เก็บได้ในห้องเรียน
ในการอบรมรมหลักสูตรระยะสั้น 2 หลักสูตรที่ผ่านมาคือ หลักสูตรขนมถั่วแปบ และขนมถ้วยนั้น เป็นการทดลองเปิดเพื่อจัดการเรียนการสอนการศึกษาต่อเนื่องแบบชั้นเรียน โดยมีแนวคิดการศึกษาตลอดชีวิตเพื่อทุกคน
เริ่มจากการรับสมัครกลุ่มเป้าหมายกว่าจะได้แต่ละคนก็แสนจะยาก กำลังวิเคราะห์หาสาเหตุว่าทำไมทั้งที่ ค่าลงทะเบียนที่แสนจะถูกเพียงชั่วโมงละ 5 บาท เรียนจบได้ผลงานกลับบ้านด้วย ทั้งอิ่มอร่อย ได้เพื่อน ได้ความรู้ ดีกว่าอยู่บ้านให้สมองฟ่อ ฝึกทำบ่อย ๆ ไปประกอบอาชีพได้เลยนะจะบอกให้ หลักสูตรนี้ 6 ชั่วโมง ค่าเรียนเพียง 50 บาท ไม่ใช่ธุรกิจทางการศึกษา ที่เก็บนี่ถ้าจะดูเรื่องความคุ้มค่าต้องเรียกเก็บเขียนใบสมัคร ไปออกใบเสร็จรับเงินตามระบบราชการดูแล้วก็ค่อนข้างยุ่งยากเอาการ แต่ก็มองเห็นความสำคัญว่าต้องเรียกเก็บเพราะ ผู้เรียนจะได้มีส่วนร่วมถึงเงินจะไม่มากมายอะไร แต่ก็เป็นบทพิสูจน์ว่า คนที่ต้องการที่จะเรียนรู้ตลอดชีวิตมีอยู่จริง คือยอมที่จะเสียเงินเพื่อมีส่วนร่วมในการจัดกระบวนการเรียนรู้อย่างแท้จริง
พอจะทราบสาเหตุอย่างนึ่งที่คนสมัครเรียนน้อย ได้ทดลองให้เจ้าหน้าที่ของสถาบัน กศน. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งเป็นคนในชุมชนหมู่บ้านลงพื้นที่หาผู้เรียน ก็ได้ความรู้เพิ่มเติมถึงบางอ้อว่าที่คนไม่ให้ความสนใจมาเรียนเพราะอะไร เจ้าหน้าที่ผู้นั้นบอกว่ากล่มแม่บ้าน อสม. และชาวบ้านเขาบอกว่า มีบางหน่วยงานจัดอบรมอาชีพให้เขาฟรี แถมเงินให้ด้วย แล้วของเธอให้อะไรเขาบ้าง เขาจะมาเรียนให้เสียเวลาทำไม มันก็จริงเพราะตัวเองก็เคยไปเป็นวิทยากรโครงการทำดีมีอาชีพครั้งหนึ่งก็พอทราบจากผู้เรียนที่มามั้งไม่มามั้ง มาเซ็นชื่อแล้วก็หนีหายไป และมาโส (พูดคุย) กันเรื่องผลประโยชน์ที่จะได้รับจากการมาอบรมครั้งนี้ นี่คือความจริงของสังคมแห่งการเรียนรู้ของไทยวันนี้
เมื่อได้รับข้อมูลก็พยามยามคิดหากลยุทธในการได้มาซึ่งผู้ที่ต้องการเรียนรู้ โดยไม่หวังผลประโยชน์ตอบแทนที่เป็นตัวเงินมากกว่าความรู้ ถามว่าจริง ๆ แล้ว กลุ่มเป้าหมายที่ได้ในแต่ละหลักสูตรถึงจะไม่มากแม้จะมีเพียงหนึ่งเดียว สถาบันฯ เราก็สอนและพร้อมที่จะถ่ายทอดความรู้ให้ เราได้มาพูดคุยกันเรื่องนี้อย่างกว้างขวางพอสมควร ยกตัวอย่าง 2 หลักสูตร ได้แก่ ขนมถั่วแปบ กับขนมถ้วย สองหลักสูตรนี้มีคนเรียนหลักสูตรละ 10 คน ถามว่าสำหรับการทำอาหารและขนม 10 คนนี่น่าจะกำลังพอดี ถึงเราจะตั้งเป้าไว้ว่ากลุ่มเป้าหมายไม่เกิน 20 คน ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องได้ตามนั้น คนที่จะได้ไม่น่าจะเป็นผู้จัดกิจกรรมหรือ ผู้สอน น่าจะเป็นผู้ที่ต้องการเรียนมากกว่า
ยังมีความเชื่ออยู่ว่าคนที่ต้องการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิต เพื่อพัฒนาทักษะชีวิต พัฒนาอาชีพ พัฒนาสังคมและชุมชน ยังมีอีกมาก เราอาจจะอ่อนประชาสัมพันธ์ก็ได้ จะลองปรับวิธีการ ใช้หลาย ๆ รูปแบ เช่น ทำงานร่วมกับเครือข่ายให้เครือข่ายจัดหาผู้เรียน หรืออื่น ๆ ใครมีความคิดเห็นดี ๆ ช่วยแนะนำด้วยนะค่ะ
ผลงานผู้เรียน ขนมถ้วย
ผลงานผู้เรียน ขนมถั่วแปบ
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะพี่เล็ก
สรุปว่าน่าอร่อยทั้งสองอย่างค่ะ ขนมน่ะ....แต่ธรรมชาติของการเรียนการสอน กศน.หรือประเทศไทยแล้วไม่สามารถจัดการเรียนการสอนเป็นกลุ่มได้ค่ะ อาชีพแบบนี้ ก้อยว่าควรจัดเป็นแผนการเรียนรู้รายบุคคลที่สามารถเรียนเพียงคนหรือสองคนก็ได้แต่ติดขัดที่ งปม.ค่ะไม่กล้าลงทุนเพื่อการศึกษาค่ะแต่กล้าซื้อ GT200 ค่ะ5555เกี่ยวไหมนี้พี่เล็ก....นู๋ก้อยคนน่ารักค่ะ