ขออภัยที่หายไปนาน เนื่องจากเวลาที่ผ่านมามีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันว่าจะมาเกิดขึ้นกับเรา แต่มันก็เกิดขึ้นจริง ๆ จากเหตุการณ์ความไม่สงบในพื้นที่ทำให้ต้องเสียพี่ชายคนที่2 ไป จากเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้รู้ว่า " เสียใจได้แต่อย่าใจเสีย " เพราะหลังจากเหตุการณ์มีอะไรที่ต้องทำอีกมากมาย จึงตัดสินใจด้วยตนเองในการลาออกจากราชการกระทันหัน เพื่อเข้าไปช่วยกิจการของพี่ชาย จึงเป็นที่มาของการ ลาไม่บอก เมื่อดำเนินงานไปสักระยะ เหตุการณ์ก็ปรับเปลี่ยนไปอีก หลังจากออกไปไม่นึกว่าจะต้องกลับเข้ามารับราชการใหม่อีกครั้ง แต่หลายคนมาพูดคุยทั้งพี่ ๆและเพื่อน ๆ อยากให้เรากลับมาทำงานใหม่ จึงต้องตัดสินใจอีกครั้ง และขอขอบพระคุณท่านอธิบดีกรมอนามัย ท่านผู้อำนวยการศูนย์อนามัยที่12และเพื่อนร่วมงานทุกท่านที่ให้โอกาส การกลับมาครั้งนี้ต้องเปลี่ยนเป็นสายงานวิชาการแทน ดังนั้นการสร้างความมั่นใจให้กลับตนเองใหม่ ว่าตนเองต้องทำให้ได้ และต้องเรียนรู้อะไรอีกมากมายกับบุคคลภายนอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเรียนรู้ชุมชน การรู้จักประสานงานที่ดีกับเครือข่าย การเรียนรู้จากเพื่อนร่วมงาน จึงทำให้การติดต่อพูดคุยในบล็อกขาดหายไปต้องขออภัยณที่นี้ด้วย
ตอนไปเป็นเด็ก กลับมาเป็นผู้สูงอายุเลย ฮิ..ฮิ...