ความรักของผม... 12 ตุลาคม 2552

11 ตุลาคม 2552

รู้สึกว่าความรักมันซับซ้อน สับสน ...
สับสนจนกระทั่งไม่แน่ใจว่า ตัวเองมีความรักจริงๆ หรือเปล่า หรือว่าเป็นแค่ความหลงในรูป...
แล้วจะมีหรือเปล่าที่เป็นความรักจริงๆ...
ความรักที่ปราศจากพันธนาการของปัจจัยแวดล้อมอื่นๆ(ซึ่งผมเองก็ไม่เชื่อว่ามันมีหรอก เพราะผมเชื่อว่า ความรักใดๆ ก็ตามที่เกิดขึ้นในโลกนี้ ล้วนเกิดจากสิ่งสองสิ่งขึ้นไปเป็นจุดกำเนิด และแปรผันเป็นตัวตนไปตามเหตุปัจจัยสนับสนุน)

พูดตามตรงว่าผมเคยรู้สึกอิจฉาคนอื่นที่เขามีความรัก(มีคนพิเศษเป็นตัวเป็นตน) แต่มา ณ วันนี้ เมื่อวันที่ผมจะคบใครจริงๆ จังๆ ก็รู้สึกว่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะเอาใครเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต(ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ puppy love ก็ตามเถอะ)
ทำให้ผมรู้สึกว่าในชีวิตนี้ผมต้องทำหน้าที่อีกอย่างคือการค้นหา ความจริงของความรัก และต้องทำตัวเองให้เหมือนกับหลุมอะไรซักอย่างเพื่อรองรับความรู้สึกใหม่ๆ ที่จะเข้ามาในชีวิต

วันเสาร์และวันอาทิตย์เป็นสองวันที่ผมรู้สึกสับสนในตัวเองมากที่สุดอีกครั้งหนึ่ง
คนพิเศษของผมให้ผมไปหาที่พระประแดง... แต่ผมก็ไม่อยากไปเพราะรู้ว่า ถ้าไปหาแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น *)(* และสำหรับผมก็ไม่อยากให้เกิดอะไรแบบนั้นกับคนที่เรารู้สึกพิเศษด้วย เพราะผมกลัวว่าเรื่องราวของเรามันจะเป็นแค่เซ็กส์และความเบื่อหน่ายระหว่างเราสองคนจะมาเยือนเราเร็วกว่ากำหนดการ +)(+

ผมเลยพยายามปัดและบอกเหตุผลไปต่างๆ นานา เพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปพบหน้ากัน... และนั่นก็เพื่อความรักของเราสองคน... นี่คือเหตุผลที่ผมบอกตัวเองและพยายามปลอบใจ

12 ตุลาคม 2552

เมื่อวานนี้ผมไปเดินเที่ยวที่ตลาดนัดจตุจักรคนเดียว รู้สึกว่าตัวเองคิดถึงแต่คนพิเศษตลอดเวลา...
และรู้สึกว่าตัวเองทำผิดกับคนของเรา ที่ไปมีอะไรกับคนอื่น และโกหกต่างๆ นานา...
ผมรู้สึกผิด...
แต่ในใจส่วนลึกที่สุดก็บอกว่า... ดีแล้วหล่ะที่เราได้ทำผิดในครั้งนี้ เพราะว่ามันทำให้จิตใจผมรู้สึกมีความรักให้กับคนพิเศษมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า...
...ถ้าหากเราไม่ทำผิดอะไรมาก่อน ความรู้สึก(รัก)มากมายแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น...

เย็นวันจันทร์ ที่ 12 ตุลาคม 2552

ตลอดเวลาที่เราคบกัน ผมกับคนพิเศษต้องโทรหากันทุกวัน...

และตลอดทั้งวันผมกับคนพิเศษ ต้องกดโทรศัพท์(ตี๊ด)หากันทั้งวัน
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ต้องนึกถึงตลอดเวลา...

ผมเคยบอกคนพิเศษว่า เราไม่ต้องคุยกันมากก็ได้(แค่ตี๊ดก็พอ) สำหรับผมแค่รู้สึกว่ามีคนอยากคุยด้วยแค่นั้นผมก็ดีใจสุดๆ แล้ว... สำหรับคนที่มีแต่ความเหงาอยู่ตลอดเวลาอย่างผม...

แต่มาเย็นของวันนี้!!!

เป็นอีกเย็นที่โหดร้ายสำหรับผมเหลือเกิน!!!