"คนสำคัญ"
ห้องคลอด เป็นอีกแผนกหนึ่งในโรงพยาบาลที่มีภาพความทรงจำ หลาย ๆ ความรู้สึก ทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ คราบน้ำตาและเสียงร้องให้มีความทุกข์ ความเจ็บปวด เมื่อก่อนคลอด ความทรมานของผู้เป็นแม่ เมื่อขณะเบ่งคลอด และภาพรอยยิ้มที่ฉาบแก้มของผู้เป็นแม่ ทันที ที่ได้ยินเสียงร้องครั้งแรกของลูก ภาพความกระตือรือร้น ผุดลุกผุดนั่งของผู้เป็นญาติ เพื่อรอคอยทารกน้อยตัวเล็ก ๆ ผู้ซึ่งจะมาเป็นสมาชิกอีกคนในครอบครัว ทุกครั้งที่พยาบาลเดินผ่านเข้าออกระหว่างห้องคลอดกับห้องรอคลอด จะรับรู้ได้ถึงการรอคอยที่เป็นความหวังและปะปนไปด้วยความวิตกกังวลที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ ภายในใจ ว่า...สิ่งที่หวังนั้นจะสมปรารถนาหรือไม่
กำลังใจของผู้เป็นแม่ คือแรงบันดาลใจอย่างหนึ่งในการขับเคลื่อนไปข้างหน้าของกระบวนการคลอด กำลังใจที่ดี ส่งผลให้แม่สู้ อดทนต่อความเจ็บปวด ความทรมานที่แทบขาดใจ และหนึ่งในทุกกำลังใจที่มีให้ ช่วยสร้างเป็นพลังใจได้เป็นอย่างดีที่สุด คือ กำลังใจจากบุคคลใกล้ชิด เช่น สามี แม่ ,พ่อ ญาติพี่น้อง ผู้เป็นที่รัก ในช่วงเวลาที่เจ็บปวด ทุกครั้งที่มีการหดรัดตัวของมดลูก สิ่งที่ต้องการ ที่สุดในเวลานั้น คือต้องการให้บุคคลใกล้ชิดเหล่านั้นอยู่ใกล้ ๆ ช่วยแบ่งเบา บรรเทาความรู้สึกที่เจ็บปวดนั้นให้ทุเลาลง ซึ่งพยาบาลได้มีการสอนให้ญาติ, สามี , นวด , สัมผัส , แนะนำเทคนิคต่าง ๆ พร้อมพูดคุยให้กำลังใจเพื่อบรรเทาอาการปวดและอยู่เฝ้าอย่างใกล้ชิดได้ตลอดเวลาจนกว่าจะย้ายเข้าห้องคลอด และเมื่อถึงช่วงเบ่งคลอดในห้องคลอด ผู้เป็นแม่ก็จะมีแรงเบ่งมีกำลังใจที่ดีในการคลอด
จากแนวคิดที่ว่าในช่วงเวลาที่เจ็บปวดทุกทรมานที่สุดนั้นพยาบาลไม่ใช่บุคคลที่ผู้รับบริการต้องการเสมอไป สิ่งที่เราทำให้ได้ก็คือ การให้เขาได้อยู่ใกล้ชิดกับคนในครอบครัว ให้มากที่สุด และพยาบาลคอยดูแลให้การพยาบาลทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ ให้ความรักฟุ้งกระจาย แผ่ซ่านบรรเทาความเจ็บปวดให้ทุเลาลงด้วยตัวของ มันเอง
ทางหน่วยงานห้องคลอด โรงพยาบาลพะโต๊ะ จึงมีการปรับระเบียบการเข้าเยี่ยมจากเดิมที่มีกำหนดช่วงระยะเวลาชัดเจนของการเฝ้าและเข้าเยี่ยม ปรับเป็นเฝ้าและเยี่ยมได้ตลอดเวลา จนกว่าจะย้ายเข้าห้องคลอด และไม่เคยมีใครสนใจเลยว่าป้ายระเบียบการเยี่ยมที่ติดอยู่หน้าห้องคลอดแต่เดิมนั้นบัดนี้ มันหายไปอยู่ที่ไหน
เมื่อเมล็ดพันธุ์แห่งความรัก ความดี ความเข้าใจ ได้ก่อเกิดขึ้น กฎเกณฑ์หรือระเบียบต่าง ๆ ที่มีอาจไม่ใช่ประเด็นสำคัญอีกต่อไป ความรัก ความเอาใจใส่ของญาติคนหนึ่ง สู่ ผู้มาคลอด คนหนึ่ง ส่งผลไปให้ “คนสำคัญ” คนหนึ่งลืมตามองโลกได้ และแม้จะไม่ใช่ ทุกสิ่งทุกอย่างที่สมหวัง หรือที่รอคอย... แต่อย่างน้อย ๆ เราก็ภูมิใจแล้วว่าสิ่งดี ๆ ได้ก่อเกิดขึ้นเพื่อเติมเต็มความสมบูรณ์ในห้องคลอดของโรงพยาบาลของเรา
ขอบคุณค่ะ
อัจฉรา บุญช่วย
ความเห็น (30)
- พี่สวัสดีค่ะ น้องอัจ
- แวะมาชื่นชมผลงานดี ๆ บรรยายจนทำให้รู้สึกบรรเทาความเจ็บปวดไปหลายชั่วขณะทีเดียว (อยากเป็นคนสำคัญภายในห้องคลอดโรงพยาบาลพะโต๊ะเสียแล้ว)
- สิ่งที่คาดหวังของผู้รับบริการก็คือ ความรัก ความเอาใจใส่ของผู้ให้บริการ สู่ ผู้มาคลอด คนหนึ่ง ส่งผลไปให้ “คนสำคัญ” คนหนึ่งลืมตามองโลกได้ สิ่งดี ๆ ได้ก่อเกิดขึ้นเพื่อเติมเต็มความสมบูรณ์ในห้องคลอดของโรงพยาบาลพะโต๊ะไปแล้ว
จ๋า ( สหกรณ์ )
แวะมาให้กำลังใจและขอชื่นชมกับผลงานดีดี
แต่เราทั้งสองคนต่างก็ได้เจอเมล็ดพันธุ์แห่งความรักกันแล้ว
และจะตราตรึงเราไปตราบนานเท่านานเลยจริงมั้ยจ๊ะ
สวัสดีค่ะน้องอัจ พี่แหม่มอีกเช่นเคย ค่ะที่ติตามเรืองดี ดีของน้องอัจมาตลอดผู้เป็นแม่คือผู้รับรู้ถึงความเจ็ปปวดผู้เป็นพ่อและญาติรับรู้ถึงความสมหว้งและผู้บริการอย่างเราคือต้องการ ให้ผู้มา รับบริการประทับจิตประทับใจให้แก่ผู้มาบริการ
- นู๋นุ้ยขอเข้ามาร่วมให้กำลังใจอีกคนค่ะ พี่อัจ -
อ่านแล้วทำให้นึกถึงภาพบรรยากาศที่ "เมล็ดพันธุ์แห่งความรัก" กำลังจะออกมาเจริญเติบโตข้างนอกเลยค่ะ
เขียนเรื่องนี้ไว้นานแล้วค่ะ..
ตั้งแต่เดินผ่านหน้าห้องคลอดแล้วป้ายเวลาเยี่ยมมันหายไป กลับมีความรู้สึกดีๆเข้ามาแทนที่
เราคาดหวังอะไร ผู้รับบริการก็คาดหวังเช่นเดียวกันล่ะค่ะ
ขอบคุณพี่นก ไม่มีอะไรดีเท่ากำลังใจค่ะ อิอิ
ขอบคุณจ๊ะจ๋า...
เข้ามาเยี่ยมเยียนกันเสมอเลย
คำว่า "รัก" อักษราค่ายิ่งใหญ่ คริคริ
ขอให้มีรักที่สุข...ทุ๊กทุกวันนะคะ ขอบคุณมาก
ขอบคุณค่ะพี่แหม่มที่ติดตามเรื่องดี..ดีอีกเช่นเคย
อัจจะติดตามเรื่องดี..ดีของพี่แหม่มเช่นกันค่ะ
รู้สึกดีนะคะพี่แหม่มนะ อะไรที่ดี..ดีเนี่ย..
ชอบคำนี้ของนู๋นุ้ยจังค่ะ....
