HOPE
HOPE
เช้าวันนี้ก็เป็นเช้าอีกวันหนึ่งที่ฉันต้องรีบมาทำงานแต่เช้า ทุกวันพุธซึ่งเป็นวันประจำคลินิกของเขาและของเรา “คลินิกสายรุ้ง” หัวหน้าพยาบาลของพวกเรา ได้ตั้งชื่อนี้ขึ้นมา ดูมันสดใสและมีความหวัง ชื่อมันเหมาะกับคลินิกนี้เสียจริง “คลินิกผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์”และฉันผู้ประสานงานโครงการยาต้านไวรัสเอดส์ ของ รพ. ตั้งแต่ปี 41 จนถึงเดี๋ยวนี้
ความหวังยังมีให้เห็นอยู่ในทุกสายตาของสมาชิกในคลินิกนี้ อยากมีชีวิตอยู่ อยากมีลมหายใจ มีสุขภาพดี มีการดำเนินชีวิตได้เหมือนคนปกติ
ฉันจอดรถมอเตอร์ไซด์ไว้ที่ลานจอดรถ ทันทีที่ดับเครื่อง ก็ได้ยินเสียงดังขึ้น “ พี่หนึ่งครับ ผมมาแล้วครับ” อีกคนที่มาด้วยก็ทักทายว่ามาแล้ว “มาด้วยกัน” ฉันพยักหน้าแล้วบอกว่า “รอหน้าห้องเบอร์ 7 นะ” เดี๋ยวจะไปเตรียมเอกสารก่อน ทุกวันพุธจะเป็นวันนัดเจาะเลือด ดูระดับ CD4 ของผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ที่มารับยาต้านไวรัสเอดส์ เพื่อประเมินภาวะสุขภาพของพวกเขา ส่วนใหญ่ทุกคนจะมากันพร้อมเพรียง ดูทุกคนมีความหวัง จากสายตาที่มองถึงความตั้งใจจนฉันเองก็อดไม่ได้ที่จะแอบลุ้นอยู่ในใจ ไม่อยากให้จำนวนเม็ดเลือดขาวลดลงอยากให้เค้ามีสุขภาพดี มันอาจหมายถึง ลมหายใจของพวกเขาเลยทีเดียว
คุณสายัณห์ เป็นผู้ป่วยคนหนึ่ง ที่ CD4 ก่อนเริ่มกินยาต้านไวรัสเอดส์เหลือน้อยมาก เหลือแค่ 3 Cell พ.ศ. 2546 ความหวังมีแค่ริบหรี่ อาการทรุดหนักจนแพทย์ให้กลับบ้านเพื่อจะได้อยู่กับญาติในระยะสุดท้ายของชีวิต อยู่หลายครั้ง หลายครา แต่ด้วยการ Counseling ของทีม ทำให้คุณสายัณห์มีกำลังใจที่จะอยู่ต่อ ต่อสู้กับโรคภัยที่รักษาไม่หายขาด เขาลุกขึ้นยืนใหม่ได้อีกครั้งด้วยขาของตนเอง ทุกวันนี้ คุณสายัณห์มีสุขภาพดี กลับมาทำงานได้ตามปกติเป็นเสาร์หลักให้กับครอบครัวอีกครั้ง
คุณสมพร เป็นผู้ป่วยคนแรกที่เริ่มใช้ยาต้านไวรัสเอดส์ของรพ.ของเรา ทีมของเราต้องใช้ความพยายามในการให้ Counseling หลายครั้งเพื่อกระตุ้นให้มีกำลังใจมีความหวังสายตาของพวกเขาที่มีความตั้งใจ อยากให้เขาลุกขึ้นต่อสู้อีกครั้งเพื่อชีวิตใหม่ ผู้ป่วยทุกคนสามารถรับรู้ในสิ่งนี้ได้
ในเวลาต่อมา เมื่อสุขภาพของคุณสมพรเริ่มดีขึ้น คุณสมพรก็พาภรรยามาตรวจเลือดดูเรื่องการติดเชื้อ HIV ปรากฏว่าภรรยาก็ติดเชื้อด้วย จึงได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกอีกคนในคลินิกสายรุ้งของเรา การให้คำแนะนำในการเปิดเผยผลเลือดของเรา ได้ผล ทุกวันจันทร์ คุณสมพรและคุณนิภาภรรยา อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข และมาเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มทุกครั้ง จนปีนี้ย่างเข้าปีที่ 7 แล้ว
คุณณเรนทร์ เป็นผู้ติดเชื้อเอชไอวีอีกคนหนึ่ง ที่ดำเนินโรคเข้าสู่ระยะที่ 3 แถมยังมีโรคแทรกซ้อนจากวัณโรคเข้ามาอีก ฉันเฝ้ามองคุณณเรนทร์ ชายรูปร่างเล็ก ผิวคล้ำ ผอมหนังหุ้มกระดูก หน้าตาร่วงโรย เดินมาเพียงลำพังที่แผนกผู้ป่วยนอกเพื่อฉีดยา ดูแต่ละย่างก้าวที่เดินต้องใช้ความพยายามเสียเหลือเกิน เดินได้เพียง 4-5 ก้าวก็ต้องหยุดพักเพราะเหนื่อยหอบ ฉันให้กำลัง ณเรนทร์ ทุกครั้งที่มาฉีดยา และให้ดูคุณสายัณห์ซึ่งเป็นคนไข้ที่เปิดเผยตัว อีกคนเป็นตัวอย่างว่าเค้าต้องอยู่ได้ อยู่ไหวและอยู่รอดและแล้ว วันหนึ่ง คุณณเรนทร์ก็เดินมาบอกฉันว่า “ผมคงไม่รอดแล้วหล่ะที่....รู้สึกว่าตัวเองแย่เต็มที” ฉันถามเค้ากลับว่า ใจหรือร่างกายล่ะที่ไม่รอด วันนี้เป็นบททดสอบความแข็งแกร่งของเรากับการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ พ่อ,แม่ และลูกของเธอยังคอยเธออยู่ ทุกคนอยากให้เธออยู่ แล้วเธอล่ะอยากอยู่หรือเปล่า “ คุณณเรนทร์ถอนหายใจแล้วลุกขึ้นเดินกลับบ้าน หลังจากนั้นดิฉันเห็น คุณณเรนทร์ยังคงมาฉีดยาที่โรงพยาบาลทุกวัน จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ณเรนทร์สุขภาพดีขึ้น เค้ากินยา ARVตลอด และร่างกายก็แข็งแรงขึ้นตามลำดับ เขาผ่านบททดสอบนั้นมาได้ ไม่ใช่เพราะใคร แต่เพราะตัวเขาเอง กับบริการทางการแพทย์ที่มีให้พร้อมโดยไม่แบ่งแยก ว่าเขาจะอยู่ตรงจุดไหนของชีวิต
ความหวังก็คือเป้าหมาย ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ผู้รับบริการหรือผู้ให้บริการเป้าหมายของชีวิต เป้าหมายของงาน/หน้าที่ คุณให้เวลากับมันเต็มที่แล้วหรือยัง ทุกเวลา ทุกวินาทีที่ผ่านไป ล้วนมีความหมาย ผู้รับบริการหลายคนได้รับและมีความหวังจากผลสัมฤทธิ์ของการให้บริการจากผู้ให้บริการด้วยใจ
ความเห็น (5)
สวัสดีคะ
วันนี้ได้อ่านเรื่องใหม่ ขอเป็นกำลังใจ
ทุกคนมีความหวัง
โอกาสหน้าแวะเวียนมาใหม่
สวัสดีค่ะ
- เก่งทั้งคนไข้และคนทำงานค่ะ
- เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนค่ะ
ความหวังคือเป้าหมาย
มีลมหายใจ ยังคงมีหวังค่ะ
เป็นกำลังใจนะคะ
อยากให้ทุกคนมีกำลังใจในการทำงาน ทั้งผู้ให้และและผู้รับบริการ สู้ๆๆๆๆๆ คะ
สวัสดีค่ะ ยินดีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