เธอคือแรงบันดาลใจในวิชาชีพครูของฉัน
เธอคือแรงบันดาลใจในวิชาชีพครูของฉัน
สพฐ. ยกย่องครูที่เป็น"ยอดครูผู้มีอุดมการณ์"ในปี 2553 นี้ 4 ท่านได้แก่
1.นายวิรัตน์ จันทร์งาม
2.นางเรียม สิงห์ทร
3.นางสาวสายหยุด ห้าวเจริญ
4.นายโกวิท บุญเฉลียว
แต่ละท่านได้อุทิศตนเพื่อเด็ก ๆและชุมชนดังนี้
นายวิรัตน์ จันทร์งาม
ผอ.โรงเรียนชุมชนวัดอัมพวนาราม จังหวัดปัตตานี
เป็นครูที่สอนและบริหารอยู่ในพื้นที่สีแดงซึ่งมีอันตรายมาก
เคยเกิดเหตุการณ์ไม่สงบทั้งใน รร.และพื้นที่รอบ รร.หลายครั้ง
แต่ไม่เคยทำให้ต้องท้อแท้หมดกำลังใจ ที่ รร.มีมุสลิมร้อยละ 97
และมีนักเรียนไทยพุทธร้อยละ 3 ซึ่งเขาบริหาร
รร.จนเป็นที่ยอมรับของชุมชน แก้ปัญหาความขัดแย้ง
สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้ปกครองจนได้รับความร่วมมืออย่างดียิ่ง
วางแผนป้องกันนักเรียนให้พ้นภัยยาเสพติด ปรับปรุง
รร.ให้มีสภาพแวดล้อมน่าอยู่
และออกเยี่ยมเยียนนักเรียนอย่างสม่ำเสมอ
นายโกวิท บุญเฉลียว
ผอ.โรงเรียนบ้านคูเมือง(อ่อนอนุเคราะห์) จ.อุบลราชธานี
ได้แก้ปัญหาความขัดแย้งระหว่าง รร.และชุมชนจนเกิดความสมัครสมานสามัคคี
แก้ปัญหาเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง เด็กติดยาเสพติด ลักขโมย
โดยใช้กลยุทธ์ที่หลากหลาย เช่น
จัดกิจกรรมการเรียนรู้ที่เหมาะสมตามศักยภาพของผู้เรียนจนทำให้ปัญหาต่างๆ
ลดลง
<p>นางเรียม สิงห์ทร
ครูโรงเรียนบ้านขอบด้ง
จังหวัดเชียงใหม่
เป็นคนที่มีถิ่นกำเนิดอยู่ในกรุงเทพฯ
แต่ได้เป็นครูดอยบริเวณชายแดนไทย-พม่า
เดิมมีครูเพียงคนเดียวเท่านั้นใน รร. แรก ๆก็รู้สึกท้อ
แต่ได้รับแรงบันดาลใจจากการที่ได้เห็นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จฯ
เยี่ยมเยือนราษฎรในถิ่นทุรกันดาร
จึงเกิดความมุ่งมั่นตั้งใจอุทิศตนเพื่อพัฒนาการศึกษาเด็กชาวเขา
ซึ่งเป็นกลุ่มคนด้อยโอกาส</p>
<p>น.ส.สายหยุด ห้าวเจริญ
ผอ.โรงเรียนบ้านโป่งหวาย จังหวัดกาญจนบุรี
โรงเรียนที่สอนมีความยากลำบากในการเดินทาง
ต้องข้ามแพขนานยนต์ไปสอนเด็กนักเรียน ซึ่งมีกลุ่มชนเผ่าหลายชาติพันธุ์
ทั้งชาวไทยเชื้อสายขมุ ชาวไทยอีสาน กะเหรี่ยง พม่า มอญ
อีกทั้งผู้ปกครองมีฐานะยากจน
จึงต้องเร่งระดมทุนเพื่อใช้ในการศึกษาทุกภาคส่วน
โดยยึดหลักการมีส่วนร่วมจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง
</p>
นอกจากนั้น สพฐ.ยังได้ค้ดเลือกครู อีก 186 ท่าน เพื่อยกย่องให้เป็น “ครูดีในดวงใจ” ประจำปี 2553 "ครูดีในดวงใจ"คือครูที่ได้รับการยอมรับจากนักเรียนและเพื่อนครูด้วยกัน โดยสรรหาจากเขตพื้นที่การศึกษาละ 1 คน เป็นผู้ที่เป็นแบบอย่างครูที่มีจิตวิญญาณทุ่มเทเสียสละช่วยเหลือดูแลนักเรียนอย่างต่อเนื่อง มีความสามารถในการจัดการเรียนการสอน ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพนักเรียนอย่างเป็นรูปธรรม
ครูดีในฐานะที่เป็นครูใหม่ในวงการวิชาชีพครู ขอกราบคารวะ คุณครูทั้ง 190 ท่าน ที่ได้รับการยกย่องเชิดชูว่าเป็นครูดีมีอุดมการณ์ และครูดีขอยึดถือท่านเป็นแรงบันดาลใจในการประกอบวิชาชีพครู ตลอดไป
ครูดี
ที่มา:
http://www.thai-school.net/view_activities.php?ID=69570
http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9530000005604
http://websociety.biz/news/20100115
http://guideubon.com/news/view.php?t=115&s_id=1166&d_id=1166
http://www.thaipost.net/x-cite-kidz/160110/16450
ความเห็น (9)
สวัสดีค่ะคุณครูดี..ขอชื่นชมคุณครูทุกท่านที่ได้รับรางวัลท่านเสียสละความสุขหลายๆอย่าง..ที่ต่างจากครูเรานะคะที่ได้มา ลปรร. กันได้นี่..
"ที่ทำงานช่างสุดกันดารในป่าดงไพร ถึงอยู่ไกลก็เหมือนใกล้ ต้องรีบไปให้ทันเวลา..".
สวัสดีวันครู ค่ะ ขอให้มีความสุขกับงานที่รักน่ะค่ะ
สวัสดีค่ะ..ครูดี
ครูหมายถึง ผู้อบรมสั่งสอน ผู้ถ่ายทอดความรู้ ผู้สร้างสรรค์ภูมิปัญญา
และพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อนำไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองของสังคมและประเทศชาติ
ไม่ว่าวันไหนๆ ครูก็คือครู แรงบันดาลใจของครู ก็คือ เด็กๆทุกๆคน
สวัสดีครับ คุณครูRinda
- จริง ๆนะครับเท่าที่ได้ติดตามข้อมูลจากสื่อ ท่านเหล่านี้ทุ่มเทอุทิศตนให้กับเด็ก ๆและชุมชนอย่างมาก อย่างเช่น คุณครูเรียมท่านเล่าว่า "ช่วงเริ่มต้นทำงานขณะนั้นค่อนข้างท้อมาก เพราะมีปัญหาทั้งเรื่องการสื่อสารกับเด็ก ๆ และปัญหาอื่น ๆ ซึ่งเคยคิดจะเลิกสอนแต่สิ่งที่ทำให้ตนมีกำลังใจขึ้นมาได้ก็คือเห็นภาพพระบรมฉายาลักษณ์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่แขวนอยู่ตรงกลางห้องเรียน จึงคิดว่าพระองค์เองอยู่ไกลแต่ยังไม่ทรงย่อท้ออุปสรรค ทรงมีความอดทน ตนจึงได้ยึดพระองค์ท่านเป็นต้นแบบในการทำงานและได้ตั้งใจทำหน้าที่ครูมาโดยตลอด จนโรงเรียนแห่งนี้ได้รับการคัดเลือกเป็นโรงเรียนของรัฐ ตนก็ทำงานอยู่ที่นี่มาโดยตลอดจนถึงปัจจุบันเป็นเวลา 26 ปี"
