สวัสดีค่ะ....
วันเด็กเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เอง แต่ครูแอนก็เข้าใจว่าทุกๆ วันควรจะเป็นวันของเด็กด้วยเช่นกัน เพราะเขาเหล่านั้นจะเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพในวันข้างหน้าได้ ก็ด้วยการบ่มฟักคุณธรรม จริยธรรม และความสามารถในตัวตนให้เกิดกับเขาเป็นอย่างดีในวันนี้และทุกๆ วันในขณะที่เขาเป็นเด็กนั่นเอง
ก่อนวันเด็ก 1 วัน นั่นคือเมื่อวันศุกร์ ครูแอนแอบตามไปดูกิจกรรมฝึกบินเครื่องบินโฟมเล็กของเด็กๆ กับพี่ครูแหวน ที่สนามฟุตบอลมาค่ะ ด้วยขณะกำลังอยู่ในช่วงเช้าของการทำพิธีหน้าเสาธง จู่ๆ เครื่องบินโฟมก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยมือน้อยๆ ที่คอยบังคับวิทยุบังคับอยู่ข้างๆ สนามฟุตบอล เครื่องบินลำน้อยนั้นบินได้ฉวัดเฉวียน โฉบขึ้น โฉบลง บินว่อนไปมาอยู่กลางอากาศ มันช่างดึงดูดใจให้ไปชม ณ จุดเกิดเหตุนั่นดีแท้ เมื่อไปถึง....เห็นแล้วชื่นใจ...เหลือเกิน….เจ้าเด็กน้อย ม.2 ผิวคล้ำเข้มกำลังใช้มือตนเองบังคับเครื่องวิทยุบังคับอยู่ ตาก็คอยจ้องเจ้าเครื่องบินโฟมกลางอากาศนั่น โดยมีเพื่อนๆ อีก 2 หนุ่มที่กำลังช่วยกันบอกทิศทางในการบังคับเจ้าเครื่องบินลำนั้นนั่นเอง ไม่ไกลกันนัก คุณครูทนงศักดิ์ ทองสินธุ์ ผู้ควบคุมทีมก็คอยลุ้นอยู่อย่างใจจดใจจ่อ นี่แหละค่ะ เด็กในวันนี้...ที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่มากด้วยความสามารถในวันหน้า ด้วยการบ่มเพาะ ฟูมฟัก เอาใจใส่ดูแลของผู้ใหญ่อย่างเราๆ
เรื่องสืบเนื่องจาก....คุณครูทนงศักดิ์ ทองสินธุ์ คุณครูวิทยาศาสตร์ของโรงเรียนเทพาอีกท่านหนึ่ง นำเด็กน้อยทั้ง 3 คนไปเข้าร่วมการอบรมจ้าวเวหาภาคใต้ ที่โรงเรียนวิเชียรมาตุ ที่ จ.ตรัง มาเมื่อเดือนก่อน ในการอบรมนั้นนักเรียนผู้เข้าอบรมจะต้องประดิษฐ์เครื่องบินของตนเองแล้วติดตั้งอุปกรณ์ต่างๆ กับวิทยุบังคับแล้วเครื่องบินลำน้อยที่ประดิษฐ์ขึ้นมานั้นก็ต้องทะยานขึ้นฟ้าได้ ซึ่งจะมีการประกวดบินในลักษณะต่างๆ ในโอกาสต่อไป
แต่ในวันนี้...พวกเค้าทั้ง 3 ประดิษฐ์เครื่องบินน้อยๆ นั่นสำเร็จแล้ว และมาทดลองบินกันในเช้านี้เอง สิ่งที่ครูแอนพบเห็น นั่นคือ ในวันนี้พวกเค้าผ่านการปรับแก้ข้อผิดพลาดต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับสิ่งประดิษฐ์ของพวกเค้ามาอย่างดี แต่เมื่อมาเจอข้อผิดพลาดใหม่หรือปัญหาใหม่ที่เกิดขึ้น พวกเค้าก็เก็บเกี่ยวมันกลับไปพิจารณา และจะปรับแก้ใหม่ในโอกาสต่อไป
ก่อนฝึกบินพี่ครูแหวนจะมีการนัดแนะ ซักซ้อมข้อตกลงกับเด็กก่อนจึงจะไปทดลองบิน
เมื่อบินกันเสร็จแล้ว...ก็จะกลับมาคุยกันเกี่ยวกับข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นเพื่อรอการปรับแก้
แล้วคนต่อไปก็จะรับฟังข้อผิดพลาดจากประสบการณ์ของเพื่อน
เพื่อเตรียมความพร้อมให้กับเครื่องบินของตนเองที่พร้อมจะทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าต่อไป
พี่ครูแหวน คุณครูทนงศักดิ์ ทองสินธุ์ หัวหน้าทีม K.M. ของโรงเรียนเทพา ซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ กับนักเรียนหันมาบอกกับครูแอนว่า.... เดี๋ยวคงต้องให้เด็กๆ เค้าไปทำ AAR กันหน่อยแล้วล่ะ.... และแจ้งว่ากำลังจะนำนักเรียนทั้งสามไปศึกษาค้นคว้าเพิ่มเติมจากผู้รู้/ผู้เล่นเครื่องบินเล็กเพื่อขอข้อมูล/ความรู้เกี่ยวกับเครื่องบินเล็ก แบบนี้ด้วย ซึ่งขณะนี้ก็กำลังควานหาชื่อ และ แหล่งผู้รู้ที่พอจะนำนักเรียนไปศึกษาเรียนรู้ และดูงานกับท่านผู้ใหญ่เหล่านั้นต่อไป.........
ป.ล. เอ...ครูแอนชักอยากจะเห็นเจ้าตัวน้อยๆ เหล่านี้สร้างเครื่องบินลำโตๆ ในอนาคตซะแล้วสิ อิอิอิ….ครูแอนจะหวังมากไปมั๊ยเนี่ย 55555
ขอบคุณค่ะ
อ้าวเหรอคะ....โอ๋ว....แย่แล้ว....เปิ่นเลยครูแอนเนี่ย
ขอบคุณ อ.ขจิต นะคะ...
สวัสดีค่ะ
เด็กวันนี้ คือ ผู้ใหญ่ จะดีหรือไม่ดี
ต้องรอลุ้นกันต่อไป
ก็แทบหาตัวอย่างคนดีๆให้เด็กดู....ยากเหลือเกิน
น้องแอนสุขกาย สบายใจดีนะคะ
ค่ะพี่....ปัจจุบันที่สังคมเป็นเช่นนี้ ผ้าขาวเกือบจะเป็นสีเทาไปเกือบส่วนใหญ่เพราะสภาพสิ่งแวดล้อมของเขาไม่ค่อยสร้างสรรค์เค้าซักเท่าไหร่ แย่เลยค่ะ
แต่สำหรับน้องอิฐนี่...น้าแอนแน่ใจว่าคุณแม่จะจัดสภาพแวดล้อมที่ดีและสร้างสรรค์ให้น้องแน่นอน เป็นกำลังใจให้พี่นะคะพี่นงเยาว์
อาจจะงานหนักทั้งงานครูและงานคุณแม่ แต่ก็ต้อง สู้ๆ ค่ะพี่...ขอบคุณค่ะ
เย..พี่แอนจ๋า..ดีใจที่เข้ามาคราวนี้..ให้เม้นท์ได้แล้วจ้า..เฮ่อออ..^^
ว่าจะแวะมาจองที่นั่งด้วยคนค่ะ..อิอิ..
พี่แอน..ซำบายดีนะจ๊ะ..
คิดถึงม๊ากมายจ้า..^^
สวัสดีปีใหม่ค่ะครูพี่แอน ว้าว จ้าวเวหา หนุ่มน้อยของครูแอน เท่ห์มากๆ ค่ะ
เป็นไงบ้างเอยคะกับวันหยุดส่งท้ายปี รับปีใหม่ ... ยังจำได้และคิดถึงเสมอค่ะ
เป็นกำลังใจกับงานเข้าค่ะพี่แอน ... ปูก็พอๆกันเลย ... รักษาสุขภาพค่ะพี่