เวลาได้ยินเรื่องราวการพบปะรวมตัวของเหล่ามิตรสหายที่ มีแนวคิดแนวทางการทำงานที่คล้ายๆกันแล้วก็รู้สึกอิจฉาตาร้อน จะไปโผล่หน้าร่วมกับเขาก็รู้สึกเกรงๆ เพราะจะมีคำพูดบางประโยคที่อาจทิ่มแทงเราได้ อาทิเช่น มาไกลจัง(สายตาอาจบ่งบอกว่างานการไม่มีทำแล้วรึไง) โชคดีที่เจอ หมอเอก ติ๋ง อาจารย์คม ที่สนใจว่าเราน่าจะจุดประกาย สร้างกลุ่มการเรียนรู้ที่อยู่ใกล้กันก่อนดีมั๊ย ด้วยแนวคิดของ อาจารย์หมอประเวศ พูดไว้ที่สามพรานว่า อย่าติดความเป็นทางการ เพราะคนเราเจอกันอย่างไม่เป็นทางการโดยธรรมชาติอยู่แล้ว ความเป็นทางการมีมาทีหลัง ไม่มีอะไรต้องห่วง เอาสิ่งดีๆมาเล่าสู่กันฟัง ขอบคุณทุกคนที่มาแบ่งปันความรู้ และหัวหน้าที่น่ารักของผมที่ทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ด้วยใจเมตตา เมื่อ 18 กันยายน 2552
ขอเป็นกำลังใจ ให้ว่าที่ นักคิด นักเขียน คนใหม่