ในชีวิตของฉันเกิด "รักแรกพบ" ไม่ค่อยบ่อยสักเท่าไหร่ ถึงแม้กระนั้นฉันก็ต้องยอมปล่อยรักแรกพบของฉันไปซะทุกครั้ง (ฉันอาจจะเสียเค้าไปด้วยเหตุผลที่งี่เง่า) ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน....
"รักแรกพบ" ล่าสุดที่ฉันเจอ ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเมื่อ 9 เดือนที่แล้วนี้เอง ฉันพบเค้าด้วยความบังเอิญและต้องมาเกี่ยวข้องกันในสายงาน บอกได้เต็มปากเลยว่า เค้าเป็นชายในฝันของฉันและหลาย ๆ คน แต่ก็อ่ะนะชายในฝันก็ต้องอยู่แค่ในฝัน พอตื่นขึ้นมาในโลกความเป็นจริงเราก็ต้องพบว่า เราเหมือนอยู่กันคนละโลก ถ้าเป็นสมัยก่อนอาจพูดได้ว่า "เราเหมือนเป็นเส้นขนาน" แล้วสุดท้ายฉันก็ปล่อยเค้าไปโดยไม่ได้บอกความรู้สึกในใจฉัน แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะพอเวลาผ่านไปหลายเดือน เรากลับมาเจอกันอีกครั้ง ความรู้สึกดีๆ ที่มียังคงอยู่ แต่คุณจะรู้ไหมว่าคุณได้ทำให้ใครคนหนึ่งอกหักซ้ำแล้วซ้ำอีก คุณจะรู้ไหมว่าคุณให้ความสนใจฉันแค่ไหนฉันก็รู้สึกเจ็บปวดเป็นสองเท่า เจ็บปวดที่ต้องทำใจซ้ำซาก ทำไมการทำให้ตัวเองตื่นจากการหลับไหลมันเจ็บอย่างนี้...หรือว่าฉันจะนอนหลับแบบไม่ต้องตื่นมาเจอกับความจริงดี....???
แต่ก็อย่างว่า พี่เบิร์ด บอกไว้ว่า "คนที่แพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง" ณ วันนี้ เวลานี้ ฉันยังต้องทำใจ....และพยายาม พยายามไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเจอคนที่ใช่และอยู่ในโลกของความเป็นจริง
ลาก่อน....รักแรกพบ....ของฉัน
อะนะ เศร้าจัง กับเรื่องการทำใจ บางคนอาจจะทำใจง่าย แต่กับบางคนอาจจะทำใจยาก
เหมือนกับประโยคที่ว่า "อยากจำแต่กลับลืม อยากลืมแต่กลับจำ"
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
เหอ ๆ ไหง รัก แรก พบมันจบเร็วอย่างนี้ละจ๊ะ
หูยไม่ไปไรหรอก เพราะเราดีเกินไป และเพราะเขาไม่คู่ควรกับเราต่างหาก
พักยกเรื่องรัก แล้วมาลุยเรื่องเรียนดีไหม หุหุ เขียนบันทึก บ้านมนุษย์ค้างคาวแล้วจ้า
ฮะๆๆๆๆ รักแรกพบ รักในฝัน
ก็มีแต่ในความฝันจริงๆด้วย
ชีวิตจริงไม่เหมือนฝัน ฝันทั้งที่ตื่น
ก็ฝืนใจตนเองมากไป สักวันคงได้พบทั้งที่ตื่นโดยไม่ต้องฝัน
เป็นกำลังใจค่ะ "อกหักดีกว่ารักไม่เป็น" (เชยส์จัง 5555555)