ย้อนสู่วัยเยาว์..เมื่อตอนเป็นเด็ก ห นุ ม า น..(อ นุ บ า ล)^^
วันนี้..ก่อนนำเข้าสู่เนื้อหาที่เรียนของรายวิชาการศึกษาปฐมวัย ปี1 ...คิดกิจกรรมสนุกๆให้เค้าได้กระฉับกระเฉงตื่นตัวก่อนนำสู่บทเรียน
...คุณครูแจกกระดาษคนละแผ่น พับครึ่ง..แผ่นปกให้นักศึกษาวาดภาพตนเองตอนเป็นเด็กอนุบาลโดยให้เวลาคิด5 นาทีแล้ววาดพร้อมเตรียมเล่าสิ่งตัวเองเองจำได้ในช่วงนั้นรวมถึงบอกถึงบุคลิกภาพของตนเองในวัยอนุบาลด้วย
..เด็กๆพากันวาดและแอบดูภาพวาดกันและกันด้วยบรรยากาศครื้นเครง เฮฮา..
เท่าที่เดินดูฝีมือวาดของเด็กๆ..พวกเค้าวาดรูปได้เก่งมากสมกับเป็นครูอนุบาล..และที่สำคัญวาดรูปตอนเด็กได้เห็นภาพพจน์จริงๆ..
..พอให้เล่าให้เพื่อนๆฟังทีละคน..นักศึกษาก็ดูมีความสุขที่จะเล่าและมีเสียงหัวเราะประกอบอีกด้วย..โดยเฉพาะเสียงหัวเราะของครูเองอิอิ..
เพราะเด็กแต่ละคนเค้าจะเล่าถึงบุคลิกภาพเค้าตอนเด็กที่แตกต่างกัน บางคนก็ดื้อ ซนตั้งแต่เล็ก บางคนก็ขี้อายเอามากๆจนตอนนี้ บางคนก็ก๋ากั่นสุดๆ บางคนมีบุคลิกท่านผู้นำตั้งแต่เล็กจนโต และบางคน(หลายคน)ก็จำได้ว่าชอบเล่นโดดยางกับเพื่อนหญิง(แทนที่จะเล่นกับเพื่อนเพศเดียวกัน)จนกลายร่างเป็นหญิงถึงบัดนี้.555.
พอเด็กๆเล่ากันจบ ครบทุกคน..ครูก็เลยถามนักศึกษาว่า."กิจกรรมนี้.รู้มั๊ยว่าสื่อถึงอะไร.."
เด็กๆก็คิดและก็ยกมือขอตอบ..และแล้วก็มีคนตอบถูก..ว่า..สิ่งที่ครูต้องการสื่อคือ..เด็กย่อมมีความแตกต่างกันทั้งด้านบุคลิกภาพและความสามารถ...ซึ่งเป็นสิ่งที่ครูต้องเรียนรู้และเติมเต็มให้กับเค้าในแง่มุมของการยอมรับ เมตตาและให้กำลังใจ..
เด็กๆทุกคนเข้าใจเพราะระหว่างที่เค้าเล่า..ผู้เขียนจะตั้งคำถามสะกิดใจและกระตุ้นให้ย้อนคิดในอีกมุมมองนึง(ในบทบาทของครู)ประกอบไปด้วย..
..หลังจากเข้าสู่เนื้อหาประเด็นหลักแล้ว..ก็เสริมด้วยกิจกรรมต่อยอดเมื่อต้นชั่วโมงโดยให้เค้าทำเป็นการบ้านโดยให้เขียนเชิงเรียงความหัวข้อ..เมื่อฉัน..สวมวิญญาณครูอนุบาล..และวาดภาพประกอบแนบมาด้วย..
หวั่นๆอยู่ว่า..เด็กๆจะบ่นงานหรือเปล่าน๊อ..แต่เปล่าเลย..แทนที่จะได้ยินเสียงบ่น..กลับได้ยินเสียงพูดคุยสนุกสนานถึงสิ่งที่ตัวเองจะเขียนส่งในคาบต่อไป...
และคุณครูอย่างผู้เขียนก็รู้สึกตื่นเต้นไปด้วยถึง ..ภาพอนาคตของครูอนุบาลเหล่านี้..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สิ่งที่ต้องการสำหรับการสอนของผู้เขียน คือ เรียนอย่างผ่อนคลายในบรรยากาศอบอุ่นและปลูกฝังจิตวิญญาณของความเป็นครูเข้าไปในกิจกรรมเสริมในทุกคาบ..ได้ทั้งการผ่อนคลายและได้สร้างความรักและศรัทธาของอาชีพครูกับเมล็ดพันธุ์น้อยๆเหล่านี้ด้วย..
