รักแล้ว... รักเลย


ทั้งหมดนี้เป็นผลผลิตของชาวบ้านและเป็นผลไม้ท้องถิ่นทั้งสิ้น หรือแม้แต่การตบแต่งในบริเวณทั่วๆไปก็จะใช้ศิลปะพื้นเมือง ของหายาก อันล้วนแล้วแต่เป็นวัฒนธรรมท้องถื่นอันน่าภาคภูมิใจ

รักแล้ว..รักเลย

หากใครได้มีโอกาสได้มาเยี่ยมเยือนจังหวัดเลย คงจะมีความเห็นพ้องต้องกันกับข้อความดังกล่าวอย่างแน่นอน

บ่ายอ่อนๆ แม่ต้อยคณะรวม สี่สาว ทั้งไทยและเทศ ก็นั่งรถตู้ จากมหาวิทยาลัยนเรศวร ไปรพร.ด่านซ้ายจังหวัดเลยทันที

แม่ต้อยถามพนักงานขับรถที่แสนสุภาพ ว่าระยะทางเท่าไหร่คะ? คำตอบคือประมาณ สองชั่วโมงครับ.. แม่ต้อยรู้สึกหายใจโล่งอก เพราะเกรงว่า อาการไม่พึงประสงค์ จะกำเริบมาอีกครั้ง

สังเกตในรถ ที่สะอาดสะอ้าน พลันสายตาเห็นราวโครเมี่ยม ติดที่บริเวณประตูเลื่อน เขาคงจัดไว้สำหรับคนสูงอายุ แน่ๆเลย..

“ น้องคะ ราวนี้สำหรับคนแก่ ใช่ไหมคะ?

“ ครับ รถนี้สูงมากครับ ผม สังเกตุเห็นว่าหากผู้หญิงที่สวมกระโปรงจะขึ้นลำบาก  รวมทั้งผู้สูงอายุด้วยครับ ผมจึงขออนุมัติซื้อราวมาติดไว้..”

เมื่อเราหยุดพักกลางทาง จึงเห็นว่าราวนี้สะดวกมากจริงๆ นึกนิยม ชมชื่นในความใส่ใจ ของพนักงานขับรถของรพร.ด่านซ้ายจริงๆมากขึ้นอีก

แม่ต้อยแอบถามชื่อ คนน้ำใจงามคนนี้ เขาชื่อ” ต้น”

“ เอ้อ... ความคิดการติดราวนี้ น้องต้นคิดเองหรือคะ.. ก็ แหม อยากรู้นี่นาว่า เรื่องความพิถีพิถัน ความปราณีตและใส่ใจแบบนี้ น่าสนใจถึงที่มาที่ไป เสียจริงๆ  .. แม่ต้อยถามต่ออีก

“ ผมคิดเองครับ ..อยากให้คนที่ขึ้นรถมีความสะดวกครับ บางทีเห็นคนขึ้นลำบาก เลยขอท่านผอ.ติดราวเพื่อความสะดวก ครับ..”

เห็นความงดงามในน้ำใจ..  ตั้งแต่เริ่มเดินทางเชียวนะเนี่ย.. ที่เขาบอกว่า คุณภาพสามารถสัมผัสได้นี่ เป็นเรื่องจริง..

ตลอดเส้นทางไปอำเภอด่านซ้าย รถวิ่งตามเส้นทางที่คดเคี้ยวบนเทือกเขาเพชรบูรณ์ ที่อุดมสมบูรณ์ ทิวทัศน์ สวยงาม แม่ต้อยนั่งเพลิดเพลินกับความงามของต้นไม้ ป่า และพันธ์ไม้แปลกอันงดงาม แม้ว่าเส้นทางจะคดเคี้ยว แต่ก้ได้ทำให้การเดินทางน่าเบื่อหน่าย

เมื่อมาถึงรพร.ด่านซ้าย  คุณหมอวัฒนา มายืนรอรับเพื่อพาทีมเราไปพัก ที่ได้จัดไว้ให้

 

แม่ต้อยไม่นึกเลยว่า ที่พักที่อำเภอด่านซ้ายจะมีความงดงาม คลาสสิคมากมายแบบนี้ มาก่อน ทุกแห่งทุกที่จะมีสัญญลักษณ์ ด้วยการประดับ รุปปั้นสัตว์ที่มีคุณูปการต่อชาวนาไทยตั้งแต่ครั้งโบราณ คือรูปปั้นควาย เพื่ออนุรักษ์และเตือนให้นึกถึงคุณค่า

 

 บรรยากาศสดชื่นด้วยต้นไม้ร่มรื่นและตบแต่งอย่างลงตัว  อาคารที่พักมีทั้งแบบบ้านทรงดั้งเดิมของชาวอิสาณ และเรือนสมัยใหม่

 

ที่ชอบใจมากคือการใช้ศิลปะ พื้นบ้านรวมทั้งไม้ผลพื้นบ้านมาตบแต่งและใช้ในการต้อนรับแขกที่มาเยือนได้อย่างน่าทึ่งในความคิดสร้างสรรค์ เช่น กุญแจห้องบรรจุ ในตะกร้าสานของชาวบ้านใบย่อมเล็กๆ ข้างในบรรจุด้วย กล้วยน้ำว้าสุกงอมกำลังน่ากิน พร้อมด้วยผลกะทกรก กลิ่นหอมหวาน

 

 ทั้งหมดนี้เป็นผลผลิตของชาวบ้านและเป็นผลไม้ท้องถิ่นทั้งสิ้น  หรือแม้แต่การตบแต่งในบริเวณทั่วๆไปก็จะใช้ศิลปะพื้นเมือง ของหายาก อันล้วนแล้วแต่เป็นวัฒนธรรมท้องถื่นอันน่าภาคภูมิใจ

 

 เช่น ดอกไม้ทำจากเทียนขี้ผึ้ง หน้ากากผีตาโขน รูปปั้นต่างๆ  ศิลปะนั้นหาได้ในทุกที่ หากเรามองเห้นคุณค่าในทุกสิ่งในธรรมชาติ

ทำให้ความเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้าจากการเดินทางแทบจะหายไปในทันที ที่ย่างก้าวถึง

ที่พักนี้แม่ต้อยขอแนะนำ( โดยไม่ต้องมี ค่าโมษณา ) สักนิดนะคะ ชื่อ ภูนาคำรีสอร์ทคะ

อากาศที่อำเภอด่านซ้ายน่าสบายเป็นที่สุดในยามนี้  กลิ่นความสดชื่นของแมกไม้หลังฤดูฝน  หอมชื่นใจ อากาศใสมากๆ บ้านเมืองสะอาดสะอ้าน เรียบร้อย น่าอยู่เสียจน อยากจะออมเงินมาซื้อที่ทางขออาศัยอยู่สักหน่อย ( ใจง่าย)

คืนแรกที่ด่านซ้าย มีน้องหนุ่ยและน้องอ๋อยจากโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย มานั่งทานข้าวกันแบบสบายๆ อากาศยามเย็นสดชื่น ท้องฟ้าใสกระจ่าง เรานั่งคุยกันในเรื่องจิปาถะ ตั้งแต่การทำงานของชาวโรงพยาบาล ชีวิตความเป็นอยู่ของทีมงานที่นี่ วิธีการทำงานกับชาวบ้าน ว่าทำอย่างไรจึงได้รับความร่วมมือกับชุมชนเป็นอย่างดี

น้องหนุ่ยเล่าว่า

“ อาจารย์ คะ หลังจากเราเรียน เรื่อง outcome mapping แล้ว เราก็เอามาลองทำดูที่นี่ ปรากฎว่า ความคิดของเรากับของชาวบ้านมันเป็นอันเดียวกันเลย เรามีความฝันที่เหมือนๆกัน งานจึงง่ายขึ้น..

แม่ต้อยจึงนึกว่า การที่คนทำงาน เข้าไปอยู่ในในใจเขาได้นั้น คงต้องมีช่องว่างระหว่างกันน้อยมาก หรือเส้นกั้นระหว่างคนทำงานกับชาวบ้านแทบจะไม่มีเลย ....

เราคุยกันขยายจนถึงเรื่องวัฒนธรรมพื้นบ้าน  ผีตาโขน การท่องเที่ยว และจิปาถะ จนทำให้จินตนาการถึงชีวิตอันสงบสุข ของคนด่านซ้ายได้ เวลาผ่านไปจน รู้สึกว่าอากาศรอบตัวเริ่มเย็นลงๆ หนังตาเริ่มหนัก จึงบอกลากัน ก่อนเข้าที่พัก

 

เรานัดกันว่าพรุ่งนี้จะไปเยี่ยมในโรงพยาบาล คงจะมีอะไรที่น่าเรียนรู้อีกมากมาย

เพียงแค่วันแรก และคืนแรก ก็พร้อมที่จะรัก

และก็ทำท่าว่า รักแล้ว...รักเลยเสียด้วยนะสิคะ

สวัสดีคะ

คำสำคัญ (Tags): #sha
หมายเลขบันทึก: 306503เขียนเมื่อ 17 ตุลาคม 2009 09:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)
  • สวัสดีค่ะ คุณแม่ต้อย
  • แวะมาทักทาย เรียนรู้ค่ะ
    บรรยากาศน่าอยู่  รื่นรมย์ไม่น้อย "รักแล้ว  รักเลย" ค่ะ
  • ขอบพระคุณค่ะ

ธรรมทิพย์ 

สวัสดีคะ

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

รักไหมคะ? ที่เลย 

รัก...เลย ครับ

อยากไปจัง...เลย

หนานเกียรติ 
แม่ต้อยว่า หนานเกียรติ ต้องไปเองสักครั้ง

ไปส่องนกกับทีมรพร. ด่านซ้าย สักครั้ง

แล้วจะรักจนถอนตัวไม่ขึ้น..

เดี๋ยวจะหาว่าแม่ต้อยไม่บอก 

เมืองเลยสวยค่ะเเม่ต้อย ถ้าไปหน้าหนาวนี่ไม่เเพ้ทางเหนือเลยนะคะ คิดถึงเเม่ต้อยค่ะ

กุ้งนาง สุธีรา
สวัสดีคะ

น้องกุ้งนางคนสวย

แต่แม่ต้อยทราบเบื้องลึกว่า น้องกุ้งชอบเชียงใหม่ที่สุดใช่ไหมคะ?

หากไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยคะ

เชียงใหม่ งามเเต๊ เเต๊เจ้า คนก็งามค่ะ บรรยากาศก็งาม ฮั่นเเน่ เเม่ต้อยรู้ใจ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท