เจ็ดวันของฉันเป็นวันมหัศจรรย์
ลังเลใจอยู่พอสมควรว่าจะเขียนเรื่องประสบการณ์ฝึกปฏิบัติการเจริญสติต่อดีหรือไม่ดีค่ะแต่บันทึกตอนนี้ขอยกให้เป็นเรื่องหนังสือตามวิถีแห่งชีวิตติดหนังสือของฉันก่อนนะคะ
การมีโอกาสไปเรียนรู้เข้าถึงรสพระธรรมของฉันครั้งแรกก็เลือกใช้เวลาเจ็ดวัน คนที่รู้ว่าฉันจะไปถามว่าทำไมไม่เริ่มที่สามวันล่ะ ไหวหรือ แต่คนที่รู้อีกบางคนพูดว่าขอให้ผ่านสามวันแรกของเจ็ดวันนี้ให้ได้แล้วจะสบาย ซึ่งคนที่รู้และพูดก็ถูกของเขาทั้งหมด ฉันผ่านประสบการณ์สามวันแรกมาได้แบบทุลักทุเลแถมบางเวลารู้ด้วยว่าสติเตลิด อย่างไรก็ตามหลังจากไปและกลับมาแล้ว เจ็ดวันนับเป็นเจ็ดวันที่ให้อะไรที่เป็นกำไรแก่ชีวิตฉันมากมาย จากจิตของเราที่ไม่เคยฝึกฝนถือว่ายังเป็นจิตระดับทารกหรือเตรียมอนุบาล จากคนธรรมดาใช้เวลาในวันๆ แบบธรรมดาสามัญ มีคุณค่าหรือไร้คุณค่าก็ไม่รู้ว่าแตกต่างกันอย่างไร เช่นเดียวกับคำกล่าวที่ว่า ความชั่วไม่มีความดีไม่ปรากฏ ที่หลายคนคิดว่ามันเป็นสุภาษิตบาดใจลึกๆ สำหรับมนุษย์เงินเดือนบางคน เมื่อถึงเวลาผู้เป็นใหญ่ในรัศมีรอบข้างจะพิจารณาความดีงามให้ได้รับโบนัสพิเศษ ฉันเองยอมรับกับข้อกล่าวอ้างนี้ เช่นเดียวกับที่เคยรู้สึกไม่ค่อยดี ถึงความไม่เท่าเทียมกัน(พลเมืองชั้นที่หนึ่งเอย ชั้นที่สองเอย เฉลี่ยสิบปีได้สองขั้นบ้างล่ะ) ชนิดที่ผู้ใหญ่เคยปรารภสองคนกับฉันว่าฉันเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย. (นี่ฉันกล้ามากเลยนะคะที่เปิดเผยสิ่งที่รู้มา ยอมรับว่ามันเป็นเรื่องจริงสิคะ)
เอาล่ะ...รสชาติแห่งชีวิต มันผ่านไปแล้ว ^^ อีกไม่นานเราก็จากกันไป^^ไม่มีอะไรเที่ยง เป็นสิ่งสมมุติทั้งนั้น
เจ็ดวันของฉันเป็นวันมหัศจรรย์คุณเชื่อไหมคะ
ใครๆ ที่มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมแล้วกลับมาเล่าว่าได้เรียนรู้การปฏิบัติโดยการนั่งสมาธิ หลับตา เดินจงกลมอย่างช้าๆ มีจังหวะ หายใจเข้าหายใจออก พุทธโธ หรือยุบหนอพองหนอต่างๆ นั้น ทำให้ฉันเตรียมตัวเตรียมใจไปพบกับความเจ็บปวด (เอ๊ะ ทำไมคิดเช่นนั้น) การนั่งสมาธิทำให้เกิดเหน็บชา และฉันไม่เคยนั่งนิ่งได้เกินสามนาทีค่ะ ฉันก็นึกไปตามประสาว่า ไปแล้วต้องเตรียมใจนะ ถ้าจะเจอกรรมเก่าที่ตัวเองเคยทำไม่ว่าในชาตินี้หรือชาติไหน ยิ่งเป็นคนที่อ่านหนังสือแนวนี้ไปล่วงหน้าเยอะมากแล้ว (นึกว่าเป็นคนกลัวผีใช่ไหมคะ กลัวเหมือนกันนะคะ) จะได้พบอะไรบ้างสุดแท้แต่คนๆ นั้นทำกรรมอะไรไว้ ปรากฏว่าฉันไม่พบอะไรน่ากลัว นอกจากอาการเจ็บกาย เจ็บกาย(เหน็บชาที่ฉันวิตกกังวลเป็นอันมาก) แล้วหายไป เพราะฉันเกิดความคิดแว้บขึ้นมาว่า เอาล่ะเป็นไงก็เป็นกัน ฉันคิดถึงคำสามคำ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป กายไม่ใช่ของเรา แล้วมันก็เหมือนไม่ใช่ของเราจริงๆ ในชั่วเวลาขณะหนึ่งนั้น มันเป็นอาการที่...(ไว้จะเล่าในรายละเอียดค่ะ)
จึงนับได้ว่าเจ็ดวันของฉันเปิดโอกาสให้ฉันไปรู้จักการเจริญสติ พัฒนาจิตใจที่มีสติระดับเด็กอนุบาลขึ้นสู่ชั้นประถม และรู้ว่าควรจะดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไร ให้รู้ตื่นรู้เบิกบาน มีสติในขั้นที่สูงยิ่งๆ ขึ้นไปได้อย่างไร ที่พระอาจารย์ท่านบอกว่า พัฒนาให้จิตอยู่เหนือเวทนา ฉันยังจำบทสรุปในท้ายชั่วโมงของวันสุดท้ายได้ถึงสิ่งที่พระอาจารย์ยกตัวอย่างจากสิ่งของต่างๆ ให้แทน ใจ กาย หู(ได้ยินได้ฟัง) ตา(มองเห็น) จมูก(ได้กลิ่น) ลิ้น(ได้รับรส) และการปรุงแต่ง และเราควรอยู่ตรงไหน
เจ็ดวันระหว่างศึกษาปฏิบัติ ไม่ได้เป็นตามที่เตรียมใจไว้เลยสักนิดเดียว ฉันไม่เคยรู้เห็นมาก่อนว่าการปฏิบัติธรรมมีมากกว่าวิธีที่เคยอ่านหนังสือ หรือที่เคยเห็นตามสื่อประชาสัมพันธ์ นี่ฉันไปหลบอยู่ที่ไหนมานะ ถึงเพิ่งจะได้พบและทำความรู้จักกับการปฏิบัติธรรมด้วยการเจริญสติแบบยกมือสร้างจังหวะ และการเดินธรรมดาๆ แต่มีสติ (ต้องรู้อิริยาบถย่อยด้วย ให้มีสติไปกำหนดรู้ในอิริยาบถทั้งสี่ ยืน ดิน นั่ง นอน :- จากหนังสือ งานของมนุษย์ และวิธีการของท่านผู้รู้ หน้า51)
ฉันไม่เคยเห็นหนังสือธรรมะที่สอนวิธีการนี้มาก่อนทั้งที่อยู่เฝ้าขุมทรัพย์มากมายมหาศาล ทั้งที่บ้านและที่ทำงาน แต่ในระหว่างการฝึกฝนการเจริญสติ ซึ่งก็ทราบว่าเป็นการมาเพาะเมล็ดพันธุ์ของการเรียนรู้ทางพุทธศาสนา กลับไปแล้วจะต้องศึกษาเพิ่มเติม
อันดับแรกฉันตั้งใจไปร้านหนังสือ เพื่อหาซื้อหนังสือที่สอนแนวปฏิบัติดังกล่าวนี้ บนความเชื่อว่าฉันมาถูกทางและถูกจริตกับการปฏิบัติที่เป็นธรรมชาติกลางๆ และเป็นเรื่องแปลกมาก เมื่อกลับจากการไปปฏิบัติธรรม ฉันกลับพบว่าในบ้านของคุณแม่มีหนังสือ ชื่อ “สติเคล็ดลับมองด้านใน” เป็นหนังสือคู่มือเจริญสติ ที่ถอดเทปคำบรรยายของหลวงพ่อพุทธยานันทภิกขุ ที่ได้เทศนาในโอกาสต่างๆ ซึ่งจัดพิมพ์ครั้งที่ 1 เมื่อเดือนมีนาคม 2538 ส่วนเล่มที่คุณแม่ฉันมีและท่านให้ยืมมาอ่าน เป็นฉบับพิมพ์ใหม่เดือนธันวาคม 2550 โดย กองทุนเผยแพร่ธรรม วัดแพร่แสงเทียน จ.แพร่
และจากร้านหนังสือ ฉันพบหนังสือสองเล่มที่เลือกนำมาประกอบการปฏิบัติต่อค่ะ เล่มหนึ่งคือ “งานของมนุษย์ และวิธีการของท่านผู้รู้” พิมพ์ครั้งที่ 6 โดยสำนักพิมพ์ธรรมดา เป็นหนังสือที่ถอดความจากแถบบันทึกเสียงที่หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ เทศน์อบรมพระภิกษุ-สามเณร และญาติธรรม เล่มต่อมาคือ "ศรัทธา หลักพุทธศาสนาที่แท้จริง" ซึ่งสำนักพิมพ์ธรรมดาได้รวมคำสอนของหลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ ส่วนอีกเล่มหนึ่งคือ “เคลื่อนไหวไปสู่ความรู้สึกตัวทั่วพร้อม(ภายใน 7 วัน)”เป็นบทบรรยายธรรมโดย พุทธยานันทภิกขุ พิมพ์ครั้งที่ 6 โดย กองทุนเพื่อนสติ ภายในสองปี (พ.ศ. 2551-2552) เช่นเดียวกับเล่มแรกที่คุณแม่ฉันให้ยืมมา ทั้งนี้และทั้งนั้นฉันยังได้พิสูจน์กับตัวเองด้วยว่าการอ่านหนังสือธรรมะเพื่อการปฏิบัติ หากผ่านการฝึกมาบ้างจะทำให้เข้าใจเข้าถึงรายละเอียดต่างๆ ในหนังสือมากขึ้น
การเจริญสติเจริญสมาธิ ก็เพื่อที่จะพัฒนาให้เกิดตัวรู้ตื่นตัวเบิกบาน ให้เข้ามาแทนที่ของความรู้สึกที่เป็น สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา เป็นความรู้ตื่นเบิกบาน เพราะเห็นด้วยปัญญาอันชอบว่า เวทนาก็คือตัวทุกข์นั่นเอง (จากหนังสือเคลื่อนไหวไปสู่ความรู้สึกตัวทั่วพร้อม)
หนังสืออยู่ในมือฉันอย่างน้อยสี่เล่มแล้วนะคะ เมื่อกลับมาแล้วมีโอกาสได้พูดคุยกับเพื่อนร่วมงานที่สนใจศึกษาปฏิบัติธรรมในแนวทางเดียวกัน พูดคุยกันแลกเปลี่ยนทรัพยากร(สารนิเทศ)ที่มีอยู่ในมือ ฉันจึงได้รับซีดีเสียงบรรยายธรรมที่มีเผยแพร่ทั่วไป รวมถึงแหล่งที่จะเข้าไปอ่าน ฟัง ดาวน์โหลดเสียงเพื่อเก็บไว้ฟังเวลาไม่ได้เข้าอินเทอร์เน็ตด้วยอีกมากมาย
บันทึกนี้จบด้วยเรื่องหนังสือธรรมะที่เพิ่งพบเจอเท่านี้ก่อนนะคะ.
ความเห็น (18)
น้าต๋อยคะ...ไว้ไปด้วยคนนะคะ
เมื่อวันก่อน กะ วันนี้น้าอึ่งก็โทรมาชวนไปเหมือนกัน แต่ว่าขอติดน้าอึ่งไว้ก่อน ขอเคลียร์ตัวเองอีกนิดเดียวค่ะพี่
น้าอึ่งก็เงียบไปนะคะ ชวนแล้วลอยลมไปเลย อยากพบพระอาจารย์ ติดตามบันทึกของท่านอยู่แต่ท่านไม่เขียนอีกเลยนะคะ
วันที่ 2 กพ. คนที่ขึ้นไปเล่าเรื่องด้วยคนบนเวที
ซึ่งประกอบด้วย คุณหมอนนจากกรมอนามัย ดร.สุดารัตน์จากยะลา
ดร.ขจิต ดาวลูกไก่ชื่นชมยินดี น้องกบ โดยมีอาจารย์หมอJJ ทำหน้าที่เป็น FA
เพราะได้ข่าวว่ามีน้อยใจที่จะไม่เชิญ อิอิ
ส่วนโจทย์ต้องรอ FA กลับจากลาว ก่อนค่ะ
และขอ สาธุ กับแม่ชีต๋อยด้วย
หลับฝันดีนะคะ
