ค่ายจิตอาสา : รวมพลคนต่างวัยหัวใจใฝ่เรียนรู้ (๓) เรียน สุ จิ ปุ ลิ
ใต้เงาร่มไม้รายล้อมลานดิน แสงแดดลอดแมกไม้ส่องลงมารำไร
หญิงสูงวัยนั่งไพหญ้าคาอยู่กลางลาน มือไพหญ้าคาไปพลาง ปากก็ตอบคำถามจากลูกหลานคนในหมู่บ้านไปพลาง
เด็กหญิงชายราว ๕ – ๖ คน นั่งเรียงรายอยู่เบื้องหน้าหญิงสูงวัย บางคนถาม บางคนจด บางคนถ่ายภาพ
ถัดไปไม่ไกลมากนัก...
เด็กหญิงชายอีก ๕ – ๖ คน นั่งอยู่บนแคร่ไม่ไผ่ขนาดใหญ่หน้าร้านค้าร้านหนึ่งในหมู่บ้าน
แคร่ไม้ไผ่ตัวเดียวกันนี้ ทางด้านในปรากฏหญิงชราเจ้าของร้านค้านั่งยิ้มแย้ม อารมณ์ดี
นานปีทีหนจะมีลูกหลานมาเยี่ยมหา หญิงชราจึงยกน้ำดื่มและขนมนมเนยมาเลี้ยงดูปูเสื่อ
กินกันไป พูดคุยกันไป เด็กหญิงชายบางคนถาม บางคนจด บางคนถ่ายภาพ
ยังมีเด็กหญิงชายอีกหลายสิบคน ที่แบ่งเป็นกลุ่มย่อย ๆ กลุ่มละ ๕ – ๖ คน กระจายไปทั่วหมู่บ้านเพื่อพูดคุยกับคนเฒ่าคนแก่ ปราชญ์ชาวบ้าน เพื่อขอข้อมูล-ความรู้ต่าง ๆ เกี่ยวกับหมู่บ้าน ทั้งประวัติความเป็นมา ประเพณี-พิธีกรรม การละเล่น อาหารการกิน อาชีพ ฯลฯ ตามที่ได้รับมอบหมายจากวิทยากรในค่ายฯ
คิด ถาม ฟัง จด ...
ไม่พอ ถ่ายภาพประกอบด้วย...
เมื่อวาน ก่อนที่เด็ก ๆ จะแบ่งกลุ่มเพื่อไปเก็บข้อมูลในหมู่บ้าน พวกเขาเรียนรู้วีการตั้งคำถาม และได้เตรียมการตั้งคำถามก่อนเข้าไปเก็บข้อมูลตามที่เตรียมไว้ในชุมชน
เริ่มต้นการเรียนรู้เรื่องคำถาม เด็ก ๆ ถูกมอบหมายจากวิทยากรให้จับคู่กันสองคน โดยมีข้อแม้ว่ามิให้อยู่ชั้นเรียนเดียวกัน และเป็นญาติพี่น้องกัน
เด็ก ๆ แต่ละคนในแต่ละคู่ ผลัดกันถาม ผลัดกันเล่า ผลัดกันฟัง ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับเพื่อนคู่ของตนเอง แล้วบันทึกข้อมูลลงกระดาษที่แจกให้ ให้ได้มากที่สุด วิทยากรบอกว่าใครเขียนได้มากที่สุดจะมีรางวัลให้ และใครเขียนได้น้อยที่สุดก็จะมีรางวัลให้เช่นกัน
เสร็จกิจกรรมย่อยนี้ เด็ก ๆ สรุปร่วมกันได้ความว่า ใครที่ถามเยอะก็จะได้ข้อมูล-คำตอบเยอะตามไปด้วย ตรงกันข้ามผู้ได้ข้อมูลน้อยเพราะถามน้อย จากนั้นช่วยกันสรุปประเภทและรูปแบบของคำถามที่ใช้ถามเพื่อน
วิทยากรนำคำตอบของเด็ก ๆ มาจัดหมวดหมู่และลำดับเสียใหม่ แล้วอธิบายเพิ่มเติม ได้ดังแผนภูมิ...
เนื้อหาทั้งหมดนี้ เด็ก ๆ ได้เรียนรู้ในบ่ายวันแรกของการเข้าค่ายฯ ก่อนที่จะได้เรียนวิชาถ่ายภาพในช่วงค่ำ วิทยากรได้เชื่อมโยงเนื้อหาเรื่องคำถามไปสู่การถ่ายภาพได้อย่างแนบเนียน
การเรียนถ่ายภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นตัวช่วยในการเก็บข้อมูลของเด็ก ๆ นอกจากการถาม
การเรียนรู้เนื้อหาดังกล่าว วิทยากรถ่ายทอดเรื่องยาก ๆ ได้อย่างง่าย ๆ สนุกตื่นเต้น แล้เป็นการเรียนรู้อย่างมีส่วนร่วม ทุกคนได้เรียนไปรู้ไปพร้อมกัน
วิธีการดังกล่าวทำให้นักเรียนได้เรียนรู้หลักการถ่ายภาพอย่างขึ้นใจ ไม่ว่าจะเป็นองค์ประกอบภาพ ความสมดุลของภาพ เรื่องราว และแสงเงา ฯลฯ
แทบไม่น่าเชื่อ เด็ก ๆ ซึ่งไม่เคยมีใครเคยเป็นเจ้าของกล้องดิจิตอล เมื่อเรียนรู้หลักการถ่ายภาพเพียงระยะเวลาสั้น ๆ แต่ก็ถ่ายภาพได้ครบถ้วนตามหลักการที่ได้เรียนรู้ไป
ผลงานการถ่ายรูปของเด็ก ๆ
(ตามต่อตอน ๒ นะครับ)
ความเห็น (18)
ชื่นชมมากค่ะ
พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)
เรียนรู้ความจริงของจริงกับคุณครูมืออาชีพ(ชาวบ้าน)น่าสนุกดีเยี่ยมเลย
- คิดเสมอว่า ถ้าเด็กๆ(ไม่ว่าที่ใด) ได้รับโอกาสเท่าๆกัน ความต่างจะไม่มากเหมือนในปัจจุบันครับ
- ขอบคุณแทนเด็กๆที่ได้รับโอกาสจากกิจกรรมดีๆนี้ครับ
ภูมิปัญญาท้องถิ่นอยู่ในหมู่บ้านมานาน
แทบไม่มีใครหาข้อมูลมาเก็บไว้
บางอย่างล้มหายตายจากไปพร้อมเจ้าของ
น้องชาย..แหลมจริงๆ..ที่ใช้ภูมิปัญญา สร้างปัญญา
เข้ามายี่ยมชมบันทึกของอาจารย์ค่ะ จากลูกศิษย์ที่กำลังเริ่มบันทึก
เด็กๆถ่ายภาพได้สวยอย่างหนานเกียรติว่าครับ
สวัสดีค่ะ
- เสียดายไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ไปเยี่ยมชาวบ้าน
- เดินทางหรือยัง
สวัสดีครับ คุณหนานเกียรติ
ผมจะส่งเอกสารไปให้ตามที่อยู่ที่แจ้งในบล๊อค พร้อมฝากกระเป๋าไปให้อาจารย์หญิง
จะถึงไหมครับ
เห็นแผนภูมิคำถามปลายเปิด ปลายปิด คงเป็นกระบวนการคิดสู่สื่อมวลชนศึกษาได้อย่างงดงามครับ
นมัสการพระมหาแล ขำสุข (อาสโย) ครับ
ขอบพระคุณพระอาจารย์ที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจตลอดเวลาเลยครับ
สวัสดีครับ อ.ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
ใช่เลยครับอาจารย์ เด็ก ๆ ไม่ว่าที่ใด หากได้รับโอกาสเท่า ๆ กัน จะไม่มีความแตกต่างในเรื่องศักยภาพเลย
ความสำเร็จของค่ายฯ มาจากปัจจัยเล็ก ๆ น้อย ๆ หลายปัจจัยครับ อาจารย์เองก็เป็นปัจจัยหนึ่งในนั้นครับ
คงมีโอกาสได้ร่วมงานกับอาจารย์อีกนะครับ
สวัสดีครับ คุณพี่ครู ป.1
แหลมเฉย ๆ ไม่ต้องหัวแหลมนะครับ เดี๋ยวจะเป็นลิง... ฮิ ฮิ...
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจครับคุณพี่
สวัสดีครับ พี่ พัช พอช.
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ...
แหะ แหะ อย่าเรียกผมเป็นอาจารย์เลยครับ เขินจัง
สวัสดี คุณครูคิม
กลับมาถึงบ้านหกโมงเช้าครับ
ไม่เหนื่อยเท่าไร เพราะหลับมาตลอดทาง
ไม่เหมือนขับรถเอง
งานเขียนจากค่ายฯ น่าจะรวมเล่มนะพี่คิม...
ทำเป็นหนังสือทำมือก็ได้
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ พรชัย
ขอบพระคุณอาจารย์มาก ๆ ครับ
ค่ายฯ ที่ ร.ร.วิทยสัมพันธ์ ผมได้เรียนรู้หลายเรื่องครับ น่าจะทำให้การจัดค่ายครั้งต่อไปสมบูรณ์ยิ่งขึ้นครับ
สคส.นางฟ้ากำลังมองคนดีอยู่ จะประทานพรอะไรให้ดีน้า
พี่คิดว่า การจัดค่ายครั้งต่อไป น้องหนานเกียรติคงจะได้รับรู้ปัญหารในการจัดการ แล้วแก้ไขในการพัฒนากิจกรรมได้ดีขึ้น กิจกรรมก็คงจะให้นักเรียนไปค้นคว้า ทั้งอดีตและปัจจุบัน ในเรื่องภูมิปัญญาท้องถิ่น เศราฐกิจความเป็นอยู่ ผลิตผลอะไรที่มีมากที่สุดในท้องถิ่น ทำนองว่า อะไร ใคร ที่ไหน ทำไม นี่คือหัวข้อคำถามที่น้องหนานเกียรติให้เป็นหัวข้อกิจกรรมใช่ไหมคะ คืออยากให้นักเรียนเรียนรู้ท้องถิ่นตนเองให้มากที่สุด ดีคะ ดีๆๆ
พี่สุคิดว่าเป็นกิจกรรมที่ดีมาก เพราะอย่างน้อยเราก็ปลูกฝัง เด็กให้รู้แล้วรักท้องถิ่นตน บางครั้ง เราอาจจะตั้งคำถาม ถ้าท้องถิ่นขณะนี้ มีปัญหาอย่างนี้ จะทำอย่างไรดี และที่ดีๆอยู่แล้ว จะให้ดีกว่านี้ จะทำอย่างไรดี หัดให้เด็กคิดคะ พี่สุคิดว่าแต่ก่อนครูไม่มีใครมาตั้งคำถามแน่นอน เพราะเรียนแต่ในหนังสือ คำถามก็เอาแต่ในหนังสือซึ่งเป็นคำถามคำตอบ ที่ตอบจากหนังสือ เก่งเหลือเกินในหนังสือ พอมาเจอชีวิตจริงในท้องถิ่นตน ไม่เห็นมีใครมาชวนคิด โดยตั้งคำถามเลยให้ได้คิดเลย นี่แหละพอเด็กไปได้เรื่องราวมาแล้ว เมื่อนำมาอ่าน ก็ชวนเด็กหัดคิดด้วย ต่อไปเด็กทำอะไรก็จะได้คิดก่อนทำอะไรลงไป ดีดีคะ กิจกรรมดีมากเลย พี่สุคิดว่านานๆไป น้องหนานเกียรติคงได้มีค่าตัว แล้วรับงานเป็นกิจลักษณะไปเลย เหมือนน้องขจิต มีหน้าที่ไปทำกิจกรรม หัวข้อ สุ จิ ปุ ลิ นี่แหละ พอเก่งๆแล้ว ไปเพิ่มกิจกรรมชั้นนักเรียนที่โตมาหน่อย เราก็มาคิดว่า เด็กเท่านี้ สมควรจะรับรู้กิจกรรมอะไร ลองเสนอโครงการจากรัฐ หรือจากหน่วยใด เพื่อสนับสนุนน้องหนานเกียรติ พี่สุว่า จะชีพจรลงเท้า ไม่แพ้ น้องพอลล่า และน้องขจิตแน่นอน
-มีความสุข สดชื่น สมหวัง ทั้งครอบครัว ในวันคริสต์มาสและวันปีใหม่นะคะ
สวัสดีครับ พี่ สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
งานนี้ถือเป็นงานอาสาครับพี่
ผมคิดว่าจิตอาสาทำได้หลายอย่าง
แบบที่ผมทำอยู่นี้เป็นการเอาแรงกาย แรงใจและสติปัญญาลงไปทำครับ
คนที่เงื่อนไขไม่เหมาะเจาะก็อาจจะสนับสนุนด้วยวิธีการอื่น ๆ
เงื่อนไขเหมาะสมก็ลงไปเรียนรู้และจัดกิจกรรมด้วยกัน
ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับพี่
พี่ น้องโทรหา นะ ไม่ยอมรับสาย จำไว้