เมษา เศร้า

เมษาหน้าร้อน ใจฉันร้อนกว่า

***รักอันยิ่งใหญ่***

.....สังคมคือความสัมพันธ์ท่านย่อมรู้
เป็นวิถีที่เป็นอยู่ของเราผอง
ทั้งยังเป็นกระจกให้เราใช้มอง
สะท้อนส่องให้เราเห็นว่าเป็นเรา

.....การกระทำกายวาจาสัมมาชีพ
หยุดร้อนรีบดูใจเจตน์สังเกตเฝ้า
สิ่งที่เราแสดงออกบอกตัวเรา
ตอบสนองต่อสิ่งเร้าอย่างไรกัน

.....รู้จักตนรู้สึกตัวอย่างซื่อซื่อ
เราใช่คือนักแสดงแสร้งบิดผัน
ย่อมมองเห็นความเป็นไปในสัมพันธ์
ที่เป็นอยู่อย่างนั้นแหละเราเอง

.....เมื่อสังเกตจะค้นพบแต่ละขณะ
กระจกจะส่องให้เห็นเป็นภาพเผง
“สิ่งเป็นจริง”มองด้วยใจใยหวั่นเกรง
ไม่ต้องเล็งแสร้งให้ดีหนีความจริง

.....เลิกตำหนิ เลิกตัดสิน ประเมินค่า
มองความจริงตนต่อหน้าทีละสิ่ง
ปัจจุบันขณะนั่นล่ะจริง
การเฝ้าดูไม่ยากยิ่งหากนิ่งพอ

.....จุดเริ่มต้นการค้นพบรู้จักตน
คือสังเกตโดยอดทนไม่ปรุงต่อ
จิตเกิดดับสร้างตัวตนจนเหลือพอ
สร้างสานก่อต่อเรา-ท่านมานานนัก

.....ท่ามกลางความสัมพันธ์นั่นแหละภาพ
อย่าพ่นฉาบไว้ด้วยเล่ห์ให้เหหัก
ย่อมถ่ายถอนโทษพิษติดชนัก
แล้วความรักจะอาบใจให้ผลิบาน

.....เป็นความรักยิ่งใหญ่แบบใจกว้าง
ปรานีอย่างล้นหัวใจไหลแผ่ซ่าน
เป็นอภัยเป็นไมตรีที่ดวงมาลย์
ถักทอสานสิ่งงามไว้ในสัมพันธ์

*****

เป็นกลอนที่ดิฉันเขียนตั้งแต่เมษาปีที่แล้ว
ถึงปีนี้ก็ยังคิดเช่นนั้นอยู่ค่ะ

ขอชื่นชม จขบ. นะคะ
สำหรับความมีวิจารณญาน
และขอให้มีความสุขความเจริญ
ร้อนกายไม่ร้อนใจ ร่มเย็นเป็นสุข
มีธรรมคุ้มครอง และบุญรักษาค่ะ

 

 

โดย: oDaineo วันที่: 14 เมษายน 2553 เวลา:10:43:11 น.