CraZyJEUD
“ลุงทิด”
โรงพยาบาลบางกระทุ่ม อ.บางกระทุ่ม จ.พิษณุโลก
ผมเองก็เป็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลบางกระทุ่ม ในงานสุขศึกษาและประชาสัมพันธ์
และก็ทำงานมา 10 กว่าปีแล้วครับ ก็ถือว่านานพอสมควร แน่นอนว่าในการทำงานแต่ละวันนั้น ก็มีบ้างที่สุขใจกับงาน
ทุกข์ใจกับงาน ประทับใจในงาน หรือแม้แต่ ดีใจ เบื่อ เซ็ง เป็นธรรมดาของมนุษย์ทั่วๆไป แต่ผมก็ค่อยๆ ผ่านเรื่องต่างๆ
มาได้ ถึงได้อยู่ตั้ง 10 กว่าปีไงละครับ ถ้าผ่านไปไม่ได้ ผมคงเปลี่ยนงานไปแล้ว เรื่องที่ผมจะมาเล่าก็เป็นส่วนหนึ่ง
ของงานที่ผมรับผิดชอบนี่แหละ เรื่องก็มีอยู่ว่าในวันที่ 4 กันยายน 2552 ทาง สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพิษณุโลก
และหน่วยงานสาธารณสุขของจังหวัดพิษณุโลกจะมีงานเลี้ยงสำหรับข้าราชการเกษียณอายุในปี2552 และก่อนหน้านี้
ทางสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพิษณุโลกได้แจ้งมาทุกหน่วยงานให้จัดทำ Multivision ของเจ้าหน้าที่ของหน่วยงาน
ที่จะเกษียณและทำการตัดต่อ ส่ง file ให้กับสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพิษณุโลก เพื่อรวบรวมทั้งจังหวัด และจัดแสดง
ในวันที่ 4 กันยายน 2552 ณ โรงแรมทอปแลนด์ จังหวัดพิษณุโลก และในงานเกษียณครั้งนี้ก็มีเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล
บางกระทุ่มคนหนึ่งที่ครบวาระ นั้นก็คือคุณลุงสุรัตน์ ศรีสาธร หรือที่คนในโรงพยาบาล เรียกกันว่า “ลุงทิด” สำหรับ
คุณลุงทิดเอง ก็เริ่มปฏิบัติงานเมื่อ วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2525 เกษียณอายุราชการ วันที่ 30 กันยายน 2552
ในตำแหน่งลูกจ้างประจำ หน้าที่รับผิดชอบคือ งานประปาของโรงพยาบาล รวมๆ แล้ว อายุ ราชการก็เกือบๆ 27 ปีกว่าๆ
สำหรับรูปแบบการทำ Multivision ทางจังหวัดก็ได้กำหนดมาให้เป็นลักษณะการสัมภาษณ์ ผมก็เลยติดต่อกับลุงทิด นัดวัน เวลาที่จะไปสัมภาษณ์กัน แล้วก็มาถึงวันสัมภาษณ์ หลังจากที่จัดเตรียมอุปกรณ์ กล้อง DVD ต่างๆ พร้อมแล้ว
ผมก็เริ่มทำการสัมภาษณ์เลยครับ... โดยสิ่งที่จะเอามาเขียนเล่าก็ได้ตัดเอาบางส่วนของการสัมภาษณ์มาแบบว่า
เอาที่โดนใจผมมาเล่าน่ะครับ......
..........................................................................................................................................................................
ยงยุทธ ทิดลองเล่าเกี่ยวกับงานที่ลุงทิดทำให้ผมฟังหน่อยซิครับ
ลุงทิด ตื่นมาทำงานปกติตี 2 หากว่าไม่เจ็บป่วยนะ ที่มาตี 2 เพราะว่า กลัวน้ำจะกรองไม่ทันให้เขาใช้ตอนเช้า
พอมาถึงก็สูบน้ำเข้าถังสูงแล้วก็กรองน้ำไปด้วย แล้วก็กลับบ้านหลังเสร็จงาน ประมาณ 6 โมงเย็น
ยงยุทธ ลุงทิดตื่นมาทำงานตั้งแต่ตี 2 นี่ไม่ง่วงเหรอครับ (.... ผมคิดไปด้วยว่าจะมีซักกี่คนที่มาทำงานตั้งแต่ตี 2 ...)