ภาพบรรยากาศที่ "เมล็ดพันธุ์แห่งความรัก" กำลังจะออกมาเจริญเติบโตข้างนอก
ถ้าเราช่วยกัน คนใจร้ายที่ไหนก็ทัดทานไม่อยู่หรอกค่ะ
สุดท้ายเหลือแต่ คนดี มีรัก มีสุข ทั้งเราและผู้รับบริการและโลกใบนี้ โอ้! จอร์จ มันยอดมาก อิอิ
ขอบคุณกำลังใจดี..ดีค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่อัจ
- คนขี้โกงจะมาสารภาพค่ะ ว่า ว่า...มาติดตามอ่านเรื่องราวตั้งแต่เรื่องแรก ตามคำบอกเล่าของพี่เรย์และพี่ฮอส และยังคงติดตามอ่านทุกๆเรื่องอยู่ตลอด แต่ไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้เลย แฮ่ๆๆ...ยอมรับผิดแต่โดยดี
- พอเริ่มอ่านแต่ละเรื่อง และอ่านไปได้ครึ่งนึงก็จะเดาว่าเป็นเรื่องราวของใคร ใครกันนะถ่ายทอดเรื่องดีๆเช่นนี้ พออ่านจบก็จะอึ้ง ไม่น่าเชื่อว่าแต่ละคนเขียนได้เก่งขนาดนี้
- บางเรื่องราว ก็นำมาเป็นพลังเติมกำลังใจได้ดีเลยล่ะค่ะ
- ขอขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ผู้กับถ่ายทอดเรื่องราวดีๆๆ และจะไม่ขี้โกงแล้วค่ะ..อิอิ
จ๋า ( สหกรณ์ )
เข้ามาขอบคุณคำอวยพรดีดี
ขอให้อัจมี รัก ที่มีความสุขเช่นกันน๊ะ
สวัสดีค่ะ น้องนารีรัตน์
ไม่ขี้โกงเลยค่ะ น่ารักมากตะหากล่ะ
แค่ติดตามกันก็สุดปลื้มและขอบคุณมากแล้ว
มาช่วยกันเขียน-อ่านและเมนท์เยอะๆนะคะ
ขอบคุณจ๊ะจ๋า...ผู้น่ารักค่ะ...อิอิ
สวัสดีค่ะ
เข้ามาเป็นกำลังจัย และรับเรื่องราวดี....ดี
ที่โรงพยาบาลพร้อมให้กับผู้รับบริการ
คนข้างเคียง
สวัสดีค่ะ เมล็ดพันธุ์แห่งความดี ก่อให้เกิดต้นกล้าแห่งความดี ต้นไม้แห่งความดี และโลกแห่งความดี ปลื้มจ้า เรื่องเล็กน้อย ถ่ายทอดได้ยอดเยี่ยม ขอคารวะด้วยใจ ขอเป็นกำลังใจคนสำคัญ
เด็กใหม่สสจ.
สวัสดีครับพี่อัจ..แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ที่พะโต๊ะแล้ว...แต่ก็ยังติดตามเรื่องราวดีๆเสมอครับถ้ามีเวลาว่าง ....และให้กำลังใจพี่อัจกับโครงการดีๆที่จะเป็นจุดหนึ่งในการพัฒนาที่ยั่งยืนครับ....
สวัสดีค่ะ ต้นข้าว
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ โรงพยาบาลพร้อมปรับให้มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นเสมอ
หนึ่งใน 91คนคือคุณที่จะสานฝันไปด้วยกันค่ะ คริคริ
ขอบคุณคนเคียงข้าง แฟนพันธุ์แท้อีกคนเลยนะเนี่ย
ปลื้มใจเช่นกันค่ะ เป็นกำลังใจที่ดีเสมอ และ คุณคือคนสำคัญ อิอิ
เมื่อวานยังถามถึงอยู่เลยค่ะ ว่าเป็นน้องใหม่ สสจ โอเคมั้ย?
ได้ทราบว่ามีความสุขและรู้สึกดีมาก ก็ยินดีด้วยนะคะ
ขอบคุณกำลังใจและขอเป็นกำลังใจเช่นกันค่ะ มีความสุขและประสบความสำเร็จในงานนะคะ
ใช่เลยน้องรัก
เวลาที่เข้าไปรอในห้องคลอด โดยเฉพาะท้องแรก(ก็ท้องเดียวแหละ)
กังวล ปั่นป่วนใจมากที่สุด ดอนที่นอนรออยู่คนเดียว กลัว ๆๆๆๆ
ขอบคุณพี่อัจ เหมือนกันค่ะ
เพราะนู๋นุ้ยเคยผ่านภาพเหตุการณ์นั้น ณ. สถานที่แห่งนี้ค่ะ (เมื่อก่อนเคยเป็นผู้รับบริการ) จึงทำให้รับรู้ได้ถึงความรัก ความเอาใจใส่ ที่งานห้องคลอดของ รพ. พะโต๊ะ ได้ให้บริการแก่ผู้รับบริการค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่นงเยาว์ ครูป.1 ที่รักนับถือยิ่ง
เคยกลัวมากเหมือนกันค่ะตอนท้องที่ 2 เพราะอยู่คนเดียวในห้องคลอดตั้งนาน
ท้อง1กับ 3 โอเคมากค่ะ ญาติอยู่ตลอดเวลาและเจ้าหน้าที่น่ารักมากๆ
ถึงจะเจ็บคลอดแต่อุ่นใจมากค่ะ
พยายามตอบแบบ ลองเล่น...เป็นคำ แต่....แป่วววววววววค่ะ ขอบคุณนะคะ
ลองอีกสักครั้งมั้ยค่ะ นู๋นุ้ย
ถ้าครั้งแรกดี...ครั้งที่สองดีกว่าแน่นอนค่ะ...ฟันเฟิร์ม อิอิ
โอเล่ (เด็กเก่า รพ.พะโต๊ะ)
สวัสดีค่ะ...พี่อัจคนสวย...
