อยู่ร่วมกัน..
หันหน้าไปทางเดียวกัน…
เรียนรู้กันไป…
ให้เกียรติซึ่งกันและกัน…
ได้มีโอกาสยิ้มให้กัน…
ได้หัวเราะไปด้วยกัน…
ได้ความสุขแบบเกินดุลกลับไป…
แค่นี้ก็ถือเป็นวาสนาของชีวิตนักแล้ว…
ไม่ต้องถึงกับสุมหัวแลกเหากันตลอดเวลา…
ใกล้กันมากไปเดี๋ยวอึดอัด…
บางเรื่อง บางสถานการณ์ อาจทำให้บางคนตีความผิด ประเมินพลาดไปนู่น…
เพราะเว้นช่องว่างระหว่างกันน้อยเกินไป…
สัมพันธภาพอาจพังทลายได้…
ด้วยไม่รู้เท่าทัน…
อยู่ร่วมกันบนความแตกต่างบ้างก็ได้ีนี่นา…
ระหว่างนั้นก็หาอะไรพิเรน ๆ เอ๊ย พิเศษ ๆ ทำซะบ้าง…
ชีวิตจะได้มีสีสันและหนุกหนาน ฮี่ๆ …
ถ้าไม่ค่อยชอบขี้หน้าใคร…
ก็แค่รู้ไว้…
แต่ไม่ถึงกับต้องลงทุนทำร้ายกันหรอกเนอะ…
หรือหากตั้งใจจะโดดเดี่ยว…
เพื่อโดดเด่น….
ก็น่าจะเรียนรู้การอยู่ร่วมกันเพื่อความงดงาม…
และความสมดุลเอาไว้บ้าง…
ไม่งั๊นจะเอาที่ไหนมาเติมเต็ม…
ในวันที่ขาดแคลนล่ะ…
บางครั้งอาจต้องพึ่งพาผู้แข็งแรงกว่าบ้าง…
เพื่อความอยู่รอด…
บางครั้งอาจต้องเปิดใจและปรับตัวกับเพื่อนใหม่บ้าง…
แม้จะต่างเผ่าต่างพันธุ์พูดกันแทบไม่รู้เรื่องก็เหอะ…
มิฉะนั้นอาจต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวไปอีกนาน…
ถึงกระนั้นบางคนก็บอกว่าชี้วิตนี้งามแล้ว…
บางคนก็สารภาพว่าเหงาหน่อย ๆ…
ไผจะไปฮู๊ล่ะ…
ว่าในใจอี่สาวน้อยผู้แสนทรนงของพ่อครูบาฯ คึดอี่หยัง?….
นี่ก็ไม่ถึงกับเหมือนกันเด๊ะ หรอกนะ…
แต่เมื่ออยู่ด้วยกันก็พอใช้การได้ก็แล้วกันหล่ะ เออ ….
แค่คิดจะไปทางเดียวกัน…
จุดหมายใกล้ ๆ กัน…
และเอาจริงเอาจังกับจุดหมายนั้นเหมือนกัน…
ให้เกียรติ…
ให้ใจ…
ไม่เผลอเร่งเร้า เร่งรีบ…
ไม่เผลอรบกวน…
ไม่เผลอละเมิดซึ่งกันและกันจนเกินไป…
แค่นี้ก็คงจะพออยู่ร่วมกันได้อย่างสนุกสนาน…
บนเส้นทางใกล้ ๆ กันได้แล้วหล่ะม๊าง…
(^_____^)
ชีวิตที่แตกต่าง แต่ไม่แตกแยกค่ะ...เรื่องราวเบาๆ แต่มีสาระ ภาพน่ารักดีค่ะ..
ขออีกนิด ยืนยันว่า ครูปูน่าตาดีที่ซู๊ดดดดด...อิอิ
สวัสดีค่ะครูปู
ดีใจจังได้พบกันอีก
คิดถึงน่ะค่ะ
เขียนแบบดูดี
พี่ปูจ๋า..
ไม่ได้คุยกันนานเลย พี่ปูสบายดีนะคะ คิดถึงๆๆๆๆๆ
..อยู่ร่วมกัน..บันทึกนี้น่ารักดีค่ะ อ่านไป ยิ้มไป ได้อะไรมากมายในความหมายดีๆค่ะ
..^______^..
น่าอ่าน น่าดูมากเลยครับ
สวัสดีค่ะน้องตุ๊กแก คิดถึงเช่นกันจ้า...
