ฉันอ่านเรื่องเล่านี้ด้วยน้ำตา เพียงเพราะอารมณ์ในขณะนี้ขุ่นมัว
และคิดแต่เรื่องสิ่งที่ตัวเองควรจะถูกปฏิบัติ แต่ถูกยกเว้นและเลือกปฏิบัติ
มันเป็นเรื่องที่ไม่คาดหวังว่าควรจะเป็นแต่มันไม่เป็นเช่นนั้น เหมือนผิดหวัง เพียงเพราะคาดหวัง
แล้วฉันจะหวังให้เขาคิดเช่นที่เราคิดทำไม ในเมื่อตัวเรายังคิดตามในสิ่งที่เขาคิดไม่ได้
"เรา" นี่เห็นแก่ตัวจริง ๆ
ขอบคุณเรื่องเล่าดีดีที่เตือนให้มีสติ
สวัสดีค่ะอาจารย์
เป็นเรื่องสั้นๆ
แต่เมื่อ่านจบ...ความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นคงจะอยู๋กับใจเราไปอีกนานแสนนาน
ขอบคุณค่ะที่นำมาให้อ่าน
เป็นกำลังใจนะครับอาจารย์
แต่คนแบบคุณยายตอนนี้ท่าจะหายากนะครับ
น้าขา....ลดการคาดหวัง เพื่อจะได้ลดการผิดหวัง.....อย่าเครียดกับการทำงานมากนักเลยจ้า...เดี๋ยวแก่เร็วเน่อจะบอกให้...ยิ้มๆๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้น้าคนนี้เสมอเลยค่ะ....
ปล่อยวาง ปล่อยวาง และปล่อยวาง
สาธุ สาธุ สาธุ
สู้ สู้ จ้า
แถมดอกไม้ให้หลายๆ ดอกเลยจ้า
สุดท้าย กุหลาบหิน(คริคริ)
สวัสดีค่ะ การทำงานและมีประสบการณ์เกี่ยวกับผู้คนและงานทั้งที่เป็นสุขและเป็นทุกข์ก็ทำให้เราได้เรียนรู้และแข็งแกร่งขึ้นทุกวันๆ ต่อไปก็จะมีความสุขได้ง่ายขึ้นค่ะ
พี่สาวที่รัก
แอบมาอ่านหลายครั้งคราแล้ว แต่ไม่อยากคอมเม้นท์...
วันนี้เลยแวะมายิ้ม ๆ ตามเคย พร้อมบอกพี่สาวว่า...เรื่องนี้เป็นตัวอย่างที่ดีของวลีที่ว่า....
"บางทีก็จงทำอะไรดี ๆ ให้คนอื่น โดยไม่ต้องบอกเขา บอกใคร ๆ บ้างก็ดีนะ... มีความสุขไปอีกแบบหนึ่งเลยล่ะ"
คิดถึงค่ะ
(^___^)
วันนี้คิดถึงพี่สาวมากเป็นพิเศษค่ะ
สบายใจดีหรือเปล่า...
รักษากาย-ใจให้ผ่อนคลาย ผ่องใสอยู่เสมอ ๆ นะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
ชวนพี่สาวที่รัก....
ดื่มกาแฟกันดีกว่า...
เรื่องสั้นที่อ่านแล้วความรู้สึกมิได้สั้น...กลับงดงามมีคุณค่า
ที่หาแทบไม่ได้เลยกับน้ำใจในสังคมปัจจุบัน
แวะมาเยี่ยมพี่สาว....
สบายใจดีอยู่หรือเปล่าคะ
ส่งกำลังแรงใจไว้ให้...ต่อสู้งานหนักนะคะ
งานหนักไม่เคยฆ่าคน แต่คนด้วยกันต่างหากที่ทำให้หนักใจ
สู้ต่อไปทาเคชิ
(^___^)