ถ้าจะรักเป็นดาวในหาวห้อง
จงเรืองแสงฉายส่องในห้องหาว
ใครทุกหนอาจมิเห็นเราเป็นดาว
ใช่เรื่องร้อนปวดร้าวถ้าเราเป็น
ถ้าใจรักศักดิ์ศรีการมีแสง
ย่อมบางแห่งบางหนมีคนเห็น
ถ้าเพ็ญลบดาวเลื่อนชื่อเดือนเพ็ญ
ดาวคือดาวและจะเป็นอยู่เช่นนั้น
ต่อให้แสงแรงกล้าแห่งอาทิตย์
อันศักดิ์สิทธิ์ส่องแสงแรงมหันต์
มิอาจเลือนดาวดับนับนิรันดร์
มิอาจเลือนดาวอันนิรันดร
ความเป็นดาวย่อมแสดงโดยแสงฉาย
มิใช่หมายเติมกล้าหรือล้ำอ่อน
แต่กล้าต้านต่อแสงจันทร์อันแรงร้อน
กล้าส่องซ้อนสู้แรงแสงตะวัน
มิว่าอยู่ห้วงใดในหนหาว
โคจรดาวอย่าชะงักอย่าหักหัน
แม้นเรืองแสงแห่งนั้นพร้อมกัน
อย่าได้หวั่นหวาดกลัวที่รัวราง
เหมือนนวลแสงสีขาวแห่งดาวฤกษ์
อาจมักเบิกฟ้าให้ไสวสว่าง
หากโคจรดาวเด่นคงเส้นทาง
ใครจะจางนวลแจรงของแสงดาว
จากหนังสือซอยเดียวกัน
รวมเรื่องสั้นของ วาณิช จรุงกิจอนันต์
อ่านแล้วย้อนมองตนได้อะไรหลายอย่างขอรับคุณครู..
ธรรมะยามเช้าขอรับ..
ความเป็นดาวย่อมแสดงโดยแสงฉาย
มิใช่หมายเติมกล้าหรือล้ำอ่อน
แต่กล้าต้านต่อแสงจันทร์อันแรงร้อน
กล้าส่องซ้อนสู้แรงแสงตะวัน
อ่านแล้วเพราะจริงๆค่ะ คนเราก็เช่นกันหากต้องการสร้างจุดเด่นของตัวเองน่าจะให้พอสมควร อย่าทำเกินกำลังความสามารถนะคะ
แหงนดูดาวพราวพร่างห่างบนฟ้า ในนภามืดมนจนดาวใส
เหมือนแสงธรรมส่องสว่างอยู่กลางใจ มืดเพียงใดส่องประกายไม่อ่อนแรง
หากเปรียบดาวนั้นเช่นคนเด่นดัง ดูห่างๆช่างดูดีมิแสลง
แต่เข้าใกล้คล้ายดวงดาวเจ้าแสดง หลุมเกาะแก่งแจ้งชัดขัดลูกตา
กราบนมัสการพระคุณเจ้า ธรรมฐิต
สวัสดีค่ะ น้อง หมูจ๋า
สวัสดีค่ะท่านวิโรจน์
เขาที่เห็นเด่นไกลในข้างหน้า ไกลสุดตาเพียงใดได้แต่เห็น
แต่เมื่อได้สัมผัสให้ชัดเจน เขาที่เห็นเด่นไกลใช่เรียบเลย