สวัสดีค่ะ อาจารย์จารุวัจน์ เผอิญหายไปนาน เลยไม่กล้ามามือเปล่าอ่ะค่ะ
กลัวโดนตื้บ อิอิ :P
เพิ่งเข้ามาใน บลอค
ขอบคุณ ครูปูที่ให้ข้อคิดที่ดี
ได้อยู่ร่วมกันกับคนรู้ใจ ใช่ต้องเอ่ยเอื้อนวาจาใด
เพียงสบตากับ รอยยิ้มเล็กๆก็อิ่มเอิบใจแล้ว
คนใบ้
ขอบคุณข้อคิดดีๆอ่านแล้วให้แง่คิดมากมาย และสื่อภาพออกมาในรูปแบบน่ารักมากค่ะ
การอยู่ร่วมกันของคนเราย่อมแตกต่างทั้งนิสัยพื้นฐาน ต่างเรื่องครอบครัว และเรื่องความแตกต่างระหว่างบุคคลหลายๆเรื่องแต่ถ้าได้มาอ่านข้อคิดของครูปูคงจะทำให้รู้ว่าคนเราที่แตกต่างๆกันหลายๆเรื่องสามารถมาอยู่ร่วมกันได้ถ้ามีความเข้าใจซึ่งกันและกันค่ะ
เป็นกำลังใจให้เขียนบทความดีๆแบบนี้ต่อไปค่ะ
สวัสดีครับ ครูปู~natadee t'ซู๊ด
แวะมาหาเพื่อกล่าวคำว่า..คิดถึง
อาจกล่าวได้ไม่ลึกซึ้งเหมือนใครคนไหน
แต่มาจากความในใจของคนไกล
ส่งกำลังใจให้เพื่อนเดินบนเส้นทางแห่งตน..^__^..
แวะชมแบบบังเอิญ
ข้อความและรูปภาพประกอบเขียนได้ดีมากแบบเป็นไปตามธรรมชาติ
ทำให้ต้องตามอ่านจนจบ
ขอขอบคุณและขอชมเชยมา ณ ที่นี้
(^___^)
.... อ่านแล้วสำนวนคุ้น ๆ น้า....
ถูกใจ ใช่เลยค่ะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีปีใหม่ครับ
สวัสดีค่ะ
ได้อ่านภาพประกอบคำบรรยาย ให้ข้อคิดเกี่ยวกับการใช้ชีวิต ดีมาก เข้าใจหาภาพมาประกอบคำบรรยาย ค่ะ
สวัสดีค่ะ
- มาส่งความระลึกถึง
- ส่งข่าวความสำเร็จของครูปูสามารถมากทำให้แม่ใจแข็งเป๊กและได้ลูกกลับคืน ....งานนี้ขอตีมือให้นะคะ...น้องครูแอนบอกว่าเป็นปลื้มมากที่มีพี่สาวรหัสตัวเก่ง
ขอบพระคุณค่ะ พี่ครูพรรณาคะ เผอิญไม่มีเวลาตอบเมล์พี่หน่ะค่ะ แต่คุณแม่ของน้องเขาโทรมารายงานน้องครูปูตลอดค่ะ แต่เรื่องที่ประสบความสำเร็จได้ลูกคืนแล้วนี่ยังไม่ทราบค่ะ ดีใจจัง ขอบคุณพี่พรรณามากนะคะ ที่มีน้ำใจกับสองแม่ลูกค่ะ ตอนแรกหนูนึกว่าคุณแม่เขาจะโกรธเสียแล้วเพราะอัดเขาไปเยอะ แล้วบอกว่าขอเอาตำแหน่งเป็นประกันถ้าไม่ได้ผล ดีใจจังค่ะ ที่จบลงด้วยดี เฮ้อ ลูก หนอ ลูก เนอะ (^___^)
เย้...หายไปนาน
ปล่อยให้เราเฝ้ารอ
ดีนะที่กลับมาพร้อมความสวยงาม น่ารัก
เอาอย่างนี้มาฝากเยอะๆนะ ได้สติดี
สิ่งดีๆ งดงาม หายไปนานแล้วใจมันเสีย....นะน้อง
ขอให้มีความสุข ตลอดกาลนาน
ต้องรีบอวยพร เดี๋ยวหายตัวอีก
อิอิ ชักจะอายพี่ครูต้อยแล้ววุ๊ย รู้ทันน้องนุ่งซะจริง ๆ เลย เหอ เหอ เหอ
โทรไปหาพี่หลายครั้ง บ่ มี คนรับสายเลยเจ้า
ทำยางงายดีค๊าาา อิอิอิ