สรรหามาเล่า : ยิ่งกว่าน้ำใจ


ยิ่งกว่าน้ำใจ

 

" คืนนั้นฝนตก อากาศหนาวเย็นเหลือเกิน

ขณะที่ผมกำลังยืนรอรถประจำทางอยู่คนเดียว

รถประจำทางคันหนึ่งวิ่งมาจอดตรงป้ายที่ผมได้ยืนอยู่

หญิงชราคนหนึ่งค่อยๆลงจากรถอย่างทุลักทุเล แล้วเดินตรงมาหาผมอย่างช้าๆ...

 

"แม่หนู...รถประจำทางคันต่อไปจะมาถึงเมื่อไหร่รู้ไหมจ๊ะ?"

 

"แล้วคุณยายจะไปรถสายไหนอ่ะคับ"

พอคุณยายบอก ผมก็อุทานเสียงดังลั่น

 

"อ้าว...ก็คุณยายเพิ่งลงมาจากรถสายนั้นเมื่อกี้เองนี้ครับ"

 

"เอ้อ..." หญิงชราตอบตะกุกตะกัก

 

"คือว่า...บนรถคันเมื่อกี้นี้ มีชายหนุ่มพิการ คนหนึ่งขึ้นมา

แต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลย ยายรู้ว่า

ถ้าคนแก่ๆอย่างยายลุกให้เขานั่ง เขาคงจะอายและไม่สบายใจแน่ๆ

 

ยายเลยทำเป็นว่าจะลงที่นี่ พอยายกดกริ่งให้รถจอด

เขาก็เดินมานั่งตรงที่ยายได้โดยไม่ต้องอึดอัดใจ

 

ส่วนยายก็...เอ้อ...

 

รถประจำทางมันมีเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ พ่อคุณ..."

 

ฉันอ่านเรื่องเล่านี้ด้วยน้ำตา เพียงเพราะอารมณ์ในขณะนี้ขุ่นมัว

และคิดแต่เรื่องสิ่งที่ตัวเองควรจะถูกปฏิบัติ แต่ถูกยกเว้นและเลือกปฏิบัติ

มันเป็นเรื่องที่ไม่คาดหวังว่าควรจะเป็นแต่มันไม่เป็นเช่นนั้น เหมือนผิดหวัง เพียงเพราะคาดหวัง 

แล้วฉันจะหวังให้เขาคิดเช่นที่เราคิดทำไม ในเมื่อตัวเรายังคิดตามในสิ่งที่เขาคิดไม่ได้

"เรา" นี่เห็นแก่ตัวจริง ๆ

ขอบคุณเรื่องเล่าดีดีที่เตือนให้มีสติ

เล่าสู่กันฟังค่ะ

4 มีค.53

หมายเลขบันทึก: 341760เขียนเมื่อ 4 มีนาคม 2010 17:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:32 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

สวัสดีค่ะอาจารย์

  • เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยากที่จะบอกเหลือเกินว่าความเสียสละนั้นงดงามขนาดไหน..
  • แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้คนเราคิดถึงแต่ความสะดวกของตัวเองไว้เป็นลำดับแรกๆ...ดังนั้นการที่จะให้อะไรแก่ใครด้วยใจจริงแบบคุณยายท่านนี้เลยไม่ค่อยปรากฎให้เห็นค่ะ
  • เป็นเรื่องเล่าที่ควรเล่าต่อ..และน้องซิลเวียจะหาโอกาสปฏิบัติดูบ้างค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

เป็นเรื่องสั้นๆ

แต่เมื่อ่านจบ...ความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นคงจะอยู๋กับใจเราไปอีกนานแสนนาน

ขอบคุณค่ะที่นำมาให้อ่าน

น้องPซิลเวียคะ

ขอบคุณที่แวะมาเติมเต็มและให้กำลังใจกันเสมอ

(ไปออกกำลังกายด้วยกันนะคะ...ใจจะได้สบายด้วย....เอ..ช่วงนี้สอบหรือเปล่า)

.......

คุณPกิ่งไผ่ใบหลิว

เรื่องดีดีมีไว้แบ่งกันนะคะ

ขอให้มีสุขค่ะ

เป็นกำลังใจนะครับอาจารย์

แต่คนแบบคุณยายตอนนี้ท่าจะหายากนะครับ

น้าขา....ลดการคาดหวัง   เพื่อจะได้ลดการผิดหวัง.....อย่าเครียดกับการทำงานมากนักเลยจ้า...เดี๋ยวแก่เร็วเน่อจะบอกให้...ยิ้มๆๆๆๆๆ 

เป็นกำลังใจให้น้าคนนี้เสมอเลยค่ะ....

ปล่อยวาง  ปล่อยวาง และปล่อยวาง

สาธุ  สาธุ  สาธุ

สู้ สู้ จ้า

แถมดอกไม้ให้หลายๆ ดอกเลยจ้า

สุดท้าย กุหลาบหิน(คริคริ)

สวัสดีค่ะ การทำงานและมีประสบการณ์เกี่ยวกับผู้คนและงานทั้งที่เป็นสุขและเป็นทุกข์ก็ทำให้เราได้เรียนรู้และแข็งแกร่งขึ้นทุกวันๆ ต่อไปก็จะมีความสุขได้ง่ายขึ้นค่ะ

พี่สาวที่รัก

แอบมาอ่านหลายครั้งคราแล้ว แต่ไม่อยากคอมเม้นท์...

วันนี้เลยแวะมายิ้ม ๆ ตามเคย พร้อมบอกพี่สาวว่า...เรื่องนี้เป็นตัวอย่างที่ดีของวลีที่ว่า....

"บางทีก็จงทำอะไรดี ๆ ให้คนอื่น โดยไม่ต้องบอกเขา บอกใคร ๆ บ้างก็ดีนะ... มีความสุขไปอีกแบบหนึ่งเลยล่ะ"

คิดถึงค่ะ

(^___^)

วันนี้คิดถึงพี่สาวมากเป็นพิเศษค่ะ

สบายใจดีหรือเปล่า...

รักษากาย-ใจให้ผ่อนคลาย ผ่องใสอยู่เสมอ ๆ นะคะ

คิดถึงค่ะ

(^___^)

ชวนพี่สาวที่รัก....

ดื่มกาแฟกันดีกว่า...

เรื่องสั้นที่อ่านแล้วความรู้สึกมิได้สั้น...กลับงดงามมีคุณค่า

ที่หาแทบไม่ได้เลยกับน้ำใจในสังคมปัจจุบัน

  • สวัสดีครับน้าอึ่งอ๊อบ
  • แวะมาลาและขอบคุณที่ให้กำลังใจผมครับ
  • ผมขอยุติปัญหาต่าง ๆ ด้วยการจากไปดีกว่าครับ
  • คงทำให้อีกหลาย ๆ คนสบายใจ
  • ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้ผมครับ
  • จะขอจดจำไว้ตลอดไป

แวะมาเยี่ยมพี่สาว....

สบายใจดีอยู่หรือเปล่าคะ

ส่งกำลังแรงใจไว้ให้...ต่อสู้งานหนักนะคะ

งานหนักไม่เคยฆ่าคน แต่คนด้วยกันต่างหากที่ทำให้หนักใจ

สู้ต่อไปทาเคชิ

(^___^)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท