ลูกกตัญญู
วันนี้ให้นักเรียนสอบวิชาพระพุทธศาสนา
เด็กหญิงศิรินันท์ ศรีน้อย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/6
เขียนตอบในหัวข้อการปฏิบัติตนเป็นบุตรที่ดีของบิดามารดา อ่านแล้วรู้สึกประทับใจในฐานะที่เป็นพ่อคนหนึ่ง ถ้าลูกทั่วไปมีความคิด จิตสำนึกและปฏิบัติได้เช่นนักเรียนคนนี้ถือว่าเป็นลูกประเสริฐแล้วในยุคโลกาภิวัตน์ พบกับผลงานของเธอดังนี้
ถึงแม้ว่าคนอื่นจะคิดว่าการตอบแทนพระคุณของพ่อแม่ไม่สำคัญแต่สำหรับตัวฉันเองเป็นสิ่งที่สำคัญมากเพราะท่านเป็นผู้ให้กำเนิดแก่เราทุกๆคนทั้งตั้งท้อง 9 เดือนอุ้มท้องมาจนคลอด วันที่เราลืมตาดูโลกเป็นวันที่แม่ต้องทรมานและเป็นห่วงเราว่าจะไม่ปลอดภัย เมื่อบางคนคลอดลูกออกมา ลูกปลอดภัยแต่แม่กลับเสีบชีวิต เวลาเราเป็นไข้หรือป่วยก็มีแต่พ่อและแม่ที่คอยดูแลเรามา ไม่เคยให้เราลำบากถึงแม้ว่าแม่จะหิว แต่ท่านก็ยังคิดถึงลูกคนนี้เสมอ
ท่านจะเสียสละให้ลูกก่อน ยังไงก็ขอให้ลูกกินอิ่มนอนหลับ
สิ่งที่ฉันจะปฏิบัติเป็นลูกที่ดี คือ ทุกวันเสาร์และอาทิตย์ ตื่นเช้ามาฉันจะช่วยแม่ซักผ้า พอซักผ้าเสร็จ ฉันก็กวาดบ้าน ถูบ้านและรีดผ้าไว้สำหรับวันจันทร์ พร้อมเสื้อผ้าของพ่อและแม่ด้วย พอตกเย็นฉันก็จะไปหุงข้าวและทำกับข้าวไว้ให้พ่อ แม่ทาน ถึงแม้มันจะไม่อร่อยแต่พ่อแม่ก็ไม่เคยบ่น ท่านจะบอกเราว่าอร่อย เพื่อไม่ให้ลูกเสียใจหรือน้อยใจ ถ้าเราช่วยกันทำงานบ้าน เราก็จะมีความสุข อบอุ่นไปด้วยความรักและความสามัคคีกันในครอบครัว เวลาฉันกลับจากโรงเรียน สิ่งแรกที่ฉันอยากทำคือ กอดพ่อและแม่ เพื่อจะได้ทำให้ฉันมีกำลังใจในการต่อสู้ ฉันรู้สึกอบอุ่นมากที่ได้กอดพ่อและแม่ ฉันไม่เคยขออะไรที่เกินที่พ่อและแม่จะให้ได้เพราะฉันคิดว่าท่านกว่าจะหาเงินได้แต่ละบาท ท่านต้องอดทนทำเพื่อลูก ช่วยงานบ้านเท่าที่เราจะทำได้ ไม่ใช่ไม่สนใจว่าท่านจะเหนื่อยแค่ไหนก็ช่าง พ่อแม่ไม่หวังอะไรจากลูกจนเกิน ท่านหวังแค่ว่ายามเจ็บไข้หรือแก่ชรา ลูกจะช่วยดูแลได้และลูกมีงานทำที่ดีๆ แค่นี้พ่อกับแม่ก็ภูมิใจแล้วและอีกอย่างที่ฉันจะทำเพื่อพ่อและแม่คือตั้งใจเรียน ไม่เถลไถลเหมือนคนอื่นอย่างเช่น โดดเรียน ก่อกวนเพื่อนในเวลาเรียน ชู้สาว ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่มีทางที่ฉันจะทำ เวลาฉันจะทำอะไร ฉันจะคิดถึงพ่อแม่เสมอ ถ้าเราทำผิดคนที่เสียใจที่สุดคือ พ่อแม่ เราอย่าทำให้ท่านเสียใจเลยมันเป็นบาป การที่ทำให้ผู้มีพระคุณเสียน้ำตา เป็นการทำบาปขั้นร้ายที่สุด
 |
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น