เที่ยวเตร่พเนจร 2

วันเดินทาง

วันที่ 8 ตุลาคมเป็นวันแห่งการเดินทาง (จริง ๆ ) เพราะขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปสัก 3 กิโลเมตร เอารถไปฝากไว้ที่บ้านห้วยหก แล้วก็พากันเดินไปที่บ้านห้วยหญ้าไทร ซึ่งเป็นบ้านของอะซื่อ กับ อะก้อย เด็กที่มาพักอยู่กับครูสุครับ

บ้านห้วยหญ้าไทรห่างจากอำเภอเวียงแหงคือ  10  กิโลเมตร เดินขึ้นดอยสักหน่อย หมู่บ้านนี้เป็นชาวเผ่าลาหู่ หรือ มูเซอแดง มีประชากรประมาณร้อยกว่าคน ที่มากที่สุดคือเด็ก ๆ ครับ ผู้นำหมู่บ้านคือลุงจะสอ ซึ่งเป็นตาของเด็กทั้งสองคนนี้เอง  ที่หมู่บ้านนี้ไฟฟ้ายังเข้าไปไม่ถึง ชาวบ้านส่วนใหญ่จะใช้โซล่า เซลล์ กัน ใช้เป็นไฟฟ้าได้ตอนกลางคืน หรือ บ้านใครรวยหน่อย ก็ดูทีวีได้ซักวันละ  3 ชั่วโมง หมู่บ้านนี้มีโรงเรียนห้องเรียนเคลื่อนที่ของโรงเรียนบ้านเวียงแหง และของกศน.ที่สอนเด็กที่นั่น ชาวบ้านก็ทำไร่ทำสวนเป็นส่วนใหญ่ แต่สวนหรือไร่ก็คืออยู่ปลายดอย ต้องแหงนหน้าไปมองข้าวหรือข้าวโพดที่ปลูกไว้กันเลยทีเดียว

การเดินทางก็เรื่อย ๆ เพราะเราไม่ได้เร่งรีบ เราเปิดเพลงจากโทรศัพท์มือถือรุ่นที่ฟัง mp3 ได้ แล้วก็คุยกันไปตลอดทาง และก็ถามนั่นถามนี่ตามประสาครูกับนักเรียน คือให้ลืมความเหนื่อยในการเดิน มีการชมวิวทิวทัศน์ที่สวยงามของป่าเขาลำเนาไพร ยามปลายฝนต้นหนาวแล้วนะครับ  เราออกกันไป 9 โมงกว่า ไปถึงที่บ้านห้วยหญ้าไทร ก็เที่ยงตรง เมื่อไปถึงบ้านพ่อแม่ของเขา กับข้าวถูกนำออกมาวางเป็นแกงผักกาดแบบมูเซอ รสชาติอร่อย (หนักชูรสนิดหนึ่ง)

 พอบ่าย ๆ ครูสุก็เอนตัวลงนอนบนแคร่ไม่ไผ่เอาแรงซักงีบก่อนจะเดินสำรวจหมู่บ้าน ซึ่งครูสุได้มาเป็นครั้งที่  2 แล้ว  ทุกสิ่งก็ยังเหมือนเดิม ความเงียบ เด็กเล็ก ๆ วิ่งเล่นกันไปมา เด็กโต ๆ และผู้ใหญ่ ไปทำงานในไร่ ผู้สูงอายุสูบบุหรี่อยู่ในบ้าน

ค่ำแล้ว ผู้คนเริ่มกลับจากไร่ ความมืดแบบมืดสนิทเริ่มโรยรา มีเสียงเด็กเล่นกันอย่างสนุกสนาน ได้ข่าวว่าเด็ก ๆ กำลังซ้อมเต้นจะคึ ที่กลางลานหมู่บ้าน  หมูที่วิ่งเพ่นพ่าน กลับเข้าคอก ไก่บินขึ้นไปเกาะบนต้นไม้ (ไม่มีเล้า) เสียงทำกับข้าว และในที่สุดวันนี้ก็ผ่านไปหนึ่งวันอย่างมีความสุขกับทุกสิ่ง ครูไม่ได้ทำอะไรเลย ได้แต่เป็นผู้สังเกต ผู้เฝ้ามองสรรพสิ่งรอบข้างกายอย่างเชื่องช้า แต่เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วจนได้...

[อาทิตย์]

บรรยายธรรมชาติได้อย่างเป็นสุขอย่างยิ่ง ...รู้สึกอยากไปเที่ยวที่นี่บ้างจัง.

[KSU]

สวัสดีครับอาจารย์ อาทิตย์

•        ขอบคุณครับ
•        ยินดีนะครับถ้ามาเที่ยวครับ  ติดที่ความลำบากหน่อยนะครับ