บันนังสตาบ้านเกิดของฉัน ในวัยเยาว์นั้นพ่อซื้อแพะให้ฉันหนึ่งตัว แพะโง่ๆ หนึ่งตัว...

“โลกที่เราล้างไฟด้วยไฟ ล้างไฟด้วยไฟ...มองโลกตามที่มันเป็นจริง มองโลกตามที่มันเป็นไป”…เสียงเพลงที่ดังมาจากจอโทรทัศน์ ทำให้ฉันวางมือจากงานกองใหญ่ เงยหน้าขึ้นมอง “บันนังสตาบ้านเกิดของฉัน ในวัยเยาว์นั้นพ่อซื้อแพะให้ฉันหนึ่งตัว แพะโง่ๆ หนึ่งตัว...” ภาพลูกผู้ชายน้ำตาคลอเบ้าในเครื่องแบบตำรวจที่กำลังให้สัมภาษณ์ถึงความไม่เป็นธรรมในการแต่งตั้งโยกย้าย...สร้างความรู้สึกหดหู่และสะท้อนหัวใจ...ขอคารวะแด่ดวงวิญญาณ พลตำรวจเอก สมเพียร เอกสมญา ผู้กล้าแห่งเทือกเขาบูโด

ภาพถ่ายของคุณจรูญ ทองนวล ( Charoon Thongnual)

“ผมเสียใจ ร้องไห้จนน้ำตาหมดแล้ว...ไม่ขึ้นเวทีเด็ดขาด เพราะไม่อยากให้เรื่องของพ่อสร้างความรุนแรงให้ประเทศ และพ่อคงไม่ต้องการให้ตนทำเช่นนั้น พ่อตนไม่มีสี ไม่มีข้าง เจตนารมณ์ของพ่อในการร้องเรียน ส่วนหนึ่งเพื่อลูกน้องเห็นว่า สำนักงานตำรวจแห่งชาติให้ความช่วยเหลือพวกเขาได้ แต่ก็เห็นว่าไม่ได้ และแม่ก็เป็นตัวแปรด้วย ปีสุดท้ายครอบครัวก็ไม่ขออะไรมากมาย แค่อ.กันตัง อ.เล็ก ๆ ที่ไม่มีผกก. มา 5 เดือนแล้ว เพราะพ่อตนยึดคติมาตลอดว่าเวลาทำอะไรต้องไม่ให้ใครเดือดร้อน…ตอนแรกที่ผมทราบข่าวพ่อตาย ผมโกรธนะ อยากจะเป็นตำรวจสานต่อจากพ่อทันที มาคิดดูแล้ว น้องเราอีกคนมีความสามารถมากกว่า เขาเคยเป็นทหารพราน ส่วนผมก็มีกีตาร์เป็นอาวุธ และยังมีสวนยางไว้รอพ่อให้พ่อมาพักหลังจากเกษียณอายุราชการ สิ่งที่ผมจะบอกอย่างหนึ่งว่า ตำรวจไทยในภาคใต้ หลังจากเกษียณอายุราชการรัฐบาลไม่เคยหาอะไรรองรับพวกเขาเลย บางคนสายตาฝ้าฟางก็โดนโจรยิงทิ้ง เป็นที่รู้กันดีในภาคใต้ ผมก็หวังไว้ว่าจะให้พ่อมาพักผ่อนหลบโจร แต่ก็ไม่มีโอกาสแล้ว ก็อยากให้รัฐบาลสนใจเรื่องนี้ด้วย…”

...คำพูดของชุมพล เอกสมญา บุตรชายคนโต เจ้าของเพลงบันนังสตา ดังก้องสะท้อนความรู้สึกของผู้สูญเสียในยามนี้...

