Humanized Health care ความภูมิใจของคนโคราช

“ ผมไม่ได้ สิ้นหวัง  แต่ผมไม่มีหวังอยู่เลย”

โรงพยาบาลทุกแห่งคงจะมีหน่วยงานหนึ่ง ที่รับดูแลผู้ป่วยที่ผ่านการดูแลรักษาจนครบทุกขั้นตอน แต่ทว่าคนไข้ยังมีความทุกข์ทรมานจากสภาวะของร่างกายที่ไม่สามารถใช้งานได้เยี่ยงคนปกติ

ทุกข์ทรมานเช่นใด ที่คนๆหนึ่ง รับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้ แต่ไม่สามารถทำแม้แต่กิจกรรมเล็กๆน้อยๆที่เคยทำได้ เช่น การใช้มือ รับประทานอาหาร การเดิน การช่วยเหลือตนเองเล็กๆน้อยๆ จากคนที่เคยมีความสามารถ กลายเป็นคนที่ไร้คุณค่า

หน่วยเวชศาสตร์ฟื้นฟู โรงพยาบาลมหาราช นครราชสีมา ก็คงเช่นเดียวกัน คนไข้ส่วนใหญ่เป็นอัมพาต และสูญเสียกำลังใจ ความมั่นใจ บางรายอยากฆ่าตัวตาย

ทีมงานที่นี่ จึงต้องฝึกตัวเองให้ เป็นคนที่ละเอียด มีเมตตา ใจเย็น มีความกรุณาต่อคนไข้เสมอ และรวมทั้งต้องมีความอดทนในการที่จะประคับประคองผู้ป่วยและญาติ ให้มีกำลังใจ

การดูแลคนไข้ที่นี่ จึงต้องใช้ใจสัมผัสใจ ใช้กายสัมผัสกาย เพื่อให้คนไข้รู้สึกถึงความห่วงใยเอาใจใส่ ดูเหมือนว่า การรักษาด้วยยาของหน่วยงานนี้ อาจจะมีคุณค่าน้อยกว่าการที่หมอ พยาบาลและ ทีมงานทั้งหมด มีความเข้าใจ รับรู้ความรู้สึก และตั้งเป้าหมายร่วมกัน เพื่อฟันฝ่า วันที่เป็นความสำเร็จ

จึงพบว่า แม้คนไข้จะพิการ จะไม่มีความหวังใดใด เหลืออยู่เลย  แต่ทีมงานสามารถ ฝ่าฟัน จนสามารถประคับประคองให้คนไข้พิการเหล่านั้น กลายเป็นคนที่มีคุณค่า ในตัวเอง ต่อสังคม

มีนโยบาย ส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ป่วยที่พิการ ร่วมมือกับหน่วยงานต่างๆเพื่อฝึกฝนทักษะ และรับเข้าทำงานในแผนกต่างๆ มีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกับพนักงานทั่วๆไป

 

“ ดีใจที่ได้มีโอกาสทำงานที่นี่ มีโอกาสเข้าเฝ้าสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา เมื่อคราวเสด็จงาน ๑๐๐ ปีโรงพยาบาล ได้ถวายภาพวาดแก่พระองค์ท่าน  เป็นความภูมิใจอย่างหาที่สุดไม่ได้”

ประเภท  รางวัล Humanized Health Care Award ระดับหน่วยงา

 

 

 

[กุ้งนาง สุธีรา]

ยินดีกับทีมโรงพยาบาลโคราชด้วยคนนะคะ ชื่นชมค่ะเเม่ต้อย