สังคมไทยจมปลัก

 

 

       สังคมจมปลัก                          ถลำลึก

เศรษกิจก็ติดกึก                                ยักตื้น

ติดกักยักลึกคึก                                 ผนึกหนัก

รัฐกิจมีสิทธิ์ฟื้น                                 ตื่นบ้างไหมหนอ

             

           คนไทยจักก่อบ้าน                        เมืองไฉน

สุดอึดอัดจัดใจ                                          จะบ้า

คอรัปชั่นทุจริตไป                                      กว่าชั่ว

ศีลเสือมศิลป์กลับกล้า                                 แข่งนู้ดอนาจาร

        

            ทุกการขาดค่าแท้                            โอ้ไทย

 

ชาติจักสิ้นฤาไฉน                                          ล่าล้า

ขาดศักดิ์ขาดศรีไป                                        ทุกสิ่ง

สุดสลดหมดสิทธิ์คว้า                                     ไขว่ฟื้นคืนไหม

         

             คือใดไทยจึ่งได้                                        เสื่อมลง                          

การศึกษานี่แหละคง                                                 เหตุแท้

และขอระบุตรง                                                       คือศาสน์

ลืมศาสน์หลงศาสตร์แปล้                                          ปลาบปลื้มจนเหลิง

          

              เปิดเปิงไปกับบ้าน                                           เมืองเขา

ทิ้งพุทธสุดประเสริฐเรา                                                    เกือบสิ้น

ก้าวหน้าอย่างเขา                                                           เมามั่ว

เป็นมิจฉาพาดิ้น                                                             แด่วดั้นบรรลัยไทย  

 

 

 

 

                               (สไมย์ จำปาแพง ประพันธ์)

                                       ๔ ม.ค.๒๕๕๓