จากความชอบกลายเป็นความชิงชังเพราะไม่ให้โอกาส ไม่ใช่ขี้แพ้ชวนตี

"อันความสุขของใครของมัน ฉันไม่รบกวนหรอก"และไม่ใช่ขี้แพ้ชวนตี

ชีวิตมนุษย์ผู้ใฝ่หาสิ่งที่ชอบ ใฝ่หาสิ่งที่ตนถนัด ใฝ่หาสิ่งที่ตนศรัทธาเลื่อมใส อยู่มาวันหนึ่ง พวกเขาเหล่านั้นกลับเกลียด ชิงชัง กับสิ่งที่สังคมไม่ให้โอกาสกับสังคมเหล่านั้น การไม่ให้โอกาสกับบุคคลผู้นั้น ไม่ให้โอกาสกับสังคมเหล่านั้น บุคคลเหล่านั้น ทำให้เกิดอาการสภาวะขัดแย้งขึ้นภายในจิตใจ จึงทำให้เกิดอาการเกลียดชิงชังหรือรังเกียจกับสิ่งที่ตนรัก ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นนามธรรมหรือเป็นรูปธรรม หรือเป็นวิชาชีพหรือจะเป็นสิ่งที่ตนรักและถนัด ฯลฯ

ความจริงแล้วผู้เขียนเคยอ่านบทความในหนังสือเล่มหนึ่งสะสมมานานหลายปีแล้วผู้เขียนในบทความในหนังสือเล่มนั้นกล่าวว่า "ธรรมชาติของคนรักสิ่งใด ถนัดสิ่งใด จะทำสิ่งเหล่านั้นได้ดี โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ แต่กระนั้นขึ้นอยู่กับประสบการณ์ที่ตนฝึกฝน ตามความถนัด ฝึกฝนสิ่งเหล่านั้นตามใจรัก ฝึกฝนสิ่งเหล่านั้นตามใจชอบ ถึงแม้ว่าไม่เป็นสิ่งที่ต้องการของคนบางกลุ่ม แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ทำได้ดี ถ้าใส่ใจเรียนรู้อยู่สม่ำเสมอและฝึกฝนสิ่งเหล่านั้นอย่างสม่ำเสมอ"

บางครั้งความสนใจของคนบางคน ความสนใจของคนบางกลุ่มไม่เป็นที่พอใจของคนบางกลุ่ม แต่เมื่อพวกเขาคิดว่า สิ่งที่กระทำอยู่นี้ พวกเขาหรือพวกเราชื่นชอบแล้ว มีความสุขดีแล้วและนี่คือ "ความถูกต้อง ความชอบ ความถนัด ความชื่นชอบในใจเขา ความถูกใจในใจเขา นั่นก็แสดงว่า การเดินทางทั้งหมด เป็นที่ถูกใจของเขาหรือของพวกเขา นั่นก็แสดงว่า การเดินทางมาถูกทิศทางแล้ว ซึ่งพวกเขาสามารถ ยืนหยัดอยู่ได้ โดยไม่มีใครขัดขวางพวกเขาได้ ดังคำคมที่ว่า "อันความสุขของใคร ของมัน ฉันไม่รบกวนหรอก"

หมายเหตุ บันทึกนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเมืองแต่อย่างใดแต่เป็นปรัชญาในการดำเนินชีวิต และเป็นข้อคิดชีวิต

เขียนใน GotoKnow โดย ภัทรานิษฐ์
ใน ธรรมชาติของคนกับความเป็นครู (คมคำ คมฅน)

คำสำคัญ (Tags): #การฝึกฝน#คนรู้ใจ#ความถนัด#ความถูกต้อง#ความสุข#ประสบการณ์#ใจเขา#ใจเรา

หมายเลขบันทึก: 353790เขียนเมื่อ 24 เมษายน 2010 21:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:48 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (33)

Boo

เขียนเมื่อ 24 เมษายน 2010 21:56 น. ()

ก่อนฝันดีค่ะครูพี่จิ๋ว

สบายดีไหมคะ ... มาส่งกำลังใจค่ะ ... คนมีไว้ให้ รัก ชอบ ค่ะ ;)

มาอีกแล้วหนึ่งเพลงนะคะ คุ้นๆ อันความสุขของใคร ๆ ฉันไม่รบกวนหรอก

แต่อย่ามาหลอกมาหลอน ซุกซ่อนหยบแทงข้างหลัง มาห้ำมาหั่นฉันคงเสียใจ

..ไม่เคย ไม่รักใคร .;)..ไม่เคยชังใครเท่า . ไม่แน่ใจเข้ากับประเด็นไหมนะคะ เพลงพาไป ฝันดีค่ะ

นีนานันท์

เขียนเมื่อ 24 เมษายน 2010 22:04 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณครู ภัทรานิษฐ์

"ธรรมชาติของคนรักสิ่งใด ถนัดสิ่งใด จะทำสิ่งเหล่านั้นได้ดี โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ แต่กระนั้นขึ้นอยู่กับประสบการณ์ที่ตนฝึกฝน ตามความถนัด ฝึกฝนสิ่งเหล่านั้นตามใจรัก ฝึกฝนสิ่งเหล่านั้นตามใจชอบ ถึงแม้ว่าไม่เป็นสิ่งที่ต้องการของคนบางกลุ่ม แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ทำได้ดี ถ้าใส่ใจเรียนรู้อยู่สม่ำเสมอและฝึกฝนสิ่งเหล่านั้นอย่างสม่ำเสมอ"

และเคยได้ยินมาว่า การศึกษา ย่อมช่วยให้คนที่ยิ่งเรียนสูง ย่อมมีจิตใจที่สูงขึ้นตามการศึกษา.. ดังนั้น ถ้าใครเป็นไปตรงกันข้าม เราก็ต้องมองเขาด้วยความเวทนา และวางอุเบกขา เพราะนั่นคือเขาเอง และอาจเป็นประเภทที่ ลอก เขามาเท่านั้นค่ะ..

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอคุณพระ และบุญรักษาค่ะ มีความสุขมากๆ เสมอนะคะ.. (◡‿◡✿)

krusorn

เขียนเมื่อ 24 เมษายน 2010 22:04 น. ()

อ่านชื่อเรื่องแล้วตกใจคิดว่าน้องสาวพี่ ตีกับใคร อิๆๆๆ

มาอ่านแล้วหายห่วง คนมีธรรมะในใจ ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้

ความสุขเราหาเองได้ ไม่ต้องแย่งชิงใคร คิดดี ทำดี ใจมีสุขค่ะ.

small man

เขียนเมื่อ 25 เมษายน 2010 06:12 น. ()

ครับ การให้โอกาสแต่ละคน ได้ทำในสิ่งที่เขารัก ได้ทำในสิ่งที่เขาชอบ โดยที่เราไม่ต้องไปขัดเคืองหัวใจ เป็น "การให้" ที่ดีมากๆ เลยครับ ให้ใจ และ ได้งาน

แต่ก็แปลก หลายคนมักไม่ค่อยให้กัน ไม่ให้คนทำ ไม่ให้คนเป็นตัวของตัวเอง

ประมาณว่า "เกินหน้าเกินตา" ประมาณนั้น

กาญจนา สุวรรณเจริญ

เขียนเมื่อ 25 เมษายน 2010 06:42 น. ()

สวัสดีค่ะ
ความเหมาะสม ถูกต้อง ใช่ ไม่ใช่ (ทั้งของตนเองและผู้อื่น) เป็นเรื่องพื้นฐานทางความรู้และประสบการณ์ของแต่ละบุคคลในการทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
ขอบคุณมุมมองชีวิตดีๆค่ะ

ภัทรานิษฐ์