ความคิดถึงที่ไปไม่ถึง
ความคิดนี่นำความทุกข์มาให้ แต่ก็ใช่จะบังคับไม่ให้มันเริ่มความคิดได้ (ให้มันไม่คิดซะแต่แรกได้ก็จบเรื่องเลย)
คิดถึงเรื่องในอดีต คนที่เคยรัก คนที่เคยพบเจอ หลายครั้งก็ทำให้รู้สึกถึงความสุขความทุกข์ปนๆ กัน
น้ำที่กระเพื่อมถ้าอยากให้มันหยุดต้องปล่อยไว้อย่าไปกวนมัน มันก็จะหยุดเอง ชิงช้าที่แกว่งอยู่ถ้ายิ่งไม่อยากให้แกว่งอยากกดไม่ให้มันลอย มันยิ่งมีแรงลอยไปอีกฝั่ง ปล่อยให้มันแกว่งให้พอใจเดี๋ยวมันก็หยุดของมันเอง
"ความคิดถึง" ถ้ามันถึงก็น่าจะเรียกว่า "คิดถึง" แต่อันนี้มันคิดแล้วไปไม่ถึง แต่ก็จะเรียกว่า "คิดไม่ถึง" ก็ไม่ได้เพราะมันจะซ้ำกับเรื่องคิดไม่รอบคอบ หรือคาดไม่ถึง รอบคอบแต่มันมีที่คิดไม่ถึง หาคำไม่ได้เลยใช้ว่า "ความคิดถึงที่ไปไม่ถึง" ทีนี้ถ้าจะให้ให้คิดแล้วมันถึง ก็ต้องบอกออกไป แต่ถ้าไม่รู้จะบอกยังไงหรือมันบอกไม่ได้ก็เกิดอาการ "จุกอก หรือ จุกปาก" (เอ๊ะ หรือ จุกปาก ก่อน จุกอก ทีหลังดี)
คนเห็นแก่ตัวอย่างเราเลยใช้วิธี "ปล่อยมันไว้เฉยๆ" ก็เลยเกิดอาการ "คิดแต่ไม่ถึง" พอมันดับไปก็กลายเป็น "เหมือนไม่ได้คิดถึง" ^_^
"คนแรกบอกว่า ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ มีสุขมีทุกข์ ไม่มีสุขก็ไม่มีทุกข์ไม่มีเฉยๆ ไม่เห็นต้องทำอะไร"
"สำหรับบางคน ความสุข คือ การได้รับสิ่งที่ปรารถนา"
"สำหรับอีกคนบอกว่า ความสุข คือ การได้ให้ความสุขกับคนอื่น"
"อีกคนบอกว่า ความสุข คือ ไม่เจอกับความทุกข์ก็พอใจแล้ว" (แค่รู้สึกเฉยๆ)
"คนสุดท้ายบอกว่า สุขก็ให้รู้ว่าสุข ทุกข์ก็ให้รู้ว่าทุกข์ เฉยๆ ก็ให้รู้ว่าเฉยๆ"
ทั้งหมดข้างบน คือ ไอ้คนคนนั้นนั่นเอง แค่ต่างเวลา ต่างอายุ
ตอนนี้ "เราบอกตัวเองว่า ความสุข คือ เจอทั้งสุขทั้งทุกข์ทั้งเฉยๆ ทั้งที่รู้อยู่ไม่ได้ไปทำอย่างอื่นแต่รอให้มันหยุดไปเองไหว"
"ที่สุดยอดท่านบอกว่า มันไม่ได้เกิดเลยแต่แรก เหมือนมันไม่เคยมีอยู่ เลยไม่ได้รู้อีกเลยว่ามันเคยมีอยู่ แต่ก็รู้อยู่ว่ามันเคยมี" อันนี้ยังทำไม่ได้ 555 เลยยังคิดว่ามันทำได้หรือเนี่ย
เกิดอีกอาการ "คิดแต่ไม่ถึง"
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น