นิทานเรื่องนี้ ลูกสาวคนโตเป็นคนวาดค่ะ (ตอนนั้นยังเรียนอยู่ชั้นอนุบาล 2) ซึ่งก็คือนิทานอีสปที่เราคุ้นเคยกันดี
หมาป่ากับนกกระเรียนเป็นเพื่อนกัน วันหนึ่งหมาชวนนกไปทานอาหารที่บ้าน
แต่ทำอาหารที่ตนทานได้เพียงลำพัง คืออาหารที่เป็นน้ำ แถมยังใส่ในภาชนะก้นแบนอีกต่างหาก นกจึงกินไม่ได้
พอกินของตัวเองหมด ยังหันมากินของนกอีกด้วย
นกไม่ได้กิน จึงบินกลับไปด้วยความโกรธ
แล้วจึงชวนกลับบ้าง และนำอาหารบรรจุในภาชนะที่ตนทานได้เพียงลำพังเหมือนกัน
หมาป่ากินไม่ได้ จึงสำนึกผิด ว่าไม่ควรแกล้งเพื่อนก่อนจึงขอโทษ
แล้วลูกสาวก็แต่งเรื่องต่อ
ว่านกกระเรียนไม่ติดใจ ชวนหมาป่าว่า "มาเล่นกันเถอะ จะได้ร่างกายแข็งแรง และไม่โกรธกัน"
จบแบบเด็กๆอย่างนี้แหละค่ะ
..... อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/293202
แน่ะ มาสายก็โดนพี่ใหม่บลัพจนได้ ^^ เค้ามาแต่เช้าแล้ว พอดีแปลงร่างเป็นแม่บ้าน..เก็บกวาดสำนักงานอยู่ต่างหากล่ะ
ลายเส้นของเด็กอนุบาลสองเหรอคะ? จริงๆ เหรอคะ? ฮือๆๆ ทำไมตอนเด็กๆ ต้อมไม่เก่งแบบนี้มั่งนะ ฮึ! แถมยังมีจินตนาการแต่งนิทานได้เป็นเรื่องเป็นราวอีก
"หลานฉัน" คนนี้อีกคน ^^ เก่งๆ กันทั้งนั้น..
ต้อมไม่ค่อยได้วาดรูปเลย นานๆ ได้ติสท์แตกวาดออกมาได้เสียที อย่างเช่นในบันทึกภาษารื่นรมย์ และบันทึกพี่น้องชวนวาดภาพ เทียบกับน้องๆ แล้ว..อิอิ ภูมิใจ ต้อมดูเหมือนเบบี๋กว่า (จะภูมิใจตรงไหนเนี่ย) ฮ่าๆๆ เพราะต้อมดูเหมือนเด็กอนุบาลวาดรูปไปเลย ทำเนียน..ทำเนียน..
จิตรกรผู้ยิ่งใหญ่ในวันหน้า เป็นบุญตาที่ได้เห็นเป็นดั่งฝัน
ท่านมีบุญอุ่นใจสายสัมพันธ์ ให้เขานั้นซึมซับรับแต่บุญ
มาชม
ภาพวาดได้เรื่องได้ราวดีจังน่าชื่นชมตัวน้อย ๆ แค่นั้นยังวาดได้เก่งนะนี่
...จิตรกรใช้อารมณ์ผสมสี...
จินตกวีใช้อารมณ์ผสมฝัน...เขาว่ามา
ยูมิเลยว่าไป...อิ อิ อิ
เกินฝีมือเลยนะครับ อนุบาลสอง
ภาพสวย เรื่องสร้างสรรค์
ชื่นชมความสามารถของเด็กๆนะคะ
มีแววศิลป์ตั้งแต่เด็กๆเลย
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นค่ะ
สวัสดีค่ะ
วันนี้แวะมาดูฝีมือหลาน
โอ้โห...ฝีมือไม่ธรรมดาค่ะ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงด้วยค่ะ
(^___^)
เข้ามาดูหลานสาววาดภาพค่ะ...วาดสวยกว่าน้า Vij ตอนนี้อีกค่ะ อิๆๆๆ
มีแววว่าจะเก่งเหมือนคุณแม่เจ้าค่ะ...
ดีค่ะ ดีมาก ๆๆๆๆๆ
ฝีมือเยี่ยมยุทธเลยหลานๆของเรา..
เก่งจังเลยค่ะ
สุดยอดงานศิลป์จริงๆค่ะ
ชื่นชมๆๆ