คุยกับครูดีที่บ้านฉัน
....มาบันทึกนี้ ครูแอนก็ขอลงบันทึกแห่งข้อคิดที่ได้จากครูรุ่นพี่ในโรงเรียนของครูแอนเองนะคะ เก็บไว้เป็นข้อคิดเตือนใจคนเป็นครูได้อีกอักโขค่ะ....
จริงๆ แล้วบันทึกนี้ครูแอนอยากเขียนมาตั้งแต่วันครูที่ผ่านมาแล้วล่ะค่ะ แต่ง่วนอยู่กับงาน เลยต้องถอยมาเป็นบันทึกนี้ในวันนี้แทน มันเป็นบันทึกแห่งการพูดคุยสัมภาษณ์คนทำงานในวันนี้...คนทำงานแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับครูแอนในวันนี้ คือ ........ครูพี่แอ๋ว คุณครูนฤมล ศรีทวีวัฒน์ ครูโรงเรียนเทพา เธอเพิ่งรับรางวัลครูดีศรีเทพาของเครือข่ายอำเภอ และรางวัลครูดีในดวงใจเด็กๆ ของโรงเรียนในปีนี้นั่นเองค่ะ........
ครูแอนแอบหาเวลาว่างไปตั้งคำถามกับพี่แอ๊วไปว่า พี่แอ๊วทำอย่างไรคะ...หรือพี่แอ๊วปฏิบัติตนอย่างไรเหรอถึงได้รับรางวัลนี้น่ะค่ะ (เผื่อครูแอนจะได้ข้อความรู้จากพี่แอ๊วส่งต่อรุ่นน้องครูๆ ในโรงเรียนอีกหลายท่านน่ะค่ะ)
และเธอก็ดีใจหาย ไม่อิดออดเลยที่จะบอกเล่าวิธีการของเธอให้พวกเราครูรุ่นน้อง...ครูผู้เยาว์กว่าฟังอย่างไม่หวงวิธีการแต่อย่างใด
ลองมาฟังกันดูนะคะ...เพื่อจะเก็บคำคิด....คำคมไปใช้ในชีวิตคนเป็นครูต่อไปน่ะค่ะ
“ เมื่อ 25 ปีที่แล้ว....พี่ก็เคยได้รับการคัดเลือกแบบนี้จากเด็กๆ นักเรียนค่ะ แต่ตอนนั้นไม่มีรางวัลอะไรหรอก เป็นการเลือกเพื่อหาครูที่นักเรียนรักและไว้ใจที่สุด ทำให้จดจำความรู้สึกในวันนั้นและคิดเสมอว่า..จะดูแลนักเรียนให้ดีที่สุด....”
“ เมื่อย้ายโรงเรียน หลายๆ อย่างทำให้รู้ตัวว่ายังดีไม่พอ เพราะสอนนักเรียนแล้ว นักเรียนกลัว ไม่ได้รัก เคยตำหนินักเรียนคนหนึ่งว่างอนิ้วเอาไว้...ไม่ให้ครูตรวจเล็บ...เลยดุแกไปโดยไม่รู้เลยว่าแกมีนิ้วแค่ครึ่งเดียว....เสียใจมากเลย เลยยิ่งทำให้รู้สึกตำหนิตัวเองและต้องรู้จักนักเรียนให้ดีกว่านี้ ”
“ พี่ได้เข้ารับการอบรมเพศศึกษา ในโครงการก้างย่างอย่างเข้าใจ ด้วยนะ ตรงนี้อาจจะทำให้พี่เข้าใจนักเรียนที่ถูกเรียกว่า “เด็กอ้อล้อ” (ภาษาใต้) เข้าใจนักเรียนที่ก้าวพลาดจนท้อง...จริงๆ แล้วเมื่อหันกลับมาดู “เด็กท้องในวัยเรียน” มันผิดทั้งครู ทั้งพ่อแม่ ครูก็ต้องแนะนำช่วยเหลือและแก้ไข ไม่ใช่คิดแต่ตำหนิกล่าวโทษ ต้องคิดว่า เราดูแลลูกเราอย่างไรก็ต้องดูแลนักเรียนแบบนั้น พี่จะคอยช่วยเหลือและแก้ปัญหาให้นักเรียนที่ก้าวพลาดไว้ได้หลายคน ทุกคนได้เรียนหมด ไม่ได้เสียโอกาสทางการเรียนเพราะการก้าวผิดของเขา มันมีความภูมิใจลึกๆ ที่ช่วยเด็กได้ มีหลายกรณี มีทั้งๆ ที่คนอื่นรู้ก็มี ที่ไม่มีใครรู้ก็มี "
" จริงๆ แล้ว ในครั้งนี้ที่พี่ได้รับการคัดเลือกจากนักเรียนมากกว่าคุณครูท่านอื่นๆ คือ พี่อาจจะสอนเยอะมาก ดูแลนักเรียน ม.2 ด้วย เป็นรองหัวหน้าระดับชั้นด้วย ม.5 พี่ก็สอน เด็กๆ เค้าจะรู้จักพี่ทั้ง ม.ต้น ม.ปลาย เลย ส่วนคุณครูท่านอื่นๆ ก็เป็นครูที่นักเรียนรักก็มีมาก แต่เขาอาจจะสอนนักเรียนน้อยกว่าพี่น่ะค่ะ ”
คุณครูพี่แอ๊ว....หยอดทิ้งท้ายไว้แบบถ่อมตนก่อนจบบทสนทนากันในวันนั้นนั่นเอง
แต่บทสนทนาในวันนี้ก็ทำให้คนเป็นครูอย่างครูแอนทราบวิธีการปฏิบัติตนของคนเป็นครูจากครูรุ่นพี่ที่เป็นคนทำงานมาร่วมเจือจานแลกเปลี่ยนเรียนรู้และแบ่งปันอย่างจริงใจ....นี่แหละค่ะ....คนเป็นครูอีกท่านหนึ่ง คุณครูนฤมล ศรีทวีวัฒน์ ....
ความเห็น (18)
ขอบคุณสำหรับแง่คิดในการทำงานของครูค่ะ และร่วมแสดงความยินดีกับคุณครูพี่แอ๋ว-นฤมล ศรีทวีวัฒน์ ด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะพี่นก
บางวันข้อคิดบางข้อ.....เราอาจได้จากผู้คนรอบข้าง...โดยที่เราก็ลืมที่จะจดเอาไว้เพื่อนำมาใช้ในโอกาสต่อไป
แต่บางวันเรากลับได้ข้อคิดนั้นมาจากสถานการณ์ด้วยก็ได้...
ทั้งตัวตนของคนที่รายล้อมรอบตัวเรา และสถานการณ์ต่างๆ ที่เราพบเจอกลับเป็นครูเราได้อย่างดีเทียวค่ะ
ขอบคุณพี่นก...กับการเติมใจให้น้องในเช้าวันสดใสนะคะพี่สาวคนดี
มีความสุขกับเด็กน้อยในวันศุกร์นะคะคุณครูใจดี
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับน้องครูแอนคุณ
มาชื่นชมให้กำลังใจครูดีในดวงใจ ครูนฤมล ศรีทวีวัฒน์เป็นครูที่บารมีที่สั่งสมความดี จึงมีวันนี้
ชื่นชมครับ
มาอ่านก่อนทำงานต่อ ฮ่าๆๆ พี่แอนเดินทางปลอดภัยครับ รอดูกิจกรรมจากปาดังฯ ฮ่าๆๆ
* มันผิดทั้งครู ทั้งพ่อแม่ ครูก็ต้องแนะนำช่วยเหลือและแก้ไข ไม่ใช่คิดแต่ตำหนิกล่าวโทษ
(เห็นด้วยที่สุดครับว่าปัญหาเด็ก ต้องแก้ที่ครู และ พ่อแม่ ไม่ใช่มัวแต่มาตำหนิติติงดุด่าว่ากล่าวเด็ก)
สวัสดีค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของบันทึกและคุณครูนฤมล ศรีทวีวัฒน์ค่ะ
- ขอขอบคุณที่ถ่ายทอดเรื่องของครูดี ๆ ให้ทราบค่ะ
สวัสดีค่ะพี่แอน คิดถึงจังเลย อยากเดินทางไกล ยังไม่เคยไปชายแดนใต้เลยค่ะ
เมื่อวานได้อ่านหนังสือ ลูกผิด แก้ที่พ่อแม่ ... พ่อแม่ผิด แก้ที่ลูก ... เราต่างล้วนต้องดูแลกันและกัน หากจะทำอะไรให้นึกถึงพ่อ แม่ ลูก คนที่รัก ครอบครัว
ปัญหาอะไรต่างๆ คงจะลดน้อยลงได้กระมังคะ ... มีความสุขกับเด็กน้อยๆ ของครูพี่ค่ะ
ยินดีกับพี่แอ๊วด้วยค่ะ..แม๊..ชื่อเล่นเหมือนกันเลย..จะได้เก่งเหมือนพี่เค้าเนอะพี่แอน..
แต่คนชื่อแอนเนี่ย ทั้งเก่งทั้งน่ารักทุกคนเลยนะเนี่ย..อิอิ..
คิดถึงท่านพี่จังจ้า..สบายดีนะคะ..^^
จ๊ะเอ๋...พี่สาวที่น่ารัก
ตามครูแอ๊วคนงาม มาอ่านเรื่องราวดีของคุณครูแอ๊วแห่งเทพาค่ะ
อ่านแล้วต้องร้องตามในใจหลายๆครั้งว่า อืม..จริงด้วยสิ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะพี่แอน
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ..^___^..
สวัสดีค่ะบัง
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ส่งผ่านมาให้ครูพี่แอ๊วนะคะ บารมีที่เธอสั่งสมความดี จึงทำให้เธอมีวันนี้จริงๆ ด้วยค่ะบัง
บังล่ะคะ....ช่วงนี้งานยุ่งรึปล่าวคะนั่น
หลานตัวน้อยคงตัวโตเยอะขึ้นอักโข....ดีใจแทนคุณตานะคะ
อ้อ.....แต่คุณตาก็ต้องดูแลสุขภาพด้วยนะคะ.........ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
- มาให้กำลังใจทั้งคุณครูและเจ้าของบันทึกค่ะ
- ขอเชิญไปเยี่ยมโรงเรียนดีบนดอยด้วยค่ะ
- ช่วยประเมินให้คะแนนด้วยนะคะ
- http://gotoknow.org/blog/krukimgtk/332122
หวัดดีครับผม
- การเดินทางปลอดภัยเลยค่ะ
- เนี่ย...ไปครั้งแรกเลยนะเนี่ย ยังงงตัวเองว่า "ช่างไปได้นะน่ะ....ไปหาจนเจอ"555
- รอก่อนนะคะสำหรับรายงานที่จะส่งอาจารย์เรื่องค่ายที่ไปมาน่ะค่ะ.....เพราะไปช่วยเค้าอย่างเดียวจนลืมเรื่องถ่ายรูปเก็บไว้เลย
- แต่ได้รับคำสํญญามาว่าทางโน้นจะจัดส่งมาให้ทีหลังน่ะค่ะ
- Be happy with your camp in Suphanburi.
สวัสดีค่ะท่านรองฯ small man
- ท่านรองขา...หนูว่า ถ้าให้ชัวร์ๆ นี่....ขอให้เริ่มที่การอบรมเค้าให้เค้าเป็นคนคิดดี ทำดี รู้จักที่จะไม่ทำให้ตนเองเดือดร้อน และไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนด้วย รวมถึงมีความละอายและเกรงกลัวต่อบาปบ้าง ปัยหาต่างๆ คงน้อยลงมังคะ
- แต่หากสุดๆ แล้ว...คราวนี้ล่ะค่ะทั้งพ่อแม่ ทั้งครู ต้องคอยแนะนำช่วยเหลือและแก้ไข โดยไม่ต้องมานั่งตำหนิกล่าวโทษกันแล้ว เพราะพลาดไปแล้ว
- หากจะกันไว้ก่อน คงดีกว่ามานั่งแก้ทีหลังค่ะ...
- ทั้งนี้ ทั้งนั้น หนูมองว่านอกจากเราต้องช่วยกันแก้ไขด้วยกันทุกฝ่ายแล้ว พ่อแม่คงเป็นแรงใจอย่างมากที่สุดจากเด็กเลยล่ะค่ะ บางรายที่พบครูเต็มที่ เต็มพิกัดแล้ว แต่พ่อกับแม่กลับเฉยสนิท เด็กเค้าก็เคว้ง ดีที่ยังมีครู ทั้งๆ ที่ควรจะมีพ่อแม่ที่หนักกว่าครูเป็นไหนๆ
- สื่อ/สภาพการณ์ในสังคมที่เปลี่ยนไปตามตะวันตกมากขึ้นจนลืมนึกถึงวัฒนธรรม และขนบธรรมเนียม/ประเพณีไทย รวมถึงคำสั่งสอนในวิถีไทยอาจส่งผลให้เด็กเดินก้าวพลาดได้มากขึ้นค่ะ แล้วเราก็ต้องคอยตามแก้นะคะท่านรองฯ
- ขอบคุณท่านรองฯมากๆ ค่ะ........ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ...อย่าโหมงานหนักนักนะคะ...
(เห็นด้วยที่สุดครับว่าปัญหาเด็ก ต้องแก้ที่ครู และ พ่อแม่ ไม่ใช่มัวแต่มาตำหนิติติงดุด่าว่ากล่าวเด็ก)
สวัสดีค่ะ เป็นคุณครูที่สมควรอยู่ในหัวใจของเด็กทุกคน เป็นคุณครูที่มีความเมตตา ความเข้าใจที่จะให้แก่เด็ก เป็นสิ่งที่เด็กสมัยนี้ต้องการยิ่งกว่าอะไรอีกนะคะ
พี่คิดว่าการช่วยกันนำเรื่องราวดีๆน่าชื่นชมช่วยกันทำให้ปรากฏเป็นการให้กำลังใจคุณครูดีๆทั่วแผ่นดิน
ไม่ได้ทักทายกันนานมาก..ไม่ใช่น้อย
วันนี้แวะมาให้กำลังใจและชื่นชมเรื่องดีๆ ย้อนหลัง นะครับ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
- ตามไปบนดอยมาแล้วค่ะ
- สุดยอดเลยค่ะนั่น
- สมกับ "ความเป็นครู" จริงๆ เลยค่ะพี่คิม
- ว่าแต่...พี่คิมว่างมั๊ยคะนั่น....
- พักๆ และดูแลสุขภาพบ้างนะคะ
- เป็นห่วงและระลึกถึงพี่สาวเสมอค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
ขอเป็นกำลังใจกับครูทุกท่านในการอบรมเยาวชนของชาติให้เป็นคนดี และมัศักยภาพ
อยากทราบคุณครูพี่แอ๋ว-นฤมล ศรีทวีวัฒน์ รับราชการสอนอยู่โรงเรียนเทพาตั้งแต่ปีพ.ศ.ไหน หน้าตาครูเปลี่ยนไป จำไม่ได้ว่าเคยสอนหรือไม่