พี่เขี้ยวคะ เฉลี่ยพูดคนละไม่เกินสิบนาที ใช่ไหมคะ...ค่อยยังชั่วฮิฮิ กลัวคนตกใจว่าตกลงนี่ใช่ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี หรือเปล่า...^^
ผมขออนุโมทนาด้วยครับ :)
น้าต๋อยคะ จะไปกะน้าอึ่งเดือนหน้าค่ะ
หลังสอบไปกันค่ะ
สวัสดีคะพี่ดาวสกาวใจ
ปูก็คิดอยากจะมีประสบการณ์ดีๆ อย่างนี้บ้างค่ะ
ขออนุโมทนาบุญครานี้ค่ะพี่ดาว มีความสุขมากมายนะคะ
สวัสดีค่ะคุณเอก
ขอบคุณค่ะ
ดีจังเลย อยากนั่งสมาธิบ้าง
-----------------------------------
I want to be a book maker
อยากมีหนังสือเป็นของตัวเองใช่หรือเปล่า
รับสมัครคนชอบอ่าน คนชอบเขียน
มาร่วมงานกับสำนักพิมพ์
คลิกที่นี่ค่ะ http://www.iwanttobeabookmaker.tk/
เอาโจทย์จาก อ.เจเจ มาฝากให้ทำการบ้าน อิอิ
เรียนท่านหมอเขี้ยว ส่งการบ้านข้ามประเทศ อีกรอบ
- เรียนรู้อย่างมีพลัง ผ่าน Weblog ก็ โอ นะท่าน
- เพียงเจ้าของที่ขึ้นไป "ลปรร" คงต้องถอดบทเรียน เชิงประจักษ์ ว่า
- พลังที่ว่า คือ พลัง อะไร
- พลังใจ
- พลังปัญญา
- พลังสติ
- พลังความคิด
- แถม
- น่าจะเล่าว่า แล้ว พลังที่ผ่าน weblog
- นำไปสร้างสรรค์ ร่วมกู่ สู่สังคมแห่งการเรียนรู้ ใน ตน งาน ชุมชน ประเทศชาติ ในส่วนเจ้าของได้อย่างไร ครับ
หน้อย ดอกสารภี
แวะมาเยี่ยมตามคำเชิญ และเต็มใจค่ะ อ่านคราวนี้เป็นเรื่องเป็นราว ยินดีด้วยค่ะ กับความเพียร เอาจริงเอาจังกับการก่อเกิดดอกและออกผลจากการเจริญสติ จริงๆ อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ
น้องอิงคะ
ไปไหนกับน้าอึ่งคะ ไปนานไหมคะ ไปด้วยจะเป็นภาระไหมคะ
น้องpoo คะ
พี่ขอเป็นแรงบันดาลใจคนหนึ่งให้น้อง poo ได้รับประสบการณ์ดีเช่นที่พี่ได้รับด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ อินทนา
ขอบคุณค่ะที่แนะนำแหล่งผลิตหนังสือ ความอยากมีและความไม่กล้าก็มีค่ะ จึงยังไม่กล้าตัดสินใจ (ไม่มั่นใจตัวเองค่ะ) ขอบคุณอีกครั้งนะคะ (เอ จะพิมพ์เป็นเล่มเป็นผลสำเร็จได้หรือ...รำพึงรำพันค่ะ)
พี่เขี้ยวคะ...
อิอิ การบ้านข้ามแผ่นดินแผ่นฟ้ามาเลยนะคะ ยังไม่มีเวลาไปรายงานตัวที่บันทึกพี่เขี้ยวเลยค่ะ...กลัวหน้าน้อย(น้อยหน้า) คุณพี่หมอนนกับ น้อง อ.ขจิต จังเลย ฮิฮิ
สวัสดีค่ะคุณ หน้อย ดอกสารภี
เพิ่งจะอัพเดทภาพหนังสือพอดีเลยค่ะ...ได้เข้าไปชม(มิวสิก)วิดีโอ ที่คุณหวันทำเรียบร้อยแล้วนะคะ ขอบคุณนะคะ
ขออนุโมทนาบุญค่ะ
ยนดีที่ทำได้
สาธุ น้องน้อย
สวัสดีค่ะคุณพี่ครู krutoiting
ขอบคุณค่ะ เดือนหน้าพบกันนะคะ
"ขอจงมีแต่ความเจริญในธรรม"