ลุงทิด มันก็ง่วงครับ ก็ถ้าหากไม่มีงานซ่อม ก็หลบนอนไปเลยครับ
ยงยุทธ หลบนอนไปเลยเหรอ แล้วไปนอนตรงไหนละครับ
ลุงทิด ห้องทำงานบ้าง แล้วแต่ บางทีก็ไปขอพยาบาลนอนใน ward เพราะว่ามันง่วงทนไม่ไหว แต่ถ้ามีงานซ่อม
ก็จะทำงานไปเรื่อยๆ มันจะไม่ง่วงครับ แต่ถ้าหากไม่มีงานซ่อมนั่งอยู่เฉยๆ มันจะง่วงเลยครับ.. (หัวเราะ)
ยงยุทธ แล้วทิดไม่ลองมา 8 โมงเช้าบ้างละครับ
ลุงทิด ไม่ได้ครับ
ยงยุทธ อ้าวทำไมละครับ ทำไมมา 8 โมงเช้าไม่ได้
ลุงทิด ไม่ได้เลยครับ ถ้า 8 โมงเช้านี่ มันจะจังกับหน้าที่อื่น น่ะครับ เพราะเขามีงานทำของเขาอย่างนั้น
แต่คราวนี้ผมต้องรับผิดชอบที่น้ำจะให้เขาใช้กันน่ะครับ ให้เจ้าหน้าที่ หรือว่าญาติคนไข้ แล้วก็ที่เขา
จะใช้ทำความสะอาดกันน่ะครับ
ยงยุทธ ลุงทิด เวลาลุงทิดเห็นเขาเปิดน้ำทิ้งไว้นี่ทิดโกรธไหม
ลุงทิด โกรธครับ
ยงยุทธ โกรธแล้วทำยังไง
ลุงทิด ถ้าหากว่า ครั้ง หรือ สองครั้งก็ไม่อะไร ... (หัวเราะ)........พอครั้งที่ 3 ครั้งที่ 4 ผมโมโหก็ด่าเขา
ยงยุทธ ด่าเขาเลยเหรอ
ลุงทิด ครับ (หัวเราะ) .......ด่าโร้ โร้ โร้ หัวตึก ท้ายตึก อะไรอย่างงี้อะครับ
ยงยุทธ แล้วเขาเถียงไหม
ลุงทิด ไม่ค่อยเถียงกันหรอกครับ บางคนเขาก็หัวเราะผม โดนผมด่า
ยงยุทธ เวลาทิดเหนื่อย ทิดได้กำลังใจจากใครบ้างครับ
ลุงทิด เพื่อนร่วมงานทุกคนครับ ถึงบางครั้งเขาจะว่าอะไรผมก็ตาม ความรักมันก็ยังเกาะกินใจกันอยู่น่ะครับ
ความรู้สึกจากเพื่อนทุกๆคนเลยครับ อย่างตอนเจ็บป่วยนะครับ สำหรับพยาบาลนะครับ ผมคิดว่าที่ผม
ด่าเขาบ่อยๆน่ะครับ ผมคิดว่าเขาเกลียดผม แต่เวลาผมเกิดเจ็บป่วย หรือได้รับอุบัติเหตุในงาน ล้ม อะไร
อย่างงี้อ่ะครับ พอเข้าไปพวกเขาก็รีบกุลีกุจอ ทำให้ทันที ผมก็เลยคิดว่า ที่ผมด่าเขา เขาก็ไม่เกลียดผมนี่เนอะ
ยงยุทธ คือคนที่ทิดเคยด่าเขา เขาก็ไม่ได้เกลียดทิด
ลุงทิด ครับ.........(น้ำตาทิดซึมออกมา)......เพื่อนร่วมงานทุกคนนะครับ ผมเล่นกับเขาได้หมด แล้วบางทีสังเกตบางคน
เขาถือตัวกับคนอื่นแต่ผมสามารถไปเล่นกับเขาได้ ผมก็คิดว่าอย่างน้อยเขาก็ยังมีความเมตตากรุณาต่อเรา
ความผูกพันมันมีเยอะครับ เวลานั้นผมก็ใจหายเวลาออกไปจะทำอย่างไร........ (น้ำตาทิดซึมออกมา)
แล้วที่ไปเที่ยว หรือไป O.D.อะไรน่ะครับ ที่ผมไม่ไปกับเขา ก็เพราะเหตุว่า ห่วงเกี่ยวกับน้ำที่เขาจะมีใช้กันรึเปล่า
ยงยุทธ ก็เลยไม่ได้ไปเที่ยวเลย เพราะน้ำน่ะครับ ต้องดูตลอด
ลุงทิด ครับ ก็กลัวว่าน้ำเขาจะไม่มีใช้กัน........ผมทำงานที่นี่นะครับ ไม่ใช่ความสามารถของผมส่วนตัวที่สามารถเข้าทำงานได้ แต่เป็นเพราะการช่วยเหลือและความสงสาร ของผู้อำนวยการ แล้วก็หัวหน้าต่างๆ เมื่อเขามอบงานให้
เขามีความรัก ความสงสาร ผมก็ไม่อยากให้คนอื่นเขามาว่า ผู้อำนวยการ และหัวหน้า ว่าใช้คนไม่ดีมาถึงไม่มีความรับผิดชอบอะไรอย่างนี้น่ะครับ
........ ตอนนี้ทิดนิ่งไป แล้วน้ำตาซึมมากขึ้นกว่าเดิม ผมเลยนิ่งไปด้วยเพราะสังเกตเห็นว่าทิดเหมือนกำลังอยาก
พูดต่อ ผมเลยเงียบและรอฟัง แล้วลุงทิดก็พูดต่อจริงๆ...
ลุงทิด ความรู้สึกต่องานนี้มันมีมากครับ เพราะว่าประปานี่นะ ผมทำของผมมาตั้งแต่ไม่มีอะไรเลย แต่ก่อนไม่มี
ที่ล้างหน้าทราย ทรายก็ไม่ถูกตามระเบียบ ใช้ทรายอะไรก็ไม่รู้ แต่ผมก็ไม่เคยอบรมน่ะครับ ใช่ลองผิดลองถูก
ใช้เสี่ยงเอาน่ะครับ และจากการซ่อมอะไรต่อ อะไรนี่นะครับ ผมก็ไม่เคยไปเห็นเขาซ่อมมาหรอกครับ
ค่อยๆ แก้ ค่อยๆซ่อม ไปเรื่อยๆ อาศัยจากการซ่อมมาเป็นครู น่ะครับ
ยงยุทธ เรียกว่าใช้ประสบการณ์เอาใช่ไหมครับ
ลุงทิด ครับ และนี่ เมื่อใช้ได้ดีแล้วนะครับ ผมก็มีความรักความผูกพันยังไงไม่รู้กับงานนี้ เมื่อก่อนนี้เวลาน้ำหมด
เขาต้องโทรไป หรือว่าไปตามกันแต่ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องโทรเลยครับ และงานนี้ถ้าวันไหนไม่ได้ทำ
มันจะนอนไม่หลับ
ยงยุทธ นอนไม่หลับเลยเหรอครับ
ลุงทิด ครับ นอนไม่หลับเลยครับถ้าไม่ได้ทำ และก็มีเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมต้องรับผิดชอบนะครับ
คือมีเจ้าหน้าที่พยาบาลน่ะครับ ลงเวร แล้วจะอาบน้ำนอน ให้คนไปตามผมตอนตี 1 แล้วบอกว่า
มาดูน้ำประปาให้หน่อยกำลังอาบน้ำอยู่ แล้วน้ำประปาไม่ไหลรีบมาดูให้หน่อย
ยงยุทธ (.....ผมถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เผื่อลุงทิดจะพูดผิด.....) ตี 1 เลยเหรอครับ
ลุงทิด (หัวเราะ) ครับ ตี 1 คราวนี้เราก็คิดได้ว่า เราต้องรับผิดชอบเขา คนกำลังฟอกสบู่ถูตัว ไม่มีน้ำอาบจะทำอย่างไร
ยงยุทธ แล้วทิดไม่บ่นบ้างเหรอครับ
ลุงทิด ตอนแรกก็บ่นครับ แต่ตอนหลังมาคิดได้น่ะครับ สมมติว่าตัวเรากำลังฟอกสบู่ถ้าไม่มีน้ำจะอาบเราจะทำอย่างไร
เราก็ต้องมานึกถึงความรับผิดชอบเราเลยต้องทำให้เขา งานผมจึงไม่มีวันหยุด ลาพักทำธุระแล้วก็ต้องรีบมา
ยงยุทธ .........(ในใจผมก็นึกว่า พยาบาลคนไหนกันนะที่ทำแบบนี้)......... ก่อนที่จะถามคำถามต่อไป
อะไรที่ทำให้ลุงทิดมีความสุขครับ..........
ลุงทิด งานครับ งานที่ทำอยู่นี่แหละครับ..... (รู้ไหมครับ ว่าทิดตอบโดยไม่ลังเลใจแม้แต่นิดเดียว และ
ถ้ามีคนถามผมด้วยคำถามนี้ ผมคงจะตอบว่า มีเงิน มีบ้าน มีรถ และมีอะไร ต่อมิอะไรเยอะแยะไปหมด)
ยงยุทธ ทำไม งานจึงทำให้ลุงทิดมีความสุขละครับ
ลุงทิด เพราะผมทำได้ และผมมีความสุขครับ ที่สามารถทำให้โรงพยาบาล และเจ้าหน้าที่ มีน้ำใช้ และก็ช่วย
โรงพยาบาลประหยัดครับ ไม่ต้องไปจ้างที่อื่นเขาครับ
....มาถึงตอนนี้ก่อนที่จะจบการสัมภาษณ์ ผมก็เลยถามว่า ทิดมีอะไรจะฝากให้กับน้องๆ ที่กำลังทำงาน
อยู่บ้างไหมครับ และแน่นอน... ผมประทับใจมากๆ กับคำแนะนำของทิด...
ลุงทิด มีหน้าที่อะไรเกี่ยวกับการงานนะครับ ก็ควรปฏิบัติไปตามหน้าที่ ต้องรับผิดชอบอะไรไป เราต้องมาทำงาน
เพื่อประโยชน์ของส่วนรวม จะมาคิดว่าตอนนั้นมันไม่ใช่เวลางาน มันก็ไม่ควรจะคิดเพราะว่าเราต้องทำตาม
หน้าที่ของเราไป ต้องรับผิดชอบไป ทำได้ก็ทำ ผมเองนะครับ เขาเรียกตอนไหน ผมมาตลอดเวลาขอให้เป็นงาน
ส่วนรวมก็แล้วกัน......
การสัมภาษณ์ครั้งนี้ถึงใครอ่านแล้วจะรู้สึกเฉยๆแต่สำหรับผมมีความประทับใจในคำตอบของลุงทิด
ในทุกคำตอบมากๆ เพราะทำให้ได้แง่คิดอะไรหลายๆ อย่าง เกี่ยวกับการทำงาน และแสดงให้เห็นว่า ลุงทิดเป็น
บุคคลที่ให้ความสำคัญกับงานที่รับผิดชอบและทำหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ ผมคิดว่าคนที่ทำงานอยู่ในโรงพยาบาลบางกระทุ่มคงจะรู้เป็นอย่างดี ลุงทิดเป็นแบบอย่างที่ดีจริงๆ ครับ โดยเฉพาะคนที่ทำงาน
มาทีหลัง แต่กลับบ้านก่อนคนอื่น และคนที่ไม่ค่อยจะยอมสละเวลาเพื่อทำงานส่วนรวม แต่สำหรับผมนั้น
ผมจะนำแนวการปฏิบัติงานของลุงทิดไปปรับปรุงตัวของผมเองแน่นอน แต่ขอไม่บอกนะครับว่าผมต้องปรับปรุง
อะไรขอเก็บเป็นความลับ.....อิอิอิ......
ก่อนจะจบขออีกนิด... วันนั้นไปสัมภาษณ์ลุงทิด และได้มีโอกาสเข้าไปในห้องเก็บอุปกรณ์ซ่อมบำรุง
ระบบน้ำประปาของลุงทิดได้ไปเห็นข้อความที่ลุงทิดเขียนติดผนังไว้ .... โดนใจมากๆ
เตือนใจงาน “ผิดเพราะทำ ดีกว่าผิดเพราะไม่ทำ”
ผมอาจจะเขียนเรื่องเล่าไม่ค่อยดีนะครับเพราะถนัดที่จะเม้าท์ มากกว่า แต่ก็ได้พยายามละ.........
และถ้าอยากดูรูปลุงทิด ไปที่นี่เลยครับ http://bkthos.6te.net/surat.htm
ผู้เขียน
ยงยุทธ ปิ่นสกุล
งานสุขศึกษาและประชาสัมพันธ์
โรงพยาบาลบางกระทุ่ม
ดึกๆ ก่อนเที่ยงคืน ของวันที่ 8 กันยายน 2552
ความเห็น (2)
เล่าเรื่องได้สนุก กว่าเม้าท์ อีกนะคะ แถมได้ข้อคิดดีๆ จากลุงทิด
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ ค่ะ
ลุงทิด เป็นแบบอย่างที่ดีคนหนึ่งในการรับผิดชอบงานที่ทำอย่างเต็มความสามารถที่มีอยู่
ขอนำมาเป็นต้นแบบในการทำงานเช่นกัน เคยท้อ เบื่อ เซ็ง หมดกำลังใจบ่อยๆเหมือนกัน
แต่พอนึกถึง ลุงทิด ก็ทำให้อาการเหล่านั้นหายไป หัวใจที่เหี่ยวแห้งก็พองโตขึ้นมาได้อีกครั้ง
ขอบคุณนะคะ ลุงทิด สำหรับข้อความ " ผิดเพราะทำ ดีกว่าผิดเพราะไม่ทำ "