึ่ง
ที่ความเจริญเข้าถึงช้ามากค่ะ
รัฐ.น่าจะได้ลงไปดูแลตรงจุดนี้
สนับสนุนด้านการแพทย์ และพยาบาลให้มากกว่านี้
ขอบคุณนะคะที่มีเรื่องเล่าดีๆให้อ่าน
เรื่องราวของความรักที่ซึ้งใจ
ถึงดนยาจะหมดแค่นี้..แต่ได้พบสุขนิรันดร์