แต่ที่แน่ๆ..ผู้เขียนมีความสุขทุกครั้งที่ได้สอนพวกเค้าและสิ่งเหล่านี้..มีส่วนในการย้ำเตือนผู้เขียนว่า..ได้มาถูกทางแล้วจริงๆ..^^
ความเห็น (13)
สอนจากการให้เด็กมีส่วนร่วมและได้แสดงออกถึงความคิดเห็นอันเป็นตัวตนของเค้าเอง
น่าจะช่วยกระตุ้นการเรียนรู้และความจำในทฤษฎีที่เราสอนได้ง่ายขึ้นนะ
อันนี้เปรียบเทียบจากตัวพี่แอ้เอง เวลาที่อาจารย์ให้เข้าไปมีส่วนในการเรียนรู้จะจำบทเรียนนั้นได้ดีขึ้น
อิ่มเอม เกินพรรณนาค่ะครูพี่แอ๊ว ชื่นชม เป็นกำลังใจค่ะ
เด็กย่อมมีความแตกต่างกันทั้งด้านบุคลิกภาพและความสามารถ...ซึ่งเป็นสิ่งที่ครูต้องเรียนรู้และเติมเต็มให้กับเค้าในแง่มุมของการยอมรับ เมตตาและให้กำลังใจ..
ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะครูพี่นางฟ้าของครูเพื่อเด็กน้อย ;)
จริงจ้ะ..แอะแอ้..ในความคิดของเค้า..การสอนนามธรรมเป็นสิ่งที่ยากมาก..เพราะสิ่งเรานี้ต้องเข้าไปถึงจิตใจโดจผ่านความตระหนักหรือศรัทธาก่อน..เค้าก็เลยคิดว่า การที่เด็กจะเรียนรู้ถึงจิตวิญญาณครูได้ต้องกระตุ้นความรู้สึกไปที่ประสบการณ์เดิมตอนเป็นเด็กเพื่อเชื่อมโยงไปถึงความรู้สึกของการเป็นทั้งเด็กและครูให้เค้าได้ลองคิดในมุมมองทั้งสองด้านดูว่า..เมื่อเราเป็นครูเราเจอเด็กอย่างตัวเองเราจะทำอย่างไร..โดยเอาความรู้สึกของความต้องการของเราในบทบาทของเด็กนักเรียนมาเป็นตัวตั้ง..ซึ่งมันก็ได้ผลดีนะ..แต่ต้องดูผลระยะยาวต่อไปโดยเฉพาะงานนี้จะสมบูรณ์วิเคราะห์ได้ในคาบหน้าแล้วจะเอามาเล่าสู่กันฟังนะจ๊ะ..
เค้ารู้สึกว่า ต้องให้ึความสำคัญกับเรื่องจิตวิญญาณความเป็นครูควบคู่กับความสามารถของการเป็นครูที่ดีเพื่อเด็กและครูจะได้เรียนรู้อย่างมีความสุขร่วมกันและได้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเป็นผลพลอยได้อีกด้วย...ซึ่งความรู้กับความสุขมันเป็นสิ่งที่น่าจะไปด้วยกันนะจ๊ะ..
^^
น้องปู
pooจ๊ะ
คิดถึงตัวเองตอนเป็นเด็กจ้ะน้องปู กลัวครูปากแดงสอนวิชาคณิตศาสตร์มากๆยังจำชื่อได้ถึงบัดนี้..แต่พี่ไม่โกรธครูนะ แต่กลับรู้สึกว่าทำไมเราช่างโง่ทำให้คุณครูโมโหเราได้ขนาดนี้อิอิ..
และพอดี โชคดีได้เจอคุณครูหลายๆท่านที่ทำให้พี่คิดได้ว่า..คุณครูที่ดี ซึ่งในที่นี้คือมีเมตตาและมีทักษะในการสอนจะสามารถนำสิ่งดีๆและความสามารถทางการเรียนรู้ของเด็กออกมาได้
และนี่ต่างหากคือความสามารถของครูที่มหัศจรรย์จริงๆ..และพี่ก็วาดหวังที่จะเป็นอย่างนั้นและผลักดันให้นักศึกษาครูที่สอนเป็นอย่างนั้นด้วยจ้ะ..
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอจ้า..
เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันนะจ๊ะ..
^^
คนสอนสนุก ได้ทบทวนความหลัง
คนเรียนก็สนุก ที่ได้แสดงความหวัง
ห้องเรียนนี้สดชื่นน่าดูชมซินะ
พี่นงเยาว์
ครู ป.1คะ..
แอ๊วก็ว่าบรรยากาศมันแบบสบายๆน่ะค่ะ..เพราะแอ๊วว่าเด็กๆเค้าน่ารักนะคะ..บางทีเค้าคงเห็นครูไม่ดุ ก็เอาตลับแต่งหน้ามาทาระหว่างคุณครูเผลอๆน่ะค่ะ..(แต่จริงๆแอ๊วเห็นตลอดนั่นล่ะค่ะ..ส่วนใหญ่จะเป็นพวกผู้ฉิงน่ะค่ะ.อิอิ)
..ก็ขำๆค่ะ..^^
เยี่ยมมากน้องรัก...
เนี่ยๆ เด็กๆ น้องครูแอ๊ววาดนะ ยังออกมาสวยขนาดนี้
555...พี่จำได้ว่าครั้งนึงที่พี่จำใจต้องเป็นครูผู้สอนวิชาสังคมศึกษา(แบบจำเป็นสุดฤทธิ์) แล้วก็ต้องสอนเรื่องแผนที่ประเทศไทยนะ อีท่าไหนแล้วไม่รู้ก็วาดแผนที่ประเทศไทยบนกระดานแค่ลายเส้นนะยังไม่ลงรายละเอียด....ไอ้เจ้าตัวแสบสันต์ทั้งหลายดันถามพี่ว่า..."ครูๆ นั่นครูวาดต้นผักชีอยู่เหรอครับ"(ฮาๆๆๆ) ...คิดดูสิ..เอากะมัน...ดูดู๊ดู...ดูมันทำ....แต่ที่จำเป็นบทเรียนคือ...สื่อสำคัญกับชีวิตครูเลยน้องขา5555
มีความสุขนะคะ..อาจารย์แอ๊วน้องรัก...สู้ๆ นะจ๊ะคนเก่ง
พี่เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า
พี่แอน
Lioness_annจ๋า..
อ่านวีรกรรมคุณครูแอนสมัยมือใหม่หัดวาดแล้วตลกดีนะคะพี่แอน..ส่วนแอ๊วจำได้ว่า บรรจุใหม่ๆ ได้สอนตั้งแต่อนุบาลจนปอสี่เลยค่ะ..วิ่งสอนตั้งแต่สุดซีกซ้ายไปซีกขวาของอาคารเลยค่ะง.เฮ่อ..แต่หนุกหนานอย่าบอกใครเชียว ประทับใจจนวันนี้..ไม่มีลืม..
คิดถึงพี่แอนเช่นเดียวกันนะคะ..ดูแลสุขภาพให้แลดูอ่อนเยาว์อย่างนี้อยู่เสมอนะคะ..^^
preeyapron
อิอิ...สนุกจริงๆๆค่ะ
.............^^...
<a href="http://www.hi5.com/friend/photos/displayPhotoUser.do?photoId=4576134854&ownerId=199026778&albumId=348561749"><img src="http://photos4.hi5.com/0112/263/935/0x7Y0E263935-02.jpg"></a>
มิน่า นักศึกษาถึงชอบ อ.แอ๊ว
หนูชอบที่ อ.แอ๊วบอกหนูว่า
"อยากเรียนอย่างไร ให้สอนอย่างนั้น"
ขอบพระคุณค่ะ อาจารย์แอ๊ว
หนูนิวจ๋า..^^
จริงเปล่าที่บอกว่าหนุกน่ะ..อย่าหลอกให้ดีใจเล่นล่ะ....
ดีใจที่พวกเราชอบและเรียนอย่างมีความสุขนะ..ถือว่าสอนได้ประสบความสำเร็จจ้า..^^
สมัครเป็นสมาชิกแล้วนะจ๊ะ..ที่นี้เราเป็นชาวg2k ด้วยกันเลย..นี่พี่ก็นัดเด็กสมัครในคาบเรียนต่อไป ให้เค้าได้ฝึกการใช้คอมและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในโลกกว้างนี้อีกที่นึงจ้า..พอบอกเค้าว่าจะพาสมัครทำบล็อกตนเองในนี้..เด็กๆดูท่าทางสนใจดี เวลาที่พี่เห็นเค้าเรียนรู้อย่างมีความสุขก็ชื่นใจนะ..เดี๋ยวนี้ไม่มีเด็กขาดเรียนอย้างไม่มีเหตุผลเลยล่ะ..ชื่นใจจริงๆ..
ขอบคุณน้องขวัญที่เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันเสมอ..อิ่มใจจริงๆจ้า..^^
อัญชลี อุชชิน
แวะมาชื่นชมค่ะ
พักนี้พี่นุชไม่ค่อยได้เข้ามา ลปรร ที่ gotoknow เลย พักนี้อยู่แถวๆ face book ค่ะ
แต่เข้ามาอ่านแล้วไม่ผิดหวัง
ขออนุโมทนาสาธุ กับคุณครูคนสวย ที่ทำให้อนาคตครูอนุบาลเหล่านี้มีความสุขในการเรียนรู้ และเข้าใจเด็กๆ ด้วยหัวใจ ที่พร้อมจะยอมรับความแตกต่างค่ะ