โอเล่จำได้ว่าตั้งแต่เริ่มมีโครงการ SHA รพ.พะโต๊ะ พี่อัจชักชวนให้เจ้าหน้าที่โรงพยาบาล
ช่วยกันเขียนเรื่องเล่า ซึ่งพี่อัจก็ได้ชวนเล่เช่นกัน ตั้งแต่วันนั้นจนถึงก่อนเล่จะย้ายมาที่ สสจ.
เล่ไม่ได้มีส่วนร่วมกับกิจกรรมนี้เลย ขอโทษนะคะ (งานมันรัดตัวจนแน่นจ๊ะ) พี่อัจไม่โกรธกันนะ
แต่หลังจากย้ายมาอยู่ สสจ. เล่เข้ามาอ่าน SHA ทุกวันเลยค่ะ (ก่อนเริ่มงานและหลังเลิกงานทุกวันเลย)
ติดตามเรื่องของพี่อัจทุกเรื่องรวมถึงคนอื่น ๆ ด้วยค่ะ (ถึงจะย้อนหลังไปนิดแต่คงไม่สายไปนะคะ)
ประทับใจทุกเรื่องเลย สัญญาว่าจะเป็นแฟนพันธุ์แท้ของ SHA รพ.พะโต๊ะ ตลอดไปค่ะ
สัญญา ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
สะวีดัด....สวัสดีค่ะพี่อัจ
เข้ามาอ่านเรื่องเล่าดีๆๆช้าไปหน่อยนะค่ะ
เนื่องจากป่วยอยู่ ขอเป็นกำลังใจหัยพี่อัจมีเรื่องเล่าดีๆๆ
มาหัยเราอ่านกันอีกค่ะ......อีกไม่นานคงมีเรื่องเล่าดีๆๆๆๆจากน้องป๋อมแป๋มบ้างค่ะ
โชคดีที่ผมเองได้มีโอกาส
ดูแลตอนภรรยาช่วงรอคลอดลูกทั้งสามคน
เป็นความรู้สึกดีของคนเป็นพ่อที่อยากแบ่งปันครับ
สวัสดีค่ะ
มหัศจรรย์ เกิดขึ้นแล้วค่ะ
ขอบคุณพะโต๊ะค่ะ อิอิ
หวานจังเลย บันทึกนี้
สุวรรณรัตน์
หวัดดีๆๆๆ..อัจ
ไม่เปิดดูซะนานเปิดอีกที...โอ้..
แทบจำไม่ได้เลย
ดีใจกับความสำเร็จของเพื่อนด้วยนะจ๊ะ
เอ้า..กำลังใจไปให้หอบหนึ่ง..
รักนะตัวเอง
สวัสดีค่ะ....พี่อัจ
พี่อัจ บรรยายซะ...รับรู้ถึงความเจ็บปวด
อยากจะมี "คนสำคัญ" แต่ชักจะกลัวๆๆๆแล้ว...น๊ะเนี๊ย
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ พี่อัจ
ขอบคุณพี่อัจนะค่ะ
* ที่คลอดเรื่องราวดีๆของโรงพยาบาลพะโต๊ะออกมาเสมอ
* หวังในใจลึกๆว่า อยากให้ที่อื่น ให้สามีเฝ้าขณะรอคลอดได้บ้าง
* แล้วก็หวังในใจลึกๆอีกว่า จะได้แต่งงานเร็วนี้
บ้านใกล้เรือนเคียง
ได้อ่านเรื่องราวดีๆที่พี่อัจเล่าแล้ว อยากมาคลอดที่พะโต๊ะบ้างจังเลยค่ะ
กำลังใจของผู้คลอดคือสามี และครอบครัว จริงๆ