การแสดงธรรมในวันนี้เป็นการแสดงธรรมไปตามประเพณีที่ต้องทำหน้าที่ซึ่งกันและกัน
โดยปกติแล้วเมื่อมีการปฏิบัติธรรมหรือที่วัดของอาตมาก็เช่นเดียวกัน
ถ้ามีการปฏิบัติธรรมก็จะมีพระธรรมเทศนาหัวข้อธรรมที่เกี่ยวเนื่องกับการปฏิบัติ
บางครั้งก็แสดงธรรมทุกเย็น บางครั้งก็เว้น ๑ วัน หรือ เว้น ๒ วัน
ตามแต่สภาวะอารมณ์ของผู้ประพฤติปฏิบัติที่จะพึงมีพึงได้
ในการแสดงธรรมวันนี้จะขอกล่าวถึงเรื่อง
สติปัฏฐาน ๔ หรือมหาสติปัฏฐานสูตร
ที่พึงปฏิบัติกันอยู่นี้ การแสดงหรือการกล่าวถึงการประพฤติปฏิบัติ
เพื่อให้สอดคล้องกับการกระทำของผู้ปฏิบัติ
ซึ่งท่านทั้งหลายคงได้ยินได้ฟังกันมาหลายครั้งหลายครา
แต่ละครั้งอาจจะจำไม่ได้หรืออาจจะเกิดความเข้าใจมากหรือน้อย
ตามแต่สติปัญญาหรือสัญญาของผู้นั้นจะพึงจำได้
ในวันนี้จะกล่าวสติปัฏฐาน ๔ หรือมหาสติปัฏฐานสูตร ซึ่ง
สติปัฏฐาน ๔ หมายถึงที่ตั้งของสติ
ทั้ง ๔ ส่วนนี้ เราจะพึงปฏิบัติอย่างไร
ประการแรก เรียกว่า กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน
ประการที่สอง เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน
ประการที่สาม จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน
ประการที่สี่ ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน
นี่คือสูตรที่เรียกว่า สติปัฏฐาน๔ อันเป็นหลักคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ที่ได้ทรงทำหน้าที่คือได้ศึกษาและค้นคว้าเข้าไปในจิตใจของตนเอง
ที่เรียกกันว่า กรรมฐาน
กรรมฐาน ในที่นี้คำว่า กรรม แปลว่า การกระทำ
ส่วนกรรมฐาน คือที่ตั้งแห่งการทำงานของจิต
ฐานมาจากที่ตั้ง ที่นั่ง ที่ยืน ที่นอน ที่ตั้งของกาย
ที่ตั้งของจิตอยู่ที่ไหน
ที่ตั้งของจิต คือ ที่กายยาววา หนา คืบ กว้าง ศอก
ฐานทั้ง ๔ นี้ หากเว้นจากฐานทั้ง ๔ มีหรือไม่
ตอบว่ามีเช่นเดียวกัน บางครั้งมีมาก แต่ขมวดว่าแค่ ๔ ประเด็น
หรือ ๔ ประการใหญ่ๆ ที่เรียกว่าสั้นๆ ว่า
นี้คือสูตรสำเร็จ อันเป็นสูตรใหญ่ของชีวิต
เป็นบุญกศลอย่างยิ่ง