คนชรา..คุณค่าที่ถูกลืม

ผมไม่มีอะไรให้ตอบเเทนหรือทำคุณประโยชน์เเก่ผู้สูงอายุเหล่านั้นนอกจากใจเเละฝีมือการวาดภาพที่พอมีอยู่บ้าง

ย้อนกลับไปเมื่อ ปีสองปีก่อนผมเข้าเรียนหลักสูตรนักบริหารงานพัฒนาชุมชนระดับสูง(นพส.) มีกิจกรรมหนึ่งก่อนที่เราทั้งรุ่น 60 คนจะเเยกย้ายกันกลับไปปฎิบัติภารกิจในหน่วยงานปกติ หลังจากที่ต้องมากิน อยู่ หลับ นอนกันในศูนย์ฝึกอบรมของกรมการพัฒนาชุมชน คือ วิทยาลัยการพัฒนาชุมชน อ.บางละมุงจังหวัดชลบุรีกว่า 1 เดือน คือการบำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคม ซึ่งมติของรุ่นคือ การเลี้ยงอาหารเเก่ผู้สูงอายุที่บ้านพักคนชราบางละมุง ซึ่งอาณาบริเวณรั้วติดกับสถานฝึกอบรมของเรา

พวกเราตื่นกันเเต่เช้าออกกำลังกายริมชายหาดพัทยาในรั้ววิทยาลัยการพัมนาชุมชน จากนั้นพากันเดินเลาะรั้วไปโผล่ที่บ้านพักคนชราที่ตั้งอยู่ติดกัน พบว่าผู้สูงอายุกำลังรอเราอยู่ด้วยใจจดจ่อ เราเเบ่งหน้าที่กันในการบริการผู้สูงอายุที่ทรงคุณค่าเหล่านั้น จากบรรยากาศที่พบเราสะท้อนใจในหลายๆด้าน การไม่เเยเเสพ่อ เเม่ ของคนรุ่นปัจจุบัน พ่อแม่คนเเก่ คนเฒ่า ที่นั้นต่างเฝ้ารอ ลูกหลานอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน รอเเล้ว รอเล่า มีน้ำตาที่ไหลรินอาบเเก้มทุกครั้งที่ ผมถามถึงลูกหลาน...

เราช่วยกันใครมีฝีมือด้านไหนเเสดงกันเต็มที่ บางคนร้องเพลงขับกล่อม บางคนชวนผู้เฒ่าทรงคุณค่าเล่นเกมส์ต่างๆอย่างสนุกสนาน ผมบังเอิญหยิบกระดาษ A4 กับดินสอติดมือไปด้วยก็เลยอาสาขอวาดภาพลายเส้น เป็นภาพสเก็ตคนเหมือนให้คุณป้า คุณลุง คุณตากันสนุกมือ มีผู้สูงอายุมาต่อคิวให้ผมวาดเป็นเเถวยาวเชียวขอรับ

วันนั้นผมกลับศูนย์ฝึกด้วยใจอิ่มเอมเป็นที่สุด สงสารชะตาฟ้าที่ลิขิตให้ผู้เฒ่าเหล่านั้นถูกลืมไปจากหัวใจ ลูกหลานเเละเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านเอง...

เขียนใน GotoKnow โดย Kukiat KM
ใน การ์ตูน KM

คำสำคัญ (Tags): #km#กู้เกียรติ#ผู้สูงอายุ

หมายเลขบันทึก: 348140เขียนเมื่อ 29 มีนาคม 2010 23:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (16)

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2010 01:54 น. ()

สวัสดีครับอาจารย์ กู้เกียรติ ขอบคุณที่เห็นคุณค่าที่ถูกลืม

คนเหล่านี้ ครั้งหนึ่งเคยทรัพยากรที่ทรงคุณค่าของประเทศ

เมื่อผ่านงานหนักมาถึงเวลาพักผ่อน มีคนสนใจไถ่ถามใหกำลังใจ คงถาคภูมิใจ

ครูใจดี

เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2010 12:41 น. ()

สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ที่เคารพ

อาจารย์ตั้งชื่อบันทึก คนชรา..คุณค่าที่ถูกลืม ฟังแล้วน่าเศร้าจัง

* คนชราเป็นผู้ที่มีคุณค่า น่าเสียดายที่ (บางคน) ไม่สนใจ และทอดทิ้งท่าน โดยเฉพาะลูกที่ทอดทิ้งพ่อแม่ .. น่าเศร้า หดหู่ใจที่ได้ยินข่าวเหล่านี้

** แต่... บางคนเค้าอาจมีเหจตุผลและความจำเป็นต้องทำอย่างนั้น... ซึ่งเราไม่ทราบ การตัดสินใจนำพ่อไปไม้ไว้ที่สถานสงเคราะห์คนชรา... อาจเป็นวิธีที่เข้าคิดว่า "ดีกว่า"... ไม่รู้ซิ

** แต่ถ้า เป็นลูกศิษย์ จะลำบากแค่ไหนก็ไม่ทำอย่างนั้นแน่ๆ เพราะชีวิตนี้ ถ้าไม่มีแม่ลูกศิษย์คงอยู่ไม่ได้.... รายการวงเวียนชีวิต.... ลูกศิษย์ไม่อยากดูเท่าไหร่ เพรราะโล้วเศร้า หดหู่ ร้องไห้ทุกครั้ง...แล้วมันก็จะปวดหัวมากจนนอนไม่หลับ เลยเลิกดูไปแล้ว ฮา.... (ลูกเรื่องอีกจนได้นะ..)

*** อาจารย์วาดภาพคุณยาย ได้เหมือนมากๆ มืออาชีพก็อย่างนี้แหละนะ... คนเก่ง มีพรสวรรค์ทำอะไรก็ดีไปหมด..

**** ไปละขี้เกียจรบกวนเวลามากไปกว่านี้ แค่คงรำคาญแย่แล้ว

**** เลิกงานจะไปซื้อนมเปรี้ยวกับน้ำดื่ม ส่งไปบ้านโคก.... ที่นั่นแล้งมากๆ เลยค่ะอาจารย์ ช่วยบอดนักพัฒนากร ไปช่วยชาวบ้านด้วยนะคะ

**** ด้วยความเคารพเป็นอย่างสูงค่ะ

(ป.ล. เปลี่ยนภาพใหม่อีกแล้ว อืม หล่อๆ ดี ... แต่สู่พี่หน่อยม่ายได้อยู่ดี ฮา )