น้ำใจ...ผู้ช่วยเหลือฯ
ความพยายาม ขยัน อดทน มุมานะ รู้จักหน้าที่ของตนเอง คือความสำเร็จในชีวิต ประสบการณ์คือ ความช่ำชอง ความเชี่ยวชาญ ที่เกิดจากการกระทำหรือความชำนาญ ความเชี่ยวชาญจากสิ่งที่ได้พบเห็นมา แต่ความหมายสำหรับประสบการณ์ของฉันเกิดขึ้นทั้ง 2 อย่าง คือ จากสิ่งที่ได้พบเห็นจากผู้ที่มีประสบการณ์มากกว่า และจากการกระทำของตัวเอง ตลอดระยะเวลากว่าครึ่งชีวิตที่เกิดมา ชีวิตต้องผ่านช่วงวัยเด็ก วันเรียน จนกระทั่งเข้าสู่วัยทำงานงาน ฉันใช้ชีวิตเพียง 1/3 ของชีวิตเพื่อการศึกษาเล่าเรียน ส่วนที่เหลือ 2/3 ของฉันมอบให้กับการทำงาน
พ.ศ.2544 ชีวิตก็ได้มีการเปลี่ยนแปลงมาจนถึงปัจจุบัน ฉันได้เข้ามาทำงานในโรงพยาบาลแห่งนี้ เป็นลูกจ้างรายวัน ในตำแหน่ง คนงาน ปฏิบัติงาน ซักรีด สมัยนั้นเครื่องซักผ้าเป็นเครื่องขนาดเล็กทำให้ไม่สามารถใช้เครื่องซักได้ทั้งหมด บางครั้งต้องซักผ้าผู้ป่วยด้วยมือ ประกอบกับ โรงพยาบาลมีการผ่าตัดต่าง ๆ ทุกวันเจอกับผ้ากองโต ๆ ผ้าที่มีสิ่งคัดหลั่ง เช่น เลือด หนอง ฯลฯ เป็นเวลา 3 เดือนกับการซักผ้า ฉันก็ไม่ได้ดูถูกงานที่ทำ ในความคิดของฉันงานทุกงานมีเกียรติมีศักดิ์ศรีเหมือนกัน ทำงานอะไรก็ได้ทั้งนั้นขอให้เป็นงานที่สุจริตก็พอใจแล้ว
ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ กับยูนิฟอร์มสีเหลือง เดินไปมาระหว่างตึกผู้ป่วยในมาตึกผู้ป่วยนอก เป็นภาพที่คุ้นตาใคร ๆ หลายครั้งถูกแซวจากเพื่อน ๆ นี่ถ้าเดินไปตลาดหลังสวน คงถึงแล้ว มีแต่เสียงเรียกหาพี่เล็กช่วยไปส่ง LAB หน่อย พี่เล็กไปเอายามาให้คนไข้ พี่เล็กไปยืมถังออกซิเจน ฯลฯ บางครั้งถึงกับงงกับคำสั่งไปเลยก็มีหน้าที่รับผิดชอบในตึกผู้ป่วยในคอยปูเตียงรับใหม่และเตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ ให้พร้อมใช้ เช่น น้ำ กระโถน กระบอกฉี่ ผ้าถุง ผ้าเสื้อ คอยเช็ดตัวให้คนไข้ ฯลฯ ซึ่งเป็นงานใหม่ของฉันเอง ทุกวันจะมีผู้รับบริการแทบจะไม่ซ้ำหน้ากัน แต่ฉันไม่เคยเลือกปฏิบัติ ไม่เลือกชั้นวรรณะในการช่วยเหลือ สิ่งสำคัญที่ฉันพยายามเตือนใจตัวเองอยู่เสมอ ต้องขยัน และต้องมีความอดทนให้มาก ๆ เพราะผู้รับบริการมีหลายรูปแบบ ความต้องการไม่เหมือนกัน บางคนก็เอาแต่ใจ กลายเป็นที่รองรับอารมณ์ของใคร ๆ ก็ว่าได้ ฉันรักอาชีพผู้ช่วยเหลือคนไข้ อาชีพนี้ทำให้ฉันมีคุณค่าในสายตาคนอื่น ๆ และมีความสุขทุกครั้งที่ได้ช่วยเหลือทุก ๆ คน ถึงแม้เขาคนนั้น จะไม่ได้เปล่งเสียงออกมา แต่สายตาที่ทอดมองสร้างความอบอุ่นให้กับตัวฉันเป็นอย่างมาก ด้วยความตั้งใจและด้วยความมุ่งเน้น “จะบริการผู้ป่วยและญาติให้ดีที่สุด”
พ.ศ.2545 พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าความมืดเริ่มเข้ามาแทนที่ ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น งานผู้ป่วยในค่ะ (.........) พี่เล็ก Admit ผู้หญิงอายุประมาณ 50 ปี ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ฉันก็ไปปูเตียงและจัดอุปกรณ์ครบชุดพร้อมใช้ได้ทันที สายตาของฉันได้มองไปบนเตียงสิ่งที่เห็นทำให้ฉันตะลึงไปเลยทีเดียว กับร่างกายซูบผอม ขอบตาลึกโบ๋ ขาทั้งสองข้างลีบเล็ก มือตกอยู่ข้างตัวไม่มีแรงที่จะกระดุก กระดิกหน้าตาบ่งบอกถึงความเจ็บปวด เสียครวญครางเป็นครั้งคราว สังเกตเห็นเด็กคนหนึ่งอายุประมาณ 10 ปี ตามมาห่าง ๆ มือขวาถือกระเป๋าใบใหญ่ มือซ้ายถือรองเท้า
ยายหลวย นี่คือชื่อของคุณยายหลังจากที่สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม
2 วันหลังจากนั้นฉันมาขึ้นเวรอีกครั้งมองไปที่เตียง 7 ภาพที่เห็นสายน้ำเกลือระโยงระยาง ลมหายใจแผ่วๆ หลับตาพริ้ม ข้าง ๆ เตียงก็ยังเป็นเด็กคนเดิม หลับฟุบกับขอบเตียงของยาย เห็นภาพแล้วรันทดใจอย่างบอกไม่ถูก เด็กวัยนี้ต้องอยู่ที่โรงเรียน หรือไปเที่ยวเล่นตามประสาเด็กเหมือนกับคนอื่น ๆ สิ่งที่ฉันเห็นมันไม่เป็นเช่นนั้น เด็กคนนี้ต้องคอยดูแลยาย เวลาผ่านไปนานพอสมควรฉันว่างจากภารกิจ ฉันได้เดินไปที่เตียงยายด้วยความสงสัย ขอโทษนะค่ะยาย วันนี้ลูกไม่มาเยี่ยมหรือค่ะ ยายเล่าว่ายายมีลูกด้วยกันหลายคน แต่ไม่มีใครว่าง เพราะต่างคนก็ต้องทำงาน หากินไปวัน ๆ ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา ทำเอาฉันสะอึกไปเหมือนกันกับคำตอบ นี่หรือชีวิต ลูกหลายคนไม่สามารถเป็นที่พึ่งให้แม่ได้สักคน คิดย้อนกลับกัน ถ้าวันนี้ลูกคนไหนไม่สบาย แม่จะคอยเฝ้าดูอยู่ไม่ห่างแม้แต่วินาทีเดียว คอยป้อนข้าว ป้อนน้ำ เช็ดตัวให้ไม่เคยแสดงอาการรำคาญ หรือความเบื่อหน่ายให้เห็น
แต่วันนี้แม่ไม่สบายบ้าง หันไปทางไหนมีแต่ความว่างเปล่า คนที่แม่อยากเห็นหน้ามากที่สุดก็ไม่มา.... อนิจจาชีวิต สงสารแต่เด็กไร้เดียงสาคนนี้เท่านั้น เช้า สาย บ่าย ค่ำ ต้องคอยปรนนิบัติ เช็ดตัว ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนยา ดูแลเวลายายขับถ่าย ฯลฯ เกินกว่ากำลังเด็กผู้ชายคนหนึ่งจะรับผิดชอบไหวจริง ๆ ฉันมองด้วยความเห็นใจ ถ้าพอมีเวลาว่างจากการปฏิบัติงานในหน้าที่ ฉันก็จะไปช่วยเหลือ เช่น แนะนำวิธีการพลิกตัวคนไข้ พยายามชวนให้ยายออกกำลังกายเท่าที่จะทำได้ เช่น ให้กำมือ แบมือ ยกมือ ยกเท้าขึ้นลง พยายามพลิกตัวบ่อย ๆ จนอาการต่าง ๆ เริ่มดีขึ้นเป็นลำดับ 6 เดือนกว่าที่ยายต้องนอนโรงพยาบาล
