ครูเพื่อศิษย์-วันนี้เราขอเป็นลูกศิษย์ด้วยคน
ครูเพื่อศิษย์-วันนี้เราขอเป็นลูกศิษย์ด้วยคน
มีการประชุมวิชาการย่อย ๆ ค่ะ มีทุกสัปดาห์
วันนี้ครูอาวุโสท่านทำหน้าที่ของท่านเหมือน ๆ ทุกครั้ง
ลูกศิษย์รุ่นเล็กทำหน้าที่ ผู้เรียนรู้ และถูกซักถาม
บางทีภาษาเรา ๆ ก็เรียก(แซว) กันว่า “โดน”
ได้แต่ปลอบใจกันว่า สมัยนี้ ดีกรีการ “โดน” เบาลงเยอะ
นุ่มนวล ขบขัน เปี่ยมด้วยความปราณี
แถมมีขนมขบเคี้ยว พร้อม coffee brake
ซึ่งสมัยโน้น....ไม่มี
คำถามกี่เดือนกี่ปี ผ่านมาแล้วหลายรุ่น หลายรอบ หลายลูกศิษย์
เป็นคำถามเดิม ๆ
เป็นสิ่งที่มีคุณค่าอเนกอนันต์ต่อ ความเป็นแพทย์ ต่อการวินิจฉัยโรค เป็นคลังความรู้
สมัยนั้น(สมัยเราเป็นลูกศิษย์รุ่นเล็ก) เราจดบันทึกไว้หรือเปล่าหนอ-จำไม่ได้
จำได้แต่ว่า แหยง-ทุกครั้งที่มีการประชุมแบบนี้
วันเวลาเดี๋ยวนี้ เรานั่งอยู่เขตของครู
เราตอบได้แล้ว
เราซึมซาบถึงความเป็นครูของ “ครูของเรา”
ที่จ้ำจี้จ้ำไช ถาม ซักถาม และ..ถาม..ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เมื่อนึกขึ้นได้
เราจึงรีบจดคำถามต่าง ๆ เหล่านี้
คำถามลักษณะที่เราและเพื่อน ๆ
ลูกศิษย์-รุ่นต่อรุ่น...แซวกันว่า “โดน”
ขอขอบพระคุณคุณครูมาก ๆ ค่ะ
คำถามสร้างคน ให้คิด
สร้างลูกศิษย์มาแล้วหลายรุ่น
ลูกศิษย์ ขอจดและจำ ไม่ให้่ลืม
เพื่อเก็บไว้”ถาม”
เป็นคำ และ ความรู้ สืบเนื่องต่อไป
รุ่นต่อรุ่น
นะคะ..ครู
ด้วยความเคารพ
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะแม้เป็นครูเมื่อถึงวาระครูเราได้รับมุทิตาจิตในวันนี้ก็จะมีความรู้สึกว่าตนเองก็จะมีวันนี้เหมือนกัน
