ความเปลี่ยนแปลง....สู่การเริ่มต้น (ก้าวที่หนึ่ง)
เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนแล้วที่ฉันได้เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัวใหญ่แห่งนี้ ที่ซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่กับชีวิตของฉัน หน้าที่การงานใหม่ สถานที่ทำงานใหม่ เจ้านายใหม่ เพื่อนใหม่ "การเริ่มต้นใหม่" เป็นสิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุด จนกระทั่งมีใครคนหนึ่งพูดให้ฉันได้ฉุกคิดขึ้นมา คำพูดเหล่านั้นมันยังดังก้องอยู่ในความทรงจำของตลอดมา " ไม่มีใครที่จะมีโอกาสเริ่มต้นใหม่ได้เสมอไปหรอกนะ เมื่อมีโอกาสที่ดีรออยู่ตรงหน้าก็จงรีบคว้าเอาไว้"
คำพูดเพียงแค่ไม่กี่ประโยคจากใคร คนนั้นทำให้ฉันใช้เวลาตัดสินใจเพียงแค่วันเดียวสำหรับเลือกที่จะมาทำงานที่นี่ ท่ามกลางความแปลกใจ ของคนรอบข้าง โดยเฉพาะเพื่อน ๆ ที่ร่วมหัวจมท้ายกันมาตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษา ทุกคนต่างรู้สึกใจหายที่อยู่ ๆ ก็มีใครคนใดคนหนึ่งต้องแยกจากไป แต่ทุกคนก็เข้าใจว่านี่คือโอกาสดีในชีวิตของฉัน ดังนั้นจากการฉุดรั้งไม่อยากให้มาในครั้งแรก กลับกลายเป็นการขับไล่ เพราะบรรดาเพื่อน ๆ ต่างก็พร้อมกันหยุดงานมาส่งฉันที่นี่ (พวกเราทำงานกันคนละที่จึงหยุดไม่พร้อมกัน )
พวกเราใช้เวลาในการเดินทางจาก อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์มาถึงที่นี่ประมาณ 6 ชม. ตลอดการเดินทางพวกเราต้องเผชิญกับสายฝนที่โปรยกระหน่ำลงมาตลอดเส้นทาง การเดินทางที่แสนจะยาวนานนั้นทำให้ฉันและเพื่อน ๆ เริ่มท้อแท้เหมือนกัน ( เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย ) จนก้าวเข้าสู่ชั่วโมงที่ 6 รถปิคอัพคันใหญ่ที่วิ่งผ่านเนินเขา เส้นทางที่คดเคี้ยวเป็นงูเลื้อย ก็เริ่มชะลอความเร็ว คนขับเริ่มนำเจ้าสี่ล้อชิดไหล่ทางมากขึ้น ก่อนจะเปิดไฟเลี้ยวซ้ายหักพวงมาลัยเข้ามาตามถนนคอนกรีตประมาณ 30 เมตร พวกเราเห็นป้ายสีม่วงสดใส โดดเด่นเขียนว่า "โรงพยาบาลพะโต๊ะ" เราทุกคนถอนใจออกมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายเมื่อรับรู้ได้ว่าการเดินทางอันแสนยาวไกลได้สิ้นสุดลงแล้ว
บรรยากาศยามเย็นของวันอาทิตย์ที่เงียบสงัด ฟ้ายังคงเหลือไว้เพียงแสงอาทิตย์อ่อนๆ บวกกับสายลมเย็นที่พัดหอบเอาความชุ่มชื่นหลังพายุฝนสงบ ทำให้พวกเรารู้สึกสดชื่น จนลืมความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางไปเลยทีเดียว จนเมื่อรถมาจอดนิ่งสนิทอยู่ตรงลานจอดรถของโรงพยาบาล พวกเรารีบลงจากรถ แล้วยืนแถวเรียงหน้ากระดาน กางแขนออก 180 องศา แหงนหน้ามองท้องฟ้าที่ในขณะนั้นมีเพียงสีฟ้าสดใสแต่งแต้มด้วยเมฆก้อนขาวๆ แล้วสูดเอาออกซิเจนเข้าปอดกันอย่างเต็มที่ จนคนที่เดินผ่านไปมาหันมามองกันเป็นตาเดียว (พวกเขาคงกำลังคิดว่าพวกนี้มันบ้ากันหรือเปล่า)
หลังจากรับออกซิเจนเข้าไปถึงปอดและคงจะเข้าไปสะกิดต่อมเสียงของเพื่อน ๆ ฉันด้วยหรือเปล่าก็ไม่ทราบได้ เพราะเริ่มจะมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่าง ๆ นา ๆ เพื่อนคนหนึ่งของฉันจึงพูดขึ้นว่า
" เป็นโอกาส ดีของเรานะเนี่ยที่ได้รับออกซิเจนในโรงพยาบาลพร้อมกันทั้งกลุ่มโดยไม่ต้องพึ่งออกซิเจนจากเครื่องช่วยหายใจในห้อง ไอซียู" ทำเอาพวกเราทุกคนหัวเราะขำกับคำความคิดแผลง ๆ ของพวกเพื่อน ๆ...... บรรยากาศรอบ ๆ โรงพยาบาลช่างเป็นใจให้พวกบ้ากล้องถ่ายรูปทั้งหลายยิ่งนัก เพราะเผลอแป๊บเดียวทุกคนต่างก็วิ่งไป ตั้งท่าถ่ายรูปกันเป็นการใหญ่ ไม่มีใครสนใจคิดจะช่วยฉันขนของแม้แต่คนเดียว ฉันยืนดูพวกเขาย้ายสถานที่แอ็คท่าจากจากตรงนั้น ไปตรงโน้น เปลี่ยนจากมุมนี้ ไปอีกมุม เห็นแล้วฉันรู้สึกเวียนหัวแทนคนไข้จริงๆ แต่ที่ดูจะดึงดูดความสนใจของพวกเพื่อน ๆ ฉันได้มากที่สุดก็คงจะเป็น อาคารหรือจะฉันจะเรียกว่าบ้านดี ซึ่งตั้งอยู่ตรงประตูทางออก ด้านนอกถูกตกแต่งเป็นสวนหย่อมเล็ก ๆ และมีน้ำตกจำลองสวยงาม (ฉันเพิ่งมารู้ภายหลังว่ามันคือ อาคารแพทย์แผนไทย) และเมื่อเก็บภาพกันจนพออกพอใจ ทุกคนก็กลับมารวมกลุ่มกันส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวจนหนวกหู
"โรงพยาบาลสวยอ่ะ"
"โรงพยาบาลสะอาดเนอะ"
"บรรยากาศดีสุดยอด"
"โรงพยาบาลน่าอยู่จัง" คำนี้เล่นเอาพวกเราทุกคนมองหน้ากันก่อนที่เจ้าของความคิดต้องรีบอธิบายเพิ่มเติม " ก็ฉันเอาความคิดของพวกแกรวมกันไง"
และแล้วก่อนที่ทุกคนจะกลับ พวกเพื่อน ๆ ฉันต่างสุมหัวกระซิบกระซาบกัน จนฉันเองเริ่มสงสัย และสุดท้ายพวกมันก็เฉลยออกมาว่า
" พวกเราลงมติแล้วว่า ให้แกอยู่ที่นี่แหละ เพราะว่าวันหลังพวกเราจะได้มาเที่ยวอีก" เห็นไหมค่ะว่าสุดท้ายแล้วพวกเพื่อน ๆ ของฉันมันก็ยังอุตริเห็นสถานที่ราชการเป็นสถานที่ท่องเที่ยวไปได้ (แต่ก็ขอชมจากใจจริงว่าโรงพยาบาลสวยจริง ๆ ค่ะ)
และนี่ก็คือการก้าวผ่านความเปลี่ยนแปลงไปสู่....การเริ่มต้นใหม่ ก้าวแรกของฉัน (ซึ่งต่อไปจะเป็นยังไงก็ไม่รู้...ได้แต่ท่องเอาไว้ในใจอย่างเดียวว่า ... สู้..สู้...)
น้องนุช
การเงิน
ความเห็น (38)
สวัสดีค่ะ...น้องนุช
ยินดีต้อนรับสู่รั้วม่วงขาว ชาวพะโต๊ะอีกครั้งค่ะ
เขียนเก่งมากค่ะ..น่าอ่าน..พี่อัจชอบตั้งแต่อ่านครั้งแรกแล้วค่ะ
ขอบคุณนะคะ...รอเรื่องต่อไปค่ะ อิอิ
- สวัสดีค่ะน้องนุช
- ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่แห่งบ้านทรายทอง (ออ..ลืมไปโรงพยาบาลพะโต๊ะ ชื่นชมกับงานที่ได้ถ่ายทอด "ฉันใช้เวลาตัดสินใจเพียงแค่วันเดียว" ยังดีกว่าพี่นะ ของพี่คิดชั่วโมงเดียวเอง...ทุกวันนี้ยังไม่คิดจะไปทำงานที่ไหนอีกเลย
- พวกเราลงมติแล้วว่า ให้น้องนุชอยู่ที่นี่แหละ (โชคดีที่มติเป็นเอกฉันท์) ไม่งั้น....
- งานทุกอย่างที่เราตั้งใจทำ และรักงานที่เราทำ ความสำเร็จในชีวิตก็อยู่ไม่ไกลแน่นอน ขอเป็นกำลังใจในยามท้อ ขอแสดงความชื่นชมในวันที่สำเร็จ....
ดีใจแทนชาวพะโต๊ะ ที่ได้บุคลากรสาธารณะ มาช่วยอีกแรงหนึ่ง
ก้าวแรกมาถูกทางแล้ว ก้าวต่อไปคงเดินอย่างมั่นคง...ให้กำลังใจครับ
ห้องฉุกเฉิน
ก๊อขอต้อนรับสมาชิกใหม่ด้วยคนนะคะ ดีใจที่ได้เพื่อนบ้านเพิ่ม หวังว่าเราคงได้ร่วมงานกันนะคะ
- ยินดีต้อนรับน้องนุชเป็นส่วนหนึ่งของรพ.พะโต๊ะจ๊ะ
- เขียนดีมากเลย อ่านแล้วชอบ ฝีมือเหมือนนักเขียนเลย
- เยี่ยมจริงๆ
ยินดีต้อนรับ นุชค่ะ ( อายุเท่ากัน )
* เป็นกำลังใจให้ สำหรับการทำงานในรพ.นะค่ะ
* การเปลี่ยนแปลง ให้อะไรดีๆ เราเราเสมอนะคะ
ดีใจด้วยน่ะจ๊ะ และขอบอกว่าน้องตัดสินใจถูกแล้วที่เลือกมาที่ร.พ.คุณภาพมี ผอ ที่หน้ารัก มีพยาบาลและเจ้าหน้าที่ทุกคนที่หน้ารักทุกคน (ไม่ได้ยอน่ะแต่เป็นความจริงน่ะจะบอกให้)
สวัสดีจ้า...น้องนุช...