เวรบ่ายวันหนึ่งฉันก็มาขึ้นเวรตามปกติ เหลือบตามองไปที่เตียง 7 เหมือนทุก ๆ ครั้ง แต่วันนี้มีแต่ความว่างเปล่า ความสงสัยวิ่งเข้ามาในสมองทันที น้อง ๆ คนไข้เตียง 7 ไปไหนแล้วค่ะ อ๋อ กลับบ้านไปแล้วพี่ตั้งแต่เมื่อตอนเช้า คำตอบของน้องพยาบาลทำให้ฉันดีใจอย่างบอกไม่ถูก คนไข้กลับบ้านแล้วแสดงว่าอาการหายเป็นปกติแล้วถึงกลับบ้านได้ ยินดีด้วยยาย (ฉันบอกในใจ) หลังจากวันนั้นก็ไม่เจอยายอีกเลย 7 ปีกับการทำงานในตึกผู้ป่วยใน
พ.ศ.2552 ฉันได้ย้ายสถานที่ทำงานอีกครั้งมาอยู่หน่วยงานอุบัติเหตุและฉุกเฉิน วันหนึ่งมีเด็กวัยรุ่นรูปร่างผอมสูงโปร่ง นุ่งกางเกงยีนใส่เสื้อยืดคอกลมสีดำ นั่งมองฉันอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน เป็นเวลานานสองนาน จนฉันเริ่มผิดสังเกต เวลาผ่านไปนานพอสมควรชายหนุ่มคนนั้นลุกขึ้นและเดินเข้ามาหาฉัน
ป้าเล็กใช่ไหมครับ? ประโยคแรกที่ผู้ชายพูด สงสัยป้าเล็กจำผมไม่ได้แน่เลย ฉันก็ยิ้มแก้เก้อ จำไม่ได้จริง ๆ ผู้ชายคนนั้นคงต้องรู้ว่าฉันคิดไม่ออกแน่ ก็เลยเฉลยตัวเองต่อ ผมเป็นหลานของยายหลวยครับ แทบไม่น่าเชื่อสายตาเลย ผู้ชายคนนี้กับยายหลวยคนที่ฉันเคยช่วยเหลือตอนที่ยายนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล ทันทีที่นึกได้ ฉันเลยถามต่อว่าแล้วยายหลวยเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้ยายเดินได้แล้ว ร่างกายแข็งแรงดี ขอบคุณป้าเล็กมากที่ช่วยเหลือผมและยายผมยังจำไม่เคยลืม ประทับใจกับสิ่งที่ป้าเล็กให้ผม ส่วนยายก็พูดถึงป้าเล็กบ่อย ๆ เช่นกัน
เหตุการณ์ได้ผ่านมานานแสนนาน ฉันเกือบลืมไปด้วยซ้ำ ว่าได้ช่วยเหลือใครไปบ้าง ทุกครั้งที่มีการจำหน่ายผู้ป่วยกลับบ้าน ซึ่งนั่นหมายถึง คนเหล่านั้นหายจากความเจ็บป่วยแล้ว กับส่วนเล็ก ๆ ที่ฉันได้ปฏิบัติไปด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ ถึงไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญ วันนี้หัวใจพองโตใบหน้าบอกบุญอิ่มเอมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข สุขที่มีโอกาสได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน มันมีคุณค่าทางใจไม่สามารถหาอะไรมาเปรียบเปรยได้เลย....
