เขียนถึงความรัก.. อีกสักครั้ง ( 1 )
ช่วงเวลาที่ผ่านมา ข้าพเจ้าได้รับรู้เรื่องราวของความทุกข์จากความรักอยู่หลายเรื่องราวทีเดียว แต่ละเรื่องราวนั้นเจือปนไปด้วยความเศร้าและความผิดหวัง เมื่อไม่นานมานี้น้องสาวที่รักและคุ้นเคยกันคนหนึ่งต้องพบเจอกันสถานการณ์ที่เจ็บปวดและผิดหวังอย่างหนัก เพราะอยู่ๆสามีที่รัก ก็มาบอกว่าตอนนี้เขาไปตกหลุมรักกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง และไม่สามารถทอดทิ้งเธอคนนั้นไปได้
เธอได้แต่ตั้งคำถามในใจว่า แล้วตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา ฉันเป็นอะไรของเธอรึ ความรักที่เรามีให้กันก่อนหน้านี้ล่ะ มันหายไปไหน ?? ไม่มีคำอธิบายและคำตอบในเรื่องเหล่านี้ มันอาจจะเป็นเรื่องที่เข้าใจยากอยู่ และอธิบายยากอยู่ แต่ความทุกข์ความเศร้าที่เกิดขึ้นกับเธอนั้นมันหนักหนาสาหัสจริงๆ การเผชิญกับเรื่องราวเหล่านั้น มันไม่ใช่เรื่องที่จะผ่านพ้นไปได้ง่ายๆ เลย
และเธอก็ไม่ได้เหมือนนางเอกหรือนางร้ายในนวนิยาย ที่จะไปตามราวีหรือ แย่งยื้อคืน สุดท้ายเธอก็ปล่อยเขาไป ปล่อยไปแบบง่ายๆ เสียงั้น แล้วก็อยู่กับความเจ็บปวดของตัวเอง
มีคำถามหนึ่งที่เราทั้งหลายมักจะถามตัวเองในใจเมื่อเจอเหตุการณ์เช่นนี้ คำถามที่ว่าคือ ฉันทำผิดอะไร เธอจึงไปจากฉัน แม้เธอจะหมดรักฉันแล้ว แต่การเปลี่ยนใจไปหาคนใหม่ เหมือนการถอดเสื้อผ้าชุดเก่าๆ ทิ้งไป โดยไม่สนใจชีวิตจิตใจของฉันเลยมันมากไปรึเปล่า ??
จนบัดนี้ข้าพเจ้ายังขุ่นเคืองใจเขาผู้นั้น เขาคนที่ทอดทิ้งน้องสาวของข้าพเจ้าไปนั่นแหละ ข้าพเจ้าเข้าใจว่าเขาคงรู้สึกผิดมากๆ เพราะเห็นแวะเวียนโทรมาถามหาและดูแลอยู่พักหนึ่ง แถมมีการส่ง CD ธรรมะมาปลอบใจ ด้วย ข้าพเจ้านึกขำในใจ และบอกน้องสาวว่า เขาไม่ควรส่งมาให้ใครฟังหรอก แต่เขาควรจะฟังเสียเอง
ท่านอาจารย์ศิริพร แห่งมูลนิธิศูนย์วิปัสสนาเชียงใหม่จะกล่าวสอนอยู่เสมอว่า การใช้ชีวิตคู่ สามีและภรรยาต้องมีศีลเสมอกัน มิฉะนั้นจะอยู่ด้วยกันอย่างไม่มีความสุข และจะเกิดทุกข์อย่างใหญ่หลวง เพราะผู้ที่ไม่อยู่ในศีลเลยสักข้อ ย่อมนำความทุกข์มาให้คู่ชีวิตของตน เพราะผู้ที่ไม่อยู่ในศีลมักจะทำอะไรตามอำเภอใจ ตามที่ใจอยาก ตามที่กิเลสต้องการ มันจึงนำมาซึ่งความทุกข์ ความเศร้า ไม่ว่างเว้น
ข้าพเจ้าเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่งนานมาแล้ว อาจารย์ ดร.ระวี ภาวิไล ได้สอนลูกๆ ไว้ว่า “ คนเราไม่ใช่สัตว์ จะได้ทำอะไรตามอำเภอใจได้ “ ข้าพเจ้านึกหมายรวมไปถึงเรื่องราวการใช้ชีวิตคู่ของผู้คนทั้งหลาย และการใช้ชีวิตอื่นๆ ด้วย เพราะมนุษย์เรามีความคิด มีสติ มีปัญญา แม้หลายคนจะคิดเห็นไปว่า ตนเองเป็นอิสระและเป็นปัจเจก ไม่เกี่ยวเนื่องกับใคร แต่ในความสัมพันธ์นั้น เราไม่อาจทำอะไรตามอำเภอใจไปเรื่อยเปื่อยได้ แม้เราจะหมดรักหรือเบื่อหน่ายใครสักคน แต่ความรับผิดชอบในความสัมพันธ์นั้นยังคงมีอยู่ มันออกจะง่ายเกินไปหน่อยที่ใครสักคนจะเปลี่ยนคู่ไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจว่าจะทำให้ใครอีกคนมีความทุกข์หรือไม่
ถ้ามันจำเป็นด้วยเหตุและปัจจัยใดๆก็แล้วแต่ที่จะต้องจากกัน หรือจำเป็นต้องเลิกร้างห่างกัน ก็ควรจะมีแนวทางที่เหมาะสม
