กางเกงที่หายไปของคุณลุง.......ซุปเปอร์แมน
กางเกงที่หายไปของคุณลุง.......ซุปเปอร์แมน
ท่ามกลางแดดที่ร้อนจัด ราวกับจะแผดเผาร่างกายให้มอดไหม้ไป ในช่วงบ่ายวันพฤหัสบดี ของเดือนเมษายน ฉันซึ่งเป็นพยาบาลวิชาชีพและทีมเยี่ยมบ้านผู้พิการ อันประกอบไปด้วยนักกายภาพบำบัด นักหัตถบำบัด ลูกจ้างกรมอนามัยและพนักงานขับรถ กำลังมุ่งหน้าเข้าสู่หมู่บ้าน เพื่อปฏิบัติภารกิจที่สำคัญ นั่นคือการเยี่ยมบ้านผู้พิการด้านการเคลื่อนไหว ซึ่งเป็นงานที่พวกเราคุ้นเคยดี เนื่องจากทำอยู่เป็นประจำ
บ้านที่จะเข้าไปเยี่ยมอยู่ห่างจากถนนที่ต้องจอดรถยนต์ทิ้งไว้ประมาณ 70 เมตร เป็นบ้านไม้ชั้นเดียว เมื่อทีมของเราเดินเข้าไปถึงบ้านผู้ป่วย สิ่งแรกที่ทำให้พวกเราตกใจ ผงะแทบจะวิ่งออกมาจากบ้านนี้ก็คือ เราพบชายสูงอายุ นั่งขัดสมาธิไม่สวมกางเกง ผมยาว สีดอกเลาแซมให้เห็นมากว่าสีดำ หนวดเครายาวรุงรัง ราวกับว่าไม่ได้รับการตัดผมและโกนหนวดมาเป็นเวลานานแล้ว
เมื่อเข้าไปในบ้าน พี่ผู้ชายในทีมของเรา รีบเอาผ้าไปคลุมขาคุณลุง เพื่อที่เราจะได้เข้าไปพูดคุยกับคุณลุงได้ โดยที่ลุงไม่อาย สิ่งที่เราได้รับจากเจ้าของบ้านก็คือการยกมือไหว้และคำทักทายว่า “สวัสดีครับหมอ” พวกเรารับไหว้แล้วเข้าไปจับมือของคุณลุง พร้อมกับถามถึงสารทุกข์สุกดิบว่า เป็นอย่างไรบ้าง คำพูดที่เราถามคุณลุงด้วยความห่วงใยนั้น ทำให้น้ำตาของคุณลุงไหลพรากและปล่อยเสียงโฮออกมาอย่างดังว่า เดินไม่ได้มาประมาณ 1 ปี นุ่งกางเกงก็ไม่ได้เนื่องจากข้อเข่าติด เหยียดขาออกก็ไม่ได้ ทำให้นั่งขัดสมาธิได้ท่าเดียว คำพูดที่แสดงถึงความทุกข์ใจพรั่งพรูออกมาจากปากของคุณลุง ฉันฟังแล้ว รู้สึกสงสารและรับรู้ถึงความทรมานมาเป็นแรมปีแล้วของคุณลุง
หลังจากได้พูดคุยเสร็จ ทีมเราช่วยกันตรวจร่างกายของคุณลุงและพบว่ามีการติดของข้อไหล่ ข้อเข่าทั้งสองข้าง จำเป็นต้องมีการทำกายภาพบำบัดเพื่อฟื้นฟูสภาพให้กลับมาดังเดิม จึงพูดคุยกับญาติถึงการวางแผนฟื้นฟูสภาพให้คุณลุงและนัดหมายในครั้งต่อไป ทีมเราได้เข้าไปทำการฟื้นฟูสภาพให้ลุงอีกประมาณ 10 ครั้ง โดยนำการทำกายภาพบำบัดโดยใช้อุปกรณ์ที่ดัดแปลงเอง ผสมผสานกับการนวดประคบของแพทย์แผนไทย มาใช้ในการฟื้นฟูอย่างต่อเนื่อง การดูแลเอาใจใส่ที่ดีจากญาติ ทำให้คุณลุงมีกำลังใจที่จะฝึกเดินและทำกายภาพบำบัดอย่างขยันขันแข็ง
1 เดือนเศษผ่านไป ทีมของเราได้กลับไปเยี่ยมคุณลุงที่บ้านอีกครั้ง คราวนี้เราได้พบกับรอยยิ้มที่เบิกกว้าง แววตาที่เปล่งประกายแห่งความสุข และวันนี้.....คุณลุงนุ่งกางเกงได้แล้วพร้อมกับเดินเกาะราวไม้ไผ่ให้พวกเราดูอีกด้วย
วันนั้นทีมของเราทุกคน รู้สึกอิ่มเอิบใจและมีความสุข ที่การดูแลของเรา ทำให้คุณลุงผู้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยสิ้นหวัง ไม่สามารถนุ่งกางเกงได้ต้องทุกข์ทรมานนานเป็นแรมปี สามารถกลับมาเดินและใช้ชีวิตได้ตามปกติดั่งที่เคยเป็น
ทุกครั้งที่พวกเราได้ไปเยี่ยมบ้านผู้พิการ ก็อดที่จะนึกถึงคุณลุงซุปเปอร์แมน ที่ตามหากางเกงที่หายไปเจอแล้ว ทำให้พวกเราได้เห็นคุณค่าของงานที่เราทำและตั้งปณิธานไว้ในใจเสมอว่าเราจะดูแลผู้พิการให้ดีที่สุด เพื่อสร้างโอกาสให้ทุกคนสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขดั่งเดิม
สุกัญญา ธีระวรรณ
พยาบาลชำนาญการ
งานผู้พิการ
ความเห็น (6)
ชื่นชมทีมงานมากๆ เลยค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ สำหรับความตั้งใจในการดูแลประชาชนดุจญาติมิตร หนึ่งคนฟื้นคือทุนมนุษย์ที่จะช่วยกันพัฒนาต่อไป
ขอบคุณแทนคุณลุงและชาวบ้านที่กำลังรอความช่วยเหลือจากผู้ทำงานด้วยใจอาทรค่ะ
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ เราจะเดินบนถนนสายนี้ไปด้วยกัน
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาให้กำลังใจค่ะ
- ชื่นชมทีมงานทุกท่านค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าชาวสาธารณสุขทุกคนทุ่มเทและมุ่งมั่นทำงานด้วยจิตของความเป็นมนุษย์อีกหน่อยผู้ทุกข์ยากก็จะลดลง