ระหว่างลมหายใจ....ที่เหลืออยุ่
วูบหนึ่งลมร้อนสำผัสใบหน้าอันแห้งกร้าน สมณะหนุ่มพลางกระชับย่ามขาวแนบลำตัวขณะเดินลัดเลาะไปตามถนนคูน้ำมุ่งสู่ถนนใหญ่เข้าเมืองหลวง ณ..ยามนี้ถึงแม้จะย่างเข้าสู่หน้าร้อน แม้กระนั้นบรรยากาศกับสายลมร้อนก็มิได้เลวร้ายเกินไปหนัก ยังคงพัดผ่านหอบความคิดถึงและความอบอุ่นจากท้องทุ่งมามิได้ขาดสาย สมณะหนุ่มมักจะปรากฏรอยยิ้มทุกครั้งที่คิดถึงคนที่รออยู่ที่บ้านนา....
"ลงใหนคะ" ขณะสมณะหนุ่มย่อนก้นกับเบาะอันนุ่มนิ่มหลังรถได้ไม่นาน
"ที่เดิมครับ" สมณะหนุ่มบอกพร้อมรอยยิ้มแห่งความคุ้นเคย กับกระเป๋ารถที่มักจะพบเจอกันเสมอๆ ณ ท้ายรถคันงามสาย สระบุรี-หล่มสัก
รถคันงามพุ่งทะยานฝ่าสายลมร้อนยามเช้าที่พัดผ่านมาทักทายผู้คนที่ต้องเดินทางทำงานด้วยความอ่อนโยน นักเรียนขึ้น-ลงเป็นระยะ หากสังเกตจากหลายวันที่ผ่านมา หลายคนมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสมากขึ้น ด้วยหลายโรงเรียนกำลังจะปิดภาคเรียนการศึกษา มอบความเป็นอิสระส่วนหนึ่งให้กับนักเรียนสักชั่วครู่แสงเทียน ดีสำหรับนักเรียนที่ไม่ค่อยได้ตั้งใจเรียนมากมายนัก รถคันงามยังคงไหลลื่นไปตามจังหวะการเยียบคันเร่งขึ้นลงของไอ้หนุ่มผู้นั่งหลังพวงมาลัย พาผู้คนส่งจนถึงที่หมาย....ด้วยรอยยิ้มและมิตรภาพแห่งการเดินทาง
"ท่านครับ แฟนผมตาย เมื่อปีก่อน" ชายหนุ่มวัยกลางคน เริ่มบทสนทนากับสมณะหนุ่มหลังจากซุ่มมองอยู่นาน ขณะที่สมณะหนุ่มนั่งรอรถอีกคันเพื่อมุ่งสู่จุดหมายปลายทาง ณ ศาลารอรถข้างทางสามแยกวิเชียรบุรี
"ผมอยากตายตาม ผมรักเขามา เห็นอะไรก็คิดถึงแต่เขา...ผมเคยถือเชือกจะไปผูกคอตายในป่าหลายครั้ง!...ทุกวันนี้ผมไม่อยากทำอะไรเลยครับ" กับอีกหลายถ้อยคำที่พรั่งพรูออกมาจากปากของชายหนุ่มที่ไม่เคยรู้จักพร้อมสายตาเหมือนคนสิ้นหวัง น้ำตาคลอ เสียงสั่นเคลือ.....
" ตายแล้วโยมจะได้ไปอยู่กับเขาหรือเปล่า...." เสียงสมณะหนุ่มตอบรับหลังจากนั่งฟังอยู่นานและรับรู้ความรู้สึกชายหนุ่มอยู่พักหนึ่ง พลางคิด "ความรักของผู้ไม่รู้จักรัก" ช่างร้ายเหลือ มีอานุภาพตัดสินความเป็นอยู่ของผู้คน ไม่ง่ายเลยที่เดียวหากเลือกที่จะรักโดยไม่มีทุกข์
"ผมไม่รู้ครับ" เสียงแผ่วเบาลอดผ่านลำคอชายหนุ่มหลังครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง
"ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นครับ ผมแค่อยากตายให้มันจบๆกันไป" สีหน้าชายหนุ่มพลันเปลียนเป็นเขร่งขึมทันตา พร้อมแววตาที่ดูสับสนวุ่นวาย ไร้ที่พึ่งพิง
"โยมมี พ่อ แม่ ญาติพี่น้องหรือเปล่า"
"มีครับ"
"เขารักโยมหรือเปล่า"
"ก็น่าจะรักครับ"
"งั้นถ้าโยมตาย...คนเหล่านั้นก็คงต้องตายด้วย" ชายหนุ่มพลันจ้องหน้าสมณะหนุ่ม ด้วยงุนงงสงสัยในถ้อยคำ (.......เวลาหมดยังไม่จบครับ)
(........................................................................................)
ความเห็น (3)
เรียบง่ายแต่มีเสน่ห์ดีครับ
สวัสดีค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่แวะไปทักทาย
- อ่านเนื้อเรื่องแล้วอยากอ่านต่อค่ะ ถึงแม้ว่าพอจะเดาออก
- ผู้ชายหลายคนต้องตายเพราะผู้หญิงไม่รัก
- โดยไม่คำนึงถึงผู้หญิงอีกคน ที่รักเค้ามากที่สุดในโลก นั่นก็คือ "แม่"
- ขอบคุณค่ะที่นำเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปัน
- จะแวะมาอ่านอีกนะคะ
พรรณาได้เห็นภาพและบรรยาย
อ่านแล้วอยากอ่านต่อ(รึเปล่า) ก้อแล้วแต่บุคคล
แต่ดิฉันอยากอ่านต่อ!