โชคดีที่น้องสาวข้าพเจ้าคนนี้ มีพื้นหลังและเหตุปัจจัยที่ดีงามพอ เมื่อความทุกข์อย่างสาหัสบังเกิดขึ้น เธอก็เข้าสู่วิถีแห่งการภาวนา หลายคนที่เจอเหตุการณ์เช่นนี้ อาจจะไปตามล้างตามล่า ตามราวีคู่กรณี ไปดื่มเหล้าประชดชีวิต ไปฆ่าตัวตาย หรือวิ่งหนีความจริงไปแสวงหาคนใหม่ เพื่อมาทดแทนคนเก่า เพื่อประชดชีวิต เพื่อทดแทนอะไรสักอย่าง แต่สำหรับเธอ การภาวนาคือสิ่งเดียวที่เธอคิดได้ในตอนนั้น เธอบอกว่าไม่รู้ทำไม ก่อนที่จะเกิดเรื่องราวขึ้น อยู่ๆเธอก็สนใจฟังเทปธรรมะ และสนใจอ่านหนังสือธรรมะ พอมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นในชีวิต คำสอนของพระพุทธองค์ คือสิ่งเดียวที่เธอนึกถึง
แต่ความทุกข์มันไม่ได้ผ่านพ้นไปโดยง่ายดายนัก มันออกจะยากอยู่ที่จะตัดใจจากใครสักคนที่เคยใช้ชีวิตด้วยกันมาหลายปี รักกันมาหลายปี เธอร้องไห้อยู่หลายครั้ง และเกือบทุกๆวัน ทุกข์ใจอย่างถึงที่สุด และยังทำใจที่จะให้อภัยผู้หญิงอีกคนที่เยื้อแย่งสามีเธอไปไม่ได้ รวมทั้งเขาคนนั้นด้วย
สิ่งที่ข้าพเจ้ามองเห็นก็คือ ความเติบโตและแข็งกล้าของเธอหลังจากเหตุการณ์นี้ ในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดของชีวิต เรามักจะได้บททดสอบที่ดีที่สุด และมีประโยชน์ที่สุดมาบทหนึ่ง แถมมักจะได้พละกำลังบางอย่างคืนมามากมาย หลังจากที่เหตุการณ์นั้นผ่านพ้นไปแล้ว
น้องสาวของข้าพเจ้าคนนี้เธอเป็นคนดี และน่ารัก จิตใจเธองดงาม และมีเมตตา คนที่ไม่เห็นคุณค่าก็คงเหมือนไก่ได้พลอยนั่นแหละ ข้าพเจ้ามักพูดเล่นๆกับเธอว่า ปล่อยไก่ไปเถอะ พลอยไม่ควรคู่กับไก่อยู่แล้ว ปล่อยไก่โง่ๆ ตัวนั้นไปเสีย
มีคนบอกว่าเรื่องของความรักมักไม่มีเหตุผล หลังๆ เธอบอกว่า เขาทั้งคู่คงเป็นคู่ที่แท้กันมาก่อน ส่วนเธอมีเหตุและปัจจัยกับเขามาแค่นั้น อันนี้ข้าพเจ้าก็ไม่แน่ใจนัก เพราะเขาก็อาจจะเจอใครสักคนในอนาคตแล้วทอดทิ้งเธอคนนั้นไปก็ได้ เรื่องของเวรกรรมมันยากจะคาดเดาได้ แถมมักจะตามมาทันอย่างรวดเร็วเสมอในปัจจุบันนี้
ความเป็นอิสระ คือสิ่งที่น้องสาวข้าพเจ้าได้รับในขณะนี้ และวิถีแห่งการภาวนาก็คือสิ่งเดียวที่เธอนำมาใช้ในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ และสามารถนำไปใช้ในการดำรงชีวิตในทุกๆวัน ทั้งเรื่องการงาน ทั้งเรื่องความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ เธอได้พบความสุขและความเป็นอิสระโดยแท้จริง และข้าพเจ้าเชื่อว่า ถ้าเธอจะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน เขาจะเป็นคนที่เห็นคุณค่าของเธออย่างเต็มเปี่ยม
เธอบอกว่าสุดท้ายต้องขอบคุณเขาผู้นั้น ที่ถีบส่งเธอให้เข้าสู่โลกทางธรรมได้ เพราะจุดเริ่มต้นของการเข้าสู่วิถีนี้คือ “ความทุกข์” จากเขาเป็นตัวตั้ง
มีใครหลายๆคนที่ยังสนุกสนานกับโลก หลงลืมไปว่า เหตุการณ์เช่นนี้ก็อาจจะเกิดได้กับตนเอง หลายคนเพลิดเพลินจนลืมระวังว่า ทุกสิ่งทุกอย่างหาความเที่ยงแท้แน่นอนไม่ได้ แม้ใครสักคนจะบอกเราว่า จะรักเราชั่วฟ้าดินสลาย แต่นั่นคือลมปากและคำพูดที่หาความจีรังยั่งยืนไม่ได้ ถ้าเราไปยึดไว้ เราก็จะทุกข์ในวันข้างหน้า
ความรัก บางครั้งมันก็คือความทุกข์ แต่ความชังความเกลียดก็เป็นเหตุแห่งทุกข์ได้เช่นกัน บางครั้งเราก็ไม่อาจจะรู้ได้ว่ามันจะเป็นอย่างไร และจะเกิดอะไรขึ้น ..
ความเห็น (7)
มาตามอ่านจ้าพี่ยา อืม ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์จริงๆ วันนึงก็ต้องจากเนอะไม่จากเป็นก็จากตาย
มีเกิดก็มีดับ มีรักก็มีหมดรัก ดูใจตัวเองบางทียังเห็นเลยว่าเดี๋ยวรักเดี๋ยวเกลียดเดี๋ยวเฉยๆทั้งๆที่เป็นคนๆเดิมนั่นแหละ
อนุโมทนาบุญด้วยจ้า ที่เขียนอะไรดีๆให้อ่านเรื่อยๆค่า
หมอนิด
ความรักนั้นมีทั้งทุกข์และสุข แต่ก็ขอสนับสนุนให้คนทั้งหลายมีความรัก ดีกว่าเกลียดกันทะเลาะกันเป็นไหนๆ แต่อะไรๆ มันก็ไม่แน่ทั้งนั้น แม้กระทั้งจิตใจเราเอง ^ - ^
ความทุกข์มันก็ผ่านไปแล้วเหมือนสายลมค่ะพี่ ตอนนั้นมันเป็นพายุแหละนะคะ (สายลมที่ไม่อ่อนโยนเท่าไหร่)
ต้องขอบคุณ ท่านอ.ศิริพร พี่ยา พี่ชช. พี่นิด กัลยาณมิตรทั้งเพื่อนๆ เก่า และพี่ๆใหม่ ที่สำคัญคือพ่อกับแม่ และเหนือสิ่งอื่นใดคือธรรมะที่พระพุทธองค์ ได้สื่อให้เรา ทั้งหลายได้เข้าถึงค่ะพี่ อ้อ !และขอบคุณ สามีที่ทำให้เราเห็นทุกข์ และเข้าใจถึงความไม่เที่ยง อย่างเฉียบพลัน ขอบคุณจริงๆ
น้องวี
ต้องขอบคุณวีด้วยเช่นกัน ที่ทำให้พี่เข้าใจและเรียนรู้ว่า ความทุกข์จากความสูญเสียในลักษณะนี้ มันทุกข์แค่ไหน หลายๆสิ่งกำลังล่วงไป แต่ก้าวย่างต่อไปของวีจะเป็นหนทางแห่งปัญญาและมีคุณค่ามากยิ่งๆขึ้น ..
ด้วยรักและคิดถึงจ้า
ยินดีกับน้องวีด้วยค่ะ ที่ได้ทางแก้ปัญหาที่สวยงาม ธรรมะนี่สุดยอดเลยเนอะ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม
ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่นิด เช่นกันค่ะพี่เราจะเจริญทางธรรมด้วยกันค่ะ ^_^
สวัสดีค่ะ พี่ยา และแล้วก็ได้ตามแสดงความคิดเห็นตรงนี้กับพี่ยา เนี่ยแหละค่ะชีวิตของอิ๋วก็โชคดีค่ะ ที่ได้เจอเรื่องคล้ายๆ กันกับที่พี่ยาเล่าเรื่องของน้องคนนี้นะค่ะ และก็ถือว่าโชคดีที่สุดที่หายามารักษาตัวเองได้ถูก และก็ยังได้อภัยเค้า ได้แต่ขอบคุณเค้ามาก ๆ นะค่ะพี่ยาสำหรับที่ทำให้เราได้เรียนรู้กับเรื่องราว ต่างๆ และทำให้เราตัดสินใจถูกค่ะ ว่าสุดท้าย เราต้องรักตัวเองอย่างไร รักงัยให้เป็นสุข อิอิอิอิ และทำให้รู้ว่ารักแท้ เป็นอย่างไร เรียนรู้กับความสุขว่าจะต้องสุขยังงัย เรียนรู้กับความทุกข์ว่าจะต้องทุกข์ยังงัย สนุกกับการเรียน ๆ เล่น ๆ กับชีวิตของตัวเอง ได้ลองได้สัมผัสสิ่งที่จะเรียกว่าใหม่ หรือป่าว แต่อิ๋วรู้ว่าไม่ใหม่เลย ไม่ตกยุค ไม่ตกสมัย ด้วยค่ะ เจริญตามรอยและจะรักษาไว้ซึ่ง พระรัตนตรัย ค่ะพี่ยา ขอบคุณนะค่ะสำหรับกัลยาณมิตรที่มอบให้ ค่ะ