ตอนเด็ก ๆ พอทำการบ้านส่งเสร็จ เราจะมีหน้าที่นวดให้ครูบ้าง ตรวจการบ้านแทนบ้าง เติมน้ำในแจกันบนโต๊ะครู วิ่งเอากับข้าวหรือเอาของไปเก็บที่บ้านครูบ้าง ฯลฯ
ไม่ว่าเราจะสนิทสนมกับคุณครูท่านนั้นมากน้อยแค่ไหน แต่หากถูกใช้ไหว้วาน เราจะรู้สึกเต็มใจ เต็มที่ สู้ตายทุกเรื่อง
หากเพื่อน ๆ รู้เข้า ก็จะยิ่งมาช่วยกันมะรุมมะตุ้มเข้าไปอีก เราเองจะหน้าบานเป็นจานข้าวแมว ภูมิใจและเป็นเกียรติ ที่เราเป็นคนได้รับคำสั่งจากคุณครูมาโดยตรงเชียวนะ
อาจเพราะเรามองครูว่าสูงส่ง ไม่มีการจับผิด จ้องพลาด ด้วยความลังเลสงสัยใด ๆ ทั้งสิ้น นั่นครูเรานะ จะไปคิดจะไปมองท่านเป็นอย่างอื่นไปได้อย่างไร
ครั้นพอได้มาเป็นครู จึงได้เห็นจากอีกมุมหนึ่ง ด้วยภาระที่หนักอึ้ง หลายหน้า หลากบทบาท ทั้งสอน ทั้งรับผิดชอบกิจกรรม ทั้งภาระติดตามให้การดูแล ประสานงานประสานความเข้าใจทั้งผู้ปกครองและฝ่ายต่าง ๆ ทำให้ตารางชีวิตในแต่ละวันแน่นเอี้ยด เวลาทานข้าวแทบไม่มี ไปทางไหนเด็กก็ล้อมหน้าล้อมหลังจะเอาเรื่องนี้ จะเอาเรื่องนั้น เข้ามาทักทาย ชวนคุย พูดเล่น พูดหัว
(ขืนไม่ทักตอบ ไม่เล่นด้วย เจองอน!)
ด้วยความสนิทสนมและความผูกพันที่มีต่อกัน ครูจึงมีเด็กเป็นกำลังสำคัญ
(ถ้าไม่มีล่ะแย่เลย)
ช่วยจัดเอกสาร พิมพ์งาน ช่วยงานกิจกรรม ครูทำอะไรหนูก็จะตามไปทำด้วย ค่ำมืดดึกดื่นต่อแสตนด์เชียร์ ทำอุปกรณ์ ทาสี เย็บฉากผ้า ขนอุปกรณ์ วิ่งซื้อข้าวซื้อน้ำ ระดมข้าวของเครื่องใช้และเสบียงเท่าที่ต้องการมาให้
ความมีน้ำใจและทุ่มเทของเด็ก ๆ ทำให้ครูอย่างเราพลอยหายเหนื่อยและประทับใจกับความน่ารักน่าเอ็นดูของพวกเขา ทำงานไปอย่างมีความสุขไปตลอดเวลา
อย่างไรก็ตามการใช้ไหว้วานเด็กก็ต้องมีขีดจำกัด ยิ่งปัญหาเรื่องพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของบางคนในวิชาชีพนี้ เป็นข่าวเป็นเรื่องให้ได้แบ่งปันกันไปอับอาย ครูก็ยิ่งต้องคำนึงถึงให้มากขึ้น
ครูปูคนหนึ่งล่ะ ที่มีชื่อเรื่องความสนิทสนมกับนักศึกษา จะใช้ไหว้วานอะไรใคร จะมีมือรับ มือรองอยู่เพียบ ทั้งตัวนักศึกษาและเครือข่ายผู้ปกครองที่หลากหลายอาชีพ หากเป็นเรื่องที่ครูปูร้องขอทั้งแม่ทั้งลูกทั้งบ้านจะตาลีตาเหลือกหามาให้ตามต้องการ
แต่ในเมื่อเป็นหัวหน้าเขา ไอ้เรื่องจะไปนั่งเล่าวีรกรรมผลงานความดีงาม ความทุ่มเทในอดีตที่เป็นผลของความร่วมมือที่ได้รับในปัจจุบัน ก็เกรงจะเป็นเรื่องโม้โอ้อวดไปเีสีย เผลอ ๆ ถ้าไม่เข้าใจจะนึกว่าเราใช้อำนาจหน้าที่ในทางที่มิชอบ รับสินบาทคาดสินบนล่ะ ซ-ว-ย เลย
หัวข้อการวางตัว การรักษาระยะห่างระหว่างครูกับเด็กจึงมักเป็นวาระในที่ประุชุมที่ต้องแจ้ง เตือนกันเป็นระยะ ๆ ยิ่งในช่วงปิดเทอมไม่มีการเรียนการสอนก็จะมีเด็กที่ไม่อยากอยู่บ้านเฉย ๆ หรือมาแก้ผลกิจกรรม มาลงเรียนซ่อมแบบไม่เต็มเวลา เวลาที่เหลือก็จะมาขลุกอยู่กับพวกครูบาอาจารย์เสียเป็นส่วนใหญ่
ครูไปกินข้าวก็ขอเดินรวมกลุ่มกับเขาไปด้วย เขาหุงข้าวทำกับข้าวมากินรวมกันก็มาขอแจม รบกวนพ่อแม่ทำกับข้าวมาเผื่อ มาแบ่งปันกันอย่างสนุกสนานวุ่นวาย
และมักลงท้ายที่เด็กต้องเป็นคนล้างจาน ?
ประเด็นนี้เคยพูดในที่ประชุมก่อนปิดเทอมไว้แล้ว แต่ทำอย่างไรได้ เด็กเขาสนุกสนานที่จะขลุกอยู่กับคุณครูเขานี่ จึงทำได้เพียงติงให้อาจารย์ระวังความรู้สึกของผู้ปกครองบางคน เดี๋ยวจะหาว่าเราใช้แรงงานลูกเขา อะไรไปนู่น (มีนะคะไม่ใช่ไม่มี)
เหตุเกิดในวันประชุมผู้ปกครองที่ผ่านมา อาจารย์สิบกว่าท่านนั่งกินข้าวกันเป็นกลุ่มใหญ่กับศิษย์รักก้นกุฎิหลายคน กินเสร็จอาจารย์ฉลองผู้ที่เป็นเวรล้างจานประจำวันพอดี ก็ออกปากสั่งเด็ก ๆ ให้ขนจานชามไปล้าง
“อาจารย์วางน้ำยาไว้ให้แล้วนะ”
เด็กผู้หญิง 2 คนก็รวบจานทั้งหมดแล้วลุกเดินไป คุณครูที่เหลือก็ยังนั่งคุยกันต่อในโรงอาหารซึ่งเต็มไปด้วยผู้ปกครองและนักศึกษาที่กำลังกินข้าวเที่ยง หลังจากเสร็จกิจกรรมประชุมผู้ปกครองมาหมาด ๆ
อยู่ดี ๆ ทุกคนก็อึ้งไปชั่วครู่!
แล้วตามด้วยเสียงหัวเราะครืนนนน…ใหญ่ กันทั้งโรงอาหาร
เด็กผู้หญิงสองคนนั่นคงหาน้ำยาล้างจานไม่เจอ หรือเจอแต่น้ำยาอาจจะหมด ประกอบกับมือที่เปียกน้ำแล้วคงไม่อยากเดินมาไกลจากซิงค์ล้างจานนัก
จึงโผล่หน้ามาตะโกนตรงหน้าโรงอาหาร พร้อมกันทีเดียวสองคน เสียงดังก้องกังวาน คงกะให้อาจารย์ฉลองซึ่งนั่งอยู่ท้ายโรงอาหารได้ยินชัด ๆ
อาจารย์ฉลองแกหายวับเข้าใต้โต๊ะตัวนั้น ทันใด พร้อมทั้งขมุบขมิบปากอย่างหัวเสียว่า
“ก็ว่าวางไว้ตรงนั้นนะ ทำไมไม่มี หรือว่าน้ำยาเราหมด หมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า?”
สวัสดีค่ะ
คุณครูน่าจะบอกไปว่า...น้ำยาขายดี จนหมดก่อนกำหนด ฮ่าๆๆๆ
ฮี่ๆๆ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "หมั่นตรวจเช็คน้ำยากันหน่อยนะครู"
ถ้าหมดก็รีบเติม
ถ้าไม่มีก็รีบหามาไว้กับตัวซะ
เอิ๊กซ์!
:P
สวัสดีครับอาจารย์ครูปู~natadee t'ซู๊ด
paaoobtong
19/03/53
23:25
สวัสดีค่ะ ท่าน
สวัสดีค่ะพี่ปูคนสวย
คิดถึงจึงแวะมาทักทาย พี่ปูคงสบายดี เห็นภาพรอยยิ้มกับลูกศิษย์ก็รู้แล้ว
พี่ปูยังสวยเหมือนเดิมเลย
เป็นเรื่องเสียหายมากกกกก..
วันหลังบอกเด็กให้ถามเบา....
สวัสดีค่ะน้องครูปู
แวะเข้ามาทีไรหล่ะก็ เรียกเสียงฮาได้เสมอนะน้องเรา คิดถึ้ง คิดถึง ครูอิงเองก็เพิ่งจะได้ตระเวนทักทายพี่น้องผองเพื่อนก็ช่วงปิดกล่องชอล์กนี่แหละ แต่ก็ยังทักทายไม่ทั่วถึงเลยค่ะ น้องปูสบายดีนะคะ กลับใต้หรือเปล่าจ้ะ หรือว่างานล้นมือจนหาเวลากลับไม่เจอ เจ้าหลานตัวน้อยเป็นไงบ้าง ป่านนี้ครูกำลังซน จนน่าฟัดแน่ ๆ เลย เอามาอวดกันบ้างเน้อ
แก้คำผิดค่ะ คงกำลังซน ไม่ใช่ครูกำลังซน
๕ ๕ เดี๋ยวนี้พี่ครูปู เจ๋งจริง แต่ละมุข แต่ละหมัดนี่
สงสัยไปฝึกจากพ่อครูขา มารึเปล่านี่ สุขสันต์กับการงานค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ครู ป.1
จะบอกให้เค้าพูดเบา ๆ ก็ไม่ทันแล้วอ่ะค่ะ
มานเล่นตะโกนต่อหน้าสาธารณชนขนาดน๊านนน...
:P
สวัสดีค่ะ คุณธรรมทิพย์
สวัสดีค่ะ พี่ครูอิงจันทร์
สวัสดีค่ะ น้องครูแป๋ม
หวัดดีจ้าเจ้าน้อง poo
กราบ...สวัสดี ครับครูปู ไม่ได้แวะมาทักนานมากเลย ยังจำผมได้ไมครับ สิตเก่าครูและครับ
ก้อคิดถึงนะครับ ว่างๆจะเข้าไปกราบครับ รักษาสุขภาพ ด้วยนะครับหน้าหนาวแล้ว [^Q^]