...กว่า 20 ปีของการทำงานตอกย้ำทำให้ฉันหมดศรัทธาในระบบราชการ... ความยุติธรรมไม่ได้มีอยู่จริง เป็นแค่คำโกหกพกลมหลอกให้ความหวังลูกน้องไปวันๆ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นนายเท่านั้น ระบบเส้นสายที่แพร่ระบาดยิ่งกว่าเชื้อไวรัส แทรกซึมยั่งรากลงไปในทุกหน่วยงาน สมรรถนะในการทำงานยิ่งไม่ต้องพูดถึง นั่นเป็นแค่ตัวชี้วัดที่ปั้นแต่งให้สวยหรูและดูน่าเชื่อถือเท่านั้น คนที่เติบโตเจริญรุ่งเรืองในหน้าที่มักมีพฤติกรรมแบบ... “ใช่ครับพี่...ดีครับนาย...สบายครับผม ...เหมาะสมครับท่าน และ ...ฆ่าน้อง... ฟ้องนาย... ขายเพื่อน” ต่างหาก...แต่ที่เจ็บปวดสุดๆก็คือการกระทำต่อลูกน้องแบบสุภาษิตจีนที่ว่า "Butcher the donkey after it finished his job on the mill." ฆ่าลาเมื่อเสร็จงาน (โม่แป้ง) ซึ่งตรงกับคำพังเพยที่ว่า "เสร็จนา ฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล" ดังประเด็นที่กังขาของสังคมว่า ... “คำร้องขอ...แค่ปีเดียว เพื่อไปใช้ชีวิตกับครอบครัวอย่างสงบสุขของคนที่เสียสละมาตลอด 40 ปี นั้นรัฐให้เป็นรางวัลตอบแทนความดีงามที่ทำมาทั้งชีวิตไม่ได้หรือ” ...ความล้มเหลวในระบบราชการยังมีอีกมากมาย จาระไนเป็นวันก็คงไม่หมด...ไม่ต้องพูดถึงการทำงานแบบไฟไหม้ฟาง รวมถึงการรุมทิ้งงบประมาณของชาติอย่างที่เห็นทุกเมื่อเชื่อวันเป็นสิ่งที่เกินจะรับได้ และที่น่าอดสูใจยิ่งนักคือพฤติกรรมแบบเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน ของคนที่เคยเป็นใหญ่เป็นโตและกำลังร้องเรียกความเห็นใจจากชาวโลกว่า ใครเอาเนยแข็งฉันไป คำพูดที่ว่าคนไทยลืมง่าย เป็นอย่างนั้นจริงๆหรือ...ความบอบช้ำของประเทศชาติเมื่อปีที่แล้วยังไม่ทันจางหาย ทำไมถึงต้องมาซ้ำรอยเดิมกันอีกในปีนี้...เลือดต้องล้างด้วยเลือดกันเชียวหรือ ...อยากให้ทุกคนและทุกฝ่ายหันหน้าเข้าหากันและไตร่ตรองดูสักนิดว่า คุณกำลังทำเพื่อใคร และเพื่ออะไร....

เพลง บันนังสตา(นามะปราง)ขับร้อง : Wild seed /ชุมพล เอกสมญา

เนื้อร้อง : ยงค์-แก้ว บางนา และ ชุมพล เอกสมญาทำนอง : ชุมพล เอกสมญา

-----------------------------

ฉัน รู้ว่าวันเวลาเป็นส่วนหนึ่ง ฉันรู้ว่าวันเวลา..

ฉันรู้ว่าวันเวลาเป็น ส่วนหนึ่ง ที่รีไซเคิลไม่ได้

มองโลกตามที่มันเป็นจริง มองโลกตามที่มันเป็นไป

มองไปทางซ้าย มองไปทางขวา..

โลกที่เราล้างไฟ ด้วยไฟ ล้างไฟด้วยไฟ

มองโลกตามที่มันเป็นจริง มองโลกตามที่มันเป็นไป

บันนังสตาบ้านเกิดของฉัน ในวัยเยาว์นั้น

พ่อซื้อแพะให้ฉันหนึ่งตัว แพะโง่ๆ หนึ่งตัว

โลกที่เราล้างไฟด้วยไฟ ล้างไฟด้วยไฟ

บันนังสตาบ้านเกิด ของฉัน

ในวัยเยาว์นั้น หอนาฬิกาโบราณ

หอนาฬิกาโบราณ นาฬิกาตาย นาฬิกาตาย

โลก ที่เราล้างไฟด้วยไฟ ล้างไฟด้วยไฟ