คำ....”คอมเม้นท์”

หลายคนเมื่อผ่านอะไรมามากก็จะพูดว่า “อิ่มตัวแล้ว” แต่สำหรับฉันขอใช้คำว่า “อิ่มบุญแล้ว” กับคำว่าความสุข

สัก 10,000 ล้านคำพูดไม่ทำให้ฉันรู้จักตัวตนที่แท้จริง แต่เพราะคำคอมเม้นท์ประโยคนี้ ที่ทำให้ฉันต้องทบทวนตัวเองอย่างหนัก เพื่อหาคำตอบที่ชัดเจนให้กับตัวเอง "ทำให้นึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อก่อนเธอเดินก้มหน้า อย่างรีบเร่ง หน้าตาเฉย ๆ ถามคำตอบคำ ด้วยน้ำเสียงแข็งๆ แบบ (สาวใต้)" นี่คือคำคอมเม้นท์เรื่องนาฬิกา...ข้างตู้ ของคุณศรชัย เพ็ชรเวช น้องชายร่วมโลกอีกคนหนึ่ง สมองซีกซ้ายช่วงนี้ทำงานไม่เต็มที่ นับเป็นจังหวะที่ดีอ่านคอมเม้นท์ไอเดียก็แล่นกระฉูดทันที กำลังคิดเรื่องเล่าเรื่องใหม่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ด้วยความที่ไม่ใช่มืออาชีพ กว่าจะนึกออกแต่ละเรื่องผ่านวันและคืนอย่างไม่มีหวัง บางครั้งก็คิดเนื้อหาได้ว่าประมาณนี้ บางทีก็คิดท่อนสุดท้ายได้หรือบางครั้งก็คิดท่อนกลางออก ท่อนแรกยังนึกไม่ถึงไหน หรือบางครั้งคิดชื่อเรื่องได้ก่อน แต่คำลงท้ายยังคงเหมือนสายลมยังหาทิศทางไม่เจอ

เมื่อคืนกลับไปทบทวนตัวเองอย่างหนัก พร้อมกับทำการบ้านมาอย่างดี กับข้อคอมเม้นท์ ไม่ได้เสียใจกับสิ่งที่น้องเรพูดความจริง กลับตรงกันข้าม ขอบคุณนะน้องเร ทำให้พี่ได้หันกลับมามองตัวเองซ้ำ ๆ อีกครั้ง "ทำให้นึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อก่อนเธอเดิน ก้มหน้าอย่างรีบเร่ง หน้าตาเฉย ๆ ถามคำตอบคำ ด้วยน้ำเสียงแข็ง ๆ แบบ (สาวใต้)" ประโยคนี้......ยังคงกึกก้องอยู่ในโสตประสาทสัมผัสอยู่ตลอดเวลา ย้ำความเป็นตัวเอง บอกได้เลยว่ามันคุ้นเคยกับความเป็นพี่นกจัง สายน้ำไม่เคยคอยใคร และไม่มีไหลย้อนกลับ หลายสิ่งหลายอย่างที่พี่เคยปฏิบัติในอดีต เรื่องงานเธอไม่เคยบกพร่องและไม่เคยมีปัญหา งานหนักงานเบาไม่เคยเกี่ยง ถ้าได้รับมอบหมายจะทำจนสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีในทุกครั้ง แต่เรื่องพฤติกรรมบริการเหมือนอย่างที่น้องเรและคนอื่น ๆ เห็น ชาวราศีเมษด้วยกันถึงจะเข้าใจ ด้วยความเชื่อมั่นในตัวเองสูงคิดว่าตัวเองถูก หน้านิ่งอยู่ตลอดเวลา (บางคนให้สมญานามว่าเสือยิ้มยาก) ไม่เคยยกมือไหว้ใคร ไม่ชอบให้ใครมาคอมเม้นท์

หลายครั้งที่คุณอัจฉราน้องที่ทำงานห้องเดียวกันพยายามบอกว่า พี่นกวันนี้หน้าดุจัง , ยิ้มน้อยไปหน่อย ถ้าทุกวันพี่มีรอยยิ้มโลกคงสดใสกว่านี้อีกเยอะ (ได้แต่เก็บรายละเอียดเอาไว้ แต่ยังไม่ถึงเวลา) หวลคิดถึงความหลังแล้วเศร้า เช่น เดินก้มหน้าด้วยความเร็วไม่สนใจสิ่งแวดล้อม,พูดจาไม่มีหางเสียง,คำว่าขอบคุณและขอโทษแทบจะไม่เห็นบ่อยนัก , มือแข็งและตกอยู่ข้างกายตลอดเวลา , ไม่ยอมฟังใครถ้าเขาคนนั้นไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ

หลายปีผ่านไปด้วยวุฒิภาวะ หรือประสบการณ์ หรือ ด้วยคำว่าคุณภาพ หลาย ๆ ส่วนเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ เริ่มเห็นตัวเองในภาพที่ชัดเจนมากขึ้น เริ่มฟัง และเปิดโอกาสให้คนอื่นวิจารณ์ มากขึ้นทั้งทางตรงและทางอ้อม ด้วยตัวเองทำงานที่ศูนย์เครือข่ายพัฒนาคุณภาพ ห้องทำงานที่ไม่มีจิตวิญญาณ....แต่ยังมีคำว่าคุณภาพ แล้วมนุษย์อย่างฉันที่ยังหายใจเข้าและออก อยู่ทุกวันแต่ยังขาดคุณภาพอีกหรือ.....

“มาตรฐานพฤติกรรมบริการที่เป็นเลิศ” ซึ่งทางผู้อำนวยการโรงพยาบาลพะโต๊ะจะเน้นย้ำให้เจ้าหน้าที่ทุกคนได้ตระหนักและเห็นความสำคัญในเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา ให้พึงปฏิบัติต่อผู้มารับบริการดุจดั่งเป็นญาติมิตรของเราเอง พฤติกรรมบริการเป็นรูปแบบมนุษยสัมพันธ์ (กิริยา มารยาท ความกระตือรือร้น ความมีน้ำใจ การพูดจา สีหน้า ท่าทาง) ที่ผู้ให้บริการแสดงต่อผู้รับบริการตลอดกระบวนการของการบริการ ความเป็นกัลยาณมิตร ความไว้วางใจ ,ความประทับใจ แก่ผู้พบเห็นอันจะทำให้ภาพรวมของคุณภาพบริการสุขภาพเป็นไปอย่างสมบูรณ์ มองหน้า สบตา ยิ้มแย้ม ทักทาย แนะนำตามความเหมาะสม และสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับองค์กร ความมีคุณธรรม และความมีน้ำใจ เพราะพฤติกรรมบริการทั้งหลายที่ได้กล่าวมาข้างต้น เป็นสิ่งที่ใกล้ตัว ไม่จำเป็นต้องมีเงินมีทอง ไม่ต้องเดินไปหาซื้อ ซึ่งสิ่งนี้มีติดตัวของทุกคนอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าใครจะนำมาใช้ประโยชน์ได้มากกว่ากัน เชื่อว่าพฤติกรรมที่ดีไม่มีที่สิ้นสุด......

"ตอนนี้เธอเดินช้าลง เธอเลิกก้มหน้า หันมาทักทายด้วยรอยยิ้ม พูดน้ำเสียงนุ่มนวลลง สีหน้าเธอมีความสุขเต็มเปี่ยมด้วยความหวังและความมุ่งมั่น" (และนี่คือความอีกตอนหนึ่งที่น้องเรได้ให้กำลังใจ) ทุกวันนี้เริ่มเดินให้ช้าลง พยายามสังเกตสิ่งรอบ ๆ ข้าง และแจกยิ้มทักทายกับทุกคน พูดน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าเดิม“วันนี้ยอมโน้มศีรษะลง พร้อมกับยกมือขึ้นแล้วกล่าวคำว่าสวัสดี” ถึงเวลาแล้วที่ต้องออกมายอมรับความจริงโดยดุษฎี หลายคนเมื่อผ่านอะไรมามากก็จะพูดว่า “อิ่มตัวแล้ว” แต่สำหรับฉันขอใช้คำว่า “อิ่มบุญแล้ว” กับคำว่าความสุข “เพราะเชื่อว่าการทำความดีมีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า หรือวันหลัง”

ทั้งนี้ต้องขอบคุณผ่านโครงการ SHA ขอบคุณเรื่องเล่าดี ดี สิ่ง ๆ นี้ที่ทำให้พฤติกรรมไม่ดีทั้งหลายได้หลอมละลายไปแล้ว นาทีนี้เข้าใจในความดี”ชั่วโมงนี้รู้ซึ้งในคุณค่า วันนี้จะนำมาพัฒนาสู่การปฏิบัติให้สม่ำเสมอ และยั่งยืนตลอดไป

เขียนใน GotoKnow โดย บุษรา
ใน เรื่องเล่า

คำสำคัญ (Tags): #sha

หมายเลขบันทึก: 313727เขียนเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2009 18:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน 2012 12:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (150)

ครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ…

เขียนเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2009 18:44 น. ()

สวัสดีค่ะ ..^___^..

อ่านแล้วทำให้นึกถึงประโยคที่ว่า

วันนี้ คุณยิ้มแล้วหรือยัง

ยิ้มสร้างได้หลายๆสิ่ง หลายๆอย่าง(เกินคำบรรยาย) แม้แต่สร้างกำลังใจให้ตนเอง อิ..อิ..

ส่งยิ้มก่อนไปค่ะ..^___^..

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เขียนเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2009 18:44 น. ()

สวัสดีครับ คุณ บุษรา มีแต่สูงสุด คืนสู่สามัญ เหมือนต้นข้าว ค้อมคาระดิน คือคนที่อิ่มแล้วครับ กับข้อความนี้

"พร้อมกับยกมือขึ้นแล้วกล่าวคำว่าสวัสดี” ถึงเวลาแล้วที่ต้องออกมายอมรับความจริงโดยดุษฎี หลายคนเมื่อผ่านอะไรมามากก็จะพูดว่า “อิ่มตัวแล้ว” แต่สำหรับฉันขอใช้คำว่า “อิ่มบุญแล้ว” กับคำว่าความสุข “เพราะเชื่อว่าการทำความดีมีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า หรือวันหลัง”

ทุกกิจกรรมที่ทำในงานประจำคือบุญครับ

@space@

เขียนเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2009 18:56 น. ()

พฤติกรรมไม่ดี

มารู้ซึ้งในคุณค่าและเข้าใจในความดีด้วยคนค่ะ

กิตติพัฒน์

เขียนเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2009 19:22 น. ()

พาเสือน้อย ๆ มาเยี่ยมครับ
รักษาสุขภาพนะครับ

Nina

เขียนเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2009 19:28 น. ()

ความเป็นกัลยาณมิตร ความไว้วางใจ ,ความประทับใจ ยิ้มและบริการ ทำยากเหมือนกันนะค่ะ เพราะบางครั้งดิฉันก็ชอบหน้างอมีคนบอกบ่อยๆ แต่ก็อารมณ์ดีกับคนที่สนิท ขี้เล่น เป็นบางคนต้องปรับตนเองบ่อยๆ ขอบคุณข้อคิดดีๆค่ะ

บุษรา