- โรงเรียนนี้มีเด็กอยู่ 327 คน เป็นนักเรียนมาจาก สองหมู่บ้าน คือ บ้านขอบด้ง (ซึ่งเป็นชาวเขาเผ่ามูเซอ)และ บ้านนอแล (เผ่าปะหล่อง) ที่เป็นจุดสุดเขตชายแดนไทย พม่า
- สวัสดีครับ
ครูดี
ผู้บริหารที่ฝันค้าง
ขอแสดงความยินดี กับทุกท่าน และขอชื่นชมยกย่องเป็นแรงใจอีกคนหนึ่ง ถ้าครูไทยทุกคน มีความคิดเช่นท่าน การศึกษาพัฒนาแน่นอนซึ่งส่งผลสะท้อนต่อชาติ แต่ปัจจุบันครูเองกลับขาดซึ่งความมีคุณธรรมจะนำพาประเทศได้อย่างไร ขอคุณครูผู้มีอุดมการทุกท่าน จงประสบแต่ความสุขพ้นภัยมารทั้งปวงด้วยเกิด
ขอผู้ใหญ่ทุกท่านจงเห็นใจและให้ความยุติธรรมแก่คนทำงานด้วยเถิด จะได้มีกำลังใจไม่ท้อกล้ายืนหยัดต่อสู้ทำสิ่งดี อย่าให้ดี แพ้อิทธิพล นะเจ้าคะ
สวัสดีครับคุณครูNew.ครูบันเทิง
- นี่คือเพลง แม่พิมพ์ของชาตินี่นา
- เคยได้ยินบ้างเหมือนกัน เดี๋ยวจะลองหามาฟังหน่อย
- เจอแล้ว ครับ มาฟังด้วยกันนะครับ ขอใช้เพลงนี้ระลึกถึงพระคุณครู ในวันครูนะครับ(แม้ล่วงเลยมาแล้ว 1 วัน)
เพลงแม่พิมพ์ของชาติ - ครับ ขอให้คุณครูมีความสุขสวัสดีนะครับ
ครูดี
สวัสดีค่ะ ครูดี
- เคยมาเอาภาพสวยๆของคุณครูไปใช้โดยอ้างอิงถึงบ่อยๆ
- ต้องขอบพระคุณมากนะคะ
- มาวันนี้ก็ตั้งใจมาขอภาพ แต่มาเจอบันทึกก่อน
- ขอแสดงความยินดีกับครูดีทุกท่านที่ได้รับรางวัลแห่งความดีงาม เป็นขวัญและกำลังใจที่ดี
- รู้จักท่าน ผ.อ.โกวิทย์ บุญเฉลียวมานาน สมแล้วกับที่ท่านได้รับรางวัลนี้
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆอีกครั้งนะคะ
สวัสดีครับคุณครูครูเล็ก
- ครูดีเป็นครูใหม่ เดี๋ยวนี้ ก็เป็นแค่ครูอัตราจ้างชั่วคราวของโรงเรียนเอกชน
- พูดถึงแรงบันดาลใจ พูดกันตรง ๆ คือ แทบไม่มีเลย เพราะแม้กำลังใจก็อ่อนเปลี้ยเต็มที
- ชีวิตครูแบบที่ครูดี(โดยเฉพาะบรรดาที่เป็นครูอัตราจ้างแบบผม)เป็นอยู่ มันเหมือนเดินอยู่บนเส้นด้าย
- แต่ก็ตั้งใจว่าจะสร้างกำลังใจให้ตนเองให้ฮึดสู้มากขึ้น หาคนที่สร้างแรงบันดาลใจให้ตนเอง วันหนึ่งหวังว่าจะได้มีโอกาสได้มีความมั่นคงมากกว่านี้
- ขอกำลังใจจากพี่ ๆด้วยครับ
ครูดี
เรียนท่านผู้บริหารที่ฝันค้าง
- วันนี้ผมได้เข้ามาที่บล็อกข้อคิดชีวิตครู ซึ่งผมและนักศึกษาที่เรียนความเป็นครูเมื่อเทอมที่ 1 ปีการศึกษา2551 ได้ร่วมกันสร้างขึ้นมาในนามของครูดี
- รู้สึกสะดุดต่อความเห็นของท่านผู้บริหารที่ฝันค้าง ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมเองก็ไม่อยากให้มันมีโดยเฉพาะในวงการครู
- ข้อเรียกร้องที่ว่า"ขอผู้ใหญ่ทุกท่านจงเห็นใจและให้ความยุติธรรมแก่คนทำงานด้วยเถิด จะได้มีกำลังใจไม่ท้อ กล้ายืนหยัดต่อสู้ทำสิ่งดี อย่าให้ดี แพ้อิทธิพล นะเจ้าคะ"คือเรื่องที่ผมอยากยกขึ้นมาสนทนาแบบสุนทรีย์ต่อ
- ผมคิดว่า เรื่องของคุณธรรมเพื่อความเป็นธรรม เป็นเรื่องที่สำคัญและเราจะต้องเสริมสร้างกันต่อไป
- แต่ในยุคปัจจุบันที่คุณธรรมมันถูก วัตถุธรรมมาสั่นคลอนค่อนข้างจะรุนแรง เราจะหวังให้คุณธรรมนำมาสู่ "ความเป็นธรรม" อย่างเดียวไม่ได้ คือ เราไม่อาจมั่นใจได้ว่า "ผู้ใหญ่ทุกท่านจะเห็นใจและให้ความยุติธรรมแก่คนทำงาน" เพราะมองไปโดยรอบตัวเรา หลายต่อหลายครั้งไม่เห็นผู้ใหญ่สักคน แม้แต่ตัวเราเองบางที หลายที ก็แคลงใจในตนเองเหมือนกัน ว่าเป็นผู้ใหญ่หรือเปล่า?????????...........
- ดังนั้น คนทำงาน หรือคนระดับล่าง หรือ ระดับผู้น้อย จึงต้องอาศัย"อำนาจ"เพื่อให้ได้มาซึ่งความเป็นธรรมด้วย
- ผู้น้อย จะเอาอำนาจที่ไหนมา???????????????
- นี่คือคำถามแรกที่บรรดาเราท่านทั้งหลายมักจะถามกัน เมื่อคิดจะต่อรองกับผู้ใหญ่ นาย หัวหน้า หรือ ผู้มีอำนาจ
- เพราะในสังคมที่วัฒนธรรมมีค่านิยมแบบอำนาจนิยมรองรับรับอยู่อย่างแข็งแรงอย่างบ้านเรา ผู้น้อยไม่รู้สึกเลยว่าตนเองมีอำนาจ และผู้ใหญ่ในสังคมแบบนี้ก็ไม่เห็นว่าผู้น้อยมีหรือควรมีอำนาจด้วย
- ตามหลักทั่ว ๆไป ในสังคมประชาธิปไตย บุคคลย่อมมีอำนาจน้อยกว่าสถาบันอยู่แล้ว บรรดา นาย หัวหน้า หรือ ผู้ใหญ่ทั้งหลาย ที่ดูเหมือนว่ามีอำนาจมากมายนั้น เขาไม่ใช่บุคคล แต่เขาทำหน้าที่ในนามของสถาบัน ของหน่วยงาน หรือขององค์กร เห็นชัด ๆ เมื่อเขาผู้นั้นพ้นไปจากตำแหน่ง เขาก็ไม่อาจทำอะไรอย่างที่เคยทำได้ในตำแหน่งนั้น เช่น อดีตอธิบดีที่เกษียณอายุราชการไปแล้วกลับเข้ามาในกรมเดิมที่ตนเคยบริหารมาก็อาจจะไม่มีใครเสิร์พน้ำให้สักแก้วก็ได้
- บุคคลจะมีอำนาจมากขึ้น และมีอำนาจอยู่ในระดับที่จะสามารถต่อรอง กับผู้ใหญ่ได้ ต้องอาศัยการรวมตัวกันเป็นกลุ่ม เป็นองค์กร จะเรียกว่า กลุ่ม ชมรม สมาคม สมาพันธ์ หรือ ใด ๆก็ตาม แต่ถ้าเป็นองค์กรที่มีกฎหมายรองรับอำนาจนั้นก็จะสัมบูรณ์และมีความศักสิทธิ์ขึ้นตามลำดับ
- ในบ้านเรา ครู และผู้บริหาร ในระดับผู้ปฏิบัติงานขาดการรวมกลุ่มกันเป็นองค์กร ดังนั้น ครูและผู้บริหารเหล่านี้ จึงไม่มีสิทธิ์ ไม่มีเสียง แม้จะยืนตะโกนจนปากฉีกอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เขาก็ไม่ได้ยิน
- ครู และผู้บริหารที่เป็นผู้ทำงานในบ้านเรา จึงมักเกิดอาการ "ท้อ" รู้สึกว่า"ดีแพ้อิทธิพล" ทำให้"ไม่ยืนหยัดต่อสู้ทำสิ่งดี" ต่อไป ส่งผลให้งานการศึกษาอ่อนด้อยไปแทบทุกจุดในปัจจุบัน
- ในสังคมบ้านเรา คนโดยทั่ว ๆไปไม่มีสำนึกในการรวมตัวของคนในระดับเดียวกันเพื่อปกป้องสิทธิประโยชน์ร่วม คนไทยจะรวมตัวกันก็ต้องอาศัยการดำเนินการของคนที่เหนือกว่า การรวมตัวแบบนี้จึงไม่มั่นคงถาวร และ ไม่เป็นประโยชน์แก่คนที่มารวมตัวกันเป็นสำคัญ
- การศึกษาในทุกระดับ ตั้งแต่ ในบ้าน ในวัด ในโรงเรียน ในมหาวิทยาลัย และในสังคม ไม่มีจุดมุ่งหมายและเป้าหมายเพื่อการนี้
- วัฒนธรรมแบบนี้จึงเปิดให้คนที่มีนิสัยเบียดเบียนผู้อื่นสามารถใช้อำนาจที่มิชอบ ดังที่ ท่านผู้บริหารที่ฝันค้างเรียกว่า "อิทธิพล"แสวงหาประโยชน์เพื่อตนเองได้สะดวกดาย ดังที่เห็นกันอยู่ดาดดื่นในบ้านเมืองเรา
- ท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้ คนดีที่อยากทำดี แต่หัวใจยังไม่แกร่งพอ ก็จะ "ท้อ" และ พากัน"วางมือ" ไม่มี "กำลังใจ" จะ"ทำดี"ต่อไป
- การเสริมสร้างให้คนบ้านเรารวมตัวกันเป็นกลุ่ม เป็นองค์กรอย่างที่กล่าวไว้แต่ต้นนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ได้มีความพยายามกันมาโดยตลอด แม้ในวงการครูเองก็ได้ดำเนินการมาไม่น้อยกว่า 30 ปี แต่ได้ผลน้อยมาก ในที่นี้ ผมขอโยนความผิดไปให้จำเลยชื่อ "การศึกษา"ไว้ก่อน
- สิ่งที่เป็นไปได้ และควรจะเป็นมากที่สุดก็คือ ครูดี และผู้บริหารที่ดี ๆทั้งหลาย ต้องมีความมั่นใจในการทำดีของตน มองเห็นคุณค่าของการทำดีของตนมากกว่ามูลค่าของผลตอบแทนที่พึงได้เฉพาะหน้า เช่น เงิน ตำแหน่ง และสิทธิประโยชน์อื่น ๆ และเห็นว่าความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ แล้วพาลวางมือไม่ทำหน้าที่ตามหน้าที่ของตน เป็นสิ่งที่เป็นบาปน่าละอายอย่างยิ่ง เป็นสิ่งที่คนที่ไม่เป็นผู้ใหญ่เท่านั้นเขากระทำกัน
- นี่เป็นเพียงความเห็นของคนเป็นครูคนหนึ่ง อยากที่จะรับฟังความเห็นของท่านอื่น ๆเหมือนกัน
paaoobtong
21/01/53
12:16