82. เรื่องแปลกๆ สำหรับสังคมพุทธ : คนเมืองเข้าวัดในห้างสรรพสินค้า
"ห้างสรรพสินค้า" ในสังคมสมัยใหม่
กลายเป็นพื้นที่ทางสังคม
ที่พยายามตอบสนองความต้องการต่างๆ นานา...ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพื่อดึงให้คนเข้ามาเดินในห้างให้ได้จำนวนมากๆ
ดังนั้น..จึงอาจไม่น่าแปลกใจใช่ไหม
ที่เราจะเห็นกิจกรรมต่างๆ เกิดขึ้นมากมายใน...ห้างสรรพสินค้า
"วัด"...ถูกดึงเข้ามาวางซ้อนทับพื้นที่ของห้าง
อย่างน่าประหลาดใจ
เพราะดูเหมือนแนวคิดของ "วัด" กับ "ห้าง" จะไปคนละทาง
"วัด" สำหรับการปลดปลง ปล่อยวาง ลด ละ เลิกอบายมุข และความต้องการต่างๆ
"ห้าง" สำหรับเสพ สุข สนุก บริโภค และสนองความต้องการไม่รู้จบ
แต่ภายใต้ลัทธิบริโภคนิยม...อะไรก็เป็นไปได้
"งานวัด" และ "การไหว้พระ" จึงเข้ามาอยู่ในห้างฯ
ในฐานะ...กิจกรรมส่งเสริม ประชาสัมพันธ์ และดึงดูดลูกค้าให้กับห้างฯ
ความเชื่อต่างๆ ที่มาพร้อมกับการเข้าวัด
ปรากฏขึ้นในห้างสรรพสินค้า...อย่างไม่เคอะเขิน
ไหว้พระ...ปิดทอง...เวียนเทียน...ใส่บาตร...ทอดผ้าไตร...ทำสังฆทาน
ผู้คนแห่แหนทำบุญ...กับ "สมมติวัด" ที่เข้ามาวางในห้างสรรพสินค้า
นั่งพับเพรียบ พนมมือ ขอพร วอนไหว้ ได้อย่างสนิทใจ
หลายๆ คน คงมีบ้านอยู่ใกล้ๆ วัด (จริงๆ)
(ตามคติของการตั้งชุมชนของสังคมพุทธ ที่บ้านกับวัดอยู่ด้วยกัน)
แต่กลับไม่มีเวลาเข้าวัดใกล้บ้าน
หากมีเวลาสำหรับการ "เข้าวัดในห้างฯ"
ผลพลอยได้จากการเอาวัดมาไว้ในห้าง...คือ
ภาพของการจับจ่ายใช้สอย อย่างสนุกสนาน
เพราะมี "งานวัด" พื้นที่สมมติอีกอย่าง ที่ถูกสร้างขึ้น
และมีพ่อค้า แม่ค้า คุ้นหน้าคุ้นตา สมมติตนเป็นคนขายของข้างวัด
เข้ามาเช่าพื้นที่ขายของกันอย่างหนาแน่น
พ่อแม่จูงลูกหลาน หอบคนเฒ่าคนแก่... มาใช้เวลาในห้างทั้งวัน
และสอนให้ลูกหลานไหว้พระในห้างฯ
เที่ยวเล่นกิจกรรมงานวัดที่ถูกสร้างขึ้น
ทั้งปาเป้า ตักไข่ ยิงปืนลม สาวน้อยตกน้ำ และอื่นๆ
พอหิวก็วิ่งไล่กันไปซื้อขนม นมเนย กินกัน
ตกเย็น...ก็จับจูงกันกลับบ้าน
....
สงสัยว่า...อีกหน่อย
งานศพ งานบวช...ก็คงทำได้ในห้างฯ ใช่ไหม ???
แล้วคุณๆ คิดอย่างไรกับ สังคมไทย...ที่เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
.........
pis.ratana บันทึก.
ความเห็น (6)
ในขณะเดียวกันนั้น
วัดบางแห่ง ก็เป็นยิ่งกว่าสถานที่ศึกษาและปฏิบัติธรรม
ความเจริญงอกงามในหลากวิถีของวัด...
ทำให้วัดมีสถานะของการเป็นแหล่งท่องเที่ยวไปในตัวด้วยเหมือนกัน
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ ครูแผ่นดิน
- วัด มีมากกว่าความเป็นพื้นที่จริง และกิจกรรม
- หากมีพระ ธรรมะ และวัฒนธรรม เป็นองค์ประกอบสำคัญ
- ซึ่งหาไม่ได้ใน สมมติวัดค่ะ
ขอบคุณค่ะที่ร่วมแสดงความคิดเห็น
คงเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วสำหรับสังคมยุคบริโภคนิยม โดยเฉพาะในเมืองกรุง....
- แต่ยังมีวัดในต่างจังหวัดอีกหลายแห่ง (วัดที่หน้าบ้านครูใจดีเองค่ะ ชื่อวัดใหญ่ท่าเสา เป็นวัดที่พระยาพิชัยดาบหัก บวชเรียนตอนที่ยังเป็นเด็กค่ะ ) ที่เป็นแหล่งศึกษาเรียนรู้โบราณสถาน โบราณวัตถุ ที่มีมายาวนาน ถึง 400 กว่าปี อีกทั้งยังเป็นที่สำหรับอบรมธรรมะ วิปัสสนากรรมฐานอีกด้วยค่ะ....
นอกจากนี้ สนามหญ้าภายในวัด พระท่านขยันขันแข็งตัดหญ้าดูแลต้นไม้ สวนหย่อมเป็นอย่างดี ให้ญาติโยมมาพักผ่อน ออกกำลังกาย รำกระบอง ฯลฯ ตอนนี้ ทาง อบจ.อุตรดิตถ์ ได้จัดอุปกรณ์ออกกำลังกาย ประเภทฟิตเนส มาให้ประชาชนด้วย.... วัดในต่างจังหวัด ยังเป็นแหล่งรวมจิตใจ และการทำกิจกรรมร่วมกันเสมอค่ะ
- ไม่ได้มาทักทายนานเลย ช่วงนั้นเด็กสอบ อบรม ทำคะแนน ยุ่งๆ มาก ตอนนี้เปิดเรียนอีกแล้วค่ะ.... แต่เด็กยังไม่เปิด...
คิดถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูใจดี
- ดีใจจังค่ะ ที่ได้ทักทายกัน
- หายหน้าไปทั้งคู่เลยค่ะ เพราะงานเยอะมาก
- และเดินทางบ่อยค่ะ...แต่ยังไม่มีโอกาสไปอุตรดิตถ์สักครั้ง
- ไปจังหวัดใด ก็มักจะได้แวะวัดวาอาราม..เพื่อดื่มด่ำวัฒนธรรม และพุทธะ
- หวังว่า..สิ่งงดงามของศาสนาจะดำรงอยู่ต่อไป ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง
ขอบคุณค่ะ ครูใจดี
สวัสดีครับ
☺ มองแง่ดี ก็ดีนะ...คนจะทำอะไรไม่เหมาะควร
เห็นพระพุทธรูป อาจยับยั้งชั่งใจได้บ้างกระมัง...อิอิ
☺ มีพระที่ประยุกต์ธรรมเก่ง ๆ มาเทศน์ในวันพระ ก็ดีนะ ครับ
☺ คนคิดเรื่องนี้มี"การตลาด"แฝงอยู่หรือเปล่า...น่าคิด ครับ
☺ ขอบคุณที่แวะไปเยือนบล็อก ครับผม
.................................................................................................
สวัสดีค่ะ Augustman
- มองโลกในแง่ดี...สบายใจค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาเยือนเช่นกัน