เก่งจริงนะตัวแค่เนียะ...ฝีมือแบบนี้เป็นนักเขียนตัวน้อยได้เลย
กฤษณา อโศกสิน หรือ ทมยันตี เห็นฝีมือน้องแล้วอายเลยล่ะ
พี่เป็นกำลังใจสำหรับการเข้ารับราชการครั้งแรกของน้องนะ
มันไม่ยากหรอกสำหรับการเริ่มต้น สู้..สู้ นะคะ
เป็นกำลังใจครับ พะโต๊ะ.....เล็กๆแสนน่าอยู่ สำหรับคนไม่ยึดติด.....เน๊อะ
เป็นกำลังใจให้น้องนุช..คนสุดท้องคะ... โรงบาลเรายังมีอะไรที่ดีดี มีพี่มีเพื่อน มีน้องที่น่ารักและอบอุ่นอีกมากมายนะคะ... บางครั้งไม่ต้องลงมือค้นหา..เราก็จะพบว่า.. ยังมีคนที่พร้อมจะให้ความรักและกำลังใจ...แก่ผู้ก้าวเข้ามาอยู่ในครอบครัวของเราเสมอนะจ๊ะ ... พี่ปิ๋ว
ครับ สู้..สู้ต่อไปครับ
ขอเป็นกำล้งใจให้กับ "การเริ่มต้น" ในรั้วสีม่วง บ้านใหม่ของพี่นุชด้วยนะค่ะ (เขียนเรื่องเก่งจังค่ะ)
จ๋า (สหกรณ์)
ดีใจน่ะที่ได้มาอยู่ในครอบครัวเดียวกัน
แต่ถ้าเพื่อนคนไหนอยากมาเที่ยวและขอเบอร์โทรศัพท์ของน้องนุช
อย่าบอกผิดให้เบอร์แฟนไปน่ะค่ะ เดี๋ยวมันจะยุ่งน่ะค่ะ
น้องอ้อย(พัสดุ)
พี่นุช...ขอบอกว่าสุดยอดจิงๆ ค่ะ เก่งมาเลยค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ..และยินดีต้อนรับเข้ารั้ว ขาว+ม่วง ค่ะ
เห็นพี่นุชครั้งแรกก็.....ขอบอกว่า....ปิ๊งเลยค๊า..
ขอบคุณพี่อัจค่ะที่ยอมรับกระดาษเน่าๆใบนึงในวันนั้น จนมันได้มีโอกาสได้มาโลดเล่นอยู่บนโลกไซเบอร์ได้ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ(แอบคิดเอาเอง)ให้คนอื่นได้รับรู้ และขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับโอกาสดีๆแบบนี้ค่ะ
* ขอบคุณค่ะผู้พิสูจน์อักษรคนเก่ง ที่ช่วยเติมเต็มเรื่องราวให้ถูกต้อง
* ขอบคุณสำหรับการต้อนรับและกำลังใจที่มอบให้ค่ะ
รู้มั้ยค่ะว่า จำคำพูดของพี่นครได้ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน " ทำไมไม่เอาความขาวของโอเล่ย์มาบ้าง"
วันนี้มีโอกาสดีก็เลยขอบอกที่นครไว้ตรงนี้ว่า " รอบๆตัวพี่นครมีแต่คนขาวๆทั้งนั้น ลองเปลี่ยนมาดูของดำๆแปลกๆบ้าง เพื่อเพิ่มสีสันให้ชีวิตค่ะ" (5555555)
* ขอบคุณค่ะสำหรับข้อคิดดีๆ
ขอบคุณคุณห้องฉุกเฉินนะค่ะที่แวะมาให้กำลังใจ ถ้าจะให้ดีช่วยบอกชื่อหน่อยก็ได้นะค่ะ รับรองว่า ไม่ยืมตังค์แน่นอน (555555)
สวัสดีค่ะพี่ชะอ้อน
รู้สึกเป็นปลื้มมากเลยค่ะที่เข้าให้กำลังใจ และชมกันอย่างนี้ ดีนะค่ะเนี่ยที่นุชทำน้ำหนักตัวเอาไว้เยอะ ไม่งั้นคงตัวลอยไปแล้ว (อิ อิ)
สวัสดีค่ะมด ขอบคุณนะค่ะ สำหรับการต้อนรับแล้วก็กำลังใจ ดีใจจังที่มีเพื่อนรุ่นเดียวกัน (จะได้ไม่รู้สึกว่าแก่อยู่คนเดียว)
ก่อนอื่นต้องบอกว่าเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับสิ่งที่พี่แหม่มบอก เพราะว่าตั้งแต่ก้าวเข้ามาอยู่ที่นี่ทุกคนมีแต่รอยยิ้มให้กันตลอดเลย(น่ารักมากๆ)
สวัสดีค่ะ อาเจ้ ขอบคุณมากมายสำหรับทุกอย่างนะค่ะ ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว ที่คอยเป็นที่ปรึกษาที่ดี ดีใจมากเลยค่ะที่เปิดเข้ามาแล้วให้ comment ของพี่โอเล่ย์ด้วย (น้ำตาซึมเลย)
ขอบคุณคุณกรวดเม็ดร้าวค่ะ ที่เข้ามาให้กำลังใจ
ขอบคุณพี่ปิ๋วนะค่ะ สำหรับการต้อนรับและกำลังใจ
ขอบคุณคุณ Regis ค่ะ สู้... สู้ (เช่นกันค่ะ)
ขอบคุณนู๋นุ้ยนะค่ะ สำหรับกำลังใจ มีอีกอย่างที่อยากบอก เสียงเพราะมากค่ะ
สวัสดีค่ะพี่จ๋า ขอบคุณค่ะที่เข้ามาทักทายกัน ( ขอบอกว่าอายมากเลยวันนี้ที่บอกเบอร์ผิด....อันนี้ข้าน้อยมิได้ตั้งใจ)
สวัสดีจ้ะ...คนสวย ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามา comment ให้ด้วย อยากบอกว่าตอนนี้ยังว่างถ้าปิ๊งก็ให้แม่มาขอสิ (อิ อิ อิ )
แหม.... พี่นุชล่ะก็ อย่าชมซิ น้องเขิ้น เขิน
* ถ้าไม่ดัด.. ก็ไม่เพราะหรอกค่ะพี่ *
กระดาษไม่เน่าค่ะน้องนุช
แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง
ก็ยิ่งดีค่ะ เข้ากับโลกร้อนและโรงพยาบาลร้อน(เงิน)เช่นเรา อิอิ
คนข้างเคียง
สวัสดี...จ๊ะ น้องนุข
ชื่อน่ารัก ตัวก้อน่ารัก นิสัยก้อยิ่งน่ารัก แถมมีน้ำใจอีกต่างหาก แอบทราบมาว่า น้องกลัว ผอ สระอี
ไม่ต้องกลัว ผีมีจริงๆแหละ ฟันธง
ดีใจนะค่ะ ดีใจที่โรงพยาบาลพะโต๊ะ ได้บุคคลากรดีๆมาเพิ่มอีกคน คนดี ต้องมาอยู่ที่ดี สิจ๊ะ
อยู่ที่นี้ อยู่ไป แล้วจะติดใจ
เขียนน่ารัก น่าติดตาม เป็นนักเล่าเรื่องได้เลยจ้า
การเปลี่ยนแปลง ย่อมให้อะไรดีๆ เสมอ
ครอบครัว รพ. พะโต๊ะ ยินดีต้อนรับครับ
ขอบคุณคนข้างเคียงค่ะ (ใครอ่ะบอกหน่อยดิ) สำหรับการต้อนรับ แล้วก็คำชม (อิ อิ แอบเขินนิดหน่อย)
ขอบคุณคนข้างเคียงค่ะ (ใครอ่ะบอกหน่อยดิ) สำหรับการต้อนรับ แล้วก็คำชม (อิ อิ แอบเขินนิดหน่อย)
สวัสดีค่ะ น้องใหม่ ไฟแรงจริงๆๆ เขียนดีนะคะ อ่านแล้วคิดว่าคงมีคนอยากมาอยู่ รพ.พะโต๊ะมากขึ้น
ขอให้เล่าเรื่องต่อไปออกมาให้อ่านอีกน่ะ ขอร่วมเป็นกำลังใจ
ยินดีต้อนรับที่สุดๆๆๆๆๆๆ
และไม่อยากหัยจากไปไหน
ขอบคุนสำหรับทุกๆอย่างที่มีหัย
ขอบคุนจิงๆๆๆๆ
- สวัสดีครับน้อง...Nuchies
- ในนาม ม่วง-ขาว ยินดีต้อนรับครับ
- อ่านแล้วรู้สึกประทับใจ...มากๆ
- ดีนะได้มารถยนต์ตอนพี่มา...รถเครื่อง...จ๊ะ
สวัสดีค่ะ
(ต้อน)รับเข้าสู่รั้ว ม่วง-ขาว
การเงินยินดีมาก ๆ ที่มีโอกาสร่วมงานกัน
เข้าอ่านนานแล้ว วันนี้เลยขอ เม้นท์ ไว้เป็นหลักฐาน
เก่งจังเลย รออ่านเรื่องต่อไปอยุ่นะ