ชีวิต...ไม่เคยเต็ม


ว่า ไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด ในความสับสนและวุ่นวาย เหล่านั้นคุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ... '

เหยือกเต็มหรือยัง ? 

      ภาพการ์ตูนเคลื่อนไหว

ชายหนุ่มคนหนึ่งได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยเอกชนเพื่อให้เป็นวิทยากรพิเศษสอนวิชาปรัชญาให้กับนักศึกษาปริญญาโท เขาเตรียม\ การสอนอยู่หลายวันจึงตัดสินใจจะสอนนักศึกษาเหล่านั้นด้วยแบบฝึกหัดง่ายๆ แต่แฝงไว้ด้วยข้อคิด
                      
เขาเดินเข้าห้องเรียนมาพร้อมด้วยของสองสามอย่างบรรจุอยู่ในกระเป๋าคู่ใจ

เมื่อได้เวลาเรียน เขาหยิบ เหยือกแก้ว ขนาดใหญ่ขึ้นมา แล้วใส่ ลูกเทนนิส ลงไปจนเต็ม 
                         
   ' พวกคุณคิดว่าเหยือกเต็มหรือยัง ?' เขาหันไปถามนักศึกษาปริญญาโท

แต่ละคนมีสีหน้าตาครุ่นคิดว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหนก่อนจะตอบพร้อมกัน ' เต็มแล้ว... '

เขายิ้มไม่พูดอะไรต่อหันไปเปิดกระเป๋าเอกสารคู่ใจ       
                                
หยิบกระป๋องใส่กรวดออกมา แล้วเท กรวดเม็ดเล็กๆ จำนวนมากลงไปในเหยือกพร้อมกับเขย่าเหยือกเบาๆ กรวดเลื่อนไหลลงไปอยู่ระหว่างลูกเทนนิสอัดจนแน่นเหยือก เขาหันไปถามนักศึกษาอีก                         
      “ เหยือกเต็มหรือยัง ?'   

นักศึกษามองดูอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาตอบ ' เต็มแล้ว... '
 
เขายังยิ้มเช่นเดิม หันไปเปิดกระเป๋าหยิบเอาถุงทรายใบย่อมขึ้นมา และเททรายจำนวนไม่น้อยใส่ลงไปในเหยือก เม็ดทราย ไหลลงไปตามช่องว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสได้อย่างง่ายดาย เขาเทจนทรายหมดถุง เขย่าเหยือกจนเม็ดทรายอัดแน่นจนแทบล้นเหยือก เขาหันไปถามนักศึกษาอีกครั้ง     
     “ เหยือกเต็มหรือยัง ?'
               
เพื่อป้องกันการหน้าแตกนักศึกษาปริญญาโทเหล่านั้นหันมามองหน้ากัน ปรึกษากันอยู่นาน หลายคนเดินก้าวเข้ามาก้มๆ เงยๆ มองเหยือกตรงหน้าอาจารย์หนุ่มอยู่หลายครั้ง มีการปรึกษาหารือกันเสียงดังไปทั้งห้องเรียน จวบจน เวลาผ่านไปเกือบห้านาที หัวหน้ากลุ่มนักศึกษาจึงเป็นตัวแทนเดินเข้ามาตอบอย่างหนักแน่น

      “ คราวนี้เต็มแน่นอนครับอาจารย์ '

      “ แน่ใจนะ '

      “ แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกครับ '
 
คราวนี้เขาหยิบน้ำอัดลมองกระป๋อง ออกมาจากใต้โต๊ะแล้วเทใส่เหยือกโดยไม่รีรอ ไม่นานน้ำอัดลมก็ซึมผ่านทรายลงไปจนหมด ทั้งชั้นเรียนหัวเราะฮือฮากันยกใหญ่ เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

      “ ไหนพวกคุณบอกว่าเหยือกเต็มแน่ๆ ไง" เขาพูดพลางยกเหยือกขึ้น

     “ ผมอยากให้พวกคุณจำบทเรียนวันนี้ไว้ เหยือกใบนี้ก็เหมือนชีวิตคนเรา 
    ลูกเทนนิสเปรียบเหมือนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต เช่น ครอบครัว คู่ชีวิต การเรียน สุขภาพ ลูก พ่อแม่และเพื่อน สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่คุณต้องสน ใจจริงจัง สูญเสียไปไม่ได้ 
    เม็ดกรวดเหมือนสิ่งสำคัญรองลงมา เช่น งาน บ้าน รถยนต์ 
    ทรายก็คือเรื่องอื่นๆ ที่เหลือเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เราจำเป็นต้องทำ แต่เรามักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ 
     เหยือกนี้เปรียบกับชีวิตของคุณ ถ้าคุณใส่ทรายลงไปก่อน คุณจะมัวหมก มุ่นอยู่กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ อยู่ตลอดเวลา ชีวิตเต็มแล้ว... เต็มจนไม่มีที่เหลือให้ใส่กรวด ไม่มีที่เหลือใส่ให้ลูกเทนนิสแน่นอน ' 
                
