รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย มาตรา ๔
"ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ สิทธิ และเสรีภาพของบุคคล ย่อมได้รับความคุ้มครอง"
ลองคิดเล่น เอาตามแบบอย่าง คนลดเลี้ยว
หมายความว่า รัฐธรรมนูญมีข้อจำกัดชัด
คุ้มครองจำเพาะ "ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์" เท่านั้น
ศักดิ์ศรีความเป็นรัฐมนตรี เป็นนายพลมีสี มียศไม่เกี่ยว
ถ้าคนนั้นไม่มี "ความเป็นมนุษย์" อยู่ด้วย
ถ้ายึดถือกันตามนี้ก็น่าจะดี
คำ-ความหมาย "ศักดิ์ศรี" จะได้มีศักดิ์ศรีสมจริง
มิใช่อันธพาลสันดานดิบคนไหนก็อ้างได้
ว่า "มีศักดิ์ศรี เสียศักดิ์ศรี หมิ่นศักดิ์ศรี"
ทั้งที่น่าจะเป็น "ศักดิ์สี" "ศักดิ์บัดสี" ก็ถมไป
"ความเป็นมนุษย์" ฉาบฉาย ณ ตัวตนผู้ใด
ไม่เลือกชนชั้นวรรณะ อาชีพ อายุ
"ศักดิ์ศรี" ย่อมมีในตัวตนผู้นั้นโดยมิต้องร้องขอ
และ "ย่อมได้รับความคุ้มครอง" ตามรัฐธรรมนูญ
ทั้งสังคมก็ยอมรับนับถือได้ด้วยยินดี
"คน" ขาด "จิตคุณธรรม"
ก็ไม่ต่างคางคกขึ้นวอแห่หาม
เป็นได้แค่คนตามทะเบียนบ้าน
แค่ประชากรแห่งรัฐ
ที่อาจก่อกรรมทำกลทำลายชาติได้
เพื่อแสวงหา ดำรงไว้ซึ่งลาภ ยศศักดิ์
สรรเสริญเยินยอ สุขกร่ำโลกีย์
โลกนี้ก็จะเขลอะด้วย "ศักดิ์สี ศักดิ์บัดสี"
ฉะนี้ จะรอดพ้นวิบัติได้อย่างไร
มาน้อมนำธรรมครับผม สาธุ