มะม่วงเขียวเสวย

   

              เมื่อข้าพเจ้าได้มีโอกาสมาทำงานในโรงพยาบาลแห่งนี้  ข้าพเจ้ามีความรู้สึกภูมิใจ  เมื่อข้าพเจ้าเข้ามาทำงานในแผนกโภชนาการ  ได้มีโอกาสส่งอาหารให้คนไข้  วันหนึ่ง  ข้าพเจ้าได้มีโอกาสส่งอาหารให้คนไข้ห้อง  101  คนไข้เข้ามารักษาตัว  เนื่องจาก  โซดาไฟกระเด็นเข้าตา  เข้ามารักษาตัวอยู่นานเป็นเดือน  ข้าพเจ้าได้ส่งอาหารเป็นประจำ  ได้พูดคุยกันบ่อยจนรู้สึกสนิทกันมากขึ้น  เวลาลูกเข้ามาเยี่ยมแม่  ลูกเขาจะชอบเอามะม่วงมาฝากแม่เป็นประจำ  คนไข้ก็ได้เอามะม่วงมาฝากข้าพเจ้าเป็นประจำ  จนข้าพเจ้ารู้สึกเกรงใจ  ไม่กล้ารับ  บ้านคนไข้อยู่  จ.กาญจนบุรี 

             จนกระทั่งคนไข้หาย  แพทย์บอกให้กลับบ้านได้  วันที่คนไข้กลับบ้านข้าพเจ้าหยุด  เลยไม่ได้เจอกัน  จนกระทั่งวันหนึ่ง  ข้าพเจ้ากำลังเดินไปตอกบัตร  คนไข้คนนั้นนั่งอยู่ที่  OPD  รอยา  พอเขาเห็นข้าพเจ้า  คนไข้รีบเดินมาหา  แล้วจับมือข้าพเจ้า  ถามว่าสบายดีไหม  ข้าพเจ้าตอบ  สบายดี  แล้วถามเขากลับว่า  สบายดีไหม  หมอนัดหรือ  เขาตอบว่าหมอนัด  ข้าพเจ้าถามว่า  ตาหายดีหรือยัง  เขาตอบว่า  หายดีแล้ว  แต่ยังทำงานไม่ได้  เขาบอกกับสามีเขาว่า  ข้าพเจ้านี่แหละเพื่อนเขา  แล้วเขาก็ชวนข้าพเจ้าไปกินข้าว  แต่ข้าพเจ้าไม่ไปเพราะเกรงใจเขา  เราจึงแยกกัน 

             ผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง  เขาได้กลับมาพร้อมกับข้าวหลามหลายกระบอก  ข้าพเจ้าไม่อยากรับ  แต่ก็ต้องรับ  เพราะเขาบอกว่า  ถ้าไม่รับเขาจะเสียใจ  เขาบอกว่า  นอนโรงพยาบาลเจอคนแจกอาหาร  ยิ้มเก่ง  พูดเก่ง  ทำให้มีกำลังใจ  คุยกันได้สักพักหนึ่ง  เขาก็กลับบ้าน  ทุกวันนี้ข้าพเจ้าก็ยังคิดถึงเขาอยู่เสมอ

 

 

                                                                       คุณบุญธรรม           บุญเรือน

                                                                         เจ้าหน้าที่แผนกโภชนาการ

 

 

 

[ผู้แวะมา]

ดีค่ะ ทำดียังไงก็ได้ดี

ขอชื่นชมค่ะ