ชีวิตของคนเราทุกคน ถ้าเราใช้เวลาและปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เราจะไม่มีที่ว่างในชีวิตไว้สำหรับเรื่องสำคัญกว่า

เพราะฉะนั้นในแต่ละวันของชีวิต เราต้องให้ความสนใจกับเรื่องที่ทำให้ตัวเราและครอบครัวมีความสุขใช้ชีวิตเล่นกับลูกๆ หาเวลาไปตรวจร่างกาย พาคู่ชีวิตกับลูกไปพักผ่อนในวันหยุด พากันออกกำลังกาย เล่นกีฬาร่วมกันสักชั่วโมงสองชั่วโมง เพื่อสุขภาพและความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิต พาพ่อแม่ไปเที่ยวพักผ่อนหรือทานข้าว โทรศัพท์หาเพื่อนบ้าง ให้รู้ว่าเรายังคิดถึงและเป็นห่วง  เราต้องดูแลเรื่องที่สำคัญที่สุดจริงๆ ดูแลลูกเทนนิสของเราก่อนเรื่องอื่นทั้งหมด หลังจากนั้นถ้ามีเวลาเหลือเราจึงเอามาสนใจกับสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบๆ ตัวเรา

  นักศึกษาคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม “ แล้วน้ำที่อาจารย์เทใส่ลงไปล่ะครับ หมายถึงอะไร ?

 เขายิ้มพร้อมกับบอกว่า “ การที่ใส่น้ำลงไปเพราะอยากให้เห็นว่า ไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด ในความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้นคุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ... '
  
คำสำคัญ (Tags): #km g2k
หมายเลขบันทึก: 311592เขียนเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2009 13:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 10:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (17)

เป็นไรน้อ เมื่อวานออนเอ็ม เรียกก้อไม่ตอบ

สวัสดีครับคุณน้ำชา ใช่เลยครับยิ่งแบ่งปันน้ำใจ ยิ่งมีเพิ่มขึ้นครับ

"ม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด ในความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้นคุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ..."

มาช่วยกันแบ่งปันน้ำใจครับ '

สวัสดีค่ะ ท่านวอญ่า

น้ำใจมีไว้ให้กันเสมอ

สุดยอดค่ะ เมื่อวานทะเลาะกับคนที่บ้าน ไม่รู้จะทำอย่างไร อยากกรี๊ด ออกมาดังๆ แต่มองเห็นหน้าลูก แววตาไร้เดียงสากำลังนั่งกินข้าวอยู่ก็เลย เงียบ เปิดเจอบทความของท่าน ทำให้รู้สึกดีมากๆคะ

ขอบคุณค่ะ P หมอสีอิฐ ที่แวะมาฟังเพลง

สวัสดีค่ะ 30 "ไม่แสดงตน"

แววตาใส  ไร้เดียงสา  ที่เกิดจากความรักของ "เรา" ทำให้จิตเรากลับมา  ไม่ตกไปกับอวิชา  หรือภาพลวงตา  อยากให้ทะนุถนอมไว้นะคะ

ขอบคุณค่ะที่ "บทความ" ทำให้ดีขึ้น  บางครั้งการได้อยู่ในโลกของเรา  อยู่กับความรู้สึกของเราก็เหมือนกับการได้ทบทวนอะไรบาง

เป็นกำลังใจให้นะคะ  ทุกมุมของชีวิตมีให้เรียนรู้ตลอดเวลา  ทั้งๆที่เราอาจนึกว่าเรารู้แล้ว  บางทีเราอาจไม่รู้อะไรเลยก็ได้

ขอบคุณค่ะ คุณ30 pintida แล้วแวะมาฟังเพลงด้วยกันอีกนะคะ 

เจ๊เสร็จแล้ว แต่จบไม่ลง

ส่งเมล์มาให้ก็ไม่ได้อ่ะ

Fighting Fighting จ้าน้องรัก

จิ๊บ จิ๊บ

สวัสดีครับ

ในความสบสนวุ่นวายของชีวิต อีกมุมหนึ่งของชีวิตที่ไม่สับสนนั่นคือน้ำใจครับ

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ครับ

คนช่วยทำอ่ะดิ่

เดี๋ยวบอก ไม่ต้องทำดีมากหรอก เด๋วเข้ารอบ

พออีกที บอกให้แก้โน่นแก้นี่ ไม่เข้ากัน

พอชักเมื่อยบอก เอาเหอะ พอเหอะ

เอ้อ เง็ง

นอนดีกว่า

เด๋วตื่นไม่ทันรถ

ชอบๆจังเลย ได้ส่งงานครูด้วย

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท