จากเด็กบ้านนอก ไปเรียนโรงเรียนในเมือง ฉันกับแตะ (พี่สะไภ้ในปัจุบันงัยคะ จำได้รึเปล่า?) สอบเข้าเรียนโรงเรียนสตรีประจำจังหวัดได้ แต่เราอยู่คนละห้องกัน แค่กระดานดำกั้น... เพราะเป็นอาคารชั่วคราว ตอนนั้นยังไม่มีตึกใหม่เหมือนในปัจจุบัน วันแรกอาจารย์ประจำชั้นให้ออกมาแนะนำตัวหน้าห้อง ฉันบอกว่าจบ ป.6 จากโรงเรียนป่าขนุนเจริญวิทยา พวกเขาหัวเราะกันใหญ่ ไม่เว้นแม้กระทั่งอาจารย์ เขาบอกว่าชื่อโรงเรียนตลกดี ป่าขนุนแสดงว่ามีขนุนเยอะใช่หรือเปล่า? … ก็มันเป็นชื่อหมู่บ้าน โรงเรียนก็ตั้งชื่อตามหมู่บ้านยังไงล่ะ! ตลกตรงไหนเนี่ย! (ฉันคิดอยู่ในใจ...เดือดปุดๆ เหมือนกัน) ฉันลืมไปว่า “ฉันมาจากบ้านนอก คนในเมืองเขาไปรู้จักหรอก ... ดูซิห่างกันแค่แม่น้ำกั้น ฉันเลยเป็นเหมือน “แม้วเข้าเมือง” ฉันไม่สนใจว่าใครจะคิดยังไงกับชื่อโรงเรียนของฉัน ฉันยืดอกพูดถึงโรงเรียนเดิมอย่างภาคภูมิใจ......
ตลอดเวลาที่ฉันเล่าเรื่องโรงเรียนเดิม..แปลกนะ ทุกคนฟังฉันอย่างตั้งใจ เล่าจบเพื่อนๆและอาจารย์ปรับมือให้ฉัน แทบไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ เพื่อนที่นั่งคู่กับฉันชื่อน้ำเพ็ชร กระซิบถามฉัน “ตัวเอง...ได้ทำนาจริงๆ หรือสนุกมั้ย เหนื่อยหรือเปล่า บ้านเราอยู่วังกะพี้ โรงเรียนอยู่ใกล้ทุ่งนาเหมือนกัน แต่ครูไม่เห็นให้ทำนาเลย...” และอีกหลายๆ คำถาม ซึ่งฉันก็ไม่เบื่อที่จะเล่าถึงโรงเรียนเดิมให้เพื่อนใหม่ฟัง เพื่อนบางคนพูดว่า ไม่อยากเชื่อ โรงเรียนทำไมให้นักเรียนทำนา...ฉันบอกเขาว่า ไปถามเพื่อนฉันดูซิ ชื่อประชิต ห้องข้างๆ นั่น! เรามาจากโรงเรียนเดียวกัน....
ฉันเลยต้องคอยเล่าเรื่องต่างๆ ตอนอยูชั้นประถมให้เพื่อนๆ ฟังฉันไม่เคยเบื่อที่จะเล่า ยิ่งเล่ายิ่งมีความสุข.... เพื่อนใหม่ที่เขาจบมาจากโรงเรียนอนุบาล โรงเรียนเทศบาลและโรงเรียนเอกชนในเมือง เขาไม่เคยสัมผัสบรรยากาศของโรงเรียนในชนบท ชีวิตประจำวันของเขาคือ เรียน เล่น ตอนเย็นผู้ปกครองมารับ แล้วก็เรียนพิเศษ วนเวียนอยู่แค่นั้น พวกเขาไม่เคยได้สัมผัสประสบการณ์อย่างฉัน
เพื่อนหลายคนขออนุญาตพ่อแม่ไปเที่ยวบ้านฉันในวันหยุด ไปนั่งเรือตาอ้น นั่งเปลเถาวัลย์ข้างบ้านยายฟอง นั่งเล่นรับลมเย็นที่ค้างพลูนอกชานบ้านของแม่อุ๊ย เดินไปดูแปลผักของรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า
ฉันเคยคิดว่า อยู่โรงเรียนอุตรดิตถ์ดรุณี (อ.ณ.) ฉันคงเหงาไม่มีเพื่อน คงไม่มีใครอยากคุยกับเด็กบ้านนอกอย่างฉัน แต่...เปล่าเลย ฉันกลายเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะมากๆ ฉันมีเพื่อนอยู่ทุกห้อง (10 ห้อง) คงเป็นเพราะฉันมีความทรงจำและประสบการณ์ดีๆ เป็นอาวุธ ประสบการณ์ที่ได้รับจากครูใหญ่และคุณครูที่แสนดีทั้งหลายที่ช่วยห่อหุ้มและปกป้องฉัน...ให้ไม่ต้องพบกับความเหงาและความเดียวดาย ภายในสถานที่ใหม่ บ้านหลังใหม่ที่จะต้องอยู่อีกถึง 6 ปี
ขอบพระคุณครูใหญ่ พ่อครูที่แสนดี อีกร้อยครั้ง พันครั้งคงไม่เพียงพอ หนูจะเป็นคนดี เป็นครูที่ดีเหมือนครูใหญ่ให้จงได้... สัญญาค่ะ...
บันทึกโดย : ครูใจดี
ขอบคุณภาพประกอบบันทึกนี้ พวกเขาคือ
นักเรียน อณ. เพื่อนของน้องนุ๊กน้องเน ตอนนั้นแม่ยังไมมีตังซื้อถ่ายรูปเลย
นี่คือ "ครูเพื่อศิษย์" ทุกลมหายใจมอบให้ศิษย์ วันนี้วันอาทิตย์ก็เหน็ดเหนื่อยไปทำงานที่โรงเรียนจนมืดค่ำ เตรียมรับรับวัลพระราชทาน เป็นกำลังใจครับ ขอให้ประสบความสำเร็จ โชคดีครับ
แวะมาอ่าน..กลัวน้องสาวงอนอิอิ
เป็นเรื่องราวที่น่ารักมากมาก
แสดงให้เห็นว่าน้องสาวเป็นคนที่อัธยาศัยดี..น่ารัก..เพื่อนจึงเยอะ
ทำให้ไม่เหงาณ เวลานั้น...
สำหรับเวลานี้..น้องสาวคนดีก็อุทิศตนให้กับเวลาราชการอย่างเต็มใจ
สุดยอดนะคะ..พี่ศน.addขอเป็นกำลังใจให้สู้เพื่อศิษย์ต่อไปค่ะ
รักนะคะ
แวะมาเยี่ยมครับ
ดีจังเลย ได้ทำงานอยู่ที่บ้าน...
ผมกำลังจะกลับไปอยู่บ้าน (จ.ตาก) เร็ววันนี้ครับ
สวัสดีครับ ครูใจดี
มาชม
แวบเห็น...ปัญญา นะรานัง ระตะนัง...สื่อถึง...ดวงปัญญานี้แลเป็นที่พึ่งของคนเรา...
การเกิดมาเป็นคนควรแสวงหาดวงแก้วแห่งปัญญานำมาไว้ในจิตใจตนเองเถิด...
*น่าอ่านมากค่ะ..เป็นความทรงจำที่ดี..ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันนะคะ...
ขอบคุณที่ๆไปเยี่ยมน้องในโครงการปลูกป่าชายเลนค่ะ...
สวัสดีค่ะคุณครูใจดี
เรื่องเล่าดี ๆ น่ารัก เป็น สมบัติที่เราพกพกไปพร้อมความทรงจำที่งดงามได้เสมอ
คนไม่มีรากเคยใช้ชีวิตที่เชียงใหม่หลายปีตอนเด็ก ๆ ค่ะ ยังเก็บไว้เป็น คลังสมบัติล้ำค่า ส่วนตัวจนทุกวันนี้
ธรรมชาติงดงาม หล่อหลอมจิตใจให้งดงามค่ะ
และแน่นอนว่า คนใจดี คนใจงาม ... ไม่เคยเหงา ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน....
........
งานมากมาย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ระลึกถึงนะคะ
เน็ตมีปัญหา ช้ามาก ๆ ....
โพตส์ 2 ครั้งแล้ว...ยังดีค่ะที่ครั้งนี้โพตส์ได้...
ส่งยิ้มไว้ให้เป็นกำลังใจค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมกัน
ภาพวาดที่ใช้ประกอบบันทึก ถ้าเป็นภาพวาดดอกไม้จะวาดเองค่ะ ส่วนภาพที่ประกอบบันทึกชุดธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน เป็นผลงานลูกสาวทั้งหมดค่ะ
เค้าวาดไว้กว่าสิบปีแล้วค่ะ
* จะไปอยู่ จ. ตากแล้วหรือคะ (น้องเฌวาไปด้วยหรือเปล่าค่ะ?) ขอให้เดินทางไปโดยสวัสดิภาพนะคะ
* จะมาอุตรดิตถ์เมื่อไหร่ ต้องส่งข่าวด่วน...จี๋เลยนะคะ..... จะพาไปทานของอร่อย พาเพื่อนมาเยี่ยมน้องที่รัชภัฏ เพื่อไปทำกิจกรรมดีๆ ให้กับสังคม
* อ้อ!.. ตอนนี้ รัชภัฏอุตรดิตถ์ ทำรั้วใหม่ค่ะ สวยมาก สีคลาสิค ไม่ทราบมีจะเป็นแบบเดียวกันทั่วประเทศหรือเปล่านะคะ
* ท่าน ผอ.กิตติพงษ์ ท่านเป็นคนน่ารัก ไม่ถือตัว ทำงานเก่งมากๆ และที่สำคัญท่านให้กำลังใจคนดีมากเลย ท่านมาที่ลับแลพิทยาคมบ่อยค่ะ.... เพราะลับแลฯ เป็นศูนย์ประสานงานเครือข่ายประสิทธิภาพการมัธยมศึกษา ที่ 38 (พิษณุโลก-อุตรดิตถ์)
* เอาภาพ ผอ.เขต มาฝากให้หายคิดถึง ค่ะ เห็นว่าได้ได้เจอท่านมานานแล้ว....
น้องครูใจดีขา พี่สุว่างเว้นไม่ไปเยี่ยมใครในช่วงเมื่อกี้ ตอนเจ็บปวด ตอนนี้หายแล้วคะ แล้วจะไปเยี่ยมคืน ทุกบทเหมือนตกเบิกแหละคะ คนดี
-น้องครูใจดีเป็นคนพูดเก่ง เขียนเก่ง และอัธยาศรัยดี ไปที่ไหนก็ต้องมีเพื่อนฝูงรักใคร่และมีเพื่อนมาก มาแต่เด็กแล้ว และพี่สุว่า น้องจะเป็นคนชอบคุย แบบกันเองไม่ถือตัว เป็นนักเรียน นักเรียนก็รัก เป็นเพื่อนด้วยเพื่อนก็ชอบ ใครๆเขาก็รักครูใจดีแน่นอน แม้แต่ใน GTK นี่พี่สุก็ยังนึกรักและเอ็นดูเลย มันคงเป็นวาสนาที่เราและทุกๆคนได้มาพบกันในที่นี้ ขนาดห่างไกลกัน ยังได้ใกล้ชิดกัน คิดถึงห่วงหาอาวรณ์กัน ถามช่าวคราวกัน
-น้องครูใจดีเขียนได้ดีมาก มีเขียนเรื่องเล่าในอดีตได้ดี น่าจะเป็นนักเขียนน้อยเหมือนน้องบุษราได้นะนี่ อ่านแล้วก็มีความประทับใจ ในความทรงจำที่ดีๆ ทำไมสิ่งที่ประทับใจพี่สุ พอที่จะให้เขียนมันถึงไม่มี เหมือนน้องครูใจดี หรือพี่สุดีตลอดเลยไม่มีอะไรดีพอที่จะประทับอยู่ในความทรงจำได้ หรือว่าพี่สุอายุมากแล้ว ไม่มีอดีตที่ควรจำ หรือความจำเสื่อมเสียแล้ว
-ตะขาบกัดตอนนี้อาการค่อยยังชั่วแล้วคะ มีแต่คันๆ พอให้รำคาณ พี่สุรู้แล้ว หมอเขาให้ทานยาเม็ดหนึ่งหลังอาหาร พี่สุทานทีไร รู้สึกง่วงทุกที ไปงีบหลับ บ่อยๆคะ ตอนแรกก็ไม่ได้สังเกต ว่าทำไมตัวเองจึงง่วง จนต้องดื่มกาแฟ อีกถ้วย แต่ก็ไม่ได้ผล ไปงีบนิดหนึ่ง คงจะเป็นอาการแบบนี้ จนยาที่หมอให้หมดคะ ถ้าไม่ทานยา มันจะคัน จะเจ็บ จะปวดคะ ตรงแผล นี่แหละพองีบ ก็ไม่ไมนั่งเยี่ยมเพื่อนๆและน้องๆแหละคะ
-เรื่องตะขาบนี้ น้ำท่วมรูมัน มันชอบอยู่ในที่ชื้น ระวังด้วยนะคะ มันปวดคะไม่อยากให้น้องเจอคะ แม้แต่คนในครอบครัวน้องด้วยคะ มันมาทางท่อน้ำทิ้งนะคะ ปิดเสียถ้ามี
มอบให้คนน่ารักนะคะ
สวัสดีค่ะ มาอ่านเรื่องเล่าในอดีตที่คล้ายกันมากๆเลย
ย้ายจากรร. บ้านนอกเข้ามาเรียนในเมืองเหมือนกันเลย
ยังคิดถึงเพื่อนๆ แม้ห่างกัน แต่ยังคิดถึงค่ะ
ขอบคุณนะคะที่ไปเยี่ยมและให้กำลังใจ
เป็นห่วงค่ะ ขอให้ดูแลตัวเองนะคะ ไม่ต้องคิดถึงความเจ็บป่วย ทำใจให้ร่าเริง
ยิ้ม หัวเราะให้ฮอร์โมนแห่งความสุขหลั่งค่ะ...
อยากจะมอบดอกไม้สีม่วงให้ครูใจดีเยอะๆ เพราะรู้ว่าชอบค่ะ
สวัสดีครับ ครูใจดี
แวะมาทักทายเพราะระลึกถึงค่ะ
ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ
(^___^)
หากเหนื่อยล้า หยุดพัก ดื่มกาแฟหอม ๆ สักถ้วยจะดีขึ้นค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณนงนาท น้องเยาวชนเขาทำกิจกรรมที่น่าชื่นชมมากค่ะ
นกน้อยสีฟ้าสดใส ดูแล้วเบิกบานใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะครูใจดี...ชีวิตในวัยมัธยมเป็นช่วงที่มีความสุขมาก ๆ มีเพื่อนเยอะด้วยค่ะ
เคยไปลับแลขอรับ ไปตรอน หาดสองเเคว ไปเป็นประจำครับ เพราะทำงานพัฒนาชุมชนต้องเกี่ยวข้องขอรับ
..อ่านอนุทินเลยทราบว่า คุณครูใจดีกะลังเหนื่อยกับ การประกวดโรงเรียนพระราชทาน ครับ..ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ(ในฐานะที่เคยเป็นคณะกรรมการระดับเขตการศึกษาเดิม) ..การที่จะได้รับพระราชทานรางวัลต้องประกอบด้วย ความดี ความงาม ความพร้อมอย่างที่สุด และโชควาสนาด้วยนะครับ..เหนื่อยหน่อยนะครับ..สู้สู้ๆๆ..
ม่อนมาเยี่ยมครับ
พรุ่งนี้(พฤหัส)เที่ยงตรง จะไปเที่ยวแถวหน้าห้องประชุมที่ท็อปแลนด์ครับ..หวังว่าจะได้พบครูใจดี
สวัสดีครับคุณพี่ครูใจดี ชีวิตในวงัยเรียนน่าสนุกจังเลยครับ อิจฉาจังเลย
* ขอบพระคุณที่ไปแสดงความยินดีกับพันธ์ยุทธล่วงหน้าค่ะ... ขอให้วาจาของครูที่แสนดีเป็นวาจาที่ศักดิ์สิทธิ์ด้วยเถิดค่ะ สาธุ สาธุ
* ตอบคำถาม สอนคอมฯ ดูและเครือข่ายของโรงเรียนทั้งระบบ ทุกอาคาร งานสารสนเทศ หัวหน้างานวิจัย แต่เบากว่าโรงเรียนเดิมเยอะค่ะ เพราะที่เดิมเหมาหมดเลย การเงิน-บัญชี วัดผลประเมินผล หน.แผนงานและสารสนเทศ ประกันคุณภาพ ทำแผน PBB Swot เขียนโครงการแบบ Lock Farm อ้อ! ตอนนั้นไปอบรม ที่ท๊อปแลนด์ ตั้ง 3 วันแน่ะ!.. ทำไม่ได้เห็นกันน๊า!....(เหมาหมด โรงเรียนเป็นของข้าคนเดียว ฮ่า ฮ่า )
* ระลึกถึงค่ะ
ขออนุญาตอวยพรกลับ และส่งความสุขล่วงหน้าเลยนะเนี่ย... แบบว่าประจบเล็กๆ..
* เข้าบล๊อกมาเห็นข้อความของพี่ท่าน..... "ตกใจมากๆ" โอ๊ย!..ผิดพลาดอย่างมหันต์...การผิดจากความไม่รอบครอบสร้างความเข้าใจผิดไปเลย....ขอโทษค่ะ
* ไม่ต้องไปที่หน้าห้องประชุปแลนด์นะคะ... ครูใจดีพิมพ์ผิด "อ้อ! ตอนนี้ไปอบรม ที่ท็อปแลนด์ ตั้ง 3 วันแน่ะ!.. ทำไม่ได้เห็นกันน๊า!...."
จริงๆ แล้ว จะพิมพ์ว่า "ตอนนั้นไปอบรม เรื่องการทำแผน PBB ที่ท็อบแลนด์ค่ะ ไปตั้งแต่หลายปีแล้ว..โถ... ทำให้ท่านพี่เข้าใจผิด.... หนูขอโทษค่ะพี่ชาย...
ระลึกถึงค่ะและฝากความระลึกถึงพี่สาวด้วย คิดว่าพี่สาวต้องเป็นคนน่ารักและจิตใจดีเหมือนพี่ชายเช่น กัน เมื่อไหร่จะมาเที่ยว จะพาไปกินปลา 3 รส ริมแม่น้ำน่านค่ะ..
I’m Sorry....
กำลังจะออกจากโรงเรียนแล้ว แต่เดี๋ยวดูข่าวคราวหน่อย..รู้เสียก่อน(ฮา) นัดแนะกับภรรยาอย่างดี ตั้งแต่วานนี้ โอกาสหน้าๆๆๆ
สวัสดีค่ะ เพื่อนครูใจดีที่คิดถึง
ยังระลึกถึงเสมอๆค่ะ ว่ามีเพื่อนดีๆคนนี้...วัยเรียนเป็นช่วงที่ประทับใจมาก คิดถึงเพื่อนๆคิดถึงครู...
เมื่อคืนไปงานศพ เด็กปี1 เสียชีวิตเพราะโดนไฟดูดตายคาที่ เกิดในห้องเรียน
ครูขาระวังนะคะ...ไฟรั่ว...ทีมกู้ชีวิตในรร. ท่านเป็นอย่างไรบ้าง....
เสียดายมากค่ะ เป็นลูกหลาน แม่เป็นผู้ช่วยพยาบาลที่ตั้งใจทำงาน
ครูใจดี เจ้า
ดูภาพประกอบ นึกว่ามีคุณครูอยู่ในรูปด้วยค่ะ
สบายดีเน้อเจ้า
มาชวนไปเกี่ยวข้าวค่ะ มีความรู้สึกดีมากที่ได้แวะมาอ่าน
ไปละ
* ขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมและอ่านเรื่องราวของเด็กกะโปโล นะคะ อ้อ! แม้ภาพประกอบไม่ใช่ครูใจดี แต่เป็นลูกสาว แฝดคนน้องค่ะ ดูทดแทนกันได้เหมือนคนเดียวกันเลย....
* คนที่ใส่แว่นห่มผ้าพันคอนั่นแหละ เหมือนเปี๊ยบเลย....
* ระลึกถึงค่ะ
ดีคับก็ขอไห้อย่าเครียดมากเลยกับนักเรียนนะคับ
นักเรียนกำลังโตปล่อยวางบ้างก็ดีนะคับ
มีความสุขไห้มากกกกกกกกกกกนะคับ
* ตามมาเกี่ยวข้าวค่ะ.... เห็นร่วงข้าวแล้วชื่นใจกับชาวนา
* หน้านี้ เริ่มหนาว ข้าวท้องแก่เต็มที คงใกล้ถึงฤดูเก็บเกี่ยวแล้ว..
* อดนึกถึงตอนเป็นนักเรีนชั้นประถมไม่ได้ ครูให้ฝึกดำนำแฃะเกี่ยวข้าว เหนื่อยแต่ก็สนุกและได้ประสบการณ์ค่ะ
* ครูใจดีเขียนบันทึกเพิ่มเรื่องเรียน อ.ณ ต่อแล้ว ว่างๆ เชิญไปให้กำลังใจกันหน่อยนะคะ
* ระลึกถึงค่ะ
สวัสดีจ้ะ เลือดเราเขียวขาว
* ก็เพราะโตแล้ว ครูถึงต้องคอยเตือนคอยสอนไงล่ะจ๊ะ... เด็กวัยรุ่นอย่างพวกเราทั้งหลายนี่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ถ้าดีก็ดีไป แต่ถ้าผิดพลาดไปก็จะมานั่งเสียใจในภายหลัง ด้วยความรักและความหวังดี จึงต้องคอยบอกคอยเตือนจะ....
* ถ้าไม่รัก.... เขาไม่เตือนให้เหนื่อยหรอกจ๊ะ ศิษย์ที่รัก
สวัสดีค่ะ
มีเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยอยู่คนหนึ่ง บ้านเค้าอยู่ที่อุตรดิตถ์เหมือนกัน เค้าน่ารักมากๆค่ะ
สงสัยสาวๆอุตรดิตถ์น่ารักทุกคนหรือเปล่าน้า
หนูก็เคยไปที่ รร. นี้น่ะค่ะ
ที่ รร. นี้น่าอยู่มากเลยน่ะค่ะ
แต่หนูว่า รร. ไหนก็น่าอยู่เหมือนกันหมดแหละค่ะ
เห็นด้วยไหมค่ะ คุณครูสุดสวย