ความเห็น (33)
สวัสดีค่ะ...พี่เล็ก
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าที่มาแบ่งปันกันนะคะ อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ
ตอนนี้ยังมีผู้รับบริการมาให้พี่เล็กดูแลอยู่ทุกวัน เป็นโอกาสดีที่จะได้ทำสิ่งดีดีนะคะ
เป็นกำลังใจค่ะ เขียนอีกนะคะ
- สวัสดีค่ะ พี่เล็ก
- แวะมาให้กำลังใจค่ะ ชื่อเล็ก ตัวเล็ก แต่จิตใจไม่เคยเล็กตาม
- ขอชมเชยในสิ่งที่ดี ๆ ที่พี่ทำเพื่อคนไข้ (ชุดเหลือง) สู้ สู้ เพื่อผู้รับบริการทุกคนได้กลับบ้านไปด้วยความหวังนะพี่
ขอเป็นกำลังใจส่วนเล็กๆให้คนที่มีจิตใจที่ยิ่งใหญ่ค่ะ
สวัสดี จ้า หนูเล็ก ช่วยเหลือคนที่ลำบากกว่าเราเป็นสิ่งที่ดีและลำเลิศประเสริฐสุดแล้วละจ๊ะน้องเล็กทำความดีต่อไปน่ะเป็นกำลังใจให้เสมอ
น้องอ้อย (พัสดุ)
หวัดดี..ค่ะ
- แวะมาให้กำลังใจค่ะพี่เล็ก การช่วยเหลือคนนี่เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดจริงๆ น๊ะค่ะพี่เล็ก
- ทำดีต่อไปน๊ะค่ะ สู้ สู้ ค่ะ
สวัสดีค่ะ.....พี่เล็ก
เก่งจังเลยคะ
การกระทำที่ดี..ดี ต้องมาจากข้างใน.......
คือ..จิตใจที่งดงาม
สู้ต่อไปนะค่ะ
พี่เล็กเป็นผู้ให้จริงๆ แม้เหนื่อยแสนเหนื่อยแต่พี่เล็กไม่เคยบ่นสักคำ ยิ้มต้อนรับผู้มาเยือนเสมอ ขอขอบคุณพี่เล็กด้วยใจจริงที่ช่วยให้หน่วยงานER ทำงานได้สะดวก ขาดเหลืออะไรก็เรียกพี่เล็กทุกครั้ง พี่เล็กไม่ค่อยพูด ถ้าเหนื่อยบอกกันบ้างนะคะ จะเป็นกำลังจัยให้พี่เล็กเสมอค่ะ
แวะเข้ามาเยี่ยมชม ค่ะ
พี่เล็กดูแลคนไข้ด้วยหัวใจอย่างที่เล่ามาจริงๆไม่ผิดเพี้ยนเลย
ทุกครั้งที่มีพี่เล็กอยู่งานนั้นหายห่วง ไว้ใจได้
เป็นกำลังใจให้พี่เล็กทำงานบริการดีๆต่อไปนะคะ
แม่น้องออมสิน
เคยได้ฟังเรื่องนี้มาก่อนจากพี่เล็กจำได้ถึงความประทับใจสดๆร้อนๆในวันนั้น
ความตั้งใจ..ความจริงใจ...และการให้ ของเราย่อมส่งผลให้ชีวิตเราดีเสมอ
เป็นกำลังใจให้พี่เล็กเสมอมาและตลอดไปคะ...
...โอชิ...
ความดี ความมีน้ำใจ การช่วยเหลือผู้อื่นด้วยความเต็มใจ
เป็นสิ่งไม่ตาย...
- เศร้า "คิดย้อนกลับกัน ถ้าวันนี้ลูกคนไหนไม่สบาย แม่จะคอยเฝ้าดูอยู่ไม่ห่างแม้แต่วินาทีเดียว คอยป้อนข้าว ป้อนน้ำ เช็ดตัวให้ไม่เคยแสดงอาการรำคาญ หรือความเบื่อหน่ายให้เห็น แต่วันนี้แม่ไม่สบายบ้าง หันไปทางไหนมีแต่ความว่างเปล่า คนที่แม่อยากเห็นหน้ามากที่สุดก็ไม่มา."
- ใจหายวาบ เมื่อไม่เห็นยายที่เตียง แม้จะบอกว่า ยายกลับบ้าน ในใจยังคิดว่าไม่ล้อเล่นนะ กลัวคำตอบตามมาอีกว่ากลับบ้านเหมือนที่พวกเราชอบพูดล่นกัน
- ตื่นเต้น ลุ้นระทึก เครียด กดดันอย่างบอกไม่ถูก ขอให้ยายกลับบ้านจริงๆเถอะ ไม่อยากอ่านข้ามบรรทัด สะกดทุกคำ ดูทุกตัวอักษร
- ดีใจ และโล่ง อย่างบอกไม่ถูกเมื่อยายกลับบ้านจริงๆ
- เมื่อได้พบหลาน มีความสุขกับพี่เล็กจัง หลานโตแล้ว
- ได้ครบทุกรสเลยค่ะพี่เล็ก "เรื่องเล่าเร้าพลัง" จริงๆ
- เขียนอีกนะคะ ชื่นชม ให้กำลังใจค่ะ
- ขอบคุณค่ะ ทีม SHA โรงพยาบาลแก่งคอย
- ขอบคุณในกำลังใจที่ส่งมอบมาให้ในยามวิกาล
- ทีม SHA โรงพยาบาลพะโต๊ะ จะสรรสร้างงานดี ๆ เน้นการทำงานเชิงคุณภาพ ไม่ยิ่งหย่อนกว่าการทำงานเชิงปริมาณ
ขอบคุณค่ะน้องอัจ
ที่มาให้กำลังใจพี่ พี่เล็กขอสู้ต่อไปคะ และยินดีรับใช้ผู้มารับบบริการต่อไปคะ
- สวัสดีจ้า...พี่สาวเล็ก...
- จำได้มั้ยเอ่ย...ใครหนอคิดถึงอยู่ (อันตัวเราอยู่ สสจ.ชพ.)
- อ่านแล้วภูมิใจในหน้าที่ความรับผิดชอบที่พี่ทำมาก...ไม่รู้ว่าถ้าเป็นตัวของข้าพเจ้า...จะสามารถทำได้ดีและดีที่สุดอย่างพี่ได้มั้ยหนอ
- หยาดเหงื่ออันเกิดจากความเหน็ดเหนื่อยที่พี่ทำ...จะเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ช่วยให้เราทำงานได้สำเร็จทุกเรื่องนะคะ
- สุดท้ายนี้..ถามจริง..คิดออกยังว่าข้าพเจ้าคือใคร..รอคำตอบอยู่นะค่ะ
น้องจุ๋ม ห้องคลอด
ขอบคุณ เรื่องราวดีดี... นะคะพี่เล็กที่เล่าสู่กันฟัง ดีใจมากๆตั้งแต่ทราบข่าวว่าพี่มาอยู่หน่วยงานเดียวกัน
ขอบคุณ สำหรับความร่วมมือร่วมใจในการทำงาน ( โดยเฉพาะตอนเชียร์เบ่งคลอด สุดๆไปเลยคะพี่ขา...)
ขอบคุณ สำหรับความสัมพันธ์ส่วนตัวอีกหลายๆเรื่อง ที่ช่วยเหลือน้องคนนี้มาตลอด
รักนะ...จุ๊บ จุ๊บ
พี่เล็กค่ะ...พี่เล็กเป็นคนดีจริง
น่ารักกับทุกคนเสมอ
เป้นกำลังใจให้ตลอดค่ะ
น้อง ER ทุกคนักพี่เล็กค่ะ
คนข้างเคียง
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ สำหรับเรื่องราวดีๆ การกระทำดีๆ สิ่งดีๆที่หยิบยื่นให้ผู้รับบริการทุกคน
ดีใจมากค่ะ ขอร่วมเป็นกำลังใจ
สวัสดีคะน้องนก
พี่เล็กขอขอบคุณาน้องนกมาก ๆ เลยคะ ที่ให้คำแนะนำและคำปรึกษา ในการเขียนเรื่องเล่า และฝากขอบคุณน้องอัจเช่นกันคะ
สวัสดีคะ น้องเม้ดอมสีชมพู สบายดีหรือเปล่า.....
พี่เล็กขอบคุณน้องเม็ดอมสีชมพูมากเลย ตอนแรกก็คิดไม่ออกว่าเป็นใคร คิดไปคิดมา ก็น้องโอเล่ใช่หรือเปล่าละคะ
แต่...ถ้าเป็นพี่เรคงจะไม่ใช่น้องเม็ดอมสีชมพูนะคะ เพราะพี่เรผิวดำ น่าจะเป็นน้องโอเล่มากกว่า เพราะน้องโอเล่ชอบเรียก
พี่ว่า พี่สาวเล็ก ว่างๆๆจะขึ้นไปหาคะ คิดถึงมากเลย
ขอบคุณน้องมากเลยนะคะที่ยังจำพี่สาวคนนี้ได้ คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าพี่จะกู้สหกรณ์สักนิดทำยังไงดีโอเล่ไม่อยู่แล้ว ไม่มีที่ปรึกษา...
ว่าง ๆอย่าลืมมาเที่ยวร.พพะโต๊ะนะคะยินดีต้อนรับคะ
แต่ถ้าพี่ทายผิด..ต้องขอโทษน้องเม็ดอมสีชมพูด้วยคะ อย่าน้อยใจนะคะคนดี
ดีใจจังเลย...พี่สาวเล็ก...จำเม็ดอมสีชมพูได้
อย่าลืมเขียนเรื่องเล่าแบบนี้อีกนะคะ...มีผู้ติดตามรออยู่นะ
เป็นกำลังใจให้พื่เสมอ....
ฝากความคิดถึง...ถึงทุกคนๆ ทุกฝ่ายด้วยนะคะ
ยามว่างจะเข้ามาทักทายใหม่จ๊ะ.....
บ้าย....บาย
ขอบคุณคะน้องอร
พี่เกขอขอบใจน้องอรมาก ๆคะที่เป็นกำลังใจให้พี่เล็กเสมอ
ขอบคุณคะคนข้างเคียง
พี่เล็กขอสู้ต่อไปคะ
ขอบใจคะน้องอ้อย
พี่ขอสู้ต่อไปคะ พี่มีนำใจให้คนไข้เสมอคะ
อ่านทีละบรรทัดๆ แล้วรู้สึกเครียดน่ะในช่วงแรก.........อ่านต่อไปอีกด้วยความสนใจ รู้สึกว่าสิ่งที่สาวเล็กทำนี้เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่...จริงๆ
ขอให้มีความสุขในสิ่งท่ทำนะครับ...........
ขอบคุณน้องเก๋
พี่เล็กไม่เหนื่อยหรอกคะ สนุกกับงานที่ทำมากกว่าคะ
ขอบคุณมากคะน้องมด
ดีใจมากเลยคะที่น้องมดได้ไว้ใจพี่
พี่จะทำงานให้ดีที่สุดคะ
ขอบคุณคะน้องจุ่ม
พี่สงสารและเข้าใจคนที่กำลังจะเป็นแม่คนมากที่สุดคะ
แต่พี่เล็กขอสู้ๆๆคะ
ขอบคุณคะน้องแอน
พี่เล็กขอเป็นคนดีและน่ารักของน้องตลอดไปนะคะ
ขอบคุณคะพี่นคร
ขอสู้ต่อนะคะดีใจมากเลยคะที่พี่นครให้กำลังใจ
สวัสดีค่ะ มาชื่นชม พี่เล็กด้วยคนค่ะ
ประสบการณ์ร่วมกับหัวใจ ผลอยู่ที่คนไข้ปลอดภัยและมีความสุขค่ะ
ชื่นชมนะคะ
คนเล็ก ร้อยโล
สวัสดีน้องเล็ก ทำไปเถอะความดี ช่วยไปเถอะกับคนที่ข่วยตัวเองไม่ใด้ ความด่นี้จะไม่ใปไหนจะติดตัวตลอดไป นะจ๊ะ
ขอบคุณคะ ลุงเร ที่เป็นกำลังใจให้น้องสาวคนนี้เสมอ
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่เล็ก มีความสุขมากๆนะพี่เล็กคนเก่ง
ให้มีเงินมีทองใช้เยอะๆ สุขภาพแข็งเเรง คิดอะไรก็ขอให้สมปารถนา
สู้ๆค่ะ นกจะเป็นกำลังใจให้ สู้ต่อไปนะ