กลอนของศิษย์มอบแด่ครู

กระดาษแผ่นนี้....เก็บไว้เป็นที่ระลึกนานมากแล้ว นานเกินกว่า 10 ปีแน่นอน สีกระดาษเริ่มเหลืองและเนื้อกระดาษเริ่มยุ่ย สีน้ำหมึกจากปากาลูกลื่นสีน้ำเงินอ่อนๆ บนกระดาษจางลงจนต้องใช้แว่นขยายส่องอ่าน ตัวหนังสือเป็นการเขียนด้วยลายมือจริง ไม่ใช่การพิมพ์ แต่ไม่กล้าเดาว่าเป็นลายมือของลูกศิษย์คนไหนใน 4 คนนี้ ที่ลงชื่อเป็นลายเซ็นข้างท้าย แม้ฉันจะเก็บมันไว้นานแล้วแต่ก็จะเก็บต่อไป เก็บไว้หล่อเลี้ยงหัวใจคนเป็นครู

แด่ อ. มาลินี ธนารุณ

วิทยาทานความรู้ที่ครูให้ ด้วยน้ำใจใฝ่รักในศักดิ์ศรี

เพื่อบันดาลศิษย์ให้ได้เป็นคนดี สมดั่งที่ใจหวังดีปรารถนา

ทุกวิชาความรู้ที่ครูสอน ทุกขั้นตอนครูแจ้งซึ้งถึงคุณค่า

แม้บางครั้งบางคราวถึงดุด่า เพื่อให้ศิษย์ศึกษาอย่างจริงจัง

สุขในครูอยู่ที่ศิษย์มีสุข ศิษย์มีทุกข์ปรึกษาครูช่วยแก้ไข

จากความทุกข์ร่าวร้อนรุ่มในใจ มลายไปด้วยรักจากใจครู

พระคุณครูศิษย์นี้ได้ประจักษ์ ซึ้งถึงรักในจิต ใจศิษย์อยู่

เสียงสอนสั่งยังก้องในโสตหู ที่อบรมเฝ้าดูและผูกพัน

ศิษย์จักตั้งใจเรียนเพียรศึกษา จักพาตัวให้ถึงที่ใฝ่ฝัน

มิย่อท้อซึ่งปัญหาที่ขวางกั้น ร่วมสร้างสรรค์สังคมให้ร่มเย็น

สิบนิ้วน้อยน้อมประนมก้มลงกราบ ทุกคนทราบพระคุณทุกคนเห็น

ขอให้ครูมีสุขทุกเช้าเย็น ความลำเค็ญมิกล้ำกรายตลอดกาล

จากศิษย์ด้วยความเคารพ!

ศิริพรชัย จันทวัฒน์

วิไลพร ศรีชัวชม

ศิริชัย วงศ์สวัสดิ์

วีรพัฒน์ สุจิรวนิช

เขียนใน GotoKnow โดย dhanarun
ใน Dhanarun's Diary

คำสำคัญ (Tags): #กลอน#ครู#ศิษย์

หมายเลขบันทึก: 303187เขียนเมื่อ 4 ตุลาคม 2